Orpg. Cynthia en Judithh.

William
Ik keek haar aan en ik kon de verdrietige ondertoon horen in haar stem. 'Rustig, het komt wel weer goed.' zei ik tegen haar. Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte mijn lippen op de hare. Het kon me even niet veel schelen dat de dokter er ook bij was. 'Maar dan zullen we het maar in het gips laten leggen?' stelde ik voor en liet haar los. 'Mijn naam mag er als eerste op.' lachtte ik.

'Ik wil geen gips.' Ze wilde echt geen spuit in haar arm hebben om het te verdoven. Ze schrok toen de dokter haar naar zo een tafel begeleidde en beet hard op haar lip toen hij een spuitje te voor schijn haalde. Ze kneep haar ogen dicht en piepte toen ze de naald in haar huid voelde. Een tijdje later zat het gips om haar arm en hielp de dokter haar met haar mitella. Ze bedankte hem en liep met William naar buiten. 'Fijn dit.'

William
Ik keek haar aan. 'Je doet wat de dokter zegt.' zei ik teegn haar. Ik wachtte in de stoel terwijl zij de dokter volgde naar de tafel. Toen hij het gips rond haar arm had gedaan volgde ik haar voorbeeld door ook op te staan en haar vestje te nemen dat ze had moeten uitdoen. Ik legde het over haar gips en schoot in de lach. 'Kom kapstok, we gaan naar huis.' plaagde ik en sloeg mijn arm om haar heen.

Ze glimlachte even kort en keek hem toen aan. 'Ah, niet pesten, weet je hoe pijn dat deed.' Ze had nog een beetje hoofdpijn, maar dat verzweeg ze gezien hij dan echt haar weer terug zou sturen naar die dokter. Ze pakte zijn hand en verstrengelde haar vingers met die van hem. Toen ging ze wat dichter tegen hem aan lopen en slaakte een diepe zucht. 'Waarom moet dit altijd mij overkomen.'

William
Ik glimlachte naar haar. 'Ik begrijp het.' lachtte ik en gaf haar een kus. Toen ze haar hand verstrengelde met de mijne kneep ik lief in haar vingers. 'Hm, gewoon omdat jij Fay heet denk ik.' zei ik met een klein glimlachje. 'Bij mij of bij jou?' vroeg ik en wachtte tot ze zou antwoorden bij wie het beste zouden gaan vandaag.

'Ja ik denk het ook, volgens mij heeft iemand het op mij gemunt.' Ze slaakte een klein zuchtje en bedacht zich dat ze nu echt afhankelijk van iemand was. Ze kon niet eens meer normaal douchen, maar eigenlijk wilde ze ook niet dat hij haar daarbij hielp. Ze wilde niet afhankelijk zijn en ze schaamde zich kapot. Ze liet zijn hand los en keek hem aan. 'Doe maar bij mij dan.'

William
Ik glimlachte. 'Ik bescherm je wel tegen hun.' lachtte ik en deed een ninjabeweging. Ik zag hoe ze haar hand lostrok van de mijne. 'Is er iets?' vroeg ik en keek haar aan. Ik begon met haar naar haar huis te lopen terwijl ik vrolijk een liedje neuriede. Ik wou haar eigenlijk liever tegen me aanhebben door mijn arm om haar heen te slaan, maar ik wou ook niets overhaastten enzo. Zo was ik helemaal niet.

'Nee er is niets' zei ze kortaf en slaakte een diepe zucht. 'Sorry, ik baal gewoon echt heel erg. Weet je hoe afhankelijk ik nu ben? Ik kan daar echt niet tegen, waarom dacht je dat ik hier kwam, helemaal hier. Omdat ik zefstandig wilde worden. Nu, zo gaat dat dus niet.' Ze beet gefrustreerd op haar lip en sloeg haar arm rond zijn middel. 'Ik kan echt bijna niets meer zelf doen nu en dat vind ik echt vervelend.'

William
Ik luisterde naar haar uitleg en kwam tot de conclusie dat ik haar inderdaad met alles zou moeten helpen. De frons in mijn voorhoofd werd breder. Ik kon al amper voor mezelf zorgen. 'Oh, nou sorry daarvoor, maar ik heb je arm nog altijd niet gebroken.' zei ik met een lachje en hield haar vast toen ze haar arm om mijn middel sloeg. 'Vrouwen.' zei ik lachend met een oogrol.

Ze zag dat hij fronste en slikte. 'Ik weet dat ik dom ben hoor, hoef je niet zo duidelijk erin te wrijven.' Ze moest lachen en beet even op haar lip. Ze wilde niet dat hij haar bij alles ging helpen, ze wilde het zelf doen en anders zou ze wel iemand inhuren. Hij mocht niet al zijn tijd in haar stoppen, hij had ook nog een eigen leven. 'Wel jammer dat ons uitje van vanmiddag niet door kan gaan, ik kan zo echt niet rijden.' Ze keek hem schuldbewust aan en haalde haar goede hand door haar haren heen. 'Ik denk dat ik zo naar huis ga, de hele middag niets doen.'

William
Ik grinnikte zacht en drukte mijn lippen in haar haar. Haar lach was zo mooi dat ik even met mijn vingertop over haar lippen ging. Ik vroeg me af of dit een hele aanpassing zou zijn, en of dit lang zou duren. Mijn arm om haar middel verstrakte een beetje toen ze zei dat ze naar huis ging gaan om de hele namiddag niks te doen. Het woordje wij, dat nu ondertussen al vervangen was voor het woordje ik, voelde niet goed. 'Oh' zei ik kort en liet haar los. 'Nou veel plezier dan maar?'

Ze keek even pijnlijk toen hij zo kortaf deed. 'Stop, dit wil ik niet. Ik wil niet dat je denkt dat ik niets met jou wil doen, maar ik wil dat je weet dat ik vind dat jij ook nog je eigen leven moet hebben en niet nu 24/7 bij mij hoeft te zijn. Ik kan me echt wel redden, het zal wat moeilijker gaan, maar het moet lukken.' Ze pakte zijn hand vast en verstrengelde haar vingers met die van hem. 'Snap je dat?'

William
'Ik snap het.' antwoordde ik en kneep even geruststellend in haar hand. Eigenlijk begreep ik er niks van. Maar als dat haar wens was mocht ik mezelf niet aan haar opdringen. 'Nou, ik ga dan maar.' zei ik en drukte mijn lippen afwezig in haar haar. Ik maakte me voorzichtig los uit haar greep en draaide me om. Geirriteerd begon ik naar huis te lopen. Meisjes.

Ze keek hem na en beet op haar lip. Misschien moest ze het wel uitmaken, ze was helemaal niet goed in relaties, en dat bleek wel weer. Niemand snapte haar, of ja, niemand wilde haar snappen. Maar Fay haatte het gewoon als iemand te veel moeite voor haar deed, ze vond niet dat ze dat waard was. Met een zucht liep ze achter hem aan, het eerste stuk moesten ze toch dezelfde kant op.

William
Ik kon haar lichte voetstappen achter me horen maar ik draaide me niet om. Ik was zo snel geirriteerd. Maar ik wou mezelf echt niet opdringen aan haar. Ik liep door en sloeg een straatje in waar ik door kon lopen zodat ik sneller bij mijn appartement was. Ik wist niet wat ik zou doen deze namiddag, maar ik zou me alleszinds vervelen.

Ze baalde dat hij zich niet omdraaide en liep langzaam naar haar huis toe. Haar spullen zou ze later wel ophalen, ze had nu even geen zin in hem. Waarom snapte hij het dan ook niet? Ze liep haar huis binnen en ging voorzichtig op de bank zitten, nu pas voelde ze dat haar arm klopte, maar ze besteedde er verder geen aandacht aan. Met een diepe zucht stond ze op en zette de tv aan. Ze plofte op de bank en staarde naar het beeldscherm.

William
Toen ik thuis kwam ging ik zitten op de bank en zette de tv aan. Dit zou echt een saaie namiddag worden. Ik haalde een film uit de kast en zette die op. Toen dat gebeurd was haalde ik een grote zak boven en ging op de bank liggen. Ik had een thriller gekozen, die spanning had zowiezo iets dat me altijd boeide.

Ze werd na een uurtje of 3 wakker op de bank en voelde steken in haar schouder. Natuurlijk, ze had op haar schouder gelegen. Met een pijnlijk gezicht wreef ze in haar ogen om de slaap eruit te halen en toen stond ze langzaam op. Ze zette de telefoon uit en zocht slaapdronken haar mobiel. Ze stuurde een smsje naar William of hij nog boos op haar was en toen ging ze in de keuken eten voor zich zelf maken.

William
ik schrok wakker toen ik mijn gsm voelde trillen. Ja dat was echt een nadeel, ik werd meteen wakker als ik een bericht kreeg. Ik ging zitten en haalde mijn gsm uit mijn achterzak. Een berichtje van Fay, natuurlijk. Ik antwoordde dat ik niet boos was en ging weer liggen. Fijn, nu had ik een heel groot stuk van de film gemist.

Fay slaakte een diepe zucht en stopte haar mobiel maar weer weg. Ze voelde zich misselijk en had hoofdpijn. Wat als ze een hersenschudding had? Dokters hier waren niet heel erg zorgvuldig wist ze en nu ze erover nadacht had hij helemaal niets daarover gezegt of gevraagd of ze nog meer klachten had. Als ze echt een hersenschudding had, wat door die tegels zo kon, dan moest ze om de 2 uur wakker gemaakt worden, en die persoon, die was er nu niet. Oke, dat werd de hele nacht wakker blijven en er morgen als een spook uit zien.

William
Ik stuurde haar een bericht waarin ik duidelijk maakte dat ik van haar hield omdat ik vond dat ik nogal kortaf was. Ik liet mijn mobiel weer in mijn achterzak glijden terwijl ik opstond. Mijn maag begon te knorren dus ik zou maar iets moeten eten. Ik had nog een diepvriespizza over en besloot die op te eten.

Fay glimlachte toen ze het smsje zag en besloot hem te zeggen dat ze zich niet goed voelde. Een relatie was gebasseerd op eerlijkheid, toch? Ze tikte in dat ze zich niet goed voelde en dat ze ook van hem hield en verzond het toen. Het eten, pasta, was ondertussen klaar en ze schepte wat eten op een bord, waarna ze aan tafel ging zitten en begon te eten.

William
Er verscheen een grote frons in mijn voorhoofd toen ze zei dat ze zich niet goed voelde. Hoe bedoel je het gaat niet goed? Moet ik naar je toe komen? ;o x antwoordde ik meteen en begon mijn pizza op te eten terwijl ik ondertussen een ice tea dronk. Ze had me natuurlijk bezorgd gemaakt en ik had nergens anders oog voor.

"Ik ben misselijk en ik heb hoofdpijn, maar je hoeft niet te komen hoor als je het druk hebt." Ze had hem nodig, en nu, maar ze wilde niet dat hij dacht dat ze hem claimde. Ergens diep van binnen hoopte ze dat hij nu direct alles liet vallen waar hij mee bezig was en dat hij naar haar toe kwam, maar ze kon het hem niet kwalijk nemen als hij dat niet deed, ze zei immers zelf dat het niet nodig was. Waarom was ze ook zo koppig?

William.
"Ik kom eraan als mijn pizza op is." antwoordde ik en begon de pizza sneller op te eten. Ik had nu officieel deze namiddag vijf zonder haar overleeft. Ik wist dat ik waarschijnlijk wel bij haar zou blijven slapen dus pakte ik mijn spullen in, en de hare die ze vanmorgen was vergeten. Toen ik klaar was deed ik alle lichten uit, sloot alle deuren en vertrok naar Fay.