ORPG) Till death separate us.

Lex Sheffield.
Met zijn 22 jaar is Lex een jongen die donders goed weet wat hij wil. Het enige probleem is dat hij het simpelweg niet kan. Met de levensbedreigende ziekte Ebola die door zijn bloed zwerft, heeft hij slechts nog enkele weken te leven. Ondanks deze gedachten staat hij toch positief in het leven. Hij is vastbesloten te genieten van zijn leven. Zijn hobbies zijn reizen, fotograferen en op zijn blog schrijven. Vroeger surfte hij ook, maar dat kan hij inmiddels niet meer. Lex is al in vele landen geweest, maar hij droomt ervan om naar Egypte te gaan. Zijn karakter zul je moeten ontdekken, hij is ook niet iemand die aan iedereen verteld wat hij doorstaat. Hij wil geen medelijden, maar begrip. Lex heeft geen liefde in zijn leven en is ook niet opzoek, hij vind niet dat het voor deze korte tijd nodig is, het zou hem immers alleen maar meer pijn doen.

Spoiler:

Spoiler:

Lily Hartley.
Lily is met haar negentien jaar een van de jongste reisgidsen ooit. Omdat ze zo goed met talen is was dit ook de reden dat ze werd aangenomen. Dit was ook haar grote droom, nouja niet als reisgids. Maar als vrije vogel de wereld rondreizen. Daar heeft ze natuurlijk geld voor nodig. Ze heeft alleen nog haar vader. Haar moeder is jaren geleden gestorven. Daar heeft ze het nu soms nog moeilijk mee, want eenmaal ze zich aan iemand hecht laat ze die persoon niet meer los. Ze is vrij perfectionistisch ingesteld. Over jongens valt ook niet echt te praten. Zoveel positieve ervaringen heeft ze daarmee tot nu toe ook nog niet gehad. Dus is ze zowiezo een beetje voorzichtiger als het op jongens aankomt. Ze doet niet echt aan veel verschillende sporten. Het enige wat ze echt leuk vind is gaan hardlopen, daar is ze nu dus ook al vrij goed in. Het liefst gaat ze dan lopen tot ze helemaal kapot is.

Spoiler:

Met een tevreden glimlach stond Lex voor de gate waar zijn vliegtuig zou vertrekken. Hij had er zin in, maar ondanks dat was hij ergens wel nerveus. Wat als het mis ging? Wat als hij opeens instortte? Hij vond het eng om alleen te gaan, maar zijn vrienden waren vastbesloten geweest. En nu stond hij dan, op schiphol. Op weg naar het land van zijn dromen, voor drie weken. Egypte. Hij had er zoveel over gelezen, zoveel foto's ervan gezien en nu zou hij er zelf komen. "Reizigers naar Egypte kunnen nu naar Gate 21 gaan," werd er omgeroepen en Lex liep de gate binnen, het vliegtuig in. Dit werd een reis, om nooit te vergeten.

Lily
Ik had net mijn eerste rondleiding achter de rug. Ik was opgelucht dat het zo goed was verlopen. Morgen had ik mijn tweede rondleiding hier in Egypte. Ik deed mijn haar los dat de hele dag in een losse paardenstaart had gezeten. Het was hier zo stikkend warm. Ik stak mijn handen in de zakken van mijn jeansshort terwijl ik begon terug te lopen. Het was wel even lopen naar het hotel. Maar zo had ik tenminste wat te doen. Egypte was een mooi land, een beetje warm maar zo mooi. De piramides die ver boven me uit torenden hadden iets fascinerends mysterieus dat ik elke dag wel een kleine omweg maakte om ze te gaan bekijken.

Lex.
Het vliegtuig was niet bijzonder, ik was vaker op reis geweest en was niet meer bang om neer te storten, zoals ik eerder wel was geweest. Misschien kwam dat omdat ik wist dat mijn einde eraan kwam, omdat ik wist dat het leven ooit moest eindigen. Ondanks deze toch zeer deprimerende gedachtens had ik er zin in. Ik wilde snorkelen in de Nijl, piramides bezoeken en de straten van Caïro door slenteren. Mijn fotocamera zat in mijn handbagage maar ik wist dat ik geen foto's mocht maken. De opstijging verliep soepel en ik richtte mijn blik op het raampje. We're going to Egypt.

Lily
Het was ondertussen al laat in de namiddag en de zon stond gelukkig niet meer aan zijn hoogste punt in de hemel. Dan zou ik letterlijk smelten. Mijn teenslippers snerpten zacht over de stenen terwijl ik terugliep naar het hotel. Het was een groot en mooi hotel mét zwembad natuurlijk. Dat was de enige eis die ik had gesteld voor ik hierheen kwam. Er moest een zwembad zijn. Ik liep naar boven om mijn zwemkledij aan te doen en neuriede ondertussen een liedje. Toen ik uiteindelijk was omgekleed haastte ik me naar beneden en dook met een snelle duik het water in.

Lex.
Ik sloot mijn ogen terwijl ik naar de muziek luisterde die uit mijn oordopjes van de mp3 schalde. Your Call van Secondhand Serenade stond op dit moment op en mijn mondhoeken krulden om tot een tevreden glimlach. De tekst was prachtig. I was born to tell you I love you. Een van mijn favoriete zinnen uit het lied. Ja, misschien was ik gevoeliger dan anderen, maar dat was toch niet raar? "Over vijf minuten gaan we landen." Riep de omroeper.

Lily
Ik keek omhoog toen ik het bekende geluid hoorde van een vliegtuig. Het vloog hoog in de lucht op weg naar het vliegveld iets verder. Een hoop nieuwe toeristen waarschijnlijk. Of mensen die terugkeerden naar huis na een lange periode, opgewacht door al hun geliefden. Ik veegde het haar uit mijn gezicht en keek om me heen. Er waren er niet veel anderen hier aan het zwembad. Wat ik vrij goed vond. Na zo'n hele dag drukte had ik wel eens behoefte aan een beetje rust.