Orpg. Cynthia en Judithh.

'Hoe moet ik weten dat ik niet de zoveelste in de rij ben en dat je zo op me uitgekeken bent?' Ze slaakte een diepe zucht en ging op haar rug liggen. Hoe kon ze nou denken dat hij haar op nummer één zou stellen? Ze was toch niet zo belangrijk, dat had Thom haar wel vaak genoeg verteld. Ze sloot haar ogen even en dacht diep na. Waarom deed ze nou zo onzeker? Ze wilde daar toch van af?

William
Ik keek haar aan. 'Omdat ik niet op je uitgekeken raak. Ik vraag me zelfs af of ik ooit op je uitgekeken ga raken.' Ik boog over haar heen en leunde naar haar toe zodat ik haar prachtige ogen kon staren. 'Geloof me nou maar. Zo snel geraak je niet van me af.' zei ik en gaf haar een kus. 'Vertrouw me, zo snel dump ik je niet.' Ik ging van haar af en ging zelf weer makkelijker liggen.

Ze glimlachte naar hem en streelde over zijn borst heen. 'Dan is het goed, lekker joch dat je bent.' Ze keek hem speels aan en ging toen dicht tegen hem aan liggen. Hij moest haar inderdaad niet dumpen, dat kon ze niet aan. Ze was in die korte tijd dat ze hem kende echt enorm veel van hem gaan houden, en wilde hem echt niet zo maar kwijt. 'En je mag best mee douchen hoor' zei ze en ze schoot in de lach. 'Grapje.'

William
Ik grinnikte zacht en drukte mijn lippen tegen haar wang. Als ze mij al lekker vond, wat was zij dan wel niet? 'Hm, alles op z'n tijd.' lachtte ik toen ze zei dat ik mocht mee gaan douchen. Ik wou niets overhaastten. ik was helemaal zo niet. Ik ging zitten en nam uit honger nog een broodje. Haar lach was aanstekelijk en ik moest zo meelachen met haar.

'Ja, alles op zijn tijd' verzuchtte ze tevreden en ze kroop tegen hem aan. 'Sorry dat ik zo raar deed net, maar ik ben gewoon onzeker denk ik.' Ze glimlachte beschaamd en toen pakte ze zijn hand vast. 'Ik ben echt heel blij met jou William.' Toen drukte ze haar lippen tegen zijn hals aan en keek hem aan. 'Ik ga zo dan even douchen, oke?'

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Niet erg. Ik begrijp het wel.' zei ik tegen haar en drukte mijn lippen tegen haar voorhoofd. Ik hield haar vast en keek naar onze handen. 'Oke, is goed.' zei ik toen ze zei dat ze ging douchen. Ik gaf haar een kus en gin weer liggen. Ik sloot mijn ogen zodat ik nog even kon genieten van de warmte en rust in mijn bed.

Fay stond op en liep naar de douche. Ze deed de deur op slot en kleedde zich uit. Toen stapte ze in de douche en ging zichzelf wassen. Ze neuriede zachtjes een liedje en waste haar haren op een gegeven moment. Toen ze klaar was droogde zich zichzelf af en stapte de douche uit. Ze kleedde zich aan en deed haar haren goed. Makeup zou ze niet op doen, had ze geen zin in. Ze had niet gezien dat ze water had geknoeid en gleed erover uit. Met een harde klap viel ze op de stenen tegels en bleef met gesloten ogen liggen.

William
Het water deed me denken aan de regen. Iets wat ik hier echt gemist had, want hier was het altijd mooi weer en veertig graden. Haar geneurie was duidelijk hoorbaar en ik moest een beetje glimlachen. Een harde bonk deed een frons in mijn voorhoofd verschijnen. 'Fay?' vroeg ik bezorgd. Toen ik geen antwoord kreeg stond ik op en liep ik naar de deur. 'Fay?' herhaalde ik. Ik wachtte even aan de deur om te horen pf ik iets hoorde bewegen. Maar het was muisstil. Ik keek of ik de deur kon opendoen, nee die was op slot natuurlijk. Ik gooide mezelf tegen de deur aan die met een harde klik openviel waardoor ik half op Fay terechtkwam. Ik ging snel van haar af. 'Fay?'

Ze was diep weggezakt in een zwart gat toen ze licht voelde dat er iets op haar landde, waardoor ze lichtjes bewoog. Ze bleef met gesloten ogen liggen en verroerde zich niet. Ze zag allemaal beelden van vroeger voor zich en begon zachtjes te piepen van angst. Toen opende ze haar ogen voorzichtig en kneep ze weer dicht voor het licht. Ze voelde iets over haar arm glijden en veegde er met haar hand langs, haar schouder bloedde en deed pijn. Ook had ze last van haar hoofd. Ze ging weer liggen en een traan rolde over haar wang.

William
Ik zag hoe de dieprode kleur van bloed zich mengde met het water op de grond wat het beeld van haar bloed het alleen maar griezelig en groter maakte. Mijn maag draaide zich om. Had ik al verteld dat ik niet tegen bloed kon? Een fobie, een angst. Ik had het overgehouden aan het ongeluk. De badkamer begon rond te draaien en het werd al onscherp aan de randjes. Nee! Ik kneep mijn ogen dicht om tot rust te komen. Toen ik een beetje tot rust was gekomen pakte ik haar op en droeg haar naar mijn kamer. Ik legde haar op mijn bed terwijl ik naar de badkamer terug liep om een handdoek te halen.

Ze voelde hoe hij haar optilde en opende geschrokken haar ogen. 'Niet..' mompelde ze en toen ze op het zachte bed lag sloot ze haar ogen weer. Ze keek naar hem en voelde dat ze licht werd in haar hoofd. 'Sorry William, ik ben ook een echte kneus.' Ze werd wat rood, wat goed bij de kleur van haar schouder paste nu. Ze begon zachtjes te snikken en verborg haar gezicht achter haar handen.

William
Ik kwam terug met een handdoek en begon voorzichtig haar wond te verzorgen. Het zag er niet goed uit, en ik had het gevoel dat ik elk moment kon overgeven maar zij was belangrijker dus hield ik me sterk. 'Sst, rustig' zei ik zacht tegen haar en ging even met mijn vingertoppen over haar wang. Ik ging een paar plakkers halen die ik voorzichtig over haar wond plakten. 'Zo, maar als je liever naar de dokter gaat is dat ook goed.' zei ik tegen haar. Ik stond op en beet even op mijn lip. Het bloedwater in de badkamer moest nog opgeruimd worden.

Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. 'Nee het gaat wel, denk ik.' Ze zuchtte diep en zag hoe hij naar de bloedvlekken keek. 'Ik doe het wel, rustig.' Ze stond op en pakte de handdoek op. Ze liep naar de badkamer, waar ze alles schoonmaakte en de handdoek stopte ze in haar tas, die zou ze wel even uitwassen thuis. Lichtjes nahijgend van de inspanning liep ze terug naar het bed en keek hem aan. 'Zo terug.' Ze liep naar zijn keuken en ging daar op een stoel zitten.

William
Ik keek haar aan toen ze opstond. 'Wacht, nee ik doe he-' Maar het was al te laat. Toen ze terugkwam volgde ik haar naar de keuken en ging tegenover haar zitten. Ik staarde haar bezorgd aan, alsof ze elk moment zou doodvallen. 'Jij, blijft vandaag heel de dag in mijn buurt.' dreigde ik en keek haar aan. 'Geen seconde ga je uit mijn buurt.' zei ik erbij, bezorgd. Ik wou echt niet dat haar iets gebeurde.

'Ja, baas.' Ze rolde met haar ogen en keek hem niet aan. Waarom was ze ook zo een kneus, altijd? Ze slaakte een diepe zucht en haalde een hand door haar haren. Toen ze iets bewoog begon haar schouder pijn te doen en ze beet hard op haar lip om dat ze verbergen, ze wilde niet dat hij zich druk zou maken om haar, dan zou hij doorslaan. Ze stond op om hem niet te laten zien dat het echt heel veel pijn deed, en liep naar de kast, waar ze een glas pakte en het vulde met water. Toen ze het aan haar mond zette merkte ze door het trillende glas dat haar handen trilden.

William
Ik keek haar aan en glimlachtte. 'Dan is het goed.' Ik bleef elke beweging die ze maakte volgen met mijn blik uit bezorgdheid. Ik zag haar gezicht kort vertrekken van pijn en beet op mijn lip. Waarom moest ze nu weer de grote held uithangen. Toen ze water wou drinken en haar handen trilden stond ik op. 'Oke, genoeg. Wij gaan nù naar de dokter.' zei ik en nam haar hand vast, haar hand dat aan de niet-gewonde arm zat. Ik loodste haar mee naar de deur en begon met haar naar beneden te lopen. 'Gaat het? Moet ik je dragen?' vroeg ik ondertussen.

'Ik wil niet naar de dokter' zei ze simpelweg en ze trok haar hand uit die van hem. Het was heel lief van hem, maar ze wilde niet dat hij zich ongerust ging maken. 'Of ja, ik ga zelf wel. Je bent een schat, maar je hoeft echt niet telkens bij me te blijven als je ook nog andere dingen kunt doen?' Ze raakte een beetje in paniek toen ze wat zwart voor haar ogen zag en greep naar de trapleuning. Ze keek hem aan en beet op haar lip.

William
Ik keek naar haar en zuchtte zacht. 'We gaan naar de dokter en ik ga met je mee. Dan ben ik zeker dat je naar binnen gaat en geen omweg maakt naar je huis.' zei ik en keek haar serieus aan. Ik zag hoe ze haar wanhopig vasthield aan de trapleuning. 'Ik draag je wel.' stelde ik voor. Ik sloeg mijn arm voorzichtig om haar knieën en pakte haar zo op. 'Daar gaan we.' zei ik en liep met haar naar buiten.

Ze slaakte een diepe zucht en leunde een beetje tegen hem aan, zacht, voorzichtig. 'Je bent heel erg commanderend.' Ze moest lachen en leunde met haar hoofd tegen zijn schouder en sloot haar ogen. Ze negeerde de pijnscheuten en liet zich door hem dragen alsof ze een klein kind was. Wat maakte het ook uit, alsof iemand haar hier kende. 'Weet je zeker dat je het niet erg vind om mee te gaan?'

William
Ik drukte haar zachtjes dichter tegen me aan en glimlachte. 'Ik weet beter dan jijzelf wat goed voor je is.' zei ik tegen haar en glimlachte toen ze haar hoofd tegen mijn schouder legde. Ik drukte mijn lippen even kort tegen haar nek. 'Ik vind het niet erg' antwoordde ik en liep met haar te voet verder. 'Alleen word het praten wel wat moeilijk voor mij.' lachtte ik en wandelde vrolijk onze straat uit.

'Jij hoeft ook niet te praten, dat doe ik wel.' Ze slaakte een diepe zucht. 'Maar serieus, ik kan wel lopen hoor. Ik ben geen baby.' Ze glimlachte en leidde hem af door wat kusjes tegen zijn kaaklijn en hals te drukken. 'Ik denk dat mijn sleutelbeen gebroken is..' Ze keek even naar de schouder waarmee ze niet tegen hem aan leunde en slaakte een klein zuchtje. Die stond er wat raar bij en deed ook nog vrij veel pijn.

William
Ik glimlachte naar haar. 'Dan is het goed.' Ik probeerde me te concentreren op de straten, maar toen ze me kuste werd ik afgeleid. 'Niet afleiden, straks lopen we nog verloren.' zei ik tegen haar. 'Je bent geen baby, maar ik hou je graag in mijn armen' Ik volgde haar blik door naar haar sleutelbeen te kijken. 'Weetje, ik denk net hetzelfde.'

'Hij houdt me graag in zijn armen zegt hij dan.' Ze moest lachen en zag dat ze bij de dokterspost aan waren gekomen. 'Oke hier zijn we.' Ze had zo een angstig voorgevoel dat ze een prik kreeg voor als ze misschien gips kreeg ofzo. Ze was blij dat ze weer op haar benen stond en liep het gebouw binnen. Toen ze gelijk door kon lopen schudde ze de dokter met haar goede hand de hand en vertelde kort wat er gebeurt was. Hij ging kijken, en inderdaad, haar sleutelbeen gebroken. Ze zuchtte diep.

WIlliam
Ik grinnikte zacht en drukte haar even tegen me aan. Toen we bij de dokter aankwamen zette ik haar neer. Het zou nogal een raar gezicht zijn moest ik al wandelend met haar binnen komen. Ik volgde haar naar binnen en schudde ook kort de hand van de dokter. Ik verstond maar de helft van wat ze zeiden. 'Wat zegt hij?' vroeg ik haar bzorgd. De zucht zei eigenlijk al genoeg maar ik wou eigenlijk nog bevestiging horen.

'Dat ik mijn sleutelbeen gebroken heb en dat mijn hele arm tot mijn schouder in het gips moet.' Ze slaakte een diepe zucht en keek hem aan. 'Dat wil ik niet Will.' Ze haatte doktoren, ze haatte ziekenhuizen. Ze keek even naar William en een lichte paniek verscheen in haar ogen, ze was echt bang. Maar ze wilde deze pijn eigenlijk ook niet meer voelen, god, that hurts so badly.