Orpg. Cynthia && Judith. x

Lucas - 19



-
Rose keek me aan met een blik die ik ondertussen al zo gewend was. De blik van pure verliefdheid, aanbidding. Bij deze had ik trouwens het record gebroken, na twee dagen was ze smoorverliefd op me. Ik streek een blonde lok haar achter haar oor terwijl ik in mijn hoofd een van de excuses aan het bedenken was. 'Het spijt me, we kunnen niet verder.' zei ik zacht. Ik liep naar de deur en stak mijn hand op naar haar. 'Maar we hadden een leuke tijd samen.' Ik boog nog even voor ik de deur uitliep. Ik was een monster, dat wist ik zelf goed genoeg. Maar tja, daar dienden meisjes toch voor?

Haar zonnebril prijkte op haar neus en ze zat op een stoel met rieten bekleding op een teras. Een stralende glimlach schonk ze naar de ober die een glas gevuld met vruchtensap voor haar op de tafel zette en toen hij weg was gleden haar vingers om de hals van het glas. Vervolgens bracht ze het naar haar mond en nam gulzig een paar slokken. Het was hier warm, ondacht dat ze enkel een short en een topje droeg, met daaronder slippers aan haar voeten, werkte het niet verkoelend. Het sap deed dacht echter wel en ze zette het met een glimlach terug op de tafel. Wat hoorde ze daar nu? Aan het tafeltje naast haar waren een aantal meiden druk in gesprek. Even luisteren, dacht Fay bij zichzelf.

Fay is 17 jaar oud.

Lucas
Ik vervolgde mijn weg de straat uit naar de straten in de grote stad. Wat was het leven toch heerlijk als je uiterlijk en charisma meehad. Dan vielen de vrouwen gewoon voor je als vliegen naar licht. Ik had weer een heerlijke nacht beleefd en vroeg me af waar ik de volgende zou doorbrengen. Bij Judith? Lisa? Rose? of misschien opnieuw bij Sarah? Hm, sommige keuzes waren hartsverscheurend. Ik haalde mijn hand even door mijn haar en pufte zacht. Het was echt veel te warm weer.

Ze duwde een plukje van haar haren achter haar oor en nam gulzig nog een slok van het koele vruchtensap, dat heerlijk door haar keel gleed. Toen ze hoorde wat vrouwen naast haar zeiden, schrok Fay een klein beetje. Hoe konden die artsen dat kleine jongetje niet hebben geholpen, terwijl ze wisten dat het zijn laatste kans was? Alleen maar omdat de verzekering het niet toe liet dat het jochie in dit ziekenhuis werd geholpen? Fay voelde de woede door zich heen stromen terwijl ze verder luisterde.

Lucas
Ik sloeg een straatje in dat bekend stond om zijn gezellige cafeétjes. Mijn handen stak ik in mijn broekzakken terwijl ik om me heen keek naar de mensen die aan de tafeltjes zaten. Toen ik langs een café kwam waar buiten tafeltjes met gezellige paraplu's stonden. Maar dat zag ik niet. Mijn blik viel meteen op een meisje die alleen zat. Wow, haar schoonheid was mooier dan die van alle meisjes die ik ooit gehad had, tesamen. Ik toverde een glimlach op mijn gezicht en zwaaide even naar het meisje.

Haar drankje was nu bijna op en ze twijfelde of ze nog even zou blijven zitten of niet. Ze ving op dat er in het dorp een jongen was die bijna elk meisje in het dorp al mee had genomen naar zijn slaapkamer en met hen wilde nachten had beleeft. Ze noemden hem "casanova" en spontaan liepen er rillingen over Fay haar rug. Ze had echt een hekel aan dat soort jongens, ze wilde ze persoonlijk allemaal opsluiten. Ze nam zich voor om zich niet door deze jongen te laten verleiden en omdat ze zo diep in gedachten was zag ze niet dat mister Casanova himself naar haar zwaaide.

Lucas
Er kwam een frons in mijn voorhoofd en ik kon zien dat ze niet gezeien had dat ik naar haar gezwaaid had. Ik liep naar haar toe en schoof een stoel bij. 'Weet je dat het echt onbeleefd is om iemand te reageren? Mag ik er even bij komen zitten?' vroeg ik met een klein lachje. Ik bestelde hetzelfde wat zij had besteld en keek haar nieuwsgierig aan. 'Hoe heet je?' vroeg ik en nam een slokje van mijn drankje.

Fay hield niet zo van mensen die heel direct waren en een geërgerde blik verscheen dan ook in haar ogen. Ze keek hem aan en bestudeerde zijn gezicht. Hij was knap, te mooi om waar te zijn zou je bijna kunnen zeggen. Ze glimlachte lichtjes 'wist je dat het onbeleefd is om te doen waar je naar vraagt zonder dat je het antwoord hebt gekregen?' Ze keek hem iet wat neerbuigend aan maar lachtte toen. 'Fay' zei ze terwijl ze haar hand naar hem uitstak.

Lucas
Ik keek haar een beetje verontschuldigend aan. 'Sorry.' zei ik zacht. Aan haar geërgerde blik te zien was duidelijk dat ik haar stoorde. 'Stoor ik je?' vroeg ik vriendelijk. Zij was duidelijk een meisje die ik niet kon inpalmen met mijn sarcastische praatjes. Dan maar op de ouderwetse manier. 'Fay' herhaalde ik zacht toen ze haar naam zei. 'Leuke naam.' gaf ik eerlijk toe.

'Dankje' zei ze glunderend. 'Nee, je stoort me niet, ik was eigenlijk wel van plan om zo te gaan.' Ze moest lachen en nam de tijd om hem eens goed te bestuderen met haar blik. Waarschijnlijk was hij een jongen die van zichzelf wist dat hij knap was, maar ze wist niet zeker of hij ook zo iemand was die daar ontzettend graag mee te koop liep. Wat ze ook niet wist, was dat ze nu met degene praatte waarbij ze gezworen had aan zichzelf om dat nooit te doen.

Lucas
Ik glimlachte breed. 'Oh, oke.' Ik dronk mijn drankje snel leeg en zette het neer op de tafel. 'Dan zal ik je maar met rust laten?' vroeg ik zacht. Mijn lippen krulden teleurgesteld een beetje omlaag. Ik vond het spijtig dat ik al terug afscheid zou moeten nemen van dit meisje. Haar blik gleed over mijn lichaam en ik benutte het moment om het zelfde te doen. Ze was slank en klein. Schattig. Haar kleine gezichtje had iets vriendelijks, en schattig.

'En wat is jouw naam?' vroeg ze met een vreemde blik in haar ogen. Ze vond het raar dat hij zijn naam niet zei. Ze vond hem handsome, maar ze ging hem dat niet laten merken, zij ego hoefde niet nog groter te worden. Ze bestelde nog een drankje en keek hem aan terwijl ze was slokken nam. Misschien moest ze eerst afwachten hoe hij was voordat ze een oordeel over hem velde.

'Lucas' zei ik met een glimlach. Ik kon ook liegen tegen haar natuurlijk, maar de meesten kenden mij niet om mijn echte naam, meer om mijn "bijnaam". Maar natuurlijk was het altijd een beetje stresserend. Wat als de vrouw in kwestie wel wist wie ik was, dan wouden ze meestal niks meer met me te maken hebben en zij was volgens mij net zo. Ik volgde haar voorbeeld door ook nog een drankje te bestellen.

Ze glimlachte en keek hem verleidelijk aan. Daarna nam ze een slokje van haar drankje, om vervolgens naar de meiden aan de tafel naast haar te kijken. Waarom keken ze zo giftig, waren ze jaloers? Fay haalde haar schouders op, ze was nooit van de concurentie. 'Wat doe je zoal in je leven, Lucas?' vroeg ze met een verleidelijke ondertoon in haar stem. Een beetje spelen kon geen kwaad, toch?

Lucas
Ik moest onwillekeurig glimlachen door haar speelse, verleidelijke en licht ondeugende blik. God, wat hield ik van meisjes. Ik haalde mijn schouders op toen ze vroeg wat ik zoal deed in mijn leven. Was dat een moeilijke vraag? Nee. 'Hm, wat rondhangen, chillen en die dingen.' zei ik tegen haar. Haar verleidelijke ondertoon ontging me niet. 'En wat doet Fay zoal in het leven?' vroeg ik met dezelfde verleidelijke toon in mijn stem.

Ze keek hem speels aan en glimlachte lief. 'Wat ik doe in mijn leven? Ik sport, ga uit met vrienden en spot knappe jongens.' Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen en schoot in de lach. Haar vingers sloten zich om het glas en ze bracht het naar haar mond, om er verleidelijk uit te drinken. Het waren die kleine dingetjes die jongens helemaal gek konden maken. Ze speelde wat met haar rietje en keek over zijn schouder, alsof ze hem niet interessant genoeg vond.

Lucas
Ik moest breder glimlachen door haar speelse blik. Zat er soms alcohol in haar drankjes waardoor ze ineens zo los werd? Tja, mij hoorde je niet klagen. 'Hm, knappe jongens spotten he. Hoe komt het dan dat dit knappe meisje nog steeds single?' vroeg ik met ietwat meelevende blik. Natuurlijk zou het een voordeel zijn als ze single zou zijn, want vrouwen met een vriendje deed ik niet. Zoveel respect had ik nog voor anderen.

'Als jij het weet hoor ik het graag.' Ze schoot in de lach. 'Nee, jongens vinden mij gewoon niet zo leuk denk ik.' Ze dronk haar glas leeg en zette het terug op tafel. Toen de ober haar glas op kwam halen drukte ze geld voor de twee drankjes in zijn handen en stond toen op. 'Ik ga, misschien zie ik je nog wel eens, Lucas' zei ze lachend. Ze zwaaide naar hem en zag dat die meiden naar haar keken. 'He's all yours' zei ze lachend, waarna ze zag dat ze met een gelukkige blik bij hem gingen zitten. Ze liep naar het park toe en ging daar op een bankje zitten.

Lucas
'Hopelijk zie ik je nog eens.' Ik keek op toen Fay opstond en de andere meisjes vrijwel meteen in haar plaats bij me kwamen zitten. Ze waren niet lelijk, maar ze waren niets vergeleken met Fay. Ik schudde ze vriendelijk af en volgde Fay naar het park. Ik wou niet stalkerig overkomen, ik wou gewoon met haar babbelen. Ik haalde even mijn gsm uit mijn achterzak om te kijken hoe laat het was. Ik had twee berichten en een gemiste oproep. Een gemiste oproep van Judith en twee berichten van Lisa. Ik tikte het allemaal weg en vervolgde mijn weg naar het park.

Uit haar tas haalde ze een oud brood en ze knielde neer bij het vijvertje. Ja, wat was ze toch weer goed voor deze wereld. Ze opende de zak met brood en strooide wat kruimels in de vijver. Glimlachend keek ze toe hoe de eenden er al dollen op af stormden en ze bleef even zo zitten. Die kleine dingetjes in het leven konden haar heel blij maken. Na een tijdje stond ze op en ging ze op een bankje zitten. Ze haalde haar bril uit haar tas en schoof die op haar neus, haar benen deed ze over elkaar en ze begon aan een brief voor haar moeder, die op vakantie was, te schrijven.

Lucas
Ik liep het parkje in en zag haar iets verder op een bankje zitten met haar benen gekruist. Mijn glimlach werd breder toen ik zag dat ze een brief aan het schrijven was. Misschien een romantische brief aan mij, haha. Ik stak mijn handen in mijn broekzakken en liep langzaam aan naar haar toe. Met een zachte plof liet ik me naast haar neervallen en besloot nog niet veel te zeggen. Anders zou het zeker stalkerig overkomen, en ik wist ondertussen al hoe perfect ik met vrouwen moest omgaan.

Ze schrok op toen ze een zachte plof naast zich hoorde, omdat ze zo geconcentreerd haar brief aan het schrijven was. Ze keek geirriteerd op en grijnsde toen ze zag dat hij het was. 'Ach, kijk eens wie we daar hebben, onze Lucas.' Ze grinnikte en schudde haar hoofd. 'Het is niet zo netjes om die dames daar alleen te laten als ze een oogje op je hebben, jochie' ze plaagde hem door die woordjes als "onze Lucas en jochie" maar dat vond ze op de een of andere manier grappig.

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Ik voel niet echt iets voor die andere dames en ik wil ze ook geen valse hoop geven.' zei ik tegen haar en glimlachte. Haar wimpers streken langs haar wang toen ze lachtte en ik zuchtte zacht toen ik overvallen werd door haar schoonheid. Echt, zij had elk detail waarvoor ik ooit op een meisje zou vallen. De kleur haar die ik het mooiste vond, de leukste lach, de mooiste ogen. Het was alsof dit meisje gemaakt voor me was. Niet eentje die ik zomaar zou kunnen gebruiken dus. 'En hoe gaat het met onze Fay?'

'Kende je ze al langer dan? Heb je überhaupt de moeite gedaan om ze beter te leren kennen?' Ze glimlachte en boog zich weer over het vel papier waar een heleboel letters enkele woorden vormden, en die enkele woorden vormden weer een paar zinnen. 'Het gaat goed met mij, ik ben een brief aan het schrijven voor mijn moeder, die verhuist is. Dus' zei ze lachend. Ze keek in zijn ogen en haar blik gleed naar zijn lippen. Zou ze dat durven? Nee, hij was een leuke jongen maar ze moest zich niet laten overhalen door wat haar hart zei, maar verstandig blijven. Ze lachtte eventjes en schreef toen verder.

Lucas
Ik glimlachtte. 'Hm, ik heb ze wel eens ontmoet.' zei ik onverschillig, nouja, ontmoet op mijn manier dan. 'En ik doe alleen moeite voor mensen waarin ik echt geinteresseerd ben' zei ik met een brede grijns. Iemand zoals zij dus. Ik knikte toen ze vertelde over haar moeder. 'Ben je helemaal alleen dan?' vroeg ik raar. Natuurlijk zag ik hoe haar blik naar mijn lippen ging meestal was ik de eerste die naar de lippen keek. 'Kusje?' vroeg ik met een wenkbrauwwiebel.