ORPG. Chloe & Iris.

Waarom waren sigaretten op de momenten dat je ze nodig hebt altijd weg? Daniel haalde uiteindelijk het pakje sigaretten eruit en stak er één aan. Waarschijnlijk was het een raar gezicht hoe hij daar alleen op het muurtje zat maar hij trok zich er niets van aan. Het zenuwachtige gevoel van vanmorgen was weg. Het feit dat niemand hem uit had gelachen, gepest of wat dan ook zorgde ervoor dat hij zich op zijn gemak voelde en genoot van de vroege zon die op zijn armen scheen. Toen hij weer naar Lilith keek zag hij hoe Cameron zijn armen over elkaar had geslagen en hij kreeg een vaag voor gevoel dat dit over hem ging maar het feit dat Cameron met zijn armen over elkaar stond deed hem goed. Blijkbaar had Lilith iets gezegd wat hij niet zo leuk vond.

De bel ging waarop iedereen om Lilith heen langzaam naar binnen begon te lopen. Echter bleef Cameron staan en greep haar pols vast toen ook zij naar binnen wilde lopen. "Je hebt me voor schut gezet," zei hij boos waarna ze even grinnikte. "Kom op Cam, hij had gelijk gisteravond. Ga eens met hem om, misschien mag je hem dan wel." Zei ze zachtjes en klopte toen op zijn arm. "Waar ben je bang voor?" Vroeg ze daarna onderzoekend toen ze de bezittende blik in zijn ogen zag. "Om je te verliezen, dadelijk laat je ons allemaal vallen en dan-" Een brede lach verscheen op haar lippen en ze gaf hem een knuffel. "Dat zal niet gebeuren, we're friends till the end." Verzekerde ze hem terwijl ze haar blik weer over het schoolplein liet gaan opzoek naar Daniel. Naast haar haalde Cameron rustig adem en liet haar los.

Toen de bel ging sprong Daniel van het muurtje en begon net als de rest naar binnen te lopen. Eigenlijk was hij op zoek naar Tyler want hij had absoluut geen zin om alleen de dag door te brengen en toen hij Tyler uitgezakt tegen de muur leunde versnelde hij zijn pas en liep hij naar zijn vriend toe. Zijn gezicht stond op onweer en dat voorspelde niet veel goeds. Tyler begon een hele tirade maar hij kon er niet veel uit opmaken en hij knikte maar naar zodat Tyler iets kalmeerde. ´Twee weken om zeven uur op school zijn om de schoonmaakster te helpen. Is die conrector gek in de kop geworden?´ Daniel zei niets en Tyler hield ook zijn mond en ze liepen samen de klas in. ´Er gaan geruchten dat jij Lilith naar huis hebt gebracht?' begon Tyler opeens van uit het niets en Daniel knikte. 'Ja, heb je problemen mee?' Tyler keek een beetje moeilijk. 'Ik wil gewoon niet dat je meer tijd aan die meid gaat besteden dan aan mij. We zijn toch vrienden?" Daniel knikte met een lach rond zijn lippen. 'Ja, we zijn vrienden.'

Zoals gewoonlijk had Lilith geen idee waar ze les had, welke les ze had en welke boeken ze mee moest nemen. Ze stond dus wat te treuzelen bij haar kluisje en de eerste beste waarvan ze dacht dat die in haar klas zou zitten sprak ze aan. "Waar heb ik les?" Zei ze tegen Anna, een nerveus meisje die het liefst genegeerd wilde worden. Helaas voor haar, ging dat vandaag even niet. "Ik heb geen les met jou, maar je hebt spaans in lokaal 204." Zei Anna snel waarna ze maakte dat ze weg kwam. Lilith trok verbaasd een wenkbrauw op, hoezo wist zij haar lesrooster? Ze pakte haar spaanse boeken en liep toen naar het lokaal.

Waarom ging niet elke school met lessen aan elkaar gelijk? Daniel had op zijn vorige school dit hoofdstuk van Engels al behandeld dus het ging hem allemaal makkelijk af aangezien hij zijn vorige werkboek nog had en daar mooi van overschreef. Zijn lerares had niets door en hij was niet van plan het te zeggen. Het beviel hem allemaal wel de chille lessen tijdens Engels. Tyler keek gefrustreerd naar hem op. 'Jij hebt het mooi makkelijk, mag ik wat antwoorden van je?' Daniel knikte en draaide zijn werkboek zo dat Tyler de antwoorden kon lezen en het leek alsof hij aan het werk was. Ja, hij was blij dat zijn vorige leraar snel ging met de lessen. Het had natuurlijk nadelen want zijn toets was toen niet zo goed gemaakt maar deze toets zou hem makkelijk afgaan want dan kon hij gewoon de toets al leren. Lang leve zijn oude leraar! Een grijns verscheen rond zijn lippen en hij speelde met zijn pen door er ritmisch mee op de tafel te tikken.

Na twee ellendige uren spaans brak eindelijk de pauze weer aan. Lilith liep naar haar kluisje, dumpte haar boeken erin en keek toen om zich heen, opzoek naar iemand die ze kende. Cameron liep voorbij en ook enkele meisjes uit het cheerleadingteam, maar eerlijk gezegd zat ze niet zozeer op hen te wachten. Ze allemaal standaard, saai en onorigineel. Misschien kwam het door Daniel dat ze opeens naar een goed gesprek verlangde en ze staarde besluiteloos voor zich uit. Misschien kon ze even een middag spijbelen en naar de stad gaan. Maar wie zou er mee willen? Natuurlijk waren er genoeg mensen die in aanmerking kwamen, maar toch wist ze dat ze het liefst gewoon met Daniel wilde gaan. Hij was anders, beter dan de anderen.

Engels en daarna een uur wiskunde, het eerste uur viel wel mee maar dat laatste... Hij was echt slecht in wiskunde en dat was dan nog zwakjes uitgedrukt maar om zijn lerares niet te kwetsen zei hij dat hij er slecht in was. Met een vermoeide uitdrukking op zijn gezicht slenterde hij door de gangen heen op weg naar zijn kluisje. Hij koos altijd vanaf elk lokaal een willekeurige gang die misschien naar zijn kluisje zou leiden want deze school was ruim vijf keer zo groot als zijn vorige school. Hij voelde zich soms net een mier in een schoenendoos waar je de uitgang niet kon vinden. Hij haalde opgelucht adem toen hij had gemerkt had dat hij de goede gang had gekozen en hij stopte de engelse- en wiskunde boeken in zijn kluisje en gooide die met een klap dicht. Sommige mensen keek hem verstoord aan maar Daniel trok zich er niets van aan en trok zijn wenkbrauw op en liep verder. Toen hij verder keek zag hij Lilith staan en even twijfelde even of hij haar aan zou spreken en uiteindelijk ging hij achter haar staan. 'Wat sta je hier alleen,' zei hij met een kleine lach rond zijn lippen.

Toen Lilith een bekende stem hoorde keek ze verward om en knipperde met haar ogen. "Hmm, ik was iemand aan het zoeken die mee wilde naar de stad," antwoordde ze nonchalant en glimlachte even, "interesse?" Het deed haar goed dat hij haar aansprak, dat hij niet bang voor haar was na gisteravond. Ja, ze wist ook wel dat ze het hadden bijgelegd, maar alsnog. Ze zag dat Cameron eraan kwam lopen die onderzoekend naar Daniel keek. Even glimlachte Lilith en keek toen afwachtend naar Daniel. Ze zou het wel kunnen begrijpen als hij niet mee wilde. Tenminste, dat dacht ze.

Was ze verward dat hij haar aansprak, vroeg Daniel zich af maar hij duwde de gedachte weg toen hij haar vraag hoorde. Ze was blijkbaar niet verrast anders kwam ze niet met zo'n vraag en hij knikte met nog steeds die lach rond zijn lippen. 'Ik heb wel interesse, zeker maar heb je geen les zo?' Eigenlijk was het een overbodige vraag want hij Lilith wel als een type dat het niet erg vond om een les te spijbelen en voor een meisje als zij zou hij wel meer dan een les op willen geven maar dat hoefde ze niet te weten. Sowieso, hoe kon hij zoiets denken terwijl hij haar nauwelijks kende? Hij moest echt ophouden met die rare gedachten. Toen Cameron er aan kwam lopen en hem onderzoekend aan keek trok hij zijn wenkbrauw op. Vertrouwde hij hem soms niet? Opeens kwam de gedachte dat Cameron Lilith wel meer dan leuk vond in hem op en zijn lach werd een grijns die hij niet kon onderdrukken.

Een brede grijns verscheen op Lilith's gezicht toen hij instemde. "Great." Zei ze tevreden en keek hem aan. "Ja, ik heb nog les, maar dat maakt niet veel uit," grinnikte ze en pakte zijn hand vast, "let's go." Ze trok hem mee naar buiten waar mensen opkeken en grijnsden toen ze haar zagen. Natuurlijk deden ze dat. Ongeïnteresseerd loodste ze Daniel het schoolplein af en liet zijn hand ook direct los. Ze voelde hoe haar mobiel in haar broekzak trilde maar negeerde het even. "Gaan we lopen?" Vroeg ze hem, hopend dat hij een beter idee had.

Daniel liep met nog steeds de grijns op zijn gezicht met Lilith mee. Het feit dat ze zijn hand ongegeneerd vast pakte en niet los liet door dat andere mensen naar hen keken zorgde ervoor dat de grijns nog even rond zijn lippen bleef. 'Ik dacht al dat ik zo'n antwoord terug zou krijgen.' Hij negeerde de mensen verder en stak zijn handen in zijn broekzakken toen ze voorstelde om te lopen. 'Als jij wil lopen gaan we lopen maar ik heb een scooter maar bij jou achterop de fiets als je die hebt lijkt me ook wel wat.' Hij speelde met de sleutel van zijn scooter terwijl hij haar afwachtend aan keek. Hij probeerde zich voor te stellen hoe het eruit zou zien als hij bij Lilith achterop zou zitten. Waarschijnlijk kwamen ze niet ver omdat ze de bosjes in zou rijden of tegen een lantaarnpaal aan zou rijden. Nee, het was niet zo tactisch om bij haar achterop te gaan maar dat kon je ook niet maken als jongen, sowieso.

Even ging Lilith met een hand door haar haar terwijl ze even glimlachte. "Yeah, about that, ik regel meestal iemand om me naar school te brengen," zei ze en keek even om zich heen. "Scooter? Ik betaal je de benzine wel terug." Besloot ze en keek hem weer even aan. Natuurlijk zou ze de benzine terug betalen, het was immers haar idee. Kijk, als het nou op zijn weg had gelegen dan had ze het niet aangeboden maar ze wist dat benzine duur was. Een glimlachje verscheen op haar lippen toen ze herinnerde dat ze een sms had en haalde hem uit haar broekzak. Waar ga je heen met die nieuwe? x Cam. Verbaasd door dit smsje stak ze de mobiel weer in haar broekzak, hij was wel erg beschermend bezig.

'Dus jij bent niet iemand die sportief elke morgen op school komt met de fiets? Eerlijk gezegd had ik dat wel kunnen verwachten.' Daniel liet de sleutel rond zijn vinger ronddraaien en gebaarde dat ze mee moest lopen naar het "rek" waar de scooters moesten worden neer gezet. Om een één of andere reden mochten de scooters niet bij de fietsen neer worden gezet maar daar had hij geen problemen mee. ´Oh dat terug betalen hoeft niet, het kost me niet veel aangezien een vriend van me bij een tankstation werkt dus dat is geen probleem. Stap maar op, het zal vast wel makkelijker gaan dan gisteravond met dat jurkje.´In de tussentijd had hij zijn scooter gepakt en wachtte hij tot ook Lilith zat maar ze was een smsje aan het lezen. ´Van wie was dat smsje?´ vroeg hij lichtelijk nieuwsgierig. Zou ze het erg vinden dat hij dat vroeg? Ach, hij moest niet zo moeilijk doen.

Lichtelijk geïrriteerd keek Lilith hem aan en ondanks dat ze het tegen probeerde te houden, rolde de woorden toch over haar lippen. "Wat wil je daarmee zeggen. Dat ik dik ben?" Ze keek hem aan terwijl ze zijn reactie afwachtte en haalde haar schouders op toen hij zei dat hij ze de benzine niet terug hoefde betalen, dan niet hé. Ze vroeg zich af of hij zich wel realiseerde hoe beledigend zijn eerste opmerking was en merkte dat haar humeur was gedaald. "Het was Cameron," zei ze langzaam en bij de gedachte aan dat smsje perste ze haar lippen op elkaar.

Daniel draaide zich een kwartslag om zodat hij haar aan kon kijken en hij merkte dat hij haar had gekwetst met zijn opmerking en een naar gevoel bleef maar kriebelen. 'Sorry, dat was een tactloze opmerking. Sorry. Zo bedoelde ik het niet. Ik bedoelde meer dat jij wel een rit van iedereen zou krijgen en dat is nog steeds positief.' Over het smsje dacht hij na en uiteindelijk, na lang nadenken vroeg hij de vraag die een klein tijdje geleden in zijn gedachten was opgekomen. 'Zijn jij en Cameron een stel? Nou ja, of vind jij hem leuk of andersom?' Weer besefte hij dat hij een vraag had gesteld die prive was. 'Vergeet die vraag maar, het is niet netjes om dat te vragen.' Hij reed nog niet weg, hij wou eerst weten of Lilith zijn excuses aannam.

Even keek Lilith twijfelend voor zich uit, vooral om zijn laatste vraag. "Nee, Cameron en ik zijn geen stel en nee, ik vind hem ook niet leuk. Niet op die manier," antwoordde ze rustig en prikte in zijn zij. "Ga je nog rijden?" Vroeg ze glimlachend en vergaf hem wat hij had gezegd. Was hij ook zo'n jongen die alleen naar uiterlijk keek? Gezien zijn eerdere woorden wel maar toch, hij bleef anders dan alle anderen, iets wat haar nieuwsgierig maakte. Ze liet haar greep om zijn middel iets verzwakken en staarde voor zich uit. Het was nieuw dat ze zo erg verlangde naar een jongen die haar waardeerde om wie ze was en niet om hoe ze eruit zag.

'Niet?' vroeg hij verbaasd maar toch opgelucht dat ze niet samen waren zo kon hij ongegeneerd met haar praten zonder dat hij een boos vriendje met zijn hele groep achter zich aan zoou komen. Daarbij was Tyler bevriend met Cameron en die wou hij niet kwijt raken. Hij was de eerste en de enigste vriend die hij hier had maar misschien zou er na vandaag wel één bij komen. Toen ze niet op zijn excuses in ging startte hij de scooter en reed sneller dan vanochtend het plein af maar reed niet tegen een lantaarnpaal aan zoals in zijn gedachten. ´Waar wil madame heen of heeft ze geen specifieke wensen?' Hij keek heel even achterom maar richtte zijn blik snel weer op de weg om ongelukken te voorkomen. Hij merkte dat ze haar greep verzwakte maar hij zei er niets over. Blijkbaar was die ene opmerking toch harder aangekomen dan ze liet blijken.

Zijn verbazing amuseerde haar, hoewel Lilith niet begreep waarom hij dat had gedacht. Ja, ze trok veel met hem op maar niet op een romantieke manier. "Nee, niet." Antwoordde ze rustig en keek toe hoe de huizen, bomen en lantaarnpalen aan haar rechterzijde voorbij flitsten. "Hmm, doe maar gewoon het centrum." Zei ze en keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan toen hij even achterom keek. In zo'n geval had ze veel liever dat hij zijn blik op de weg richtte, ze wilde namelijk het liefste niet verongelukken. Even vroeg ze zich af of hij misschien toch niet op haar gewicht had gedoeld, maar zette het uit haar hoofd. Ze wist donders goed dat ze niet dik was en was zeker niet iemand die op de calorieën lette. Maar toch.

Wanneer had hij hier voor het laatst naar het centrum gereden? Oh ja met zijn moeder om boodschappen te doen en om nieuwe kleren te halen maar toen had zijn moeder auto gereden en had hij muziek gesorteerd op zijn iPod dus precies de weg wist hij niet meer dus hij lette goed op de borden en zei geen woord. Hij wou niet in het bijzijn van Lilith verdwalen want zo goed kende hij de weg dus ook nog niet. Toen ze bij het centrum aankwamen haalde Daniel weer opgelucht adem en hielp hij Lilith afstappen. 'Here we are,' zei hij met een glimlach rond zijn lippen, blij om alleen met haar te zijn.

Soepel liet Lilith zich van de scooter glijden en greep even zijn schouder vast ten ondersteuning. "Mooi, we zijn er," zei ze tevreden en keek even om zich heen. "Ik wilde eigenlijk kleding gaan passen, maar als je dat liever niet hebt dan kunnen we wel even op een terrasje gaan zitten of even langs de starbucks gaan," zei ze en keek hem twijfelend aan. Ze wist goed dat jongens niet zo van shoppen hielden en ze hoopte ook niet dat hij dacht dat ze van plan was om een shopmaatje van hem te maken. Ze wilde hem slechts beter leren kennen en ontdekken waarom hij zo anders als andere jongens op haar over kwam.

Daniel kon een lach niet onderdrukken toen ze opsomde wat ze wou doen en waar ze heen wilde. 'Je hele lijstje klinkt goed. Dus, welke winkels wil je heen maar ik hoop niet dat we elke keer de winkels in gaan oke?´ Vragend keek hij haar aan maar de lach rond zijn lippen verdween niet. Hij boog voorover om zijn scooter op slot te zetten zodat ze niet met de bus of lopende terug zouden moeten. ´Maar we kunnen ook eerst wat gaan drinken dat staat me nu wel aan maar als je eerst wil winkelen mag het ook hoor.´ Hij stopte de sleutel in zijn broekzak en keek naar Lilith. Hij verheugde zich erop om deze middag met haar door te brengen.

Lilith knipperde even met haar ogen en knikte toen. "We gaan eerst wel een terrasje zoeken," zei ze vrolijk en haakte haar arm in de zijne terwijl ze even opzij keek. Waarom was ze zo nieuwsgierig naar hem? Ook nu was zijn antwoord anders geweest dan andere jongens, deze hadden normaal gesproken ongeïnteresseerd geknikt of hadden haar direct het terras opgetrokken. Maar zo was Daniel blijkbaar niet en dat vond ze prettig. "Dus, vertel iets over jezelf." Zei ze met een glimlach terwijl ze zich in een stoel liet zakken op een willekeurig terras terwijl ze hem in zich opnam.

'Dat laat ik volledig over aan jou over, jij kent het hier beter dan ik dus ik vertrouw je smaak van terasjes, stel me niet teleur.' De plagende ondertoon in zijn stem kon hij niet onderdrukken maar hij had een gevoel dat ze het niet erg zou vinden. Toen ze haar arm in de zijne haakte en vrolijk antwoord gaf ging zijn humeur snel omhoog. Hij liet zich in de stoel tegenover haar zakken en dacht na over haar vraag. Nog nooit had iemand gevraagd wat over zichzelf te vertellen. 'Ik ben Daniel, negentien bijna twintig en ben niet gek van een feestje maar ben absoluut niet iemand die met de eerste de beste in bed duikt. Verder leef ik nog bij mijn moeder aangezien ze zijn gescheiden en elke avond eist mijn zusje dat ik een film met haar kijk en het liefst een barbie, luister graag muziek en mijn iPod is een grote liefde van mij maar verder ben ik niet zo interessant

Het was een lange tijd geleden dat Lilith voor het laatst geïnteresseerd naar iemand had geluisterd, maar toch kreeg Daniel het voor elkaar om haar te laten luisteren naar zijn woorden. Ze stond versteld van zijn oprechtheid en eerlijkheid, waarna ze even op haar onderlip knabbelde bij het horen van het feit dat hij niet met iedereen in bed dook. Beschaamd wendde ze even haar blik af en staarde naar de grond. Toen hij uitgepraat was keek ze weer op. "Wat is je lievelingskleur?" Vroeg ze toen en wenkte dat de ober naar hun toe kon komen.

Verbaasd keek hij op toen ze vroeg wat zijn lievelingskleur was. 'Mijn lievelingskleur?' vroeg hij met een rare blik. Waarom wou ze weten wat in godsnaam zijn favoriete kleur was. 'Blauw en groen,' zei hij uiteindelijk langzaam terwijl zijn hersens bleven draaien om achter de achterliggende gedachte te vinden maar die was onmogelijk om te vinden. 'Maar waarom wil jij weten wat mijn lievelingskleur is en mag ik de jouwe dan ook weten of is dat prive voor jou?' Hij bestelde een cola en vroeg zich af of dit raar over zou komen op Lilith maar daar trok hij zich niets van aan en keek naar haar. 'Wat wil jij drinken? Ik betaal.'