ORPG} Enemy's till the end of time.

Met Lina.

Ehm, gewoon naam, kracht & picture droppen.

Ave. Ze heeft controle over het weer, door middel van haar humeur.

Spoiler:

Flinn. Hij kan lucht besturen en wegnemen.

Spoiler:

Daniel Blake Brookside, kan mensen martelen met zijn gedachten maar dit kost hem heel veel energie en hij heeft het niet altijd goed onder controle.

Spoiler:

April Rose Thunder, kan mensen tijdelijk deels verlammen.

Spoiler:

Beter werken die plaatjes.

You start.

Ja klopt.

April
Ik was in het bos, er waren hier s'avonds laat meestal nog wel verdwaalde wandelaars en ik had honger. Mijn oren stonden op scherp en ik rook een nare geur. Volgens mij waren die arrogante volbloeden in de buurt. Ik was niet bang voor een confrontatie, al had ik helemaal geen zin in een gevecht. Ik was best een agressief persoon, maar ik was naar het bos gekomen om me te voeden met een verdwaalde idioot. Niet om een volbloed af te moeten maken.

Daniel
Ik keek om me heen en ik siste zacht. Dat deed ik vaker, het was een van mijn vele rare gewoontes. Zo stil mogelijk bewoog ik me door het bos. Ik wist de blaadjes niet te laten kraken, er was voor mensen geen teken dat ik in de buurt was. Maar ik wist dat er niet alleen mensen in dit bos zaten. Er zaten hier ook wolven, of nog erger: halfbloedjes. Ik hoefde hier niet te komen om op mensen te jagen, we hadden genoeg bloed in onze voorraden. Maar vers bloed was het lekkerst. En een ruzietje met halfbloedjes kon ik ook wel aan. Ik was vrij overtuigd van mezelf.

Ave.
De geluiden van het bos trokken me aan, lieten me na iedere stap even stil staan om me goed te kunnen oriënteren. Ik hield ervan, om de vrijheid te proeven, net zoals het horen kloppen van de harten van enkele dieren. Maar een geur zorgde ervoor dat alles werd verpest, dat het hele plaatje onder de modder kwam te zitten. De geur van een volbloed. De arrogante papzakken dat het waren, ik haatte ze net zoals dat zij halfbloeden haten. Het was altijd al een wedstrijd geweest wie het beste was en wij, halfbloeden, hadden er altijd onder geleden.

Flinn.
Springend, van boom tot boom, vond ik mijn weg door het bos. Ik was niet opzoek naar een prooi, er waren immers voorraden zat. Nee, ik was de geur achterna aan het gaan waar ik voor leefde. Hoewel, leven is een verkeerd woord, mijn hart klopt immers niet. Enfin, ik leefde voor het moorden van halfbloeden. Ze waren onbelangrijk en namen te veel bloed met zich mee. Nee, ik haatte ze. Ze waren niet zoals wij volbloeden, maar leken dat wel te denken. Gefrustreerd volgde ik de geur terwijl er een grimmige lach op mijn mond stond.

April
Compleet geluidloos bewoog ik me voort door het bos. Ik bewoog zo min mogelijk en in de verte zag ik de schaduw van iemand. De volbloed? De geur werd steeds sterker en drong zich mijn neusgaten in. Ik walgde ervan, werd er misselijk van. Ik haatte het dat de volbloeden zich zoveel beter voelden. Dit bos was van ons, waren ze soms uit op een gevecht? Ik deinsde er niet voor terug. Ik was geen volbloed, maar ik was trots. Ik wist dat ze me niet zomaar konden platwalsen en ik kon die nare monsters aardig veel pijn bezorgen. Ik balde mijn vuisten, mijn bewegingen werden minder gracieus. Ik kon alleen maar denken aan het verspillen van bloed. Puur bloed. Ik bewoog me richting de schaduw.

Daniel
Mijn bewegingen werden sneller, de geur alleen maar sterker. Ik kreeg er moordneigingen van. Ik pakte een tak vast en ik trok me op met een arm, volbloeden waren bovennatuurlijk sterk. Ik maakte een grote sprong en ik landde naar Flinn. Ik greep zijn arm en drukte mijn nagels er een beetje in. Ik moest even in iets knijpen en dit was ook weer een van mijn minder prettige gewoonten. 'Denk jij wat ik denk?' vroeg ik met een demonische grijns. Ik had de neiging halfbloeden langzaam leeg te laten bloeden, na ze volledig uit te hebben geput. Maar dan moesten die walgelijke wezens wel hierheen komen.

Ave.
De geur werd versterkt en ik realiseerde me dat het er nu twee waren. Even was ik van plan om een rechtsomkeer te maken en terug te rennen, wetend dat ik er twee nooit aan zou kunnen, tot ik nog een derde geur rook. Een geur die me liet grijnzen, want die geur betekende dat het weer gelijk was. Als een soort code raasde de geur in mijn hoofd, proberend gezichten erbij te laten passen. Uiteindelijk vond ik te match, de geur was afkomstig van April. Ik zette me af op de grond en greep een tak vast waarna ik mezelf omhoog gooide en op de tak liet neer komen en dat alles zo elegant als een vampier kon zijn.

Flinn.
"Natuurlijk denk ik wat jij denkt," zei ik rustig. Daniel's nagels in mijn lichaam waren net speldenprikjes in mijn granieten huid. Ik lachte, hard en meedogenloos. "Een zit er in de boom," deelde ik mee toen ik een nieuwe geur op pikte. Nog een halfbloedje. "Twee tegen twee, dat is wel zo eerlijk," zei ik grinnikend en probeerde toen de blik van de tweede halfbloed te bepalen. Maar omdat de twee geuren op elkaar leken, was dat iets moeilijker. Het waren twee vrouwelijke wezens, dat zou dus makkelijk worden. Halfbloedjes waren al geen vechters, maar de vrouwelijke.. nee. Hij had nog nooit een vrouwelijke halfbloed levend gezien na een gevecht.

Daniel
Ik liet me naar beneden vallen uit de boom en landde behendig op mijn voeten. Ik keek met de scherpe blik van een arend om me heen en ik zag schaduwen. Zonder enig geluid te maken rende ik naar de geur toe, ik voelde de aanwezigheid van de halfbloeden nu duidelijk. Meisjes. Ik verlangde ernaar hun bloed te zien stromen, ze over de grond mee terug te slepen als een trofee van mijn mannelijkheid. Ik was heel trots als het op vechten aankwam. Die twee meisjes gingen eraan, ik had er absoluut geen problemen mee meisjes te slaan. Als het halfbloeden waren tenminste, ik was een echte flirt tegen de volbloed meisjes. Ik was dol op ze.

April
Ik voelde een sterke mentale connectie met Ave. Samen zouden we die twee walgelijke monsters aanpakken. Ik had een vrij scherp gehoor en hoorde dat er sowieso een aankwam. Ik spande mijn spieren aan en ik zette me schrap, ik was klaar om te vechten. Mijn nagels groeiden een beetje en kromden, ik rechtte mijn rug om me iets langer te maken. Van mezelf was ik niet echt heel lang, wat mensen blijkbaar tot de onterechte conclusie bracht dat ik zwak was. Ik voelde mijn tanden scherper worden, ze waren vlijmscherpe messen. Al mijn zintuigen stonden op scherp.

Ave.
Een zacht gegniffel rolde over mijn lippen. Een van de volbloeden rende nu onder boom door waar ik in zat en gezien ik wist dat April er ook nog was, liet ik me dan ook weer op de grond vallen. Elegant kwam op twee benen op de grond terecht en lachte toen spottend naar de volbloeden terwijl ik naar ze keek. Hun schoonheid was oogverblindend, maar ik was het gewend, iedere vampier was knap. Ik kon hun walgelijkheid door hun prachtige gezichten heen zien, voelde hun drang om ons te vermoorden. Ik trok een wenkbrauw op en lachte toen, vrolijk en onschuldig alsof dit de mooiste dag van mijn leven was.

Flinn.
De eerste halfbloed kwam te voorschijn. Ze was prachtig, maar daar bleven mijn gedachten dan ook bij. Ik kende vele die mooier waren, die me werkelijk konden betoveren. Ik richtte mijn aandacht op de andere geur, waar ik nieuwsgierig naar was. Nee, ik begreep niet waarom enkele van mijn soort deze wezens hadden gecreëerd. Ze waren niet zo perfect als wij waren, ze waren vieze onderkruipsels die we moesten uitroeien, kosten wat het kost. En ik hield ervan. Hun bloed uit hun lijken te zien stromen, het liet me leven, ookal was dat nog zo onmogelijk voor mij.

Daniel
Ik grijnsde en trok haar speels tegen me aan, ze had een lief gezichtje en een mooi lichaam en ik hield wel van een beetje spelen. Ik gaf haar een stomp in haar maag en duwde haar toen tegen de grond. Ik keek naar haar bruine haren en grijnsde. 'Hey, alles goed?' vroeg ik lachend. Ik rook de geur van bladeren om me heen, ik was al iets minder gefocust op de geur van het meisje. Mijn zicht was echter compleet op haar gefocust. Ik bekeek haar prachtige lichaam, ze had iets dat me aantrok, waardoor ik een beetje wilde spelen voor ik haar kapot maakte.

April
Ik liep zelfverzekerd naar de twee volbloeden en mijn vriendin Ave. Ik trok een wenkbrauw op, ik walgde van de jongen die aan haar zat. Daarna keek ik op, recht in de ogen van de andere volbloed. Ik raakte even een beetje verward vanbinnen toen ik zijn ogen zag, maar ik liet niets merken. Ik greep Daniel bij zijn nek vast en ik trok hem hard van Ave vast. Ik had zin om een van de twee een flinke trap te geven en ik voelde afgunst voor de twee, nog meer dan ik eerst had gedaan. Ik trok Flinn naar me toe en drukte mijn nagels in zijn rug en trok ze naar beneden, ik liet een paar bloederige krassen achter.

Ave.
De stomp in mijn maag was niet erg pijnlijk, desondanks was ik wel gedesoriënteerd toen ik eenmaal opgekrabbeld was. Ik wierp snel een dankbare blik op April en richtte me toen op de volbloed voor me. "Ja, met jou?" Antwoordde ik rustig, terwijl ik even glimlachte, voor ik op hem af dook en mijn nagels in zijn wang zette, om vervolgens mijn voet in zijn maag te zetten en hem van me af te duwen. Mijn ogen glommen van de adrenaline en weer speelde er een lachje op mijn lippen. Ik vond het heerlijk om zo te vechten, elkaar uitdagend. Maar ik wist donders goed dat een van ons de dood hier zou vinden en ik was vast besloten diegene niet te zijn.

Flinn.
Haar nagels waren scherp, vlijmscherp. In tegenstelling tot de nagels van Daniel, drongen deze door mijn huid en lieten krassen achter. Met een snelle beweging greep ik naar haar blonde haar en trok haar hier aan van me af terwijl ik een windstoot op haar afzond die haar tegen de boom achter haar gooide. Ze was echt prachtig, mooier dan het andere meisje. Een grijns verscheen op mijn lippen terwijl ik bedacht wat ik allemaal met haar zou kunnen doen voor ik haar leven van haar af zou nemen. Onbeschaamd gleed mijn blik over haar lichaam en ik floot goedkeurend. "Hmm, je bent de eerste halfbloed die nog een beetje in de buurt komt van een volbloed," zei ik met een spottende grijns.

April
'Voor een volbloed ben je ook nog best knap.' zei ik speels flirtend nadat ik op was gestaan. Ik liep naar hem toe en ik sloeg mijn armen om hem heen en ademde in zijn nek. Ik voelde zijn sterke spieren en genoot van de warmte terwijl ik met mijn nagels diepe krassen in zijn huid maakte. In zijn nek, over zijn rug en zij. Toen over zijn borstkas. Ik vond het heerlijk om een beetje met hem te spelen, maar hij hoefde niet te denken dat hij dit ging winnen. Ik was nog niet van plan om mijn leven te verliezen. En hij blijkbaar ook niet. Dit kon nog wel eens interessant worden. Ik verlamde zijn been en daarna deed ik hetzelfde met zijn andere zodat hij viel. Dit kon wel even duren, maar hij had sterke armen.

Daniel
Ik knarste met mijn tanden en voelde bloed over mijn wang heen stromen. Het voelde pijnlijk maar ik had er niet veel last van. Ik greep haar polsen hard vast en dwong ze op haar rug. Daarna ramde ik haar tegen een boom. Ik was nog redelijk voorzichtig met haar fijne gezichtje. Het zou zonde zijn om dat nu al kapot te maken. Ik grijnsde naar haar. 'Geweldig. Ik was net op zoek naar wat bloed.' zei ik grijnzend en ik drukte het puntje van mijn tanden even tegen haar nek.

Ave.
Ik lachte, ondanks dat ik zijn tanden tegen mijn nek voelde, kon ik niks anders doen als dat. Het was grappig dat hij dacht mij zo snel te hebben. Ik boog mijn nek een beetje de andere kant op en gaf hem vervolgens een kopstoot waarna ik mezelf losrukte en mijn voet in zijn maag zette, om hem vervolgens van me af te schoppen. Nee, meneer had me nog lang niet, hij zou toch echt beter zijn best moeten doen. De lucht begon grijs te worden en ik lachte weer, met het weer in mijn hand, had ik een groot voordeel.

Flinn.
"Je bent echt een meisje he," zei ik spottend toen ze me begon onder te krassen met haar lange, scherpe nagels. Hoewel het even prikte, oké ik geef toe het deed even pijn, had ik er niet zoveel last van. Toen ik echter op de grond en mijn benen niet meer voelde, merkte ik echter wel dat ze een gewaagde concurrente was. Haar tactiek van vechten was voor mij nog onduidelijk, maar ik wist dat wanneer ze mijn armen zou verlammen, ze zou winnen. Met mijn gedachten stuurde ik een wervelwind op haar af, hard genoeg om haar tegen de grond te slingeren.