Orpg. Cynthia en Judithh.

William
Ik kon nog zien aan haar reactie dat ik haar had pijn gedaan. Het was nooit mijn bedoeling om haar pijn te doen. Daarvoor hield ik teveel van haar. Ik zuchtte en ging liggen zodat ik naar de sterren kon kijken. Ik haalde geirriteerd mijn hand door mijn haar. Waarom was ik zo dom geweest? Ze liet eindelijk merken dat ik goed genoeg was voor haar en ik heb haar geweigerd. Ik was echt de domste jongen die hier rondliep. Haar lippen smaakten nog zacht na. Ik was echt belachelijk om die kus af te kappen. Ik had moeten terugkussen tot we beiden geen adem meer kregen. Maar het was nu toch te laat.

Ze pakte een takje en begon in het zand wat lijnen te tekenen. Ze voelde zich echt ellendig, hoe had ze zo stom kunnen zijn? Waarom had ze niet gewoon toegegeven aan haar gevoelens, of was ze weg gebleven. Ze durfde niet meer naar hem toe te gaan, bang dat hij haar nog eens zou vertellen dat ze gek was en dat hij weer weg zou lopen. Ze keek op, naar de plek waar hij lag en glimlachte teder. Wat was hij lief, zoals hij daar ook lag. Ze moest het hem vertellen. Ze stond op en liep langzaam en bang naar hem toe. Was dit wel een goed idee? Zacht zakte ze naast hem neer en keek hem niet aan. 'Voordat je iets zegt, ja ik ga zo wel weer weg, ik snapte de hint net. Maar je moet weten dat ik je niet aan het lijntje heb gehouden, of een spelletje met je heb gespeelt. Ik voel echt iets voor je, maar ik.. Mijn ex, Thom, zei ook steeds dat hij van me hield en zo. Maar het ging hem om mijn zusje en omdat zij niets voor hem voelde heeft hij haar uiteindelijk verkrácht en gewúrgd. Hij zit nu vast. Daarom ben ik ook hier, om alles te vergeten.' Ze slikte en stond weer op. 'Ik vond dat je recht op uitleg had van waarom ik zo deed. Het spijt me.'

William
Ik keek op toen ik haar opeens zag. Ik ging zitten en keek op. Net toen ik wou mompelen dat ze moest opkrassen begon ze haar verhaal te vertellen. Ik keek op en beet zachtjes op mijn lip. Dat had ik niet verwacht. Wou dat zeggen dat ik mijn verhaal ook moest vertellen? Nee, dat mocht niemand weten. Ze was net zoals ik hier om te vergeten. 'Het spijt mij ook.' mompelde ik schor. Ik trok haar zachtjes terug naar beneden tot ze een soort van neerzat en streek met mijn lippen zacht over die van haar. 'Ik hou van je Fay. Het spijt me dat ik je daarnet gek noemde, ik werd zelf gewoon een beetje gek denk ik.' mompelde ik verontschuldigend en trok haar dicht tegen me aan terwijl ik zacht en troostend over haar rug streelde.

'Dat snap ik wel, ik zou ook gek worden van mij als ik jou was.' Ze leunde tevreden tegen hem aan en drukte haar lippen tegen zijn schouder. Het voelde goed, zijn armen om haar heen. Alsof dit hoorde. Ze vroeg zich af of ze nu een setje waren, ze hadden wel gezoend en ze hadden elkaar verteld dat ze van elkaar hielden. Nu kwam onzekere Fay weer bovendrijven, ze durfde het hem ook niet te vragen. Ze streelde over zijn borstkas en glimlachte toen.

William
Ik streelde door haar haar en kon het niet laten om af en toe mijn lippen op haar voorhoofd te drukken. Ik zag het meisje dat me daarnet gekust had beteuterd weglopen. 'Oeps' mompelde ik. Ik grinnikte zacht. 'Hm, normaal wordt ik niet zo snel gek hoor.' lachtte ik. Het voelde zo goed om haar dicht tegen me aan te hebben. Ze deed me vergeten, wie ik was, en waarom ik hier was. 'Moesten we hier nu in slaap vallen zou ik het zelfs niet erg vinden.' Ik streelde met mijn vingertoppen zacht over haar arm.

'Ze noemde me een trut, en zei dat zij je als eerste gezien had.' In Fay haar ogen stond een ondeugende twinkeling. Ze duwde hem zachtjes in het zand en drukte haar lippen op die van hem. 'Ik hou van je' mompelde ze toen haar lippen even niet die van hem raakten. Zacht streelde ze over zijn wang en glimlachte. Ze liet hem los en ging met haar hoofd op zijn borstkas liggen. 'Laten we maar niet hier slapen, beetje frisjes.' Ze grijnsde kort en luisterde naar zijn hartslag.

William
Ik glimlachte toen ze dat zei. 'Nou, technisch gezien heb jij me eerste gezien.' Ik moest lachen bij de ondeugende twinkeling in haar ogen. ik trok haar zacht mee en kuste zachtjes mee. 'Ik hou ook van jou' mompelde ik tegen haar lippen en glimlachte. 'Maarnee, ik houd je wel warm.' zei ik en sloeg mijn armen om haar heen. Ik keek hoe ze ging liggen en ging zelf ook gemakkelijker liggen. 'Dit was de beste beslissing van mijn leven.' Ik ging met mijn hand door haar haar en neuriede zacht een liedje.

'Dit was ook de beste beslissing van mijn leven. En ik heb er spijt van dat ik niet eerder heb toegegeven aan mijn gevoelens, maar zoals ik al zei; ik kon het niet.' Ze keek even op en drukte een kus op zijn lippen. 'Je maakt me helemaal gek wist je dat?' Ze grijnsde en drukte nog wat kusjes op zijn gezien. Toen kroop ze lekker weg in zijn armen en ging weer met haar hoofd op zijn borstkas liggen. Ze sloot haar ogen en luisterde naar zijn hartslag en zijn ademhaling. Waar ze enorm rustig van werd, merkte ze.

William
Ik glimlachte naar haar en hield haar vast. 'Ja, dat vindt ik ook spijtig.' lachtte ik. Ik haalde haar gsm uit haar broekzak en zette mijn nummer erin. 'Zo, dan kan je me altijd bereiken. Ik stak haar gsm terug in haar zak en neuriede een liedje. 'Oh, goed. ik zal je nog wel wat langer gek maken.' Ik drukte een kus op haar neus en lachtte. Ik keek haar even bezorgd aan. 'We gaan toch niet van die koosnaampjes bedenken voor elkaar?' vroeg ik en keek even bezorgd. Als er iets was wat ik haatte was het teveel geslijm in een relatie.

Waarom zei hij niet dat ze iets hadden, dan was ze een stuk geruster. Ze glimlachte naar hem toen hij zijn nummer in haar telefoon zette. Zachtjes streelde ze met haar vingertoppen over zijn borstkas heen en weer en schoot in de lach. 'Nee, wees maar niet bang, maar ik mag toch wel eens lieverd tegen je zeggen, of mag dat ook niet?' Ze grinnikte en ging recht zitten, maar nog wel zo dat zijn armen veilig om haar heen geslagen waren. Ze vond het fijn dat hij haar zo vast hield, het leek nu net alsof hij haar echt beschermde.

William
Ik glimlachte naar haar. 'Goed, want ik vind het veel romantischer als ik aangesproken wordt met mijn naam.' Ik lachtte toen ik haar blik zag. 'Wacht, ik zal het je laten zien.' Ik ging zitten en bracht mijn blik op ooghoogte met haar. 'Fay, ik hou van je.' zei ik met de zwoelste stem die ik had en keek haar diep en verleidelijk in haar ogen. 'En nu de andere manier. 'Lieverd, ik hou van je.' mompelde ik heel wat minder verleidelijk. 'Snap je?' vroeg ik en schoot in de lach.

Hij was gek, knettergek, maar dat vond ze zo leuk aan hem. Glimlachend keek ze hem aan en haar hart begon sneller te slaan toen hij haar twee keer vertelde dat hij van haar hield, een keek zelfs op een zwoele manier. Ze schoot in lach en sloeg haar armen om zijn nek. 'Ik snap wat je bedoelt gek. Maar het gaat erom, dat ik ook heel erg veel van jou houd.' Ze glimlachte en drukte zich zachtjes tegen hem aan. Zo bleef ze een tijdje zitten, hem knuffelend en bedacht zich dat ze echt geluk had dat ze hem had leren kennen. Alleen ze vroeg zich af of ze nu een stel waren.

William
De vraag of we nu een setje waren bleef door mijn hoofd spoken. Maar ik durfde niks te vragen. In het geval dat het weer het tegenovergestelde effect ging hebben. Daar was ze wel impulsief genoeg voor. Ik glimlachte naar haar. 'Mooizo.' antwoordde ik en sloeg mijn armen om haar heen en drukte haar nog dichter tegen me aan. 'Als je geen adem meer krijgt moet je het zeggen.' Ik drukte zacht mijn lippen in haar nek en liet mijn hoofd daar rustten.

Glimlachend streelde ze over zijn rug heen, langzame, ronde bewegingen op en neer. Ze ging er helemaal in op en merkte eigenlijk verder niets meer. 'Je ontneemt me mijn adem sowieso al als je in de buurt bent, dus dat maakt niet uit.' Ze grinnikte eventjes en drukte haar lippen tegen zijn schouder aan. Ze wilde het weten, ze wilde weten of ze nu samen waren, maar ze durfde het niet te vragen, verlegen als ze was. 'Wil je zo nog wat drinken of zo, of wil je zo gaan, of wil je hier slapen?' Ze lachtte en verroerde zich niet, maar bleef lekker tegen hem aan zitten.

WIlliam
Ik ging een beetje gemakkelijker zitten in het zand en zette haar op mijn schoot. 'Hm, dat vind ik wel goed.' lachtte ik en kuste even lief haar nek. Dan hief ik mijn hoofd op om haar aan te kunnen kijken. In die ogen die me alles deden vergeten. 'Ik euh.' begon ik, nog half in de war. 'Eh, het maakt me niet uit, zolang jij maar bij me blijft.' Ik drukte haar nog een beetje dichter tegen me aan. Ik zou haar nooit meer loslaten.

Zachtjes maakte ze zich los uit zijn greep en keek hem aan. 'Laten we anders naar jouw huis of mijn huis gaan. Ik bedoel, dat is misschien wat, knusser of zo?' Glimlachend drukte ze wat kusjes op zijn wangen en stond toen op. 'Nu, kom op jij.' Ze lachte en wachtte tot hij op zou staan. Terwijl ze wachtte keek ze om zich heen en zag dat er allemaal mensen op het strand in slaap waren gevallen, wat er best wel lachwekkend uit zag. Grinnikend keek ze weer naar William en zijn prachtige uiterlijk.

William
Ik volgde haar voorbeeld door ook op te staan. 'Ik woon niet in een huis, in een appartement.' lachtte ik. 'Zo, waar gaan we heen?' vroeg ik en veegde het zand van mijn kledij. Ik grinnikte zacht toen ik de mensen zag slapen. 'Wauw, dan zijn we toch niet de enigen.' lachtte ik. Ik hield haar vast terwijl ik samen met haar het strand afliep. Mijn hand legde ik zacht in de hare en kneep er even lief in. Ik leunde een beetje tegen haar aan en glimlachte.

Het leek alsof het voorbestemd was, hun handen, ze pasten precies in elkaar. Glimlachend liep ze naast hem en keek even naar hem. 'Jouw appartementje' mompelde ze en ze ging wat dichter tegen hem aan lopen. Ze vroeg zich nog steeds af of ze nu samen waren, maar ze ging niets vragen. Ze wilde niets overhaasten of hem afschrikken. Zachtjes neuriede ze een melodietje en ze keek om zich heen. Ja, ze was wel benieuwd naar hoe en waar hij woonde.

William
Ik glimlachte. 'Oké' antwoordde ik en nam haar mee door een klein straatje. Toen we bij een groot gebouw aankwamen zocht ik mijn sleutel. 'Hier is het' zei ik lachend. Ik opende de deur en liep met haar door naar de trap. 'We moeten maar twee trappen doen, de lift is voor luie mensen.' zei ik en grinnikte zacht. Ik kneep zacht in haar hand toen we naar boven liepen en opende mijn deur toen we toekwamen. 'Zo hier is het.' zei ik en deed een licht aan.

Fay giechelde, ze vond het best wel leuk om te zien waar hij woonde. Glimlachend haalde ze een hand door haar haren heen en keek rond. 'Wauw.. je woont echt heel leuk Will.' Ze liet zijn hand los en liep naar het raam, waar je als het overdag licht was, waarschijnlijk een enorm uitzicht had. Ze draaide zich naar hem om en grijnsde breed. 'Je woont echt heel mooi' stamelde ze. Ze was er een beetje door overdonderd, door dit alles, het feit dat ze misschien samen waren na alles wat ze had gedaan, dat ze nu in zijn huis was. Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn borst. Ze keek hem met een serieuze blik aan. 'Een vraagje... zijn wij nu, je weet wel, samen?' Ze fluisterde de woorden langzaam, een voor een.

WIlliam
Ik glimlachte naar haar. 'Héhé, blij dat je het leuk vindt.' lachtte ik en plofte op mijn bank neer. Ik zakte onderuit en volgde haar met mijn blik. Ik zette haar naast me toen ze bij me kwam staan, sloeg mijn arm over haar schouders en keek haar aan. Ze vroeg het aan mij, dat was een teken dat ze het er niet moeilijk mee had, toch? 'Euh, alleen als jij dat wilt natuurlijk..' Ik keek haar een beetje bezorgd aan, bang dat ze zou zeggen van niet. 'Maar als het van mij afhangt wel.' zei ik er nog achteraan en drukte mijn lippen even op de hare.

Het leek alsof er een heel pak van haar schouders af viel. Hij wilde het ook gewoon. Een glimlach verscheen op haar gezicht en ze gaf hem een kus terug. Toen kroop ze lekker tegen hem aan en streelde met haar vingertoppen over zijn buik heen en weer. 'Dat vind ik erg fijn, want ik wil dat heel graag.' Best raar, zo, sinds een tijd, na Thom, om weer verliefd te zijn en een relatie te hebben. Maar het voelde goed, en wat goed voelde moest je niet tegen houden had ze altijd geleerd. Ze begon een liedje te neuriën en sloot haar ogen voor een tijdje.

William
'Daar ben ik blij om.' Ik glimlachte naar haar en streelde zacht met mijn hand door haar haar tot ik opeens mijn maag hoorde. 'Oeps, ik heb honger.' mompelde ik verontschuldigend en liep naar mijn minidiepvriezertje voor de pizza die ik gisteren gekocht had. Ik keek even op het etiket om te zien hoe lang hij in de oven moest. Hm, nog tien minuten honger lijden. Ik zette hem in de oven en liep terug naar Fay. Ik nestelde me weer gemakkelijk en trok haar zacht tegen me aan. Ik leunde met mijn hoofd in haar en glimlachte. Ik streelde zacht met mijn vingertoppen langs haar nek tot over haar arm en weer terug.

Ze schoot in de lach bij het horen van zijn maag. 'Ga jij maar lekker eten Will.' Ze glimlachte en toen hij terug was besefte ze hoe fijn het voelde om zijn heerlijk warme lichaam tegen dat van haar te voelen. Ze snoof zachtjes zijn geur op en glimlachte tevreden. 'Als je een keer bij mij bent ga ik een liedje voor je spelen op de gitaar, goed?' Ze grijnsde en drukte haar lippen tegen zijn borstkas aan en ging toen omhoog naar zijn kaaklijn, en eindigde uiteindelijk bij zijn lippen. Het voelde gewoon fijn, om zeker te weten dat hij bij haar hoorde nu.

William
Ik glimlachte. 'Oké, is goed.' Ze bleef me verbazen, keer op keer. Ik drukte haar zachtjes tegen me aan terwijl ik haar lippen beantwoordde. Ik duwde met mijn vingertoppen zacht haar kin een stukje omhoog zodat ik haar kon kussen. Ze was van mij nu, helemaal van mij alleen. Zonder dat ik zou moeten twijfelen of ze wel de mijne was. Zonder bang te moeten zijn dat een andere jongen zijn kans greep om haar te veroveren. Ze was van mij en dat zou altijd zo blijven, egoïstisch als ik was.