De rattenvanger van Hamelen [RPG]

Een bekend sprookje onder ons is De rattenvanger van Hamelen, waarin het Duitse stadje Hamelen werd geteisterd door een rattenplaag. Overal waren ratten: op straat, in de huizen van de bewoners, in keukenkastjes. Kortom: een tekort aan ratten was er niet. Hoeveel de bewoners van Hamelen ook jammerden, baden, gilden en huilden: er was niemand die de stad kon redden van deze rattenplaag. Tot er plots een man verscheen, die - onder voorwaarden - alle ratten liet verdrinken in de rivier. Maar de burgemeester gaf hem geen beloning. De rattenvanger werd woedend. Diezelfde avond 'betoverde' hij alle kinderen met zijn magische fluit en nam ze onder dwang mee naar de Berg, gelegen aan de voet van Hamelen. Ieder weet als geen ander dat de Berg een gevaarlijke plek is die je niet zomaar kan betreden. Maar er bestaat geen keus: de kinderen zitten vast in de kern van de Berg, waar allerlei (gevaarlijke) wezens leven.

In deze RPG speel jij één van de kinderen die is ontvoerd door de rattenvanger. Het verhaal begint bij het ontwaak, waarin de kinderen merken dat de Berg méér is dan alleen gevaar. Tevergeefs proberen ze een uitweg te vinden, terug naar Hamelen. In het verhaal komen verschillende wezens, onder andere elven, kabouters, feeën en heksen aan bod en staan liefde en vriendschap en haat en vijandigheid ook centraal. Ben jij een overlevende?

Regels:
- Ga het niet lopen verzieken, voor jezelf niet, voor mij niet en voor alle anderen niet.
- Je moet ervaren zijn, anders kick ik je eruit.
- Niet mailen, dat is gruwelijk irritant.
- Dubbelrol als het nodig is.
- De RPG speelt zich niet af in het verleden, maar gewoon in het nu. Ze hebben geen mobieltjes of wat, maar zijn wel modern met kleding en zo.
- Niet na twintig minuten al offline zijn.
- Als je dit hebt gelezen, zeg dan: ik heb twee oksels.

Invulding:
Een brief schrijven waarin je jezelf voorstelt en de belangrijkste dingen over jezelf vertelt.

Kinderen: 1/...?

Hai, mijn naam is Felix McFadden. Of eigenlijk Nemo, maar Nemo in zijn algemeen klinkt al bagger, dus zeg maar gewoon Felix. Ik ben zestien jaar jong en dit wordt m'n eerste jaar op deze school, aangezien ik nogal wat dingetjes heb moeten laten vallen voor mijn ziekte. Ik heb namelijk anorexia. Nou ja, het heeft ook niet zo'n zin om erover te praten met mensen die het niet begrijpen, daarom houdt ik het liever voor mezelf. Het klinkt ook zo ontzettend weird: welke jongen krijgt er nou weer te maken met een eetstoornis? Nou, ik dus.
Verder hou ik heel erg van schrijven: gedichten, verhalen, liedjes... Het boeit me niet, als ik er maar m'n emoties in kwijt kan. Ik werk ze meestal ook uit op de piano, dus je kunt me wel een gevoelsmens noemen. Ik luister graag naar andere mensen, mede omdat ik ook wel perfectionistisch ben. Als ik me goed voel, maak ik daar goed gebruik van en is het geen negatieve eigenschap, maar als het wat minder gaat, kan ik me daaraan vaak irriteren. Nog steeds is mijn streven naar perfectie véél te groot en ik zou ook willen dat het mij niet was overkomen, maar nog altijd zie ik, als ik in de spiegel kijk, een dik, lelijk joch dat de wereld niet waard is. Ik kan er nog best wel eens verdrietig om worden, maar gelukkig heb ik een oudere zus - Francisca - die te hulp schiet als het even niet zo lekker gaat. Ik heb ook nog een jonger broertje, Remi, maar daar kan ik het niet zo heel goed mee vinden, mede omdat hij altijd thuiskomt met allerhande vriendjes en ik maar weinig contact kan maken. Zoals je ziet: ik ben jaloers, perfectionistisch en een anorect. Wat wil je nog meer? Maar genoeg over mij... Bye. (:
Gespeeld door: Oceanborn. aka Ilse (Memento Mori. @GSM)

Ilseee. <'3
Wauw, ontzettend leuk. Ik ga een meisje doen. ^^

Meh, ik zag mezelf al helemaal de rattenvanger spelen xD Maarja hmmm
Ik ga even kijken of ik mee ga doen, ik moet wel zo eerst douchen en om acht uur weg naar vriendinnen... En huiswerk maken ergens tussendoor... We'll see... in ieder geval een heel cool idee!

Hello my dear, mijn naam is Morrow Anatarax, een zeventien jarig meisje wiens familie zich heeft gevestigd in het stadje Hamelen. Ik woon samen met mijn twee broertjes, een tweeling van acht die mijn leven ruïneren en mijn ouders, die zichzelf nogal geweldig vinden. Mijn ouders zijn mensen die graag dingen uitstippelen, zo hebben ze de afgelopen jaren ervoor gezorgd dat instrumenten zoals de viool en de harp me mijn neus uit komen, dat ik klassieke muziek ben gaan verachten. En dat alleen maar omdat ze me dwongen om dit te doen. Hun argument? "Mannen willen talent volle vrouwen." Pff, het zal me wat. Natuurlijk wil ik iemand waar ik van houd en die van mij houd. Iemand waarmee ik oud kan worden. Maar nee, als het op deze manier moet, dan liever niet. Mijn interesses liggen meer bij piano spelen, wandelen in de natuur en tekenen. Vooral dat laatst is de perfecte manier om al mijn frustraties af te reageren. Woedende ogen, op elkaar geperste lippen en een koppig opgeheven hoofd, dat waren de kenmerken van bijna al mijn tekeningen. De oneerlijkheid, het leven waarin ik vast zat, daar stonden die tekeningen voor. Jammer genoeg voor mij, lijkt niemand dat te beseffen en vinden ze het alleen maar mooi. Ik zelf vind het niet bijzonder, het was telkens hetzelfde. Telkens weer een boze houding, een woedend gezicht. Ik kon het niet meer anders, niet meer.
Maar dat is genoeg deprimerende details over mij en mijn leven, wat meer voelt als opgesloten zitten in een kooi.
Liefs, Morrow.

Spoiler:

Oké vreselijk, ik moet eerst wennen aan de knopjes en alles hiero. x'D