ORPG. Cynthia en Iris.

Lily
Ik keek hem kwaad aan. 'Dat denk jij dat je beter bent.' Oh, wat kriebelden mijn vingers nu om hem te vervloeken tot een kleine irritante mug. Ik schreef verder tot ik opeens een harde por in mijn zij kreeg. 'Auw' klaagde ik. Ik kon niemand anders bedenken dan Daniel die vlak achter me stond. Ik smeet hard mijn veer naar zijn hoofd en begon een andere te zoeken in mijn tas. Ik hoorde hem iets sissen naar een lelijke jongen van zwadderich. Ik draaide me om en besloot hen te negeren. Ik had wel wat beters te doen.


Lucas
Ik keek haar aan. 'Oh, ik vindt niet dat je minder bent en ravenklauw is niet beter dan huffelpuf. Huffelpuf is ook belangrijk.' zei ik tegen haar en glimlachte een beetje meelevend. Ik vond het erg dat ze gepest werd. Ik ging naast haar zitten. Ik schoot in de lach. 'Het zou wel geweldig zijn moest ik minister van Toverkunst worden.' Ik keek even voor me uit toen ik me voorstelde hoe dat zou zijn. 'Dan mag je wel bij me komen werken als schouwer' zei ik en glimlachtte naar haar. 'Nee, misschien word ik ook wel schouwer. Hangt ervan af of ik toegelaten word.'

'Ik ben beter, dat weet je zelf ook maar al te goed dus blijf het maar niet ontkennen,' Daniel zijn stem was luchtig en hij schreef weer verder zodat hij in ieder geval een A zou halen voor zijn P.U.I.S.T dit jaar. Dit keer werd ook hij woedend en hij draaide zich met een ruk om. 'Echt waar, jij moet stoppen met je achterlijke gezeur Oliver! Je bent nog ondragelijker als de pest, lelijk en dom ik snap wel waarom die Lily niet me je uit wil.' Hij spuugde op de grond. 'En bied je excuses eens aan, aan mij en aan die liefde van je.' Zijn vrienden joelden en duwde Oliver naar voren die honend lachte naar ons en op zijn knieën ging voor Lily. 'Lieve Lily, vergeef me en wil je daarna met me naar Zweinsveld?'

Amanda glimlachte naar Lucas. 'Meen je dat of ben je namens die meisjes om nog meer geheimen te ontfutselen?' Onderzoekend keek ze hem aan maar dat verwachtte ze niet maar het zou allemaal kunnen. 'Dus je zou het wel willen?' met een kleine glimlach keek ze hem aan. Ze had al vaak gehoord dat mensen Minister wouden worden maar het leek haar echt niets. Elke dag maar achter een bureau en niets doen met je opleiding. Schouwer bevatte alles wat je had geleerd op school.

Lily
Ik lachtte even, lachtte hem uit. In een duel zou ik winnen. Dat wist ik wel zeker. Ergens was het wel lief van hem, dat hij die andere dwong om zijn excuses aan te bieden. Je zou bijna denken dat hij respect heeft voor meisjes van griffoendor. Ik keek op toen de jongen voor me ging zitten. Wat ging hij doen, me ten huwelijk vragen ofzo? Ik keek hem walgend aan toen hij vroeg of ik mee wou naar zweinsveld. Ik at nog liever een kom kikkerdril. 'Ieuw ga weg kakkerlak.' zei ik en ging met mijn rug naar hen toe zitten. Normaal zou ik iemand beleefder afwimpelen. Maar die knappe jongen van zwadderich had me kwaad gekregen.

Lucas
Ik glimlachte naar haar. 'Waarom zou ik dat doen?' vroeg ik. Ik haalde mijn schouders op. 'Het lijkt me wel leuk. Ik kan over alles beslissen, kan het werk van alles en iedereen doen. Ik kan bv meegaan met schouwers enzo, als minister doe je wat je wil.' antwoordde ik om haar een beetje meer duidelijkheid te geven. 'En jij wil schouwer worden, ben je daar wel moedig genoeg voor?' vroeg ik en lachtte.

Ze lachte hem uit en hij fronste zijn wenkbrauwen. Meisjes waren niet beter in duelleren, dat stond vast en zeker een meisje als Lily niet. Met moeite kon hij zijn lachen in houden toen Oliver op zijn knieen ging en om vergiffenis vroeg maar hij hield zich netjes en lachte hem niet uit hoe graag hij het ook wilde maar toen Lily hem afwees en niet eens netjes barstte hij uit in het lachen en Dylan sloeg hem lachend op zijn schouder. 'Goed gedaan maat!' Beide keken we lachend naar Oliver die afdroop en achteraan ging staan. Hagrid had niets gemerkt en ging door met zijn les. 'Zeg Lily, vind je het niet leuk om met Oliver eens uit te gaan?' fluisterde hij zacht in haar oor en hij boog zich voorover en onbewust rook hij Lily. Ze rook heerlijk, fris en meisjesachtig.

Amanda haalde haar schouders op. 'Omdat ik onderhand niet meer weet wanneer iemand iets meent en wanneer niet dus ik ga er nu vanuit dat je hier niet namens hun bent.' Ze glimlachte naar Lucas. 'Dat is waar maar er word wel verwacht dat je de wijze beslissingen voor het land neemt en elke fout die je maakt nemen ze jou kwalijk. Dat zou ik niet aankunnen dus Minister is niets voor mij.' Ze kneep haar ogen tot spleetjes. 'Jij kent mij niet dus waag het niet om te constateren dat ik niet dapper ben, begrepen?

Lily
Ik hoorde een stemmetje in mijn oor en ik schrok zo hard dat ik bijna omviel. Er verscheen een klein glimlachje om mijn lippen en ik boog me naar Daniel toe tot we maar een paar centimeter van elkaar verwijderd waren in de hoop dat ze hem zouden uitlachen of dat hij zich ongemakkelijk zou voelen. 'Hm nee blijkbaar niet' antwoordde ik en keek hem aan. Tja, ik moest toegeven dat hij knap was. Hij had iets duister in hem wat me wel aantrok bij een jongen. Ik glimlachte even schamper en ging weer gewoon zitten.

Lucas
Ik keek naar Amanda. 'Goed, want ik ben hier niet namens hun.' antwoordde ik. 'Hm, ik zou het wel aankunnen.' lachtte ik. Ik zakte een beetje onderuit en stak mijn handen in de zakken van mijn gewaad. Ik fronste mijn wenkbrauwen tot ze opeens geirriteerd antwoordde. Had ik iets verkeerds gezegt? 'Hm, ik constateer helemaal niks.' gromde ik terug en keek omhoog naar haar. 'Denk je dat ik aan het constateren was dat je niet dapper was? Ik ben niet zoals die meisjes?' zei ik met een vragende ondertoon in mijn stem. Wat dacht ze wel van mij?

Wat een heerlijke meid Daniel grijnsde breed en toen ze voorover snoof hij voor een laatste keer haar geur op. 'Hij zou het graag willen, doe niet zo onaardig en ga met hem uit. Hij smacht naar je.' Na deze woorden boog hij zich terug en grijnsde hij naar Dylan die tussen zijn tanden door floot. 'Lily, je stelt Oliver teleur als je zo met Daniel om gaat,' zei Dylan met een grote grijns rond zijn lippen terwijl hij over zijn schouder naar Oliver keek waarbij het huilen hem nader stond dan het lachen.

Amanda glimlachte flauwtjes en kon zichzelf voor haar kop slaan dat ze zo bot tegen hem deed. 'Sorry, het was niet mijn bedoeling. Het gaat bijna vanzelf. Zelfverdediging. Ik wil niet meer gekwetst of gepest wordn en vaak helpt dit.' Ze beet op haar lip en stond op. 'Sorry,' verontschuldigde ze zich. 'Bedankt voor het helpen met mijn spullen en we zien elkaar nog wel eens.' En na deze woorden snelde ze weg richting de Kassen waar ze zo Kruidenkunde had.

Lily
Ik keek naar hem. 'Spijtig dat ik niet smacht naar hem.' antwoordde ik. 'En meisjes van griffoendor mogen niet uitgaan met jongens van zwadderich.' antwoordde ik. Ik zuchtte even zacht. Ik kon mezelf wel slaan nu, Daniel zou me nu zeker nooit meer meevragen. Ik herstelde mezelf snel door te glimlachen naar Dylan. 'Waarom verkleed je je niet gezellig als meisje en ga jij met hem mee?' vroeg ik voor ik me weer omdraaide. Ik vroeg me af waarom ik nu opeens zoveel aandacht kreeg van de stomme zwadderaars. Mia keek me verbaasd aan en ik haalde mijn schouders op.

Lucas
Ik keek naar haar en glimlachte. 'Niet erg.' antwoordde ik. 'Ik snap het.' Ik keek haar aan en net toen ik wou voorstellen om samen naar kruidenkunde te lopen haastte ze zich weg. Mijn vrienden kwamen afgelopen en keken me raar aan. 'Wat doe je toch met dat kneusje? Ben je zo laag gevallen?' vroeg Lukas. Ik keek hem geirriteerd aan. 'Ze is geen kneusje.' antwoordde ik koppig en begon al door te lopen naar kruidenkunde. Ik begon ondertussen mijn boek van Stronk al te zoeken terwijl ik een discussie aan het voeren was met Lukas of ze nou wel of niet een kneusje was.

Daniel grijnsde breed naar hem. 'Smacht jij überhaupt wel eens naar een jongen? Val je niet stiekem gewoon op meisjes?' Hij wist niet waarom hij dit zei maar hij wou met haar blijven praten. Of ze nou boos werd of niet. Ze was dan wel een Griffoendor maar ze was bijzonder, uniek. Een meisje waar hij voor zou gaan als ze niet bij Griffoendor zat. Spijtig want ze had pit, kwam voor zichzelf op en was ook nog eens adembenemend mooi maar het feest ging niet door. Lachend keek hij naar Dylan. 'Daar had ze je vriend.' Dylan mompelde chagrijnig wat en negeerde Lily volkomen. Blijkbaar hoefde hij niets meer met haar te maken hebben. Mooi, dan had hij van de charmeur -ja, dat kon hij zijn, geen last meer van.

Amanda kon zichzelf wel slaan. Waarom had ze iemand als Lucas afgewimpeld? Hij was zo aardig, begripvol en leek haar te respecteren maar ze was door de jaren heen veranderd en kon niet meer het meisje zijn dat ze altijd was. Ze was nu bot, afstandelijk en haar vertrouwen was beschaamd. Toen ze in de Kassen aan kwam hoorde ze achter zich hoe Lucas in discussie was over een kneusje. Ze kromp in elkaar toen ze twee jongens hoorde discuseren over een kneusje. Ging het over haar, het moest wel. Wie heette er anders Lucas? Ze slikte haar tranen weg en ging ver van iedereen af staan. Ze dacht dat hij anders was maar blijkbaar vond ook Lucas haar een kneusje.

Lily
Ik keek hem aan en trok mijn wenkbrauw op. Alsof ik zou toegeven dat zijn duister en ietwat arrogant uiterlijk mij aantrok. 'Jij denkt dat ik lesbisch ben ofzo?' vroeg ik schamper. Ik deed hem na op de zelfde zelfvoldane manier. 'Smacht je überhaupt wel eens naar een meisje? Of val je niet stiekem gewoon op jongens?' vroeg ik hem en glimlachte even op een manier waarvan hij bang zou mogen worden. Ik keek even naar Dylan en trok mijn wenkbrauw op. Goed, van hem zou ik geen last meer hebben. Ik boog langs Daniel om mijn veer op te rapen die op de grond gevallen was.

Lucas
Ik liep door naar de kassen en ging geirriteerd weg van mijn vrienden. Ik vroeg me af waarom ik zo'n sukkels mijn vrienden noemde. Ik liep door naar Amanda en ging naast haar staan. 'Hm, je moest niet weggaan zo opeens.' zei ik en keek haar nieuwsgierig aan. Ik kon zien hoe afstandelijk ze keek. 'Heb ik iets misdaan ofzo?' vroeg ik en keek haar aan. Ik keek naar professor Stronk die naar binnen kwam gelopen. Ze had allemaal kleine potten plantjes mee. 'Mandragora's' zei ze opgewekt.

Daniel schudde grijnzend zijn hoofd. 'Nee, ik vraag het gewoon en daarbij om antwoord te geven op je laatste vraag... Ja, ik smacht naar en meisje en nee, ik val niet op jongens. Ben je nu gerustgesteld? Je maakt nog een kans.' Lachend schreef hij nog wat op zijn papier. Dit was echt leed vermaak maar goed dat ze niet wist dat sommige dingen niet op haar waren gedoeld. 'Je kan ook gewoon vragen of ik die veer wil pakken want als je niet uitkijkt word je aangestoken met het Zwadderich virus.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en schreef nog snel iets belangrijks op zijn papier.

Amanda durfde hem niet aan te kijken en streek een verdwaalde lok achter haar oor. Ze wou niet met Lucas praten. Nou ja, ze wou het wel maar ze kon het niet. Waarom deed hij zo als hij haar een kneusje vond? 'Sorry,' zei ze zacht terwijl ze uit de langs komende bak een paar oorwarmers gaf en er ook één aan Lucas gaf. 'Als je me een kneusje vind, waarom ga je dan bij me staan?' vroeg ze opeens nadat er een lange, pijnlijke stilte was gevallen. 'Ik wil niet dat je met me omgaat uit medelijden. Daar heb ik niets aan, dan word ik alleen nog meer uitgelachen.' Ze hief haar blik op en keek naar het fijne gezicht van Lucas.

Lucas
Ik keek naar haar en trok verbaasd mijn wenkbrauw op. 'Ik vindt je geen kneusje.' zei ik en keek haar aan. 'Mijn vrienden vinden je een kneusje. Maar ik niet.' Geirriteerd nam ik een kruk die aan de rand van de kassen stond en ging zitten. 'Ik ga niet om met mensen uit medelijden. Ik wist zelfs niet eens dat je gepest werd.' gromde ik geirriteerd. Ik nam de pot met een mandragora aan en zette hem neer op het tafeltje dat er stond. Ik hoorde professor stronk zeggen dat we ze moesten overpotten in een lege pot. Die met een zwiep van haar toverstok opeens naast de andere stond.

Lily
Ik keek hem aan. 'Mooizo. En om antwoord te geven op je vraag smacht ik ook naar een jongen en niet naar meisjes.' Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Ja, ik ben nu echt gelukkig.' antwoordde ik sarcastisch. Ik liet alleen mijn stem sarcastisch klinken zodat ik niet wanhopig zou overkomen ofzo, maar ik meende het wel. 'Hm, ja. Spijtig dat ik daar niet aan gedacht heb' antwoordde ik en ging wat verder van hem afstaan. Ik volgde zijn voorbeeld door hetzelfde op mijn papier te schrijven. Mia keek me geschokt aan, en ze had ergens wel gelijk. Waarom praatte ik eigenlijk met deze knappe mysterieuze zwadderaar?

'Ik ben geen kneusje,' mompelde Amanda verslagen. Ze kon dus niet normaal met Lucas om gaan aangezien zijn vrienden hem dan ook een kneusje zouden vinden. 'Niet zo geïrriteerd Lucas, daar word je niet knapper op.' Ze tikte zachtjes tegen zijn arm en pakte een pot met een plant erin aan en luisterde aandachtig naar de uitleg van Stronk over hoe ze planten moesten overpotten. Ze wist niet meer hoe ze moest reageren bij hem. Mocht hij haar wel of niet? Hij deed aardig maar opeens, zomaar van uit het niets begon hij geïrriteerd te doen. 'Sorry?' zei ze twijfelend.

Daniel keek naar Lily die antwoord gaf op zijn vragen. 'Ik smacht naar jou,' zei hij doodleuk terwijl hij lachend naar Dylan keek die met zijn veer op de rug van de leerling voor hem tekende. Hij porde hem zachtjes aangezien de leerling wantrouwend naar Dylan keek. 'He maat, ik deed niets,' zei Dylan verontschuldigend en hij ging verder met zijn aantekeningen. Met een scheve grijns keek hij naar Lily. 'Daar kom je dus eigenlijk te laat achter, je bent besmet. Je hoort erbij.' Hij meende er geen flikker van maar die Griffoendors waren fantastisch met terug reageren en die reactie van Mia. Voortreffelijk en een miljoen galjoenen waard.

Lily
ik zag hoe Mia haar mond wou opendoen om iets te zeggen en ik stak mijn hand op. 'Laat ze toch gewoon dromen, ze proberen ons de kast op te jagen.' zei ik tegen haar, luid genoeg dat Daniel het kon horen. Ik haalde diep adem en draaide me om naar Daniel. Ik ging niet reageren op zijn eerste opmerking. 'Hm, ik beslis zelf wel of ik erbij hoor of niet. Het teken is nog altijd rood en goud.' zei ik en wees naar het teken van griffoendor op mijn borst. 'Daar dus, het is nog altijd niet groenzilver geworden. Ik wil er niet aan denken.' zei ik en trok een walgend gezicht.

Lucas
Ik keek haar aan. 'Dat weet ik.' zei ik toen ze zei dat ze geen kneusje was. Ik glimlachte. 'Ik ben niet geirriteerd hoor.' zei ik en glimlachte breed naar haar. Ik vind het gewoon niet leuk dat je denkt dat ik denk dat jij een kneusje bent.' Wauw, die zin klopte echt niet. Ik nam de oorwarmers aan die professor Stronk ons gaf. 'Alsjeblieft' zei ik en gaf de rozige pluizige aan haar en zette zelf de normale zwarte op. Natuurlijk kon ik nog horen wat ze zei, maar heel wat minder duidelijk. Ik keek naar professor stronk die een mandragora uit zijn pot haalde en in een andere stak.

Daniel grijnsde breed toen Lily een stokje voor Mia haar reactie stak. 'Kom op Lily, gun ons wat lol en laat Mia haar reactie zeggen. Het is een vrij land, dus ze mag zeggen wat ze wil.' Daniel keek quasi-teleurgesteld naar haar. 'Maar he, we zouden het wel leuk vinden als je er bij kwam?' Grijnzend en vol leedvermaak stopte hij zijn school spullen weg. 'Groen met zilver overheerst en dat weet jij maar al te goed Lily.' Zei hij met een grimas op zijn gezicht. 'Beledig Zwadderich niet. Het is dat ik geen meisjes aanval...' Nijdig draaide hij zich weer om. Hij vond het prima om ze te plagen maar ze moesten zijn dierbare afdeling niet afkeuren.

Amanda keek zwak glimlachend naar Lucas. Ze wist dat hij het meende. 'Maar, als je vrienden je nu raar vinden vind ik dat je terug moet gaan. Vrienden zijn belangrijk.' Ze deed haar haar voor het gemak in een knot en keek naar Lucas. 'Ze maken alles leuker, zelfs als het je echte vrienden niet zijn voelt het allemaal beter. Ongemakkelijk speelde ze met de pluisjes aan de oorwarmers. 'Oh, ik deed het niet expres? Het ging perongeluk. Na een aantal jaar maak je snel uit van alles dingen op. Vooral van mensen waarvan je het niet wilt horen.' Haar wangen werden licht rood. Wat zei ze nou allemaal?

Lily
Ik keek hem aan. 'Nee dankje, ik blijf liever bij het dappere griffoendor dan bij het kruiperige zwadderich.' antwoordde ik. Ik glimlachte. Daar lag zijn gevoelige snaar. Maar ik ging er niet verder op doorgaan. 'Voor mijn part mag je me gerust aanvallen hoor. Jongens zijn niet beter dan meisjes.' Boem, daar had hij de gevoelige snaar geraakt. Ik haatte het zo als meisjes onderschat werden. Ik volgde zijn voorbeeld en begon ook mijn spullen weg te steken. Ik keek op toen Hagrid brulde. 'Ah, wat is er?' riep ik en rende naar hem toe om te helpen. De terzielers werden het blijkbaar beu en begonnen Hagrid aan te vallen. Niet dat ik het kon zien, maar Hagrid bewoog op een rare manier da het duidelijk werd dat hij werd aangevallen. Ik haalde mijn toverstok uit mijn achterzak en zag hoe een groot deel van griffoendor me kwam helpen.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Dan heb ik een plan. Dan worden wij ook gewoon vrienden en dan ben je ook belangrijk.' zei ik en grijnsde breed. Ik keek om me heen en volgde Stronks voorbeeld door de mandragora uit de pot te trekken. Ik gaf hem een beetje walgend aan Amanda zodat zij ze in de andere pot kon zetten. De mandragora's zagen er echt afzichtelijk uit. Ik knikte. 'Ik begrijp het' antwoordde ik een beetje luider omdat de mandragora's krijstten als baby's.

Daniel keek woedend naar Lily. Nu ging ze te ver en dat wist ze maar al te goed. 'Laten we het zo zeggen dat je niet dapper bent en ook niet kruiperig om je woorden te gebruiken dus eigenlijk hoor je bij geen van beide!' Hij liet de toverstok tussen zijn vingers draaien en bedacht een goede spreuk om Lily terug te pakken. 'Levicorpus,' mompelde hij zacht in zijn gedachten en hij richtte de spreuk op Lily zodat e binnen een mum van tijd onderste boven in de lucht hing en Hagrid niet kon helpen toen hij werd aangevallen. Ze zei dat hij haar mocht aanvallen, nou dan deed hij dat. Haar verdiende loon, je kon ook te ver gaan en dat had zij gedaan. Ze was ver over de grens gegaan.

Amanda keek met grote ogen naar Lucas. 'Meen je dat?' Ze kon zichzelf niet meer bedwingen en omhelsde Lucas. 'Je bent de eerste van wie ik het echt geloof,' fluisterde ze zacht en ze trok zich niets aan van de mensen die lachten en naar haar wezen maar plots besefte ze dat ze ook Lucas uitlachte en ze liet hem vluchtig weer los. 'Sorry,' mompelde ze en ze kreeg het gevoel alsof ze al te vaak sorry tegen hem had gezegd maar ze wou hem niet kwetsen. Terwijl ze door haar neus ademde zette ze de plant in een andere pot en stopte hem vast met aarde en het geschreeuw hield op. 'Wat zijn we goed.' grinnikte ze.

Lily
Ik slaakte geschokt een gilletje toen ik opeens aan mijn enkel de lucht in gehesen werd. 'Zet me neer' riep ik kwaad. Oh, ik was zo opgelucht dat ik een broek had aangedaan vandaag. Mijn mantel daarentegen was iets anders. Ik duwde hem snel omhoog zodat hij me niet in mijn bh zou zien. Dat zou pas genant zijn. Met mijn ene hand hield ik mijn mantel op zijn plaats terwijl ik met mijn andere mijn stok uit mijn achterzak haalde. 'Expelliarmus!' riep ik en zag hoe hij een paar meter achteruit vloog en op de grond belandde. Ik bleef spijtig genoeg wel nog in de lucht hangen.

William
Ik glimlachte toen ik omhelsd werd. 'En als ik nu zeg dat we beste vrienden zijn, kus je me dan?' vroeg ik plagerig en grinnikte. Ik keek haar aan. 'Natuurlijk, waarom zou ik daarover liegen? Je verdiend wel vrienden, net zoals iedereen.' Ik grinnikte. 'Niet erg' antwoordde ik toen ze sorry zei. Ik wachtte tot alle planten verpot waren voor ik de oorwarmers van mijn oren haalde en ze in de grote bak legde. 'We zijn de beste' lachtte ik en keek haar aan. 'We moeten vaker samenwerken.'

'Nee, dat krijg je als je mij en mijn afdeling beledigt en daarbij zei je dat ik je aan mocht vallen als ik dit wou en dat wou ik maar al graag maar zoals ik al zei: ik val geen meisjes aan maar jij gaf me toestemming dus verwacht dan niet dat ik het niet doe. En daarbij, dit is mijn wraak op je Toverdrank actie maar misschien komt er nog wat bij want ik kan me niet meer herinneren wat de tegenvervloeking is van deze spreuk dus je zal waarschijnlijk moeten blijven hangen tot een leraar je vind want deze spreuk staat niet in een dagelijks spreukenboek. Hij is persoonlijk gemaakt door een vriend van mijn vader. Maar misschien haal ik je wel naar benden... Wat zal ik doen?' hij werd overrompeld toen ze hem ontwapende en hij viel. Snel krabbelde hij overeind. 'Ik laat je nog even hangen Griffendor!' riep hij lachend en hij liep weg met zijn vrienden

Amanda prikte hem plagerig en lachte zacht terwijl ze haar hoofd schudde. 'Nee, ik kus je niet. We zijn vrienden toch?' vragend keek ze hem aan. Als hij er nu mee aan zou komen dat hij haar leuk vond kon ze gelijk naar madame Plijster gaan voor een kalmeringsdrankje, hoe zou ze daar mee om moeten gaan? Daarbij, het zou wel extreem snel zijn als hij dat deed. Ze duwde die gedachte weg en keek op naar Lucas. 'Het dreamteam.'

Lily.
Ik keek hem aan. 'laat me naar beneden. Nu!' dreigde ik. Toen hij niet reageerde wees ik kwaad met zijn toverstok op hem. Ik mompelde de spreuk die kleine vogeltjes uit mijn stok liet verschijnen. Ze schoten op hem af en begonnen hem te pikken waar ze konden. Een zelfvoldaan gevoel steeg op toen ik zag dat ze hard pikten op elk stukje blote huid die ze zagen van hem. 'Oeps, die tegenspreuk weet ik ook niet meer.' riep ik hem na en begon allemaal dingen te mompelen en met mijn toverstok op mijn lichaam te tikken in de hoop dat ik neergezet werd.

Lucas
Ik glimlachte en knikte als bevestiging. 'Vrienden' beaamde ik. Ik zag hoe ze het meteen moeilijk kreeg en zich ongemakkelijk voelde. Veel ervaring met jongens had ze dus nog niet gehad. 'Maak je geen zorgen, ik maakte maar een grapje.' zei ik en glimlachte een beetje geruststellend naar haar. Ik wou niet dat ze zich meteen ongemakkelijk ging voelen.

Daniel draaide zich om naar Lily. 'Geef me één reden waarom ik je naar beneden zou brengen? Je bent een Griffoendor, eentje die mij en mijn afdeling heeft beledigd terwijl ik dat niet bij jou deed. Kom op, geef me een reden.' Uitdagend keek ik haar aan terwijl ik mijn stok ophief om de betovering te verbreken zodat ze met een harde smak op de grond viel. Met een klein beetje geluk zou ze nog haar been of armen breken. Of beiden... Wat zou ze zich dan rampzalig en klein voelen... Hij schudde zijn hoofd, zo moest hij niet denken. Ze bleef een meisje en die kon je niet zwaar toetakelen. Ze had in feite geluk... Hij schrok op toen er kleine vogeltjes op hem af vlogen en hem pikten. Hij grimaste. 'Achterbakse...!' Hij kwam niet verder en sprak een spreuk uit waardoor een beschermend schild tussen hem en de vogels kwam.

Amanda glimlachte terug en zijn bevestiging stelde haar gerust. Hij meende het, hij was een vriend. Het woord galmde door haar hoofd en ze begon te glunderen. Ze had een vriend. Het was er dan maar eentje, maar deze ene jongen vond haar echt aardig en ging niet met haar om omdat het van die meisjes moest. Nee, Lucas was anders. Ze knikte naar hem. 'Dat weet ik, alleen grapjes onderscheiden van de werkelijkheid is soms best lastig?' Ze keek op met een kleine, zwakke glimlach. 'Maar ik word er ooit ook goed in. Denk je niet?'

Lily
Ik viel met een zachtje plof als een hoopje op de grond. Ik kreunde zacht van de pijn. 'Au, mijn enkel' mompelde ik tegen mezelf terwijl ik. Ik keek hem kwaad na. Hij mocht de hele dag met dat belachelijke schild rondlopen. Ik zou het allesbehalve opheffen. Ik voelde even aan mijn enkel. Oké, die was verstuikt. Ik hijste mezelf op aan een boom en kauwde op mijn tong om het niet uit te roepen van de pijn. Die voldoening zou ik hem niet gunnen. Stomme zwadderaar. Ik moest mezelf alleen maar naar de ziekenzaal slepen, dat zou wel lukken, hoopte ik. Zwaar leunend op de boom haalde ik diep adem en deed een sprong naar de binnenmuur zodat ik daar tegen kon leunen. Ik haalde diep adem. 'Komaan, waar zijn die leerkrachten als je ze nodig hebt.'

Lucas
Ik glimlachte naar haar opgewekte gezicht. Ik grinnikte zacht. 'Hm, ik leer het je wel.' lachtte ik. 'En je wordt er heel goed in.' beaamde ik. Ik bekeek haar even. Ze zag er nogal teruggetrokken uit, een beetje verlegen zelfs denk ik. Het type meisje waar je als jongen moeite voor doet. Ik kon me haast niet voorstellen dat zo'n schattige, verlegen meisjes schouwers werden. Ze was anders, niet zo oppervlakkig zoals de meeste meisjes die ik tot nu toe al was tegengekomen.

Grommend liep Daniel terug naar de grote zaal met het doorzichtige schild tussen hem en de vogels in. Hij had geen zin in verwonde armen of andere lichaamsdelen en wanneer een leraar dit zag hief die de spreuk wel weer op, hoopte hij. 'Hoe durft ze te suggereren dat wij achterbaks zijn? Ze viel me in de rug aan, dat doen alleen onvolwassen mensen die niet anders kunnen winnen maar ja, verschil moet er wezen.' Dylan knikte instemmend en samen liepen ze de grote hal in en tot zijn genoegen kwam Sneep aansnellen. Ze waren ook niet over het hoofd te zien, en te horen, want de vogels maakten enorm veel lawaai. Sneep hief moeiteloos de spreuk op en ze vertelde het hele verhaal aan hun leraar.

'Ben je een goede leermeesfer dan?' vroeg ze. Even wist Amanda zichzelf geen houding te geven en speelde met het schepje dat bij haar in de buurt lag. 'Laten we dit uur overslaan. Dat mag wel, ik wil meer over je weten,' zei ze beslist en ze legde het schepje weg en trok Lucas zacht achter zich aan. Ze trok niet graag mensen mee en als ze het deed dan deed ze het beleid. Toen ze buiten de kassen stonden legde ze haar oorwarmers weg. 'Dus, wie en wat is Lucas?' ze keek hem nieuwsgierig aan terwijl ze richting het meer liep.

Lily
Mijn adem stokte even toen Sneep kwam afgelopen. Hij had een onaangename glimlach die me deed huiveren. 'Tien punten aftrek voor griffoendor.' zei hij vol leedvermaak terwijl hij me naar binnen loodste. Hij ging extra traag toen we langs de open deuren van de Grote zaal liepen. Ik zag hem een blik werpen op Daniel en zijn vriendjes. Ik keek kwaad naar de andere kant. Ik wist niet of het gemeend was dat hij naar me "smachtte" maar vanaf nu mocht hij iemand anders gaan zoeken om naar te smachten, de volgende keer als ik hem tegenkwam zou ik hem vervloeken tot een klein insect.

Lucas
ik grinnikte zacht toen ik het lokaal werd uitgetrokken. Ik volgde haar voorbeeld door mijn oorwarmers ook weg te leggen.Ik liep vrolijk met haar mee. 'Ik ben lucas, en ik ben een tovenaar' zei ik als letterlijk antwoord op haar vragen. Toen we bij het grote meer aankwamen ging met haar ergens in het gras zitten. 'En wie en wat is Amanda?' vroeg ik en glimlachte naar haar. Ik zag hoe de zon in haar haar scheen, ze zag er leuk uit zo. Ik ging wat makkelijker in het gras liggen terwijl ik zacht steunde op mijn ellebogen.

Amanda trok haar wenkbrauw op. 'Je vat het te letterlijk op. Dat weet ik al van je. Heb je geen dingen die je tot Lucas maken? Bijvoorbeeld dat je alleen aan de rechterkant van een bed wil slapen, eieren je misselijk maken?' ze keek schattend naar Lucas en nam naast hem plaats in het gras en ze liet zich zakken zodat ze naar de hemel keek. 'Ik ben Amanda, tovenaar en gek op lezen maar ook Zwerkbal is een grote hobby van me. Maar ik ben niet zo interessant, ik wil meer van jou weten.' ze kriebelde met een grassprietje in zijn nek en lachte naar hem.

Daniel keek even verontschuldigend naar Lily. Ergens had hij wel medelijden met haar dat haar enkel zeer deed en dag ze voor gek werd gezet maar ze had het er grotendeels zelf naar gemaakt. Hij kreunde zacht toen Anderling op hem afkwam lopen. 'Ik heb de verhalen gehoord en hoorde ook dat jíj schuldig bent aan de enkel van mevrouw Lily. Jij gaat naar haar toe en bied je excuses aan net als mevrouw Lily zelf. Wanneer er problemen zijn hoor ik het wel en probeer er niet onderuit te kruipen want ik hou jullie en vooral jou in de gaten.' na deze woorden liep ze weg en Daniel stond zuchtend op en liep zonder wat te zeggen naar de Ziekenzaal en zocht het bed van Lily op en ging er naast zitten en hield zijn lippen stevig op elkaar, zichzelf afvragen wat hij hier deed. 

Lily
Ik werd naar een bed gebracht en mevrouw plijster kwam me toegesneld. Ze sprak een paar toverspreuken uit en ik kon meteen voelen dat mijn enkel beter was. Ze stelde wel voor dat ik hier beter deze nacht kon blijven. Mij maakte het niet uit. Ik ging wat zitten en keek kwaad op toen ik Daniel hoorde toekomen. 'Kom je je nog wat meer verkneukelen?' vroeg kattig. 'Ga weg.' Ik trok met een ruwe kracht mijn gordijnen toe zodat die tussen ons in kwamen te hangen. Hier had ik echt geen behoefte aan. Stomme zwadderaar. Ik haalde mijn toverstok boven en hield hem voor de zekerheid in de aanslag.

Lucas
Ik grinnikte. 'Het is de linkerkant.' verbeterde ik haar en glimlachte. 'Nee, ik hou niet van zwerkbal. ik heb een beetje hoogtevrees' gaf ik eerlijk toe. Ach, als ze me wou uitlachen deed ze maar. Ik trok het me toch niet aan. 'Ik eet mijn vlees alleen doorbakken, vindt kobolds griezelig en ben echt koppig, zijn het van die dingen dat je wil weten?' Ik glimlachte naar haar en gooide een steentje in het water die van het oppervlak werd geplukt door de reuzeninktvis.