ORPG) Separated by the Berlin Wall.

'Ja, alleen daarom heb je me gemist he, ik kon niet meer voor je koken.' Ze stak haar tong naar hem uit en keek ontsteld toen hij een bord en wat bestek voor haar neus neerlegde. Zijn woorden deden haar pijn, ze vond hem niet gek, ze vond hem de normaalste en slimste persoon die ze kende. 'Wat, waarom? Ik heb al gegeten zeg ik toch?' Ze keek hem even doordringend aan en sloeg haar blik toen neer.

'Ben je te oud geworden om je beste vriend een kus te geven?' zei hij plagend voordat hij van haar af ging om haar vervolgens omhoog te helpen. Hij vond het toch vervelend om de waarheid onder ogen te moeten zien, ze vond hem echt niet leuk. Als ze hem leuk had gevonden, dan had ze hem toch juist een kus willen geven? Hij glimlachte naar haar en liep naar de keuken, waar hij Hayley met gesloten ogen zag zitten en Timo met een rare blik in zijn ogen. Hij trok een wenkbrauw op en keek Timo vragend aan.

Ivy wist niet precies hoe ze op hem moest reageren en zette dus maar een glimlachje op terwijl ze rechtop ging staan. Een beetje boos op zichzelf dat ze deze kans niet had gegrepen liep ze achter hem aan en plofte op een vrije plek neer terwijl ze Derk met haar ogen volgde. Ze durfde te wedden dat ze hem overal ter wereld kon herkennen, gewoon door de manier waarop haar hart te keer ging als ze hem zag.

Timo richtte zijn blik strak op Hayley gericht en sloeg zijn armen over elkaar heen. "Waarom lieg je tegen me?" Zei hij uiteindelijk zachtjes en knabbelde gefrustreerd op zijn onderlip. Hij kende haar te goed, hoe ze haar blik neer sloeg, hoe ze eronderuit probeerde te komen. Dacht ze soms dat niemand het door had?

Derk begon boos te worden op Hayley, hij had wel door dat ze onder het eten uit probeerde te komen. Gefrustreerd ging hij naast haar zitten en keek haar aan. 'Hayley, wij zijn echt niet dom, we zien toch hoe dun je bent!' Hij pakte haar pols vast en legde zijn vinger onder haar kin zodat ze hem wel aan moest kijken. 'Jouw pols past twee keer in die van mij, dat is echt niet gezond hoor.' Hij liet haar weer los en zijn blik verzachtte 'we willen je niet kwijt, allemaal niet' mompelde hij zacht.

'Ik lieg ni..' voor ze haar zin kon afmaken begon Derk een hele preek tegen haar, en voelde ze zich klein en nutteloos. 'Hou op, hou op Derk!' Ze schoof haar stoel naar achteren en keek hem boos aan. 'Waarom geloven jullie mij niet, ik zeg toch dat er niets is.' Ze liep boos naar de hal en griste haar jas van de kapstok, waarna ze naar buiten liep en de deur achter zich dichtsmeet. 'Sorry Ivy' mompelde ze, waarna ze in de tuin ging zitten op een bankje.

Ivy volgde de hele discussie en keek hopeloos van Hayley naar de jongens en weer terug. Toen Hayley op sprong en naar buiten ging keek ze naar Timo en sloeg haar armen over elkaar heen. "Jullie moeten niet zo direct tegen haar zijn," zei ze geërgerd. "Timo, ga haar achteraan of, gaan jullie allebei maar." Ze keek naar de pan met pasta en merkte dat ze honger had.

Een steek stak in Timo's maag toen hij haar zo boos zag en hij stond op. "Ze liegt tegen me," was het enigste wat hij uitbracht waarna hij even luisterde naar Ivy. "Ik ga wel," zei hij direct en liep naar buiten waar hij haar al snel zag zitten. "Hayls," zei hij zachtjes en ging naast haar ging zitten. Hij begreep het niet, waarom deed ze dit zichzelf aan?

Ze gaf geen antwoord en voelde zich kleintjes toen hij zo bezorgd om haar was. 'Ik wil wel eten, maar ik kan het niet.' Ze zei het zachtjes, bijna onhoorbaar, en pas na een tijdje. De tranen begonnen over haar wangen te rollen en ze staarde strak voor zich uit. Lag het aan haar, of was het zo ontzettend koud hier? Ze pakte haar jas en trok die voorzichtig aan, waarna ze haar tranen weg veegde en naar haar schoot staarde.

Derk keek Hayley met een schuldgevoel na en keek toen naar Ivy, zijn mooie Ivy. Nee, dat was helemaal niet waar, ze was niet van hem. 'Sorry' mompelde hij beschaamd en hij keek naar zijn bord. Hij moest echt eens leren nadenken voor dat hij wat zei. Voorzichtig pakte hij de lepel en schepte wat pasta op haar bord, waarna hij wat op zijn eigen bord schepte en nadacht over hoe dom hij net was geweest.

Timo kon simpelweg zijn blik niet van haar af halen. "Waarom loog je?" Zei hij zachtjes en probeerde haar aan te kijken. "Ik wilde je helpen," mompelde hij en sloeg een arm om haar heen. Dit deed hem pijn, dat ze hem net genoeg vertrouwde om eerlijk te zijn. Hij drukte haar tegen zich aan en streelde met zijn duim over haar arm. Hij kon er niet tegen dat ze pijn leed.

Even keek Ivy op en haalde haar schouders op. "Ik wil gewoon geen conflicten nu ji-.. julie eindelijk thuis zijn." Ze knabbelde even op haar lip terwijl ze haar verspreking verdoezelde door hem te bedanken voor het opscheppen en begon langzaam te eten. Zou dit ooit gebeuren? Dat zij dan 's avonds zou koken en hij van het werk af zou komen, dat ze samen een toekomst zouden hebben?

Ze drukte haar voorhoofd tegen zijn schouder aan en snikte zachtjes. 'Ik wil gewoon niet dat je je zorgen maakt om mij, ik vind het net zo fijn dat jullie er weer zijn en ik wilde niet alle aandacht gelijk om mij vestigen. En, Timo? Ik heb nog meer gelogen..' Ze wilde hem niet aankijken dus bleef ze zitten hoe ze zat, en legde haar hand tegen zijn borstkas aan. 'Shit, ik maak je shirt nat.'

Hij keek haar lief aan en pakte zijn vork. 'Eet smakelijk Ivy, en dat snap ik wel hoor, maar we moeten er voor zorgen dat Hayley weer gaat eten, ik wil mijn nep zusje niet kwijt.' Hayley voelde aan als zijn kleine zusje, maar Ivy daarentegen, hij wilde zijn leven met haar delen, altijd bij haar zijn. Maar hoe kon hij haar dat ooit duidelijk maken? Verlegen nam hij wat happen van het eten en grijnsde. 'Hayley kan écht lekker koken' murmelde hij.

Afwachten keek Timo haar aan. "Hayley, ik kan me toch niet goed voelen wanneer het duidelijk is als jij niet lekker in je vel zit. Je bent mijn beste vriendin, je weet toch dat je alles tegen me kunt vertellen?" Zei hij en streelde over haar haren terwijl hij even lachte om haar opmerking. "Dat maakt niet uit," zei hij en drukte een kus op haar haren, zoals hij vroeger altijd deed. Alleen betekende een kus toen nog niet zo veel voor hem.

"Eet smakelijk," antwoordde Ivy met een klein lachje terwijl met haar vork in de pasta prikte om deze vervolgens in haar mond te stoppen. Derk had gelijk, Hayley kon echt geweldig koken. Eigenlijk hadden ze op Timo en Hayley moeten wachten, maar Ivy verwachtte dat dat nog even kon duren voor die klaar zouden zijn. "Ik heb je echt gemist Derk," zei ze zachtjes en keek hem aan. Dat mocht hij wel weten, dat zou hun vriendschap niet beïnvloeden.

Het voelde fijn dat ze er met iemand over kon praten, er viel een hele last van haar schouders nu ze niet alles meer zelf hoefde te doen. Ze wist dat Timo haar zou helpen en dat luchtte enorm op. 'Ik.. er was nog wel genoeg plek bij mij thuis, Timo, maar ik wilde niet dat je bij me zou slapen omdat je dan zou zien wat er van ons is geworden. Papa is naar zijn minnares in het westen gevlucht en mama neemt elke avond een andere vent mee naar huis en ik kan er niet door slapen.' Ze keek hem aan en voelde hoe de tranen over haar wangen gleden. 'Het spijt me dat ik tegen je loog' fluisterde ze zachtjes.

'Ik heb jou ook ontzettend veel gemist. Nu is het weer goed, het doet geen pijn meer' mompelde hij iet wat beschaamd en hij legde zijn hand even op die van haar. 'We gaan Hayley samen helpen, en ik ga jou helpen om niet meer aan je ouders te hoeven denken.' Hij glimlachte en haalde zijn hand weer van die van haar af. Het lag op het puntje van zijn tong om haar te vertellen hoe hij zich echt voelde tegenover haar, maar hij deed het niet. Wat als ze het echt niet wilde? Dan had hij een probleem.

Het verafschuwde hem en hij trok Hayley nog dichter tegen zich aan. "Het komt goed, ik ga je helpen." Verzekerde hij haar en streelde nog over haar haar. Het raakte hem dat Hayley zoveel pijn leed en dat ze dat verborgen probeerde te houden. "Het maakt niet uit Hayls, zo lang je maar weet dat ik er altijd voor je zal zijn." Ook wilde hij erbij vertellen hoeveel hij van haar hield, dat hij haar nooit alleen zou laten, maar dat kreeg hij niet over zijn hart.

Een glimlach verscheen op Ivy's toen hij zijn hand op die van haar legde en ze voelde hoe haar hart een slag over sloeg. Hij had geen idee wat hij door zo'n korte aanraking met haar kon doen. Het deed haar goed om zijn stem te horen, om de woorden te horen die over zijn lip rolden. Ze nam nog wat happen van haar pasta en merkte dat ze al snel vol begon te zitten.

'Het komt niet meer goed, ik ben zo bang dat ze het niet veilig doet en ik dadelijk allemaal halfzusjes of -broertjes heb en dat ze er dan niet voor kan zorgen. Ze kan niet eens voor mij zorgen.' Ze slikte even en veegde haar tranen weg. Ze streelde even onbewust over zijn borstkas met haar vingertoppen en keek hem aan. 'Ik zou graag weer naar binnen willen, ga je mee?' Het was toch vermoeiend geweest om hem alles te vertellen en ze voelde dat ze behoefte had aan wat afleiding.

Toen hij het op had keek hij haar aan. 'Moeten we de pan nog even op het vuur zetten voor hen, of is het nog warm denk je?' Hij glimlachte en bestudeerde de volmaakte lijnen van haar gezicht. Haar ogen leken weer te stralen en de mooie lach om haar lippen maakte het helemaal af. Hij vond haar geweldig, maar hij durfde het niet aan haar te vertellen. Beschaamd door zijn eigen gedachten nam hij een slok van zijn drinken en keek haar lachend aan.

Om het even te checken legde Ivy haar handen om de pan heen en vloekte toen ze zich verbrandde. "Hij is nog warm," zei ze met een lachje en stond op terwijl ze zijn bord en het hare terug naar de keuken bracht. In de keuken bleef ze even staan en sloot ze haar ogen terwijl ze diep in ademde. Waarom kon ze niet gewoon op een normale manier over hem denken? Ze legde haar handen op het aanrecht om vervolgens de borden en het bestek in de gootsteen te leggen.

Even staarde Timo voor zich uit, peinzend over een oplossing voor dit probleem. "Je moet kijken of je bij Ivy kunt blijven." Zei hij uiteindelijk en keek even naar haar. "En je moeder zou eigenlijk naar een afkickkliniek moeten," vervolgde hij zachtjes en ging met een hand door zijn haar. "Ja, kom we gaan naar binnen." Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit.

'Ze drinkt veel te veel maar ze wilt niet naar een kliniek, en dat kunnen we ook niet betalen.' Ze slikte een paar keer en keek in zijn ogen. 'Dankjewel, voor alles Timo, ik hou echt van je.' Ze glimlachte en hoopte ergens dat hij de dubbele betekenis niet snapte. Ze pakte zijn hand vast en stond op. Ze liep met hem naar binnen en liep de keuken binnen. Wat hij zei leek zo makkelijk, bij Ivy blijven, maar ze wilde haar niet contstant op de lip zitten, ze wist niet of Ivy dat wel wilde.

Derk keek haar even geschrokken aan toen ze haar handen verbrandde en toen liep ze naar de keuken zag hij, maar hij hoorde geen kraan. Dus hij stond op en liep achter haar aan. 'Die moeten onder de koude kraan.' Hij fluisterde het bijna, lieflijk. Hij pakte haar handen en drukte op allebei een kus en hield ze daarna onder de koude kraan. 'Zo, nu moet het toch wel beter gaan.'

Ivy glimlachte toen ze zag dat Derk haar achterna was gekomen en toen hij een kus drukte op haar handen liep er een rilling van genot over haar rug. Een zucht rolde over haar lippen toen hij haar handen onder het water hield en keek even naar hem op waarna haar mondhoeken tevreden omhoog krulden. "Ja, zo is het beter," zei ze en draaide zich naar hem toe terwijl ze hem omhelsde. Ze kon echt geen genoeg van hem krijgen.

Een glimlach speelde op Timo's lippen terwijl hij naar haar keek. "Ik houd ook van jou Hayls, dat weet je." Fluisterde hij terwijl hij met haar mee naar binnen liep. Er stonden nog maar twee borden dus hij nam aan dat Ivy en Derk al gegeten hadden. Hij ging zitten en schepte iets voor zichzelf op en een heel klein beetje voor Hayley. "Eet je dat alsjeblieft op," zei hij bijna smekend.

Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. 'Sorry Timo' mompelde ze en ze beet op haar lip. 'Smakelijk' zei ze terwijl ze misselijk werd van de geur van de pasta saus. 'Ik hoor wel of het lekker is of niet.' Haar handen trilden een beetje en ze slaakte een diepe zucht. Ze keek hem schuldbewust aan, maar wendde gelijk haar blik af omdat ze niet de reactie in zijn ogen wilde zien.

Derk keek haar lieflijk aan en glimlachte breed. Hij kon zich heel goed een leven met haar voorstellen, samen oud worden, samen kindjes krijgen. Maar hij mocht er niet al te veel aan denken zolang hij niet zeker wist dat de gevoelens wederzijds waren. Glimlachend streek hij door haar haren en keek haar aan. Haar handen hield hij weer onder de kraan. 'Die moeten nog eventjes koud worden.'

Teleurgesteld keek Timo haar aan. "Waarom niet?" Vroeg hij uiteindelijk en legde zijn vinger onder haar kin zodat ze hem wel recht moest aankijken. "Ik wil niet dat je jezelf gaat verhongeren Hayls, neem anders een yoghurtje ofzo." Zei hij zachtjes en merkte dat zijn blik even afdwaalde naar haar lippen waarna hij zijn blik weer op haar ogen richtte.

Ivy glimlachte even en zuchtte even toen hij haar handen weer onder het water hield. "Het gaat wel weer," zei ze langzaam en liet haar handen uit de zijne glijden waarna ze afdroogde aan een theedoek. Ze deed een stap naar achteren en draaide zich toen om. "Ik ga even wandelen, zin om mee te gaan?" Vroeg ze, terwijl haar hart afwachtend sneller begon te kloppen.

Zijn hart miste een paar slagen toen ze dat vroeg en hij knikte. 'Ja, dat zou ik wel gezellig vinden!' zei hij enthousiast, waarna hij lief glimlachte. Damn, waarom moest hij achter alles een reden zoeken, moest hij alles speciaal vinden. Het was maar een wandeling. Maar wel een wandeling met het mooiste meisje van de hele wereld.. Hij stak zijn hand naar haar uit en sloeg zijn arm om haar middel. 'Gaat alles wel goed met jou Ivy?'

Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. 'Ik heb geen honger' mompelde ze zachtjes en ze pakte zijn hand vast, waarna ze er even in kneep. 'Sorry, ga maar lekker eten jij.' Ze schoof het bord van zich af en sloeg haar armen over elkaar heen. 'Ik ga vroeg slapen denk ik, ik heb hoofdpijn.' Ze glimlachte en keek naar hoe hij at, ze zou de hele dag wel kunnen blijven kijken.

Een brede glimlach verscheen op Ivy's lippen toen ze zijn enthousiasme hoorde. "Mooi zo," reageerde ze terwijl ze even weg zwijmelde ben zijn glimlach. Ze kwam echter weer op aarde terecht toen ze zijn arm om haar middel voelde waardoor haar toch al brede glimlach, nog breder werd. Echter verwarde zijn vraag haar, ze had hem toch al verteld over haar ouders? "Ja, hoezo?" Reageerde ze en keek hem vragend aan.

Diep van binnen wist Timo dat hij haar toch nooit zou kunnen dwingen om te eten, maar hij vond het niet leuk om haar zo te zien. "Waarom doe je jezelf dit aan?" Vroeg hij haar terwijl hij begon te eten, zonder zijn blik echter van haar af te wenden. Een teleurgesteld gevoel bekroop hem toen ze zei dat ze vroeg ging slapen maar hij knikte.

'Omdat nu alle aandacht naar Hayley gaat, en ik weet dat je je soms ondergeschikt voelt aan haar, maar dat hoeft niet. Je bent prachtig van binnen en vanbuiten.' Hij bloosde en liep met haar naar buiten. Waarom zei hij die dingen? Waarschijnlijk maakte hij haar alleen maar onzeker en schrok hij haar af. Zuchtend staarde hij naar de lucht en zijn greep om haar middel verslapte iets.

Ze stak haar hand uit en pakte een stukje tomaat uit het bergje salade dat op zijn bord lag. Ze keek er even naar en stopte het toen in haar mond. Hayley moest bijna overgeven, maar ze kauwde er op en slikte het uiteindelijk door. 'Dit is denk ik het eerste wat ik eet sinds zes dagen. Ze keek hem niet aan en wilde hem zeggen dat ze hem had gemist. 'Ik wil met je vrijen, Timo' huh wat? Wat zei ze nou? Hayley voelde dat haar wangen rood werden en ze schoof de stoel naar achteren, om naar boven te rennen, naar de badkamer, waar ze zichzelf opsloot en het licht aandeed. Ze ging tegen de deur op de grond zitten. Wat was ze nou voor een domme koe?

De verbazing was al groot toen Timo hoorde dat het stukje tomaat het eerste was dat ze at in 6 dagen, maar die verbazing was niks vergeleken met wat ze daarna zei. Hij voelde hoe zijn mond een stukje open zakte en net toen hij wilde vragen of ze een grapje maakte sprong ze op en rende weg. Nog steeds zat hij onbewogen op zijn stoel, terwijl zijn mond nog een beetje open hing en toen pas realiseerde hij zich dat ze zich had versproken. Jammer. Hij besloot naar boven te gaan en klopte daar op de badkamer deur. "Hayls?" Zei hij zachtjes.

Even keek Ivy omhoog en beet op haar onderlip. "Nu kom ik net over als een egoïst," mompelde ze zachtjes en staarde voor zich uit. Ja, misschien vond ze het inderdaad irritant dat nu de jongens er waren Hayley al die problemen van haar had, maar ze hield van het meisje en ze wilde ook dat alles goed kwam maar.. hij had ergens wel gelijk. De rest van zijn woorden drongen langzaam tot haar door. "Je bent de beste Derk," zei ze en sloeg haar armen om zijn hals heen om een kus op zijn wang te drukken.

Ze legde haar hoofd op haar knieën en kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Waarom zei ze nou altijd alles wat ze dacht? Toen ze zijn stem hoorde schrok ze en ze schudde haar hoofd. Toen hij geen antwoord gaf besefte ze dat hij haar helemaal niet kon zien. 'Nee' jammerde ze zachtjes. 'Sorry, dat was echt heel dom om te zeggen.' Ze bleef gewoon zitten waar ze zat, wilde hem niet onder ogen komen. Ze wilde zijn blik niet zien, bang dat hij haar uit zou lachen of raar zou vinden.

'Je bent helemaal geen egoïst, als iemand dat niet is dan ben jij het wel.' Hij glimlachte en streek even afwezig door haar haren. Misschien moest hij zijn aandacht wat meer op Ivy richten, en niet alleen op Hayley, die zichzelf kapot maakte als ze zo doorging. Toch vertrouwde hij erop dat Timo haar aankon. Toen hij haar lippen op zijn wang voelde, merkte hij dat zijn wang tintelde en hij tilde haar op om haar rond te draaien. 'Nee, jij bent de beste.'

Wat ongemakkelijk staarde Timo naar de wc deur en besloot toen dat hij er beter een grapje van kon maken. "Als je me sexy vind mag je dat gerust zeggen hoor Hayls," zei hij met een grijns en leunde met zijn rug tegen de wc deur aan. "Maar serieus, iedereen verspreekt zich wel eens," verzekerde hij haar terwijl hij zijn ogen sloot. Hij vroeg zich af wat hij moest doen om haar zo ver te krijgen om uit dat hokje te komen.

Een twijfelende glimlach verscheen kort op Ivy's lippen, die nog na prikten van de korte aanraking met zijn wang. Een kort gilletje ontsnapte uit haar mond toen Derk haar optilde en rond begon te draaien. "Dat is niet waar," reageerde ze terwijl ze haar armen om zijn hals heen sloeg, bang dat hij haar los zou laten. Niet dat hij dat zou doen, ze vertrouwde hem haar leven toe, maar ze was bang dat ze zelf weer eens zichzelf zou verwonden.

Dacht hij echt dat het een verspreking was? Voor een deel opgelucht slaakte ze een zucht, voor een deel knaagde het, betekende dat hij dat nooi zou willen? Dat de kans dat ze ooit samen zouden zijn nul komma nul was? 'Het was geen vergissing' fluisterde ze zo zacht dat hij het niet kon horen. Ze stond op en slaakte een diepe zucht. Ze opende de deur en keek hem even aan. Hayley voelde zich echt een domme gans. 'Sorry..'

'Jawel, je bent geweldig.' Hij moest lachen en drukte haar wat dichter tegen zich aan toen hij haar armen om zich heen voelde. Derk hield zo veel van dit meisje. 'Kom jij eens hier.' Hij miste haar knuffels, hij miste haar huid tegen die van hem en de grapjes die ze maakten met elkaar. Op een bankje nam hij plaats en hij zette haar op zijn schoot. 'Zo, kleine Ivy.' Hij wiebelde met zijn benen en schoot in de lach.

Timo sprong op zodra hij de deur open hoorde gaan. "Joh, maakt niet uit." Zei hij met een grijns en pakte haar hand vast. "Kom, dan gaan we even tv kijken en daarna kun je gaan slapen als je wilt, of je gaat nu slapen, dat kan natuurlijk ook." Ratelde hij enthousiast terwijl hij niet te veel aan haar verspreking probeerde te denken, want dat riep beelden bij hem op waar hij zich voor schaamde dat hij er alleen al aan dacht.

Het was onmogelijk om niet van deze jongen te houden, realiseerde Ivy zich toen ze eenmaal op zijn schoot zat en op en neer werd gehupst dankzij zijn wiebelende benen. "Klein?!" Reageerde ze verontwaardigd en gaf hem grinnikend een duwtje terwijl ze zich zo draaide dat ze met haar gezicht naar hem toe zat. "Wat is je allergrootste droom?" Vroeg ze met een glimlach terwijl ze even haar ogen sloot.

'Ik ga denk ik nu slapen, maar je hoeft voor mij niet ook al te gaan slapen hoor' mompelde ze afwezig. Ze schaamde zich voor haar uitbarsting, maar ergens had ze gewilt dat hij had gezegt dat hij het ook wilde. Ze drukte haar lippen tegen zijn wang aan, lichtjes, en liep toen naar de woonkamer, waar ze naar de bedden liep, en het middelste uitkoos als haar bed. Ze draaide haar rug naar hem toe en kleedde zich snel om. 'Niks zeggen' zei ze voor ze in haar bed ging liggen en de dekens tot haar kin op trok. Ze wilde niet horen hoe dun hij haar vond..

Hij pakte haar handen vast en keek haar doordringend aan voordat ze haar ogen sloot. 'Ja, een dwergje.' Hij lachte en dacht even na. 'Hm, gelukkig worden en een gezinnetje stichten denk ik' met jou, dacht hij erachter aan. 'En die van jou?' Hij keek naar haar prachtige gezichtje en besefte dat dit de vrouw was waarmee hij zijn leven wilde delen, voor altijd. Hij hield van haar, en niet zo'n klein beetje ook.