Orpg. Laura & Michelle.

''Dat is voor ons gewoon normaal, dat we er op letten. Het is immers aantrekkelijk. Geen idee waarom precies.'' Even moest zij dan ook lachen en hoorde zijn complimentjes aan. ''Van mijn ogen hoor ik wel vaker. Mijn ouders blijven het steeds maar zeggen. Maar bedankt.'' De glimlach verscheen weer op haar lippen en ze drukte het glas weer tegen haar lippen aan waarna ze er enkele slokken van nam. Over en over duwde ze steeds hetzelfde plukje weer achter haar oor. De wind kon dan af en toe wel vervelend zijn. ''Voor zo lang ik wil. En hoe lang blijft meneer hier werken?'' Zei ze met een tikkeltje speelsheid erin.

De speelse blik ging hem niet on-opgemerkt voorbij. Dit meisje moest maar eens weten... "Zolang dat ik niet eerder wordt ontslagen, tot de einde van de zomervakantie. Anders levert het niet bepaald veel op en ik wil mijn studies kunnen betalen." Rustig stak hij weer de pluk weg en glimlachte een beetje zelfvoldaan toen het er niet meer achteruit kwam. "Dus hoorde ik nu dat ik aantrekkelijk ben?" ging hij op een even speelse toon verder en dronk nog wat van zijn glas. Echter weken zijn ogen niet af van haar. Opeens leek het ook dat ze erg dicht tegen elkaar aanstonden.

Onbegrijpelijk keek ze naar zijn handen, waarvan er zonet één het plukje haar achter haar oor geschoven had. ''Nu weten we zeker dat je wonderbaarlijke handen hebt.'' Lachend nipte ze nog wat van haar drankje en zette hem vervolgens weg nadat ie leeg gedronken was. ''Waarom betaal je je studies zelf? Doen je ouders dat niet voor je?'' Vroeg ze verbaasd en begon nu ook zelf tegen de bar aan te leunen, op een vrouwelijke manier dan wel. ''Eigenlijk mag ik dat niet zeggen hé, dan wordt je ego opnieuw gestreeld.'' Een grijns werd om haar lippen gevormd en ze bleef hem recht in zijn ogen aankijken.

Natuurlijk voelde hij zich bij dat een beetje op zijn tenen getrapt. "Mijn ouders hebben hun handen vol met zorg te dragen voor mijn jonger zusje en broertje. Ze kunnen het goed genoeg gebruiken voor leuke extra's en ze moeten heus niet alles betalen. Ik zie het eerlijke er niet van in. Binnenkort ben ik negentien. Helemaal volwassen." Misschien was dit meisje toch niet zo heel anders als de rest van de rijke meisjes die hier in en uit liepen. Ook haar papa lief betaalde alles.

Eerlijk waar kon je al aan hem zien dat hij de vraag niet geweldig vond. Hij reageerde er nogal aangevallen op. Maar ze begreep het niet. Het was toch gewoon een vraag? Mia slaakte een zachte maar niet te opvallende zucht en keek hem weer zo goed als normaal aan. ''Sorry. Het komt bij mij in de buurt niet vaak voor dat iemand zijn eigen studies hoeft te betalen, vandaar.'' Met een halve draai stond ze oog in oog met de barman waaraan ze hetzelfde drankje nog eens vroeg. Na enkele secondes had ze haar volgende drankje alweer en zonder er een slok van te nemen zette ze hem neer op het tafeltje.

"En dat weet ik. In mijn 'buurt' komt het wel vaker voor." Meteen keek hij strak voor zich uit. Dit was misschien een erg foute zet geweest. Dat zag hij nu ook wel in. Waarom kon haar vriendin niet terugkomen zodat hij weg kon? Als excuus gebruiken dat hij ook weer naar zijn vrienden moest. "We verschillen in dat opzichte erg hard van elkaar. Ook ben jij de gast en ik degene die voor jou moet werken. Misschien was het dus wel een slecht idee van me om dit in mijn hoofd te halen..." Jace liet bij deze woorden erg hard klinken dat hij wel eens met haar uit wou gaan, maar hij er nu pas achterkwam dat het een rotslecht idee was.

Mia keek kort even naar hem en sloeg haar vingers weer om haar drankje heen, die ze vervolgens voor haar hield. ''Het is beter dan dat we hetzelfde zijn, geloof dat maar. En wat in je hoofd te halen?'' Ze begreep het laatste dan ook niet. Wat was er dan precies wat hij in zijn hoofd haalde? Het had in ieder geval met haar te maken. Maar ja, ze moest niet te snel iets verwachten van zo'n opmerking. Je wist nooit zeker hoe diegene het bedoelde. Om eerlijk toe te geven had ze er zo niet eens meer zo'n zin in om met hem te praten. En al zou hij weer zulke vreemde antwoorden geven, dan zou ze gewoon weg van hem lopen.

Jace keek haar aan alsof ze van een andere planeet kwam. "Om je mee uit te vragen, Mia." antwoordde hij met een klein glimlachje dat al snel de mist in dook. Blijkbaar snapte dit meisje niks van hem. Waarom zou het ook anders? Ze was vast niks anders gewoon dan rijken jongens of toch ambitieus. Wie weet ging ze naar een privé-school. "Tot nu toe heb ik enkel een leuke en vriendelijke indruk van je, maar het zou leuker zijn geweest om je echt te leren kennen of toch samen eens wat leuks te doen. Maar zoals ik al zei; jij bent het meisje op vakantie met haar ouders en ik ben de redder bij het zwembad of toch de ober die wat geld wilt verdienen voor zijn studies te betalen... Wat haalde ik dus in mijn hoofd?" Zijn glas was nog niet leeg, maar toch liet hij het met rust. "Bedankt voor het drankje. Ik ga maar weer eens... Dag." Even keek hij haar nog een beetje schuldig aan en draaide zich toen om zodat hij kon weglopen.

Met een vreemde blik staarde ze hem aan, waar ook wat ongeloof tussen zat. Hij had haar niet eens iets terug kunnen laten zeggen. Al meteen moest hij zich omdraaien om vervolgens weg te wandelen. En dan dachten mensen verkeerd over de rijke mensen. Dat ze alleen maar arrogant waren. Nou hij kon er anders ook wat van. Wat maakte het nou uit dat er verschil in hun zat? Ze mocht dit niet pikken. Voordat ze achter hem aan liep, nam ze nog een grote slok van haar drinken en wilde hem net terug zetten, toen ze toch van gedachten veranderde. Ze kon hem net zo goed meenemen. Met een paar stappen liep ze achter hem en reikte haar hand uit om zijn arm vast te grijpen en hem om te draaien. ''Hoe durf je zomaar van me weg te lopen?'' Haar gezicht stond een beetje pissig. Maar dat was zijn schuld. Voordat ze verder kon met praten, knalde iemand tegen haar op en viel de drank uit het glas over haar jurkje heen. ''Wel verdomme.'' siste ze boos en keek naar de jongen die het veroorzaakte.

Dus ze ging ook nog zo beginnen? Meisjes snapte hem ook echt nooit! Ze moest maar eens opletten wat hij allemaal durfde. Meteen keek hij ook naar de jongen die drank over haar jurkje had gemorst. Hopelijk voor hem ging het eruit. De hand om zijn arm verwarmde zijn lichaam nog een paar graden meer. Alsof de zon zijn werk nog niet goed genoeg deed. Rustig aan sloeg hij een andere arm om haar heen om haar zo weg te leidden van de jongen. Wie weet zou ze wel beginnen te slaan of wat dan ook. Samen liepen ze redelijk dichtbij elkaar langs de golven af. "Misschien moet je die plek op je jurkje maar nat maken." stelde hij voor en keek voor zich uit terwijl hij de arm rond haar middel weghaalde.

De jongen keek om naar haar alsof er niets gebeurd was, en dat maakte haar alleen nog maar meer furieus. Het was echter wel goed geweest dat Jace haar mee weg van hem nam, anders was ze 'm totaal geflipt. Mensen moesten echt eens beter uit hun doppen kijken. Er kon nog niets eens een verontschuldiging vanaf. Kort voordat hij zijn arm weghaalde had ze pas door dat hij hem echter om haar heen geslagen had. Ze had het veel te druk met zich op te winden. Het korte momentje voelde dan wel goed. Langzaam knikte ze naar hem en wierp haar blik naar de golven. ''Ja.'' mompelde ze bruusk en haalde een hand door haar haar heen. Ze was er nog steeds een beetje geslagen van dat hij zomaar was weggelopen.

"Vergeet niet de ademen." merkte hij een beetje plagend op. Ook zijn handen gingen in zijn zakken. Af en toe raakte zijn arm oppervlakkig de blote huid van de hare. Dit zorgde voor ware tintelingen. Goed, ze wou dus de waarheid? "Luister erg goed naar wat ik je nu ga vertellen, oké?" Niet echt wachtend op een toestemming begon hij met praten. "Ik weet wel dat je meer bent dan enkel een meisje met merkkleding of een knap gezichtje. Ook al mag jou lichaam er helemaal wezen..." Met een jongensachtige grijns keek hij haar even aan. "Op één of andere manier vind ik je erg aantrekkelijk en ik snap mezelf wel waarom ik dat zo vind; je bent lief, vrolijk, kunt lachen, gedraagt je niet als iets wat je niet bent... En ik wil jou dus ook leren kennen, zien of mijn kleine tintelingen vonken kunnen worden, maar ik mag niet uit met je. Het kan me mijn baan kosten en dat betekend dat ik mijn ouders in de moeilijkheden breng, mijn gezin waar ik deel van uit maak. Snap je me een beetje?" Weer bleef hij stil staan, zijn voeten in het water, zijn gezicht gericht op dat van Mia.

''Zijn die flauwe grappen nou echt nodig?'' mompelde ze en trok daarbij haar wenkbrauwen op om de opmerking meer kracht bij te geven. Al snel stond er weer een glimlach om haar lippen waarmee ze hem aan keek. Met een onnodig knikje begon Mia naar hem te luisteren. Ze schudde lachend haar hoofd om zijn opmerking en echter ook om de jongensachtige grijns die meteen rond zijn lippen gevormd werden. ''Met jouw lichaam is ook niets mis hoor. Evenmin je gezichtje en je karakter. Alhoewel je dan wel een jongent ben die af en toe zijn rare trekjes heeft.'' Dat laatste zei ze wat zachter, in het geval dat hij dacht dat het een belediging was of iets. De glimlach stond nog wel op haar lippen gedrukt, totdat hij over zijn gezin en zijn baan begon. Dat hij niet met haar uit kon gaan. Weer perste ze haar lippen op elkaar nadat ze iets wilde zeggen. Maar dat was nooit een goed idee geweest. Hij nam het geld dan waarschijnlijk niet eens aan en hij zou haar al helemaal erg vinden. Maar ze wilde niet zoals al die andere rijke mensen zijn. Ze wilde zichzelf zijn. ''Ja ik snap het wel, ook al vind ik het erg jammer. Je mag toch met wie je wilt omgaan eigenlijk? En sowieso toch wel wanneer je niet aan het werk bent?'' Ze trok een wenkbrauw op en keek vervolgens naar de golven die in ritme voorbij kwamen. Met haar voeten stapte ze nog een paar passen naar voren, waarna ze wat water in haar hand legde en dat vervolgens op de drankvlek smeerde. Niet dat het heel erg hielp. Maar de kleur was er wel iets uit.

Jace stond ook met zijn voeten in het water en bekeek haar toen ze de vlek van haar jurkje probeerde af te doen. Een wasmachine zou er wel voor zorgen dat deze weg ging. Rustig liet hij haar vraag bezinnen aangezien zijn hoofd bonkte. De ruimte leek veel te klein voor alles op dit moment. Haar glimlach van daarnet was veel mooier geweest. "Weet je? Je hebt gelijk! Buiten mijn werktijden mag ik doen en laten wat ik wil. Een relatie met hotelgasten beginnen mag niet omdat ze bang zijn voor omkoperij of je-weet-wel... Bang om twee vrijende mensen in het schoonmaakhok te vinden onder de werktijden. Het zou het hotel in schaamte brengen." Even beet hij op zijn lip. "Waarom gaan we niet eens wat doen? Uit, zal ik maar zeggen. Als dan een jongen die van surfen houdt en een meisje dat muzikaal is aangelegd? Niet als hotelgast en redder? Ik bedoel dat niemand het moet weten." Twijfelend stroomde deze woorden uit zijn mond.

Schrobbend met het water in haar hand ging ze over het stukje stof heen. Het wilde niet en het was typisch iets voor haar om ermee door te gaan, en dan net zo lang totdat het werkt. ''Ach, die hebben dan ook geen humor.'' grapte ze maar drukte erna wel weer haar kaken op elkaar. ''Het ligt dan neem ik aan aan jou wanneer dat zal zijn.'' Glimlachend liep ze het water uit toen het resultaat redelijk positief was. De vlek was er zo goed als uit, alleen zat er dan een plas water op haar jurkje. Blij dat het geen witte was. ''Helemaal niemand? Dus gewoon soort van stiekeme afspraakjes? Dat is wel spannend.'' Ze bewoog haar wenkbrauwen kort op en neer, waarna ze naar het water staarde. Na enkele minuten draaide ze haar hoofd weer terug om naar hem en raakte opnieuw verzot van zijn ogen.

Met een glimlach luisterde hij naar haar woorden. "Heb je soms deze avond nog een plekje voor me vrij? Ik weet wel nog een mooi en leuk plekje waar ik je zeker heen wil meenemen. Ja, in het geheim. Ik kan er wel nog meeleven als je ouders weten dat je date met iemand dan, maar emh... Dan ontmoeten ze me dan wel niet best." Anders hing ik ook helemaal. Rustig liep hij weer naar haar toe. Waarom was ze zo mooi? Met een glimlach, breed, keek hij haar aan. "Om eerlijk te zijn vind ik dit ook spannend, raar en ben ik al helemaal nieuwsgierig naar jou."

''Over mijn ouders hoef je je geen zorgen te maken. Dat regel ik wel. Ze zullen je vast leuk vinden. Maar het hoeft ook niet hoor. Ik vind het niet zo erg.'' Hierover praatte ze ogenschijnlijk positief, maar eerlijk gezegd wist ze niet of haar ouders zo blij waren over een jongen dat hier werkte voor de kost. Iemand die dus niet al te veel centen had. Haar ouders waren er helemaal in de ban van en vandaar dat het misschien wel mis kon lopen, waar ze zo belachelijk hard niet op hoopte. Het zou hem kunnen afschrikken en dat wilde ze hem allemaal niet aan doen. ''Natuurlijk heb ik vanavond nog een plekje vrij. Voor jou wel!'' Glimlachend en met een twinkeling in haar ogen keek ze hem aan. Wat was het ook een geweldige jongen, dat wist ze nu al. ''En ik ben nieuwsgierig naar jou, heel erg.'' sprak ze erna en voelde het zand tussen haar tenen kriebelen.

Jace glimlachte enkel zwakjes naar de grond en greep naar haar hand. Voorzichtig speelde hij met de vingers. Opeens viel hem op hoe klein haar handen waren tegenover die van hem; het leek wel alsof hij een soort reus was, hoewel zijn lengte ten opzichte van die van haar erg goed meeviel. Twijfel en een benauwd gevoel kwam oplaaien; en wat als ze hem toch niet moesten? Misschien was het best om tot nu toe enkel haar te leren kennen. Alles een beetje stapje, per stapje afgaan. Hopelijk hield ze zich wel niet aan de 'datingsrules for girls' die in ieder flut magazine stonden. Toch keek hij weer op en zag de fonkelende ogen waardoor hij ook ging glimlachen. Daarbij was ze hem ook nu aan het accepteren, hun date. "Dan hebben we een deal. Kom dan rond zevenen naar de bar hier. Ik zorg wel ervoor dat we eten hebben. Maak je daar dus niet druk om."

Glimlachend gingen haar ogen naar hun handen die als het ware in elkaar vast geplakt werden. Deze jongen was anders dan alle anderen waren. Die hadden nu allang alles geprobeerd zonder er enige toestemming van te hebben. Maar hij leek respect te hebben. Al was het wel vaak zo dat schijn bedroog, ze geloofde niet dat hij zoals de anderen was. ''Om eten maak ik me nooit heel veel zorgen hoor, als jij er maar bent. Dan is alles goed. Zeven uur zal ik bij de bar staan.'' zei ze met een kleine grijns en schuifelde wat dichter naar hem toe. Voorzichtig drukte ze haar lippen op zijn wang en hield dat voor enkele secondes vol. ''Dag Jace.'' Nadat ze die woorden uitgesproken had, liet ze zacht zijn hand los en keek hem nog voor een laatste keer aan. Op een rustig tempo liep ze het strand af, op weg naar het hotel.

Jace had haar vol verwondering na gekeken, maar ook met een heel erg grote glimlach. Dit was spannend, vreemd en ook ergens heerlijk! Begon hij nu werkelijk gevoelens voor het mooie meisje te krijgen?
Niet vele uren later stond hij dan ook met een grote picnikmand aan de bar. Hierin had hij van alles lekkers ingestopt dat hij geheel eerlijk had verkregen van een vriend die in de keuken werkte. Hij had ervoor betaald, maar dan niet de werkelijke prijs zoals het in het restaurant te koop was. Zo zat er vers fruit in, brood, beleg, sinaasappelsap, taart en wat cake. Perfect dus voor hun twee. Zijn kleding was een donkere baggy jeans, witte tanktop met daarop een net blauw shirt. Witte gympen had hij ook bij, maar nu, op het zand, liep hij blootsvoets.

Relatief weinig voedsel had ze naar binnen gewerkt, met de achterliggende gedachte dat hij eten zou meenemen. Het was zonde als ze niets meer op zou kunnen. Mia trok een paarsig jurkje aan met daarover heen een dun vestje, immers kon het best frisjes in de avond zijn en ook wist ze hierbij niet hoe lang het zich zou voordoen. Ze stapte in haar slippers, omdat ze toch daar in het zand moest lopen en deze het makkelijkst uit gingen. Dit keer besloot ze haar haren maar los te laten, in plaats van het steeds op te steken door de wind. Al zei ze het zelf, los haar stond haar toch wel wat beter. Op een lichtelijk elegante manier liep ze vanuit het hotel naar de bar waar ze hem in de verte al zag staan. ''Hé,''

De glimlach werd alsmaar breder wanneer ze al van ver kwam aflopen. Het viel hem op hoe sierlijk ze zich bewoog en hoe mooi haar langen plukken haar mee wiegde met de wind. "Hey! Leuk jurkje." merkte Jace met dit keer een soort van verlegen glimlachje op en drukte een kusje op haar wang. "Die had je nog te goed. Zullen we dan maar?" Even stak hij zijn hand uit. Zijn plan was om haar mee te nemen naar een erg mooi plekje. Het was er verlaten, prachtig uitzicht, dicht bij de zee en onder de palmbomen. Voor de sfeer had hij er al een doek uitgelegd en een paar kaarsjes. Voor dates was hij nogal een beetje outschool.

Het complimentje die hij haar al gelijk gaf op het moment dat ze voor hem stond, deed haar glimlachen. ''Bedankt.'' De tinteling in haar wang van de kus bleef nog enkele seconden en ze knikte kort als antwoord op zijn vraag. Haar ogen gingen naar zijn hand die hij naar haar uitgestoken had en zacht legde ze haar hand daar in. ''Yes. Let's go.'' glimlachte ze en was van plan om haar eerste stap te zitten totdat ze door had dat ze helemaal niet wist waar hij naartoe wilde gaan. Ze vroeg zich af wat voor plek hij hier uit had gekozen, aangezien ze de meeste plekken hier wel gezien had. Alhoewel ze het strand niet echt goed verkend had.

In één hand had hij de grote mand en in de andere hand bevond zich haar hand. "Geen dank. Ik hoop dat je het een beetje naar je zin gaat hebben. Het is niet dat ik meteen naar één of andere danstent mee wou nemen." Nee, zo iemand was Jace niet. Liever wou hij praten met zijn date. Dingen leren van dit interessant meisje. Kunnen lachen en niet enkel dronken worden om zich de volgende dag niets meer te herinneren. Zo nam hij haar dus mee naar zijn plekje onder de palmbomen. "Hier zijn we dan..." Met een glimlach zette hij de mand neer en nam zelf plaats op de grote doek.

Eerlijk waar had Mia niet verwacht dat er ook jongens-handen waren die enkel zacht en lief aanvoelden. Terwijl ze haar ogen de kost gaf aan de omgeving, nam ze de woorden in zich op die Jace op het moment uit had gesproken. ''Ik ga het vast wel naar mijn zin hebben, zolang jij dat ook maar hebt. Uitgaan zie je mij wel regelmatig doen, maar dit vind ik toch een betere optie wil je iemand goed leren kennen.'' gaf ze eerlijk toe en draaide haar gezicht een halve slag om naar het zijne te kunnen kijken. Hierbij werd een glimlach op haar lippen gevormd. Hij hield halt op een plek onder de palmbomen, prachtig uitzicht op de zee en er waren kaarsjes. Iets waar elk meisje alleen maar van kon dromen. Vol bewondering keek ze dan ook rond en eindigde bij Jace. ''Dit is echt geweldig.'' zei ze opgewonden en als je goed zou kijken, zag je een kleine glinstering in haar oog verschijnen. Ja, dit zou iets worden om nooit te vergeten.