ORPG. Cynthia en Iris.

Lily
Ik ging naast hem zitten en trok mijn knieën op zodat de bank rustig kon schommelen met mijn benen uit de weg. Overweldigend keek ik om me heen. Wow, hij moest echt veel moeite gedaan hebben en dat alleen maar voor mij. Ik dacht na toen hij zei dat er genoeg jongens dat zouden doen. Om eerlijk te zijn geloofde ik van niet. Ik had altijd al genoeg aandacht gekregen van jongens, dat gaf ik met tegenzin toe. Maar de meesten gaven me op toen ze merkten dat ik niet zo gewillig was als de meeste brave meisjes. 'Ik denk het niet.' bracht ik ertegen in en leunde met mijn hoofd op mijn knieën.

Lucas
Ik keek haar aan en grinnikte zacht. 'Nee, dat weet ik wel. Rustig.' antwoordde ik toen ze meteen protesteerde. Haar woorden hadden een goede invloed op mij. Ze maakten me vrolijk. Ik volgde haar voorbeeld door ook mijn broodje te nemen en een hap te nemen. 'Oh, dan is het goed.' zei ik en sloeg mijn arm weer om haar middel. 'Wat gaan we doen vandaag?' vroeg ik opgewekt.

De schommel bewoog zachtjes heen en weer en Daniel dacht na en werd langzamerhand rustig van het regelmatige geschommel. Hij wist het nu zeker, hij wou dat het goed kwam. Ze was hem dierbaar. Die stiltes, de tijden dat ze lachten en samen Zwadderich afkraakten, het gaf hem een goed gevoel. 'Je moet niet zo neerbuigend over jezelf doen. Je bent fantastisch en als mensen de tijd namen om je te leren kennen zouden ze er ook zo over denken en doen ze dat niet dan zijn ze je niet waard. Misschien ben ik jou ook wel niet waard maar die keuze laat ik aan jou over.' hij glimlachte even en streek zacht een lok haar uit haar gezicht en keek weer voor zich uit.

Amanda zweeg. Ze zou niets meer zeggen, ze zette zichzelf alleen maar voor schut bij hem. In de tijd dat ze hem zag tot nu heeft ze alleen maar domme dingen gedaan. Zacht zuchtte ze en leunde tegen Lucas aan toe ze zijn arm rond haar middel voelde. War zag hij toch in haar dat hij haar nog niet opzij had gezet en zelfs bij haar aan tafel ging zitten? 'Ik weet niet. Jij mag het verzinnen, je hebt vast wel een leuk idee en anders vind ik het ook niet erg om voor de houtvuur te zitten.' ze glimlachte kort en zakte weg in haar gedachten.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. Ik was nieuwsgierig naar waar ze altijd aan dacht als er een stilte viel. Ik kon haar bijna letterlijk horen denken. Haar zucht was een beetje raar. Alsof ze het erg vond dat mijn arm om haar middel lag. 'Hm, lekker romantisch.' lachtte ik. Iets verder stond aan het einde van de tafel van huffelpuf een groep meisjes op. Ze liepen deze kant uit en een van die meisjes, een knap blondje, staarde mijn kant op. 'Hoi Lucas.' zei ze en zwaaide even naar mij. Ik trok mijn wenkbrauw op en zwaaide kort terug.

Lily
Ik schoof een beetje op zodat ik naast hem zat en leunde tegen hem aan. 'Hm, volgens mij ben je me meer dan waard.' Ik wist niet zeker of dat waar was, iemand die zo licht om ging met het scheldwoord modderbloedje was zowiezo niet goed voor mij. En een week geleden zou ik elke zwadderaar die dat zei tegen me nooit meer aankijken. Maar na alles wat hij voor mij gedaan had, en alle moeite die erbij kwam kijken kon ik hem gewoon niet meer zien als een zak. Ik kon me ondertussen geen leven zonder hem inbeelden. Ik was het gewoon geraakt dat hij constant in de buurt was.

Amanda grinnikte kort en keek even omhoog naar Lycas. Niet dat ze veel zou zien maar gewoon een kijken hoe hij keek. 'Ik heb het niet over romantische gehad. Het is koud en een vuur warm dus de perfecte oplossing of weet jij iets beters?' met een moeilijk gezicht glimlachte ze naar de Huffelpuf meisjes waarvan één Lucas aansprak. Waarom viel het altijd zo lastig bij haar als de knappe, slimme meisjes hem aanspraken. Ze liet Lucas los toen ze de blikken in haar rug voelde branden. 'Als we klaar zijn met eten zullen we dan weg gaan?' fluisterde ze. 

Aarzelend legde Daniel zijn arm tijd rond haar middel en zette hun zacht af tegen de grond zodat de schommel bleef bewegen. Die paar woorden die ze sprak deden hem goed en lachen vanbinnen van trots. 'Dat is fijn om te horen, heel fijn. Ik heb je gekwetst en ik beloof je Lily dat het niet meer zal gebeuren. Niet bij jou of bij een andere Griffoendor. Ik heb je gemist Lily. Ik wil weer samen zij. Samen lachen, samen huilen.' hij stak plechtig twee vingers in de lucht en keek haar aan. 'Ik zweer het dat ik je niet meer zal kwetsen of uitschelden.'

Lucas
Ik grinnikte zacht toen ze er bijna meteen weer tegenin ging. Hm, toch vind ik het romantisch.' zei ik en stak plagend mijn tong uit. Ik kon haar zien lijden toen de meisjes deze kant opkeken. Alsof ze bang was dat ze haar iets zouden doen als ik haar bleef vasthouden. 'Ja, we zullen gaan.' Ze voelde zich echt niet gemakkelijk, dat kon ik horen aan haar stem. Ik nam nog een broodje en stond op. 'Daar gaan we dan.' zei ik opgewekt tegen haar en nam haar hand vast toen zij ook rechtstond.

Lily
Ik luisterde naar zijn uitleg maar nog steeds was ik niet overtuigt. Ik had het de laatste tijd zo gehad met beloftes, en de meesten hielden hun er toch nooit aan. Het meest voor de handliggende antwoord zou zijn dat ik hem geloof. Maar dat was nog niet helemaal waar en ik wou natuurlijk ook niet liegen tegen hem. Ik knikte. 'Hmm' zei ik maar om iets te zeggen. Ik vroeg me af of die twijfel duidelijk zichtbaar zou zijn. 'Ik weet nog niet.. nog niet zeker of ik je wel geloof.' zei ik tegen hem toen hij me verward aankeek.

Amanda haalde haar schouders maar op. Als hij het romantisch vond mocht hij het romantisch vinden, ze vond het geen erge gedachte dus waarom zou ze het hem verbieden dat te vinden? 'Als jij het romantisch vind houden we het maar op romantisch,' zei ze uiteindelijk langzaam en ze stond op. Ze was blij dat Lucas het snapte zonder teveel woorden te gebruiken dat ze zich ongemakkelijk voelde bij die knappe meisjes. 'Daar gaan we,' grinnikte ze om zijn opgewekte toon en ze pakte nog snel een broodje van de tafel en liep met Lucas mee en hield zijn hand twijfelachtig vast.

Daniel keek haar verward aan maar knikte toen. Hij snapte het wel, het was niet in één keer vergeven en vergeten. Het had tijd nodig en die tijd zou ze krijgen. 'Zal ik je dan alleen laten of niet?' Hij wist niet precies wat hij moest zeggen. Welke woorden zouden het best op zo'n moment als deze passen? Waarschijnlijk niets, ze was gekwetst en die plek moest helen. Daniel stond al op en pakte zijn mantel en trok die aan. 'Ik denk dat ik je dan nog wel zie Lily. ik ben blij dat je niet meer zo boos bent als vorige week.'

Lucas
Ik keek naar haar en grinnikte zacht. 'Romantisch dan.' zei ik. Mijn hand hield de hare goed vast en kneep even lief in de hare. 'Welk haardvuur? Het huffelpufse, of het ravenklauwse? Of had jij een ander haardvuur in gedachte?' vroeg ik en keek haar nieuwsgierig aan. Misschien op een geheimzinnige plek hier op zweinstein die ik nog niet ontdekt. Ik liep met haar hand in hand de grote zaal uit en wachtte met haar in de hal. Nieuwsgierig naar wat ze zou zeggen.

Lily
Ik keek op toen hij vroeg of hij me alleen moest laten. Nou, dat was alles behalve mijn bedoeling. 'Nee, blijf.' zei ik vrijwel meteen en trok hem terug. Toen hij terug neerzat ging ik snel op zijn schoot zitten zodat hij niet meer wegkon. Mijn mond viel open toen ik opeens allemaal sneeuw langs ons zag dwarrelen. Grote perfecte vlokken vielen langs mij en Daniel en raakten ons, dankzij zijn spreuken, helemaal niet.

Het kneepje in haar hand stelde haar gerust maar Amanda versnelde haar pas zodat ze de Grote Zaal uit waren. In het midden van de gang bleef ze staan en draaide en rondje terwijl ze nadacht. Wist ze nog een ander haardvuur? Ja, dat was ze maar moest ze dat aan hem vertellen? Ze beet op haar onderlip en gebaarde dat hij mee moest lopen naar een portret dat in de schaduw van een groot standbeeld hing en ze prevelde een wachtwoord en zacht piepend ging het schilderij opzij. 'Kom,' zei ze met een glimlach en ze zette al een been in de opening terwijl haar andere been nog in de gang stond en ze stapte naar binnen maar hield de hand van Lucas vast zodat hij niet weg zou lopen.

Daniel werd meteen terug getrokken toen hij opstond en voor hij het wist zat hij weer op de bank met Lily op zijn schoot. Niet dat hij er problemen mee had, nee verre weg van dat en hij rook haar geur en leunde met zijn hoofd op haar rug en dacht na en bleef maar naar de vlokken kijken die langs hen heen vielen maar niet aanraakte. Hij zag hoe haar mond open viel en zacht grinnikte hij. 'Verbaas je je ergens over of staat je mond altijd zo open?'

Lily
Ik leunde een beetje tegen hem aan terwijl ik om me heen naar de sneeuw staarde. De vlokken werden dikker, perfecter en waaiden nu als dansende vlokjes rond ons. Maar ik kon hem nog steeds niet volledig uit mijn gedachten zetten. Zijn arm lag over mijn knie en zijn hoofd leunde tegen mijn rug aan. De warmte die hij afgaf was heerlijk. Het paste perfect bij deze sneeuw en was beter dan alle haardvuren. 'Hm, het is verbazend hoe goed je kan toveren.' zei ik.

Lucas
Ik keek haar aan toen ze nadacht en grinnikte. Toen ze me meetrok volgde ik haar. Nieuwsgierig waar ze me heen zou brengen. Misschien iets heel romantisch. Dat alleen zij kende, en mij nu wou blij maken door dit mysterieuze geheim te delen. 'Waar gaan we heen?' vroeg ik terwijl ik meeliep naar een kant waar ik nog niet vaak geweest was. Toen ze bij een groot standbeeld kwam, daar tikte en een deuropening kwam achter het schilderij. 'Wat is dit?' vroeg ik en volgde haar toen ze naar binnen ging.

Daniel glimlachte om haar toen ze tegen hem aanleunde en hij genoot van dit moment want wie zou zeggen dat er ooit nog zo'n moment in zijn leven zou komen? 'Je weet zoveel niet over mij en ik niet over jou. Vertel eens wat meer over jezelf, ik wil niet nog eens een domme fout maken.' zachtjes streelde hij over haar bovenbeen maar hield er snel mee op en volgde met zijn ogen de vlokken sneeuw die rond hun zweefde en neerstreken op de grond.

Amanda zei niets en liep met een tevreden glimlach de gang in en gebaarde dat hij door moest lopen. 'Niet zoveel vragen stellen jij nieuwsgierige Ravenklauwer. Je hoeft niet alles te weten, verrassingen zijn ook heel goed voor je. Kom op.' ze toverde een licht tevoorschijn dat voor hun uit zweefde en stopte bij een deur die ze opende. Haar mondhoeken krulden op tot een glimlach toen ze de ruimte zag. Het was een gezellige ruimte met enkele banken met kussend en een groot houtvuur dat knapperde en de warmte kwam haar tegemoet. Niet veel leerlingen wisten deze plek, enkel zij en een paar andere Huffelpuffers die wat buiten de groep vielen en ze knikte naar de twee leerlingen die achterin de hoek zaten te krassen op een stuk perkament. 'En?' vroeg ze twijfelend. Zou hij het een afknapper vinden?

Lily
Ik kon zijn hand over mijn bovenbeen voelen strijken en ik zuchtte gelukkig. Ik wou zo wel even blijven zitten. 'Hm, veel valt er niet over mij te weten voor de rest.' Ik keek hem even aan en dacht na. 'Het ergste weet je al.' mompelde ik. Ik dacht na. 'Ik hou niet van onvergeeflijke vloeken.' waarschuwde ik hem al, want de meeste zwadderaars hielden daarvan. 'En mijn patronus heeft de vorm van een leeuw, spijtig dat het geen konijn was. Want dat is namelijk mijn lievelingsdier.' ratelde ik tegen hem. Hij zou het wel zeggen als ik hem verveelde.

Lucas
Ik grinnikte. 'Sorry geheimzinnige huffelpuffer.' lachtte ik. Ik volgde haar voorbeeld door lumos te mompelen en het blauwe lichtje aan de punt van mijn toverstok te laten verschijnen. De gang naar de ruimte was donker en koud, alsof we onder de grond waren. Toen de deur geopend werd kwam de rode gloed en warmte van het haardvuur me tegemoet en ik sloot even mijn ogen. Het voelde heerlijk. Ik keek om me heen. Iets verder zaten twee huffelpuffers in de hoek met hun veren te krassen die even opkeken om te zien wie er toekwam en daarna weer verder deden. 'Wauw.' zei ik. 'Mooi' Ik nam weer haar hand vast en liep naar het haardvuur.

Geheimzinnige Huffelpuffer, spookte er door haar hoofd. Ze wist niet waarom maar die twee woorden bleven maar terug komen. Niet onplezierig, nee ze vond het wel leuk klinken. Amanda keek opzij naar Lucas die zijn ogen even had gesloten maar ze weer opende, hij vond het blijkbaar niet erg om hier te zijn en ze liep met Lucas mee naar het haardvuur dat knapperde en in allerlei vormen omhoog gingen en uiteindelijk verdwenen. Ze liet zich op een bank neer ploffen en staarde er naar en ging half liggen door met haar rug tegen de leuning aan te hangen. 'Je reactie was grappig,' zei ze, nu al loom door het vuur, zacht maar ook zodat ze de andere niet zou storen.

Soms begreep Daniel niet helemaal waarom hij een Zwadderaar was maar blijkbaar zat er een arrogante, achterbakse kant in hem die hij eigenlijk maar al te goed kende maar op dit soort moment verdween die en voelde hij zich totaal niet onderscheiden van de rest van de leerlingen. Zachtjes grinnikte hij om Lily haar geratel. 'Een onvergeeflijke vloek gebruik ik niet en dat van je patronus vind ik wel grappig. Is een konijn jou lievelingsdier? Had ik niet achter je gezocht.' Zacht prikte hij in haar zij. 'Grapje.'

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte. 'Hm, ja konijnen zijn mijn lievelingsdieren. Ze zijn zo schattig en knuffelig. Maar ik begrijp niet waarom mijn patronus een leeuw is. Een jongen van huffelpuf zegt omdat dat dier zogezegd het best bij je past. Maar ik vind niet echt dat een leeuw bij me past.' Ik keek hem aan en schoot in de lach toen hij in mijn zij prikte. 'Wat is jou patronus?' vroeg ik en keek hem aan. Ik had ergens wel zin in een demonstratie, ik hield zo van patronussen. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder en keek zo naar de sneeuw.

Lucas
Toen ze ging zitten op de bank grinnikte ik zacht. Ik ging op de grond zitten en leunde met mijn rug en hoofd tegen haar benen aan. Ik staarde naar het vuur terwijl ik luisterde naar wat ze zei. 'Ik bén grappig.' zei ik vrolijk. Ik leunde met mijn hoofd tegen haar knieën en sloot mijn ogen om nog eens extra te genieten van de warmte van het haardvuur. 'Als ik in slaap val, moet je maar een klop geven.' mompelde ik met een lachje. Ik lag ook veel te goed om wakker te blijven natuurlijk.

Daniel grinnikte zachtjes. 'Ben jij ook zo schattig en knuffelig of niet?' Hij sloot even zijn ogen toen ze tegen hem aan leunde en alles voelde precies weer aan zoals vroeger voor ze ruzie kregen en hij gleed weg in zijn gedachten, hoe hij vroeger bij zijn moeder op schoot zat maar uiteindelijk huilend in zijn kamer eindigde omdat wat hij vertelde niet naar zijn moeders wens was en hij rilde zachtjes bij die gedachten en kwam snel weer terug bij Lily en opende zijn ogen. 'Mijn patronus? Mijn patronus is eenhoorn, nee het is een hert.' Ja, hij was trots op zijn patronus. Veel van zijn vrienden hadden een slang maar hij niet en daar was hij blij mee. Eigenlijk was hij een slechte Zwadderaar.

Amanda voelde hoe hij tegen haar benen aanleunde en ze boog zich voorover en aaide zijn hoofd terwijl ze glimlach. Hij was altijd zo vrolijk, hoe kreeg hij het voor elkaar en leek overal op te reageren en leek nooit weg te doezelen in de wereld waar gedachten de baas waren. Ze bewonderde hem en vertederd keek ze naar hem, blij dat hij haar niet kon zien. 'Als je in slaap valt maak ik je wakker, dat beloof ik.' Zei ze met de glimlach van net nog steeds om haar lippen en ze zakte iets onderuit op de bank en sloot haar ogen en genoot van de stilte die er was en enkel het geluid van de krassende pennen en het knapperende vuur en ze was blij dat Lucas haar niet dwong om veel te praten. 'Wat is je lievelingskleur Lucas?' vroeg ze vanuit het niet.s

Lucas
Ik grinnikte zacht en keek naar haar. 'Hm, hoofdmassage.' lachtte ik toen ze met haar hand door mijn haar ging. Hm, daar had ik altijd van gehouden, mensen die door mijn haar gingen. 'Dan is het goed' antwoordde ik toen ze beloofde om mij wakker te maken. Ik dacht na toen ze vroeg wat mijn lievelingskleur was. Ik had tot nu toe nog nooit echt een lievelingskleur gehad tot ik opeens aan de kleu van de helderblauwe ogen van Amanda moest denken. 'Lichtblauw.' zei ik meteen. Ik vroeg me af of ze het verband zou leggen. Misschien was ze zo slim genoeg.

Lily
Ik keek Daniel aan. 'Hm, hangt ervan af bij wie.' De stilte die viel tussen ons was niet pijnlijk of ongemakkelijk. Het was een rustgevende stilte die mijn gedachten op gang zette. Waarom voelde ik me toch zo goed bij deze zwadderaar. En waarom merkte ik hem nu pas. Het kon toch niet zijn dat ik zo iemand over het hoofd zou zien? 'Een hert?' vroeg ik en keek hem schamper aan. 'Stoer.' Ik grinnikte zacht. 'Maar toch vind ik een leeuw nog altijd stoerder.' grapte ik en sloot even mijn ogen. Dit was een heerlijk moment.

Amanda grinnikte. 'Wen er maar niet aan, want als je over gaat op hoofdmassages ga ik er geld voor vragen.' Het was even stil toen ze om de lievelingskleur van Lucas vroeg en zijn antwoord verraste haar. Lichtblauw, dezelfde kleur als haar ogen en ze glimlachte even en pakte een kussen en zakte wat onderuit en sloot haar ogen en bleef een tijdje zo liggen nadenken. 'Waarom blauw?' vroeg ze uiteindelijk terwijl ze één oog opende en naar de achterkant van zijn hoofd keek. Zachtjes gleed ze van de bank zodat ze naast hem zat. Ze vond het niet makkelijk praten zo tegen zijn achterhoofd praten.

´Bij wie dan wel en wie niet?' Vroeg Daniel nieuwsgierig terwijl hij een klein beetje ging verzitten met Lily op zijn schoot. Zijn armen lagen nog steeds rond haar middel maar hij haalde ze niet weg. Ze lagen er prima. 'Ja, hoe heet zo'n hert met een gewei op zijn hoofd? God, nu ben ik zijn naam kwijt.' mompelde Daniel zachtjes terwijl hij hard nadacht hoe zo'n hert nou ook alweer heette. 'Nee, mijn hert is cooler daar ben ik zeker van.'

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte een beetje. 'Hm, ik geef je al het geld in de wereld.' Ik voelde haar licht bewegen boven me zodat ik een beetje ging verzitten zodat ik zelf ook makkelijker zat. Toen ze haar knieën losmaakte keek ik haar droog aan. 'Vind je het moeilijk om stil te zitten?' vroeg ik plagerig en grijnsde toen ze naast me neerzakte. 'Omdat blauw een mooie kleur is, een kleur die me een goed gevoel geeft.' Ik keek even in haar ogen om mijn woorden te bevestigen. Ja, blauw was goed.

Lily
'Bij iemand die heel lief voor me is.' gaf ik als verklaring voor zijn nieuwsgierige vraag. 'Ja, ik snap wat je bedoelt. Maar toch is de leeuw veel beter.' zei ik en grinnikte zacht. Zijn armen lagen om mijn middel en verstrakten een beetje toen hij ging verzitten. Waardoor ik het natuurlijk nog duidelijker kon voelen. Maar ik vond het niet erg. Het voelde veel te goed daarvoor. 'Cool' herhaalde ik en keek hem aan. 'Mijn leeuw is veel cooler dan cool.'

'Dat gaat nogal lastig want dat heb je niet,' fluisterde Amanda toen ze naast hem zat en een stukje hout in het vuur gooide. Het stukje hout was snel weg en ze leunde tegen Lucas aan en was stil en luisterde enkel naar zijn stem die zo vertrouwd voelde. 'Ja, nu wel ik weet niet wat het lekkerst zit en alleen op de bank is stom.' Ze merkte dat hij haar aankeek en haar wangen werden warm. Door het vuur maar ook door de blik van Lucas. 'Een goed gevoel?' zei ze verward doordat ze in gedachten was verzonken over een vraag die ze wou stellen en maar de helft mee kreeg van Lucas zijn antwoord. Ze moest beter op gaan letten.

Daniel grinnikte. 'Je bent nu heel knuffelig bezig,' merkte hij droog op en hij liet haar iets los. 'Hm, nee want een hert is slimmer, sneller en behendiger in tegendeel tot een leeuw die jaagt op zielige dieren.' Jaja, daar had hij even over na gedacht, best slim vond hij zelf. 'Oke, je krijgt gelijk. Jou leeuw is veel cooler dan cool en mijn hert staat onder jou leeuw in de rangorde lijst.'

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte. 'Sorry' mompelde ik verlegen en stopte met tegen hem aanleunen. Mijn wangen kleurden roze en ik staarde naar de grond. 'Hm, kan kloppen. Maar toch, is een leeuw veel sterker. En zeker in patronusvorm.' Ja, het was echt een geweldige patronus. Met één geluidloze brul jaagt hij alle dementors weg. 'Tja, ik ben dan ook de coolste.' zei ik met een lachje. 'Nee, grapje.' voegde ik eraan toe.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Tsjaa, klein probleempje.' Mijn arm legde zich voorzichtig om haar schouders toen ze tegen me aanleunde en ik keek hoe haar stukje hout verging in het vuur. Ik knikte. 'Ja, een goed gevoel.' Het ontging me niet dat ze begon te blozen en om haar niet ongemakkelijk ofzo te laten voelen staarde ik een andere kant op.

Daniel vond het toch wel jammer dat hij die opmerking maakte dat ze knuffelig was, want hij had er zeker geen probleem mee maar Lily blijkbaar wel want ze liet hem los en leunde hem niet meer tegen hem aan en haar wangen werden roze. 'Is er wat?' vroeg hij verbaasd toen ze ook nog eens naar de grond staarde. Hij wou eigenlijk niet meer reageren op haar patronus maar die laatste opmerking van haar kon hij niet door de vingers zien glippen. Dat zou dan zeker een gemiste kans zijn. 'Ja, je bent inderdaad de coolste,' zei hij licht grijnzend en hij porde in haar zij. Niet hard, ze was en bleef een meisje.

'Toch lief dat je het wou doen als je het had,' grinnikte Amanda en ze sloot haar ogen en viel half in slaap. Zijn arm om haar schouders gaven een veilig gevoel alsof ze samen met hem de hele wereld aan kon, wat er ook zou gebeuren maar dit zou ze niet hardop zeggen. Ze was niet gek in de kop. Het vuur knetterde zacht en ging uit en ze opende haar ogen en keek om naar de hoek waar de Huffelpuffers zaten. Eén van de twee oefende een spreuk, een water spreuk en die was gericht op het vuur. Met een simpele zwaar deed ze het vuur weer aan en keek opzij naar Lucas die de andere kant op keek. Had ze soms iets verkeerd gedaan?

Lily
Ik keek op toen hij vroeg of er iets was en ik besloot meteen eerlijk met hem te zijn. 'Nee, ik heb me alleen maar belachelijk gemaakt hé?' De vragende ondertoon in mijn stem was natuurlijk onvermijdelijk. Bah, onzeker stom ding dat ik was. Ik schoot in de lach toen hij zei dat ik de coolste was en me in mijn zij porde. 'Jij bent ook de coolste.' Ik porde terug en glimlachte naar hem. Hij was echt totaal geen zwadderaar. Ik snap niet dat de hoed zo'n grote fout had kunnen maken.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Ja, ik hou wel van hoofdmassages.' Ik grinnikte zacht toen ze half tegen me aan in slaap viel. Ze was zo schattig. Ik keek op toen ik een hoop water over me kreeg en het vuur uitging. 'Sorry' riep een van de twee huffelpuffers die zijn spreuk geoefend had. Met een zachte zucht nam ik mijn toverstok uit mijn mantel en begon mezelf op te drogen. Amanda had ondertussen het vuur al weer aangestoken dat vrolijk terug knetterde alsof het nooit was uitgeweest.

Daniel fronste even. 'Nee? Je hebt je niet belachelijk gemaakt, hoe zou je dat in godsnaam hebben moeten doen?' Hij verzitte even zodat hij haar aan kon kijken. Toen ze plots begon te lachen moest hij grijnzen en lachend schudde hij zijn hoofd. 'Je bent echt een geval apart jij maar ik ben blij dat ik dat heb mogen leren kennen.' Ja, ze was anders dan al die andere meisjes die hij kende. Lily was een uitzondering, uniek en speciaal. 'Dan zijn we samen de coolste, gezellig dan kan ik niet meer zeggen dat ik alleen ben.'

Amanda aaide zijn wang. 'Onuitstaanbaar joch,' fluistert ze zacht maar ze meende het niet. Hij was alles behalve onuitstaanbaar. Ze had nog net op tijd op zij kunnen duiken om het vloed aan water te ontkomen maar Lucas niet, absoluut niet. Hij was zeiknat en begon zijn mantel te drogen met zijn toverstok. Ze keek even toe en pakte toen zijn mantel en legde die voor de haard. 'Dat is beter dan met je toverstok,' zei ze met een glimlach. Toverkunst was makkelijk maar niet altijd beter daar wist ze ondertussen maar al te goed. Hoe vaak had zij wel niet haar kleding moeten drogen?

Lily
Ik haalde opgelucht adem toen hij zei dat ik me niet had belachelijk gemaakt. 'Mooizo.' Mijn adem werd even benomen toen hij me aankeek. Zijn donkere mysterieuze ogen keken me lachend aan. Wow, hij was echt knap. 'Wat? Oh, eh dat valt wel mee hoor.' antwoordde ik, een beetje van mijn stuk gebracht, toen hij zei dat ik een geval apart was. 'Eindelijk dat lege gapende gat dat word opgevuld.' beaamde ik met een lach.

Lucas
Ik keek haar aan. 'Dankje.' mompelde ik. Ik kon aan haar gezicht zien dat ze me niet uitlachte. Eén van de geweldige kanten aan Amanda. Al zou het natuurlijk wel al haar zelfbeheersing opeisen. Ik zag er vast belachelijk uit. Ik knikte en deed mijn mantel uit zodat ze die voor de haard kon leggen. 'Het gaat rapper met toverstok.' bracht ik ertegenin. maar dan knikte ik. 'Je zult wel gelijk hebben.' zei ik en zakte terug onderuit zodat ik wat makkelijker lag.

Amanda grinnikte zachtjes. 'Geen dank hoor.' ze wist dat hij wist dat ze het niet meende en ze legde de mantel zorgvuldig neer zodat die goed zou worden gedroogd. 'Stil,' zei ze geamuseerd terwijl ze weer naast hem ging zitten. 'Het is niet goed voor je kleren om ze met een toverstok te drogen. Daar worden ze dun van en over een poosje heb je niets meer over en het is hier warm genoeg om geen mantel aan te hebben en anders mag je mijn mantel wel hebben.' Ze deed haar mantel uit zodat ze alleen nog in een zwarte broek met een wit blousje zat. Ze had er op dit soort momenten we spijt van dat ze niet van die "trendy" kleren droeg als al de andere meisjes. Misschien moest ze daar eens iets aan veranderen?

Daniel knikte met zijn hoofd en ging weer goed zitten. Hij merkte dat ze even weg was van de wereld en duidelijk met haar gedachten in de wolken zat, of in ieder geval neit hier op deze plek en gefascineerd keek hij toe. Toen ze weer "terug" was keek hij met een lach naar haar. 'Nee, dat is we zo. Je bent een geval apart. Positief bedoeld hoor.' Toen ze over een leeg gapend gevuld gat begon moest hij even nadenken hoe ze dat bedoelde maar het belletje begon te rinkelen. 'Misschien heb je wel gelijk en is er eindelijk een leeg gapend gat gevuld,' zei hij zachtjes.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte een beetje. Ik grinnikte zacht toen ze begon over de toverstok. Met een glimlachje legde ik mijn wijsvinger op haar lippen in de hoop dat ze zou zwijgen. 'Je mag een jongen zijn gelijk niet ontnemen, dat krenkt zijn ego.' gaf ik als tip. Ik grinnikte zacht. 'Nee, ik heb geen kou.' Ik had ook geen koud, ik was het gewend om een mantel te dragen dus was het raar om zonder te zijn. We waren allebei nogal vrij donker gekleed. Ik met mijn donkergrijze pull en donkerblauwe jeansbroek naast haar met haar zwarte broek, en haar wit blousje.

Lily
Ik keek hem aan. Hij had express gezwegen om me in mijn roes van zijn prachtige donkere ogen te laten. Maar hij wist natuurlijk niet dat het om zijn ogen was dat ik zo weg was van de wereld. 'Hm, jij bent ook heel speciaal.' complimenteerde ik hem en glimlachte. Toen ik zijn serieuze ondertoon hoorde in die laatste opmerking keek ik hem nieuwsgierig aan. 'Hoe bedoel je?' vroeg ik, net zo zacht.