ORPG. Cynthia en Iris.

Hallo, Ik ben Lucas en zit in mijn zesde jaar op zweinstein. Ik zit in de afdeling ravenklauw en ben opgelucht dat ik daar beland ben. Ik ben iemand die het belangrijk vind om te werken voor punten, ik kan het niet uitstaan als ik slechte punten heb. Niet dat ik een strever ofzo ben. Voor de rest ben ik een muziekfan, alles wat met muziek te maken heeft vind ik geweldig. Ik ben een halfbloed, mijn moeder is een dreuzel en mijn vader een tovenaar. Maar dat maakt niet uit eigenlijk, vol-, halfbloed of dreuzel. Het is allemaal hetzelfde. Ik doe niet specifiek aan zwerkbal. Ik haat die sport eigenlijk. Deels komt het natuurlijk ook omdat ik hoogtevrees heb, maar dat geef ik natuurlijk aan niemand toe.

Ik ben Lily en zit in mijn vijfde jaar op zweinstein. Toen ik ingedeeld werd was ik blij dat het bij griffoendor was omdat dat volgens mij eigenlijk wel de beste afdeling is. Ik ben in het team van Griffoendor drijver. Ik heb zelf wel al een paar ongelukken gehad met zo'n beuker maar toch blijf ik het leuk vinden om mijn teamgenoten te 'beschermen'. Ik ben iemand die altijd wel probeert de goede dingen uit het leven te halen, ook al zit het niet mee. Het zonnetje in huis. Ik kan heel slecht tegen mijn verlies, als ik verlies in een zwerkbalmatch of iemand die ergens beter in is dan ik kan ik soms echt geirriteerd raken. Ik heb dat vooral bij zwadderaars, omdat ik alles haat wat met die afdeling te maken heeft. Dat heb ik ook meegekregen van mijn ouders. Ik ben half frans. Mijn moeder komt uit frankrijk. Daardoor ben ik tweetalig en spreek ik met een klein frans accent. Mijn ouders zijn ook dreuzels en in mijn familie heb ik buiten mezelf nog een tovenaar, mijn neef. Ik heb een donkergrijze kat met prachtige ogen in de kleur van koper. Hij heeft zo zijn hyperactieve en rustige momenten.

Spoiler:

Spoiler:

Sluw en alles over hebben om je doel te bereiken, zo word Zwadderich omschreven en dat zijn de dingen waar ik Daniël West volbloed tovenaar, me aan houd en naar streef. Ik heb de lak aan regels maar heb eerbied voor mijn leraren. Zij zijn mijn voorbeelden en die van vele anderen. Ik weet al precies hoe ik de rest van toekomst zie: afstuderen, trouwen met een knappe, vrouw en genieten van wat het leven te bieden heeft. Al sinds ik klein ben doe ik aan zwerkbal en ben de trotse aanvoerder van het Zwerkbalteam van Zwadderich. De lucht is min terrein endssr word ik niet graag verslagen. Zeker niet door Griffoendors. Ik ben soms wat arrogant maar daar is niets mis mee zegt mijn vader altijd.

Al zolang ik me kan herinneren ben ik het sukkeltje van de basisschool geweest. Kleine Amanda, Leersgier Amanda, Vrede Amanda. Zover ik me herinner is mijn volledige naam "Amanda Callander" nooit volledig door hun gezegd. Nooit was er iets aardigs gezegd. De brief voor Zweinstein was dan ook fantastisch nieuws. Eindelijk wist ik de reden waarom ik anders was dan andere kinderen. De eerste twee jaren werd ik nog gepest maar daarna is het allemaal veranderd. Ik ben meer in mezelf gaan geloven en word ik niet meer gepest maar ben ik wel alleen. Niet dat ik dat erg vind, nee ik vind het wel fijn. Dan kan ik tenminste niets verkeerd doen. Ik hou niet van vliegen. Mijn passie is met het nuchtere verstand te doen en is geen adrenaline nodig. Ik ben gek op lezen en schrijven. Dagelijks schrijf ik hele brieven naar huis voor mijn ouders met mijn uil Scrunch.

Amanda.
Samen met haar perkament, tas en een glas sap zat ze in de Grote Zaal een brief aan haar moeder te schrijven over de reis, het etensmaal de eerste dag en de sorteer ceremonie. Terwijl ze dit allemaal schreef krulden haar mondhoeken op tot een glimlach. Zweinstein was haar thuis, het eerste thuis waar ze wist dat ze er hoorde en er geen twijfels waren of mensen haar raar zouden vinden want iedereen kon hier precies hetzelfde. Ze zette haar lippen aan haar glas en nam een klein slokje en voelde het sap door haar droge keel glijden. Langzaam maar zeker werd het wat drukker in de Grote Zaal. Vooral 6e jaars, net als zij, kwamen binnen met achter hun aan kleine eerste kaars. Toen de brief klaar was vouwde ze hem zorgvuldig dicht en lokte Scrunch naar zich toe en bond de brief aan zijn poot waarna ze weg vloog.

Daniël kreunde en haalde een hand door zijn haar. De erdte schooldag. Bah, het waren dagen waar hij absoluut geen zin had in school. Iedereen deed maar zo blij over hoe ze elkaar hadden gemist en wat ze hadden mee gemaakt. Er waren wel belangrijkere dingen gebeurd. Hij slofte naar zijn koffer toe en viste er een schoon uniform uit en trok die aan. Toen hij zijn tas, toverstok en mantel had verliet hij de leerlingenkamer. Hij had geen zin om te wachten en liep alvast naar de Grote Zaal. Een kleine eerste jaars schoot voor hem langs waardoor hij bijna tegen de deur aan liep en hij woedend vereer liep. Nog iets wat hij haatte op d eerste schooldag: gestreste eerste jaars. In de Grote Zaal ging hij aan zijn vaste plek zitten en pakte een bolletje en zette zijn tanden erin.

Lily
Ik had net uitgebreid mijn hutkoffer leeggemaakt en keek om me heen om te zien of alles wel goed was. Een irritant leeg gevoel in mijn maag deed me beseffen dat ik best wel al veel honger had, dus wachten tot mijn vriendinnen klaar waren zat er niet in. Ik stak mijn toverstok in de achterzak van mijn gewaad en liep naar beneden. Toen ik door de leerlingenkamer liep brandde de open haard al. Ik passeerde langs de dikke dame die weer vrolijk een van haar concerten aan het geven was. Ik zuchtte en ging naar beneden via de marmeren trap door naar de grote zaal. Wow, er waren al veel zesdejaars. Nu voelde ik me best jong als een van de enige vijfdejaar. Ik ging aan mijn tafel zitten en nam een broodje. Het meeste keek ik uit naar het moment dat ik terug kon beginnen trainen op het zwerkbalveld. Ik was echt benieuwd wie er dit jaar teamaanvoerder was. Ik was het niet, gelukkig.

Lucas
Ik neuriede vrolijk een liedje terwijl ik door de gangen van de school liep. Hier en daar zag ik gillende eerstejaartjes rennen. Ik trok mijn wenkbrauw op. Zo klein ben ik nooit geweest, en zeker niet in mijn eerste jaar. Ik haalde verveeld mijn hand door mijn haar en liep door naar de grote zaal. Ik keek even om me heen en herkende hier en daar een paar mensen uit mijn jaar. Ik ging aan tafel zitten en nam een stuk spek, dat was het lekkerste hier, het spek. Daar kon ik me echt ziek aan eten. Ik keek om me heen of ik de uil kon zien die de ochtendprofeet kwam brengen.

Amanda.
Net toen Scrunch weg was en de Grote Zaal vol begon te lopen voelde ze hoe iemand tegen haar hoofd aan sloeg met een boek. Een zachte kreun rolde over haar lippen en ze greep naar mijn hoofd, bang voor nog een klap. Toen ze haar blik ophief zag ze nog net hoe een groepje 7e jaars van Zwadderich elkaar een high-five en lachend aan de afdelings tafel gingen zitten. Ze voelde hoe ze van binnen borrelde van woede maar ze hield zich in, het was nog maar de eerste schooldag en het was niet handig om dan al ruzie te maken en zeker neit met de zevende jaars die groter, sterker en bedrevener waren in de Toverkunst. Ze zuchtte zacht en nam een hapje van haar toast die lichtjes was afgekoeld. Ze keek omzich heen en zag hoe sommige kinderen borden vol schepten met alles wat ze maar konden grijpen. Ze kokhalste al half, het idee om zoveel vet te eten was echt vreselijk.

Spoiler:

Daniel.
God zij dank kwamen zijn vrienden pas later aan zetten. Die tijd alleen had hij wel even nodig. Hij kon echt gek worden van al die eerste jaars die lopen te stressen waar ze heen moeten en tegen iedereen piepen zodat er geen normaal woord uit kwam. Toen zijn vrienden bij hem voegde was zijn humeur alweer aardig opgeknapt en zat hij aan zijn tweede broodje en een kop thee waar hij de damp af en toe weg blies. Een enkele uil scheerde over zijn hoofd en hij boog voorover toen een uil een duik naar beneden in zette en over de tafel gleed. 'Welcome to Hogwarts,' grinnikte hij zacht en hij nam een slok van zijn bloedhete thee. 'En, nog gestruikeld over de eerste jaars?' Zijn vrienden knikten nors en Daniel grijnsde breed. Blijkbaar waren zijn vrienden net zo gek op de eerste jaars als hij.

Spoiler:

Lucas
Ik grijnsde breed toen de grote kerkuil kwam aangevlogen met de ochtendprofeet. Hij landde naast mijn bord en stak zijn poot uit met het geldzakje aan waar ik de knoeten moest insteken. Ik begon onhandig mijn zakken leeg te zoeken en haalde opgelucht adem toen ik net genoeg had. Ik bond voorzichtig de ochtendprofeet los en legde hem naast mij op tafel. Ik grijnsde toen een van mijn vrienden bij me kwam zitten. Terwijl hij aan het uitleggen was over de eerstejaars die dit jaar nog kleiner en irritaner waren knikte ik op de juiste momenten en las ondertussen.

Lily
Ik neuriede een liedje terwij ik dromerig voor me uitstaarde. Tot mijn grote spijt kwam er net een groep zwadderaars toe die net zoals ik in het vijfde jaar zaten. Ze richtten hun blik op mij en mijn vriendinnen terwijl ze iets aan het zeggen waren dat de afdelingsbeker dit jaar voor hun zou zijn. Ja, dat hadden ze gedacht. Ik snoof even als antwoord omdat ik geen zin had om nu al punten te verliezen omdat ik ze aan het beledigen was ofzo. Want in overdrijven waren ze het beste.

Amanda.
lichtelijk verbeten keek ze naar de leerlingen die een Ochtendprofeet bij hun bord hadden liggen. Ze had niet zoveel geld om elke keer weer een Ochtendprofeet abonnement te nemen. Ze zuchtte zacht en liet haar bord rondjes draaien. Ze vond het jammer dat ze geen vrienden groep hier op Zweinstein had, dat zou haar school tijd hier nog leuker hebben gemaakt maar ja, je kan als mens niet alles hebben en dat ze hier een opleiding had was echt geweldig. Ze glimlachte even en stond op. Ze had het wel gehad in de Grote Zaal, ze wou naar buiten, kijken hoe het daar was veranderd de afgelopen zes weken. Waarschijnlijk niet veel maar ze vond het heerlijk om buiten te wandelen en de wind door haar haar te voelen wapperen als er een harde wind stond.

Daniel.
Terwijl hij nog op zijn broodje kauwde luisterde hij met een half oor naar de verhalen van zijn vrienden. Ze hadden gisteravond met zijn vieren meer gegeten dan gepraat dus dat praten moest nu worden in gehaald. Oliver pochte op over zijn vakantie met zijn vader en over die met zijn moeder, gescheiden ouders en hoeveel "chickie's" hij wel niet aan de haak had geslagen. Lachend schudde Daniel zijn hoofd. 'Onder tussen geloven wij jou verhalen niet meer helemaal maar leuk dat je het toch weer probeert.' HIj bukte om een broodje te ontwijken van Oliver die hem lachend toe gooide. 'Ja ja, grapjes he? Ik zal vragen of mijn vader de brieven wil oversturen die ze hebben gestuurd dan zullen jullie zien dat het geen grapje was.' Daniel en de rest reageerde er al niet meer op en gingen op een ander onderwerp over.

Lily
Ik stond op en nam nog een laatste broodje. Ik zwaaide even naar mijn vriendinnen. Ik had niet echt behoefte aan dat vrolijke gekwetter altijd. Ik haalde mijn hand door mijn haar terwijl ik nadacht wat ik het beste kon doen nu. Ohja, eens vliegen op mijn bezem. Daar had ik wel zin in. Ik liep snel de marmeren trap op naar het de toren van Griffoendor. Na een tijd liep ik terug met mijn bezem in mijn hand. Ik maakte bijna een sprongetje van geluk, ik was echt blij dat ik nog eens kon vliegen. We woonden aan de rand van een dreuzeldorp dus echt vliegen kon ik niet. Hier moest ik me tenminste niet inhouden.

Lucas
Ik nam nog een slok van mijn pompoensap terwijl ik keek hoe hier en daar wat mensen opstonden en vertrokken. Misschien ging het hier toch wat rustiger worden, hoopte ik. Ik neuriede een liedje terwijl ik vrolijk de krant doorbladerde. 'Er staat niks interessant in' zuchtte ik en legde hem verder op tafel.

De bel ging en Amanda sloeg haar mantel wat dichter tegen zich aan aangezien de wind in haar gezicht sneed. Het weer was snel omgeslagen sinds ze buiten was gekomen en ze versnelde haar pas zodat ze op tijd in haar les zou komen. Ze hadden les met de Ravenklauwers. daar was niets mis mee ze waren altijd aardig voor haar maar ook voor andere leerlingen. Ze ergerde zich eraan dat ze bij Huffelpuf zat. Veel mensen zagen haar daardoor als een saai meisje. Ze legde haar tas beter op haar schouder en liep de trap op naar de tweede verdieping voor haar les Bezweringen. Haar vriendinnen waren nog niet in het lokaal en ze naam plaats in een lege stoel.

Daniel zuchtte toen de bel ging. Hij had absoluut geen zin in school en zeker niet in een les met Griffoendor. Hij kon ze niet uitstaan. Ze dachten altijd maar weer dat ze perfect waren en niets fout konden doen. Bah, stomme arrogante Griffoendors. Hij stapte op met een grimas en volgde zijn vrienden naar Toverdranken. Daar hadden ze geluk mee. Sneep was een goede leraar en snapte net als hun dat Griffoendors slecht waren en behandelde hun altijd lager dan de Zwadderaars. Het goede, sluwe ras.

Lily
Geirriteerd liet ik mijn bezem liggen op mijn bed, vliegen zou dus voor straks zijn. Ik zuchtte zacht. Toverdranken, met Sneep en zwadderich. Wat een slecht begin van het schooljaar. Ik liep snel door de gangen en keek even verlangend naar het zwerkbalveld uit een van de ramen. Ik haastte me snel de trap af naar de kerkers. Dit was een van de lessen waar je als iemand van griffoendor niet te laat moest komen of Sneep vervloekte je hoofd eraf. Ik liep het lokaal in en keek even om me heen om te zien waar ik nog plaats had. Achteraan ging ik aan een tafeltje zitten.

Lucas
Ik stond op en zuchtte. Mijn boek van bezweringen lag natuurlijk nog in de leerlingenkamer. Ik liep snel door naar de toren waar de leerlingenkamer van Ravenklauw was. Ik dacht even na over de vraag die ik kreeg en haalde opgelucht adem toen ik het juiste antwoord wist. Ik had geen tijd om te wachten op iemand die het wel wist. Ik liep snel door naar de jongensslaapzaal en nam mijn boek van bezweringen. Ik rende naar beneden en haastte me naar het lokaal van Banning. Ik was natuurlijk te laat. Ik mompelde een sorry en ging snel zitten op de enige plaats die nog over was, naast een knap meisje van Huffelpuf.

Amanda keek teleurgesteld hoe haar vriendinnen die ze vorig jaar had gemaakt haar straal voorbij liepen en ergens anders gingen zitten. Dat waren dus geen echte vrienden, ze zat zoals elke les weer alleen en bijtend op haar onderlip sloeg ze haar boek open. Het leven hier zou zoveel leuker zijn met vrienden maar wat mankeerde er aan haar dat ze die niet had? Een zachte zucht rolde over haar lippen en ze keek op toen er iemand naast haar ging zitten. Het verbaasde haar en ze glimlachte zwakjes naar de jongen. Hij was duidelijk niet van afdeling maar van Ravenklauw, een afdeling waar ze zich vaak min naast voelde net zoals bij Griffoendor die bekend stond om zijn dapperheid. 'Hoi,' zei ze uiteindelijk maar om niet over te komen als een asociaal kind.

Daniel zette zijn toverdrank boek goed en zijn ketel was weer schoon gepoetst en stond klaar om weer vol gegoten te worden met allerlei ingrediënten. Hij keek op toen een Griffoendor meisje het lokaal nog snel binnen kwam rennen. Hij richtte zijn aandacht weer op de ketel. Hij had graag gezien hoe Sneep uit zou vallen op zijn manier tegen een Griffoendor, dat had zijn humeur vast goed gedaan maar blijkbaar had dat niet gemogen. Sneep ging voor de klas staan en met een gebaar was de klas stil en keken sommige Zwadderaars hem aanbiedig aan. Wat overdreven maar ja, ze zaten er altijd tussen: de aanbidders die niet op een andere manier aan een goed cijfer konden komen.

Lily
Ik keek op toen de jongen van zwadderich naast mij kwam zitten en zijn spullen begon klaar te zetten. Ik moest toegeven, hij was knap ook al zat hij in zwadderich. Ik haalde verveeld mijn hand door mijn haar. Ik zette mijn spullen ook klaar en leunde met mijn hoofd op mijn handen om te horen wat Sneep te vertellen had. Ik zuchtte weer toen iemand van mijn afdeling puntenverlies kreeg omdat hij zogezegd aan het babbelen was, dit was zo oneerlijk. Ik haatte het.

Lucas
Ik legde mijn boek open en draaide mijn gezicht naar het meisje toe. 'Hallo' zei ik en glimlachte naar haar. Ze kwam me ergens bekend voor. Ik had haar al een paar keer zien lopen hier op school, meer niet waarschijnlijk. 'Ik ben Lucas' fluisterde ik vriendelijk zodat Banning ons niet zou horen. Ik stak mijn hand beleefd naar haar uit en glimlachtte voorzichtig.

Hij antwoorde en Amanda keek verbaasd op. 'Amanda, aangenaam,' zei ze nog vol verbazing terwijl ze zijn hand schudde. Ze sloeg haar bladzijde om zodat het leek alsof ze op let maar dat was ze absoluut niet. Hoe kon het dat een jongen als hij van Ravenklauw nog wel met een sukkelig meisje praatte en zichzelf zelfs voorstelde? God had haar gezegend. Ze antwoordde snel op een vraag van Banning die goedkeurend knikte en ze haalde weer opgelucht adem en keek naar de jongen die Lucas heette. Wat moest ze nu in godsnaam tegen hem zeggen? Ze was doodsbang dat ze faalde.

Daniel knikte kort naar het meisje van Griffoendor. Zo was hij dan wel weer. Hij mocht ze niet maar hij begroette mensen wel. Hij keek naar Sneep die uitlegde wat de bedoeling was van deze les en hij ging al snel aan de slag met de bonen fijn snijden zodat hij het sap kon gebruiken in zijn Toverdrank. Hij wou dat de eerste drank geslaagd was, wanneer dat gebeurde kon er de rest van het jaar niet veel fout gaan. Het was raar maar hij geloofde dat, een soort bij geloof zou je kunnen zeggen.

Lucas
Ik keek haar aan terwijl ik haar hand kort schudde. 'Aangenaam' antwoordde ik terug en glimlachtte naar haar. Ik volgde haar voorbeeld door ook mijn pagina om te slaan zodat het leek alsof we allebei heel goed aan het opletten waren. Ik zag haar zenuwachtig kijken en trok nieuwsgierig mijn wenkbrauw op. Ik besloot haar er niet naar te vragen, ze zou het zelf wel vertellen als ze daar zin in had.


Lily
Ik knikte kort terug naar hem en begon mijn ingredienten bij elkaar te zoeken. Ik deed mijn haar in een knot en begon de drank na te maken. Ik was echt slecht in toverdranken, een totale ramp. Ik volgde het recept en keek zenuwachtig in mijn ketel. De drank hoorde er nu lichtblauwig uit te zien en de mijne zag groen. Sneep kwam deze kant uitgelopen en keek in mijn ketel. Een glimlach krulde om zijn lippen terwijl hij een stuk boon van de jongen aan mij gaf. 'Hier, dit helpt' zei hij met een geamuseerde ondertoon in zijn stem. Ik vroeg me af waarom hij me in de eerste plaats zou helpen maar deed dan de boon in mijn ketel. Ik wist dat het een verkeerd effect had. De inhoud begon op een griezelige manier te borrelen tot alles opeens uit de ketel spatte en mij en de jongen volledig bedekte. Sneep liep met een geamuseerde glimlach weg en ik kon wel door de grond zakken van schaamte.

Zijn hand was zachter dan verwacht bij een jongen maar toch stevig. Amanda grinnikte in zich zelf om deze gedachten en richtte haar aandacht weer op haar boek. Banning keek de klas in en klapte in zijn kleine handjes terwijl de stapel boeken waar hij zoals altijd op stond gevaarlijk wiebelde. Ze glimlachte zwakjes toen Banning uitlegde dat ze vandaag een herhaling van Gniffelspreuken zouden doen. 'Zeg me alsjeblieft dat je er een klein beetje goed in bent? Een tijdje geleden heb ik een week lachend rond gelopen. Ze hebben me voor gek verklaard. Als jij dat voor elkaar krijgt kun je het fluiten, dan pak ik je terug. Dubbel zo hard.' Onderzoekend keek ze hem aan terwijl ze in haar boek naar achter bladerde waar in het kort weer werd uitgelegd hoe enkele spreuken moesten. Ze pakte haar stok en zwaaide er licht mee terwijl ze zacht fluisterde. Toen Banning de tafel met een kleine zwaai van zijn stok liet verdwijnen keek ze met priemende ogen naar Lucas. Was hij te vertrouwen?

Daniel liet zijn stok 5 minuten in de tegenovergestelde richting draaien zodat de toverdrank lichtblauw werd. Toverdranken was altijd al een sterk vak van hem geweest. Het zat in de familie, zijn beide broers en zijn ouders waren er een kei in en zo te zien was het alweer van vader/moeder op zoon door gegaan. Toen er opeens een vieze, grijnze drap op me terecht kwam keek ik woedend met een ruk opzij. Het meisje dat ik net nog had begroet uit Griffoendor stond naast een ketel die vies was van de grijze toverdrank. 'En ik dacht nog dat jij nog wel mee zou vallen. Blijkbaar heb ik me vergiste, vuile Griffoendor,'siste hij woedend naar het meisje zodat Sneep hem niet zou horen. Sneep was van zijn afdelingshoofd maar mocht hem niet zo heel erg. Waarom wist Daniel ook niet maar het was al een tijdje zo. Met een ferme zwiep van zijn stok maakte hij zichzelf schoon en keek een laatste keer naar het meisje en liep toen weg. Ze kon barsten.

Lucas.
ik haalde mijn toverstok uit mijn achterzak. 'Een hele week?' vroeg ik met een klein glimlachje. Ik vroeg me af hoe het er zou uitzien moest ik een hele wiek gierend van het lachen rondlopen. 'Ik kan het... ongeveer' zei ik erachteraan en glimlachte onschuldig naar haar. 'Maar maak je geen zorgen. Langer dan een week ga ik niet.' Ik keek even in mijn boek hoe het weeral ging. 'oke, dat komt goed.' Ik ging tegenover haar staan en liet mijn stok vrolijk tussen mijn vingers draaien. Er spoten vrolijke vonkjes uit. Ik richtte mijn toverstok dan op haar en mompelde de spreuk. Ik vond het altijd moeilijk om een meisje te vervloeken, dat kwam vooral uit beleefdheid denk ik. Ik moest onwillekeurig toch een beetje glimlachen toen ze een hysterische lachbui kreeg, maar het lachen verging me toen ze zich niet meer recht kon houden van het lachen en op de grond viel. 'Professor?' riep ik door het lokaal.

Lily
Ik zuchtte toen hij kwaad werd. Ik had ook niks anders verwacht. Zwadderaars hadden niet veel geduld. vuile griffoendor. Hij had nog gelijk ook. Mijn haar hing vol met vieze grijsgroene toverdrank. Jaloers keek ik de jongen na. Als ik zo uit de klas vertrok zou Sneep vijftig punten aftrekken van Griffoendor. Ik keek even naar Sneep. Ik kon hem wel wurgen, met die zelfvoldane kop altijd. Met veel tegenzin begon ik al mijn spullen en de mislukte toverdrank op te ruimen met mijn toverstok. De zwadderaars lachtten me uit en de griffoendors keken medelevend. Ja, daar had ik echt veel aan. Ik ging op een stoel zitten en stond als eerste op toen de bel ging en liep snel de kerker van Sneep uit.

'Ja, een hele week.' Zei ze ijzig en ze ging klaar staan, voorbereid op een mislukte spreuk en weer een eenzame week vol uitlachen, grapjes en pesterijen. Het jaar begon goed... Ze had absoluut geen vertrouwen in deze Ravenklauwer ondanks dat ze zeiden dat die slim waren. Dat zei niets. Er hebben immers genoeg mensen op Griffoendor gezeten die niets durfde maar er zal vast wel iets dappers in hebben gezeten. Ze snoof schamper en sloot haar ogen. Ze had het gevoel dat het verkeerd uitpakte aangezien ze in een lachbui uitbarstte en uiteindelijk zichzelf niet meer recht kon houden en op de grond viel. Ze hoorde het geproest al en wou woedend weg lopen maar het lachen nam haar macht over en ze kon niets meer.

Daniel liep de kerker uit en trok zich er niets van aan dat Sneep hem nog na riep. Zo ver je het roepen kon noemen want de stem van Sneep was niet hard maar hij galmde des ondanks toch na in de lege gangen die naar de kerkers leiden. Hoe kreeg die man het toch altijd weer voor elkaar? Hij gromde zachtjes en ging naar de grote zaal en wachtte daar tot de volgende les zou beginnen. Het waren martelende minuten en uiteindelijk, na twintig minuten ongeduldig wachten kon hij op staan om naar de volgende les te gaan. Wachten was nooit een goede eigenschap geweest, zeker niet als zijn humeur was verpest door een Griffoendor die weer dacht eens grappig te wezen. Hij had echt een pest hekel aan die lui. Ze dachten dat ze alles waren doordat ze zogenaamd "dapper" waren. Nou, daar had hij net veel van gemerkt. Het enigste wat het meisje kon was zich schamen. Als ze een beetje lef had gehad had ze gereageerd op zijn "vuile Griffoendor" maar zelfs dat deden ze niet meer. Nee, die dapperheid was ver te zoeken in de Griffoendors.

Lily
Ik liep door naar de grote zaal zodat ik snel nog iets kon eten voor ik verzorging van fabeldieren had. Ik vond het altijd wel gezellig bij Hagrid. Alleen jammer dat hij soms een beetje enthousiast was met de wezens die hij uitkoos. Zoals die keer dat hij ons terzielers liet zien. Dat was zo'n beetje de griezeligste les fabeldieren ooit. Ik kon ze niet zien, dus was het een heel raar zicht om Hagrid iets in de lucht te zien aaien. Mijn gedachten werden abrupt verstoord toen ik bij de grote zaal was aanbeland. Ik duwde aan de gigantische deur en ging naar binnen. Ik zag iets verder de jongen van Zwadderich zitten. Ik wierp hem een geirriteerde en tegelijk verontschuldigende blik toe. Hij had me nog altijd vuile griffoendor genoemd. Terwijl hij hier degene was die in de slechtste afdeling zat.

Lucas
Ik hielp haar recht. 'Gaat het wel weer?' vroeg ik met een bezorgde frons in mijn voorhoofd. Ik keek geirriteerd naar de anderen toen ze begonnen lachen. 'Zelf nog nooit slachtoffer geweest van een mislukte spreuk misschien?' vroeg ik met stemverheffing. Ik zag dat ze hun blikken afwenden. 'Dat dacht ik al' mompelde ik. 'Zo' zei ik tegen het meisje van Huffelpuf. 'Jou beurt'

Verbaasd keek ze op toen Lucas haar overeind hielp en vroeg of het ging. Het enigste wat ze kon was knikken en naar hem staren. Hij was de eerste persoon die normaal tegen haar deed en het nog leek te menen ook. 'Ja, het gaat weer,' zei ze met een schorre stem terwijl ze het rokje van haar uniform recht schikte. Amanda wierp haar blik neer toen hij voor haar opkwam tegen de leerlingen die haar uitlachte. 'Dankje,' mompelde ze beschaamd. Waarom kwam ze niet voor zich zelf op? Diep van binnen wist ze waarom maar dat zou je haar nooit hard op horen zeggen, dan klonk het nog dommer dan dat het in gedachten klonk. Toen Lucas zei dat het haar beurt was keek ze een fractie van een seconde naar hem. Meende hij dat nou serieus? 'Echt?' Ze hief haar stok in de lucht en prevelde de spreuk die Lucas raakte.

Daniel liep de gang uit naar de grote deur die het kasteel afsloot van het terrein. Fabeldieren... Dat was echt de meest onzinnige les als je het hem vroeg maar ja, het zat in zijn pakket omdat hij niets anders te kiezen had dus dan moest het maar. Hij trapte tegen een steentje aan en voegde zich bij zijn vrienden die iets verder op liepen. 'Zit je nog onder de grijze drap?' vroeg Oliver lachend die hem een klap op zijn schouder zat. Daniel schudde met een flauwe lach zijn hoofd. 'Nee, dat is er allemaal al weer af. Maak je geen zorgen, die Griffoendor krijg ik nog wel.' En terwijl hij dat zei begon hij met denken over een plan hoe hij die vuile Griffoendor terug kon pakken. Een achterbakse, listige "grap" zou het worden. Ze zou zien wie er het machtigst was: Zwadderich en absoluut geen Griffoendor. Hij spuugde op de grond en liep lachend met zijn vrienden het pad af naar het terrein.

Lucas
'Graag gedaan.' mompelde ik terug. 'Nog is sorry dat mijn spreuk mislukt is.' voegde ik eraan toe en keek haar verontschuldigend aan. Ik knikte toen ze vroeg of ik het echt meende. Ik glimlachtte naar haar en ging met mijn armen open staan. 'Natuurlijk, ieder om beurt.' zei ik. Ik volgde met mijn blik haar hand toen ze haar toverstok tevoorschijn haalde. Oké, vertrouwde ik haar? Ze was een huffelpuf, die waren in het algemeen wel rustig en vriendelijk. Dus ik verwachtte niet het ergste. En dit meisje zag er ook slim uit. Ik zou dus niet sterven, hoopte ik. Ik schoot in de lach toen ik geraakt werd door de spreuk. Ach, waarover zou ik me zorgen moeten maken? Het was allemaal veel te grappig daarvoor.

Lily
Toen ik snel iets gegeten had liep ik de Grote zaal uit en volgde een paar griffoendors naar buiten. Ik glimlachte toen ik ineens een por kreeg van mijn beste vriendin. Ze keek me bezorgd aan. 'Ik zou maar oppassen als ik jou was.' waarschuwde. 'Die zwadderaar wil vast wraak op je nemen omdat je hem met toverdrank hebt gedoucht.' Ik keek haar schamper aan. 'Komaan, hij is van zwadderich, die kan ik echt wel aan.' zei ik en trok mijn wenkbrauw op. Haar bezorgdheid verdween als sneeuw voor de zon. 'Oké, dat kan wel kloppen.' antwoordde ze. Ik glimlachte even naar haar en liep over het heuvelachtige terrein door naar het huisje van Hagrid.

Amanda haalde haar schouders op. 'Het maakt niet uit, ik ben onderhand wel gewend. Laten we maar gewoon doorgaan met wat ons is opgedragen dan komen we daar in ieder geval niet mee in de problemen.' Ze richtte haar stok op Lucas en mompelde zacht de spreuk die hem recht op zijn borstkas raakte. 'Zijn lach was aanstekelijk, vrolijk en ze lachte zelf ook. Voor het eerst sinds tijden voelde ze zich bevrijd van alles wat haar dwars zat, gewoon door één simpele lach van een jongen die ze eigenlijk niet eens kende en dat zorgde er voor dat haar gedachten toch weer gingen draaien

Hagrid, Hagrid, Hagrig, hoe kon hij het voor elkaar krijgen dat zoveel mensen hem mochten. Hij wist wel dat sommige hem ook een lachertje vonden maar daar had je niets aan. Je moest het hebben van de mensen die hem niet mochten. Met mensen die iemand een `lachertje` vinden moest je niet mee praten, kwamen alleen maar rare dingen uit vandaar dat Daniel met zijn vrienden Hagrid uit zaten te kafferen. Het is dat hij het vertrouwen van Perkamentus zo hoog had anders hadden hij en zijn vrienden er wel voor gezorgd dat hij samen met Lily van het schoolterrein zouden verdwijnen. Voor eeuwig en altijd zouden ze rondzwerven over de vlaktes.

Lily
Ik keek geirriteerd om samen met een paar andere griffoendors toen ik Daniel en zijn stomme vriendjes Hagrid hoorden uitkafferen. Hagrid zei niks en ik zuchtte. 'Hou je kop of ik vervloek je.' siste ik Daniel toe en keek hem kwaad aan. Er kwamen al rode vonken uit mijn toverstok omdat ik zo kwaad was. Geirriteerd draaide ik me om om Hagrid te volgen. Die zwadderaars dachten ook dat ze alles mochten. Ik haalde diep adem om mezelf te kalmeren en draaide me om. Mijn vriendinnen mompelden goedkeurend en keken zelf ook kwaad naar Daniel en zijn vrienden.

Lucas
Ik bleef lachen terwijl ik opkeek naar haar gezicht. Ik begon een beetje krampen in mijn zij te krijgen van het lachen. Banning hief alle spreuken op van mensen die nog aan het lachen waren en gaf het huiswerk mee. Ik stond op en glimlachte naar haar. 'Pfoe.' zei ik en stak mijn spullen weg. Ik hoopte ergens dat we de volgende les ook terug samenhadden. 'Heb je ook kruidenkunde?' vroeg ik en keek haar nieuwsgierig aan. Verveeld begon ik mijn spullen weg te steken en leunde tegen onze tafel aan.

Ze moffelde de lach weg en keek met een uitgestreken gezicht naar Lucas terwijl ze knikte. 'Ja, ik heb kruidenkunde, niet mijn beste vak maar het is altijd handig om gehad te hebben zeker als je een loopbaan als Schouwer wilt hebben na Zweinstein.' Ze pakte haar spullen in en keek naar Lucas. 'Weet jij al wat je wil na Zweinstein?' Lichtelijk nieuwsgierig keek ze hem aan terwijl ze een verdwaalde lok achter haar oor veegde. Verbaasd keek ze naar haar tas die over haar schouder hing. Hij scheurde van onder tot boven door en haar boeken, inkt, veren en perkament vielen op de grond. Zuchtend bukte ze om alles bij elkaar te rapen en de schade die was aangebracht te herstellen. Toen ze hoorde hoe sommige meisjes haar uitlachten. Blijkbaar hadden ze met een spreuk haar tas laten scheuren en woedend keek ze op. 'Laat me toch eens met rust?!' met een woedend gebaar pakte ze haar spullen op en liep het lokaal uit. Misselijk stel.

'Zeg Hagrig, leg eens uit wat we vandaag gaan doen? Ik snap het niet,' de snijdende stem van Oliver was van veraf te horen. Oliver was ook een Zwadderaar maar nietmand mocht hem, ondanks dat hij over veel dingen het zelfde dacht maar hij kon alleen maar opscheppen over wat zijn ouders wel niet voor hoge status bij het Ministerie hadden.Daniel rolde met zijn ogen. 'Als je eerder was gekomen had je het gesnapt dus bek houden nou,' chagerijnig keek Daniel naar Oliver die zich er bij voegde en zijn mond hield. Langzaam draaide hij zich om naar Lily die dreigde hem te vervloeken. 'Wees blij dat ik het nog op nam voor je vriendje Hagrid,' siste hij zachtjes. 'En je mag niet dreigen van het schoolhoofd, houd je maar netjes aan de regels oke?'

Lily
Ik keek hem kwaad aan. 'Ik vervloek wie ik wil.' siste ik op dezelfde manier met een dreigende ondertoon in mijn stem. Ik hoorde hoe Hagrid uitleg begon te geven over de terzielers. Ik haalde snel een stuk perkament uit mijn tas en begon een veer uit te zoeken zodat ik kon opschrijven wat Hagrid dicteerde. Het kon altijd handig zijn op een bepaalde manier. Ik voelde me ongemakkelijk omdat Daniel achter me stond. Hij kon me altijd zonder dat ik iets door had vervloeken. En de mensen in Zwadderich waren zielig genoeg om mensen van achter te kunnen vervloeken.

Lucas
Ik glimlachte. 'Goed, ik ook.' antwoordde ik en grijnsde breed. 'Oh, ik wordt gewoon minister van toverkunst.' Ik haalde diep adem en keek haar aan. 'Nee, grapje. Misschien schouwer ja. Ik heb er nog niet echt over nagedacht.' zei ik en haalde mijn schouders op. Ik zag hoe haar boeken, veren, inkt en perkament op de grond vielen. Ik bukte me en wees met mijn stok op haar tas. 'Reparo' mompelde ik en begon haar te helpen met alles op te rapen. 'Wat hebben die meisjes toch met je?' vroeg ik nieuwsgierig en keek het groepje na dat haar zonet had uitgelachen.

Amanda haalde haar schouders op. 'Ik ben het pispaaltje van de klas ze vinden me dom omdat ik van Huffelpuf ben en niet van Ravenklauw. Ik ben minder dan hun vinden ze en dat laten ze op de meest mogelijke manieren zien. Vorig jaar zijn we een tijdje vrienden geweest, zover je het vrienden kan noemen en ik heb ze alles vertelt maar nu willen ze niets meer met me te maken hebben dus ik kan nog wat verwachten dit school jaar maar ik overleef het wel.' Ze glimlachte zwakjes naar Lucas. 'Dus jij wilt minister van Toverkunst worden of was het een grapje?' oprecht benieuwd keek ze hem aan en ze nam plaats op een bankje in de gang en gebaarde dat hij ook moest gaan zitten. Ze was echt geen monster zoals vele mensen dachten.

Daniel grijnsde breed naar Lily. Heerlijk om haar kwaad te zien, dat maakte al het verkeerde op een dag goed. Woede was een uiting van radeloosheid, het feit dat je niet meer wist hoe je ergens op moest reageren. 'Als ik jou was zou ik dat niet doen want je weet maar al te goed dat ik beter met mijn toverstok om kan gaan als jou dapper Griffoendorretje.' Met een zachte lach pakte ook hij een veer en perkament en begon dingen op te schrijven tot hij opeens op schrok omdat er een veer tegen zijn gezicht aan vloog. Het was de veer van Lily maar hij had niets gedaan en achter zich hoorde hij Oliver zacht lachen. Die achterbakse verrader. 'Als je zo graag wil dat Lily eens met je mee gaat naar Zweinsveld zou ik het niet zo aanpakken en zeker niet door ruzie te stoken tussen haar en mij want ik weet je te vinden achterbakse rat!' Nijdig siste hij de woorden in zijn richting.