ORPG) Separated by the Berlin Wall.

Timo sperde zijn ogen open toen hij een belletje open en sprong op. Ja, de kerktoren gaf aan dat het tijd was en hij liep naar het gebouw. Nonchalant, tenminste tot zover dat ging met een hart dat op hol geslagen, leunde hij tegen de muur aan en wachtte tot hij haar zou zien. Deze gevoelens, hij wist niet wat hij ermee aan moest. Stel je voor dat zij niet zo over hem dacht, dan was alles verpest. Hij knabbelde op zijn onderlip en wachtte.

Ivy knikte tevreden. Timo was er! Dan was ze weer compleet, dan waren de twee missende delen uit haar hart weer terug op de goede plaats. Ja, haar ouders ontbraken nog, maar daar had ze vrede mee. Ze vond het fijn om de strelingen over haar heup te voelen en glimlachte. "Hoe is het leven in West-Duitsland," vroeg ze langzaam terwijl ze weer naar hem op keek.

Haar hart miste een paar slagen toen ze hem daar echt zag staan. Hijgend en nog steeds een beetje bang van die kluis liep ze naar hem toe en drukte zichzelf tegen hem aan, om daarbij haar voorhoofd tegen zijn schouder te leggen. Ze hijgde lichtjes en probeerde op adem te komen. 'Kluis, klein' mompelde ze als uitleg, voor hij iets kon vragen. Ze richtte haar hoofd op en keek in zijn ogen. 'Lief dat je me op wilde komen halen.' Ze glimlachte verlegen naar hem.

'Het is heel anders, beter dan hier.' Hij glimlachte naar haar en liep met haar naar het gebouw waar Hayley werkte voordat hij van hen gescheiden werd. Hij nam aan dat ze er nog steeds werkte, gezien Ivy en niet tegen in ging. 'Zeg, zou ik misschien voor de tijd dat ik hier ben, bij jou mogen slapen? Ik heb namelijk niet zo veel geld meegenomen en ik kan niet dagen in een hotel blijven.' Zijn ogen namen haar lichaam voor de zoveelste keer in zich op, ze was zo ontzettend mooi.

Een frons verscheen op Timo's voorhoofd waarna hij over haar rug wreef om haar rustig te maken. Oké, dat was niet helemaal waar, hij deed het ook omdat hij haar gewoon kort wilde aanraken, om zichzelf ervan te verzekeren dat dit echt was. "Wat is er gebeurd Hayls?" Zei hij zachtjes en glimlachte even. Het voelde zo vertrouwd om in haar ogen weg te kunnen dromen. Hij wreef nog even over haar rug en grijnsde breed. "Ik doe het graag," verzekerde hij haar en glimlachte.

Een beetje sloom knikte Ivy dat ze het begreep en zag in de verte het gebouw waar Hayley werkte al staan. Ze was enigszins verbaasd door zijn vraag en knikte toen vrolijk ja. "Natuurlijk mag dat, ik ben nu toch maar in mijn eentje als Hayley er niet is." Zei ze met een brede lach en besefte toen dat hij natuurlijk niet van haar ouders af wist. Ze knabbelde even op haar onderlip en zag toen Hayley staan.. met Timo, waarna ze breed begon te grijnzen.

'Ik moest die rekeningen opbergen, maar ik was vergeten dat de kluis een erg kleine ruimte was. De muren kwamen op me af en, en ik was gewoon heel erg bang.' Ze rilde even bij de gedachte aan de kluis en keek hem aan. 'Het gebeurde ook in de telefooncel.' Het was zo fijn dat hij hier voor haar neus stond, dat ze hem werkelijk aan kon raken. 'I missed you' zei ze op haar beste Engels en ze glimlachte naar hem, waarna ze hem zachtjes los liet. 'Ik lijk net een aanhankelijke kat zo' zei ze lachend.

Een grote grijns verscheen op Derk zijn gezicht, hij wist het. Hij had het altijd al gezien. 'Zo, twee tortelduifjes' zei hij lachend en hij liet Ivy los toen ze bijna bij hen waren. 'Zou ik ze maar gewoon storen, ik wil ook wel een "welkom thuis" knuffel en jij vast ook.' Hij grijnsde en sloop op Hayley af, waarna hij haar in haar zij prikte en lachte toen ze zich met een gil omdraaide en hem boos aankeek, maar daarna blij leek te zijn dat hij er ook was. Hij sloeg zijn armen om haar heen en keek Timo met een veelzeggende grijns aan.

Een glimlach verscheen op Ivy's lippen waarna ze op Timo afsprong. "TIMMIEE," Riep ze vrolijk en gaf hem een knuffel, hoewel het niet hetzelfde voelde als wanneer ze met Derk knuffelde. Dat kwam dan ook omdat ze Timo puur als een van haar beste vrienden zag. Ze liet hem weer los en woelde even door zijn haren waarna ze haar blik op Hayley richtte en weer moest glimlachen. Man, ze was echt een emotioneel wrak geworden.

Timo voelde even teleurstelling door zijn lichaam gaan toen Hayley hem losliet maar grijnsde toen hij Ivy's bekende stem hoorde. "Ive," zei hij met een glimlach en sloeg zijn armen om haar heen. Ja, ook haar had hij gemist, ook al was dit gevoel minder overweldigend dan een knuffel van Hayley. Ze liet hem dan ook snel weer los en woelde hem als van ouds door zijn haren, waardoor hij moest lachen. Even schoot zijn blik naar Timo en zag deze grijnzen waarna ook hij moest lachen.

Derk slaakte een gelukkige zucht toen hij haar tegen zich aan kon houden, gewoon weg omdat hij het voelde alsof hij zijn lang gezochte kleine zusje weer had gevonden. Hij voelde hoe dun ze was en keek haar geschrokken aan. 'Hayley, wat heb je jezelf aangedaan?' Hij hield haar een stukje van zich af en bekeek haar eens goed. Hij wist zeker dat onder die trui, je de botten uit kon zien steken. Hij zuchtte diep en liet haar los, om vervolgens naar Ivy te kijken, en het niet te kunnen laten om haar een warme glimlach te schenken.

Hayley keek hem aan en beet op haar lip toen hij vroeg wat er was, maar toen hij al snel afgeleid was door Ivy greep ze die kans en liep bij hem weg. Ze ging naast Timp staan en keek naar Derk. Hij was écht écht dol op Ivy, dat kon je zo zien. Ze glimlachte even en durfde op de een of andere manier niet naar Timo te kijken, alsof hij dan in haar ogen kon zien wat ze werkelijk van hem wilde. En Hayley was zo bang dat hij haar alleen als goede vriendin zag.

Ivy's ogen flitsten even van Derk naar Hayley en weer terug, waarna ze haar blik afwendde toen ze zijn glimlach zag, slechts voor hem verbergend wat hij met haar deed. De kriebels in haar maag waren on-ophoudelijk bezig. Met een zucht van gelukkigheid liet ze haar hoofd op Derk's schouder rustten en keek naar haar vrienden. Het was ongelofelijk dat dit opeens weer terug was, dat zij weer terug waren. Ze hield van hen, alle drie.

Toen Hayley naast hem kwam slaan sloeg Timo beschermend een arm om haar heup. Zijn ogen glommen liefdevol terwijl hij op haar neer keek, hoewel ze niet naar hem keek. Het maakte hem niet uit, ze was bij hem. Hij had niets meer te wensen.. hoewel. Wat als hij zou wensen dat ze hetzelfde voor hem zou voelen? Hij wilde een toekomst met haar, dat wist hij zeker.

Hij glunderde toen hij voelde dat ze haar hoofd tegen zijn schouder legde en voelde dat hij de controle over de vlinders in zijn buik verloor. Hij vond het heerlijk om haar zo dicht bij zich te hebben, en hij wilde dat dit moment nooit voorbij zou gaan. Zachtjes streelde hij over haar zij en keek voor zich uit. Hij wist op de een of andere manier niet zo goed wat hij moest zeggen, vooral omdat hij kon zien dat Hayley en Timo elkaar heel erg leuk vonden, en hij Ivy heel erg leuk vond, maar wat als zij hem niet leuk vond?

Het voelde zo ontzettend fijn om zijn arm rond haar middel te voelen. Ze keek hem aan en glimlachte breed naar hem. Wat als ze hem zou zoenen? Nee, dat durfde ze niet. 'Ivy? Zou ik misschien vannacht bij jou mogen slapen?' Ze keek haar aan en hoopte dat ze dacht dat ze ergens over wilde praten, over de jongens. Ze glimlachte er samenzweerderig bij en verstrengelde onbewust haar vingers met die van Timo. Toen ze besefte wat ze deed keek ze hem schuldbewust aan. 'Sorry..'

Het was moeilijk, besefte Ivy. Moeilijk om zich niet aan haar gevoelens toe te geven, moeilijk om hem nu dicht tegen zich aan te drukken. Ze ging weer recht staan toen ze Hayley's vraag hoorde en knikte. "Natuurlijk kan dat, maar slaap Timo dan niet bij jou?" Vroeg ze fronsend en realiseerde zich toen dat ze er eigenlijk gewoon van uit was gegaan dat zo zou zijn. Ze keek goedkeurend naar de handen van Hayley en Timo, die samen verstrengeld waren. Ergens was ze jaloers, dat het zo duidelijk was dat ze elkaar leuk vonden.

Timo keek op toen hij zijn naam hoorde en keek even van Ivy naar Hayley en grijnsde toen. "Eh, Ivy, ik wilde eigenlijk aan jou vragen of ik bij jou kon komen slapen, gezien het bij Hayley vol is." Zei hij met een scheve grijns en zag hoe ze knikte. Mooi, dan kon hij dus ergens slapen. Ook vond hij het leuker dan hoorde dat Hayley ook bleef slapen. "Het spijt me trouwens van je ouders, maar ze komen wel terug." Zei hij met een bemoedigende glimlach toen hij Hayleys woorden herinnerde over Ivy's ouders.

Het was alsof haar vingers precies in zijn handen paste, merkte ze op en ze keek even naar zijn prachtige gezicht. Toen Ivy zei dat het mocht keek ze haar dankbaar aan, ook al wist Ivy helemaal niet dat ze Hayley's reddende engel was nu. Haar hart klopte van geluk extra snel en ze was bang dat haar hart dadelijk nog uit haar lichaam zou kloppen. Ze besefte dat ze helemaal geen pyjama had om vanavond aan te trekken en ze liet Timo los. 'Ik ren even op en neer naar huis, daar zeggen dat ik vanavond niet thuis slaap, en een pyjama halen. Tot zo.' Ze wierp hen kus handjes toe en keek ze lachend aan, waarna ze zich omdraaide.

Derk liet zijn blik naar de handen van Hayley en Timo glijden, die met elkaar verstrengeld waren. Hij schudde lachend zijn hoofd en keek naar Timo, die het zo te zien helemaal niet erg vond. 'Waarom is het vol bij Hayley?' vroeg hij, maar voordat ze antwoord had kunnen geven had ze zich al omgedraaid. Hij keek de anderen vragend aan en schoot toen in de lach. Hij trok Ivy onbewust iets tegen zich aan. 'Tot zo Hayley' zei grinnikend.

Met een frons op haar voorhoofd staarde Ivy Hayley na en kon haar ongerustheid niet goed voor zichzelf houden. "Wat is ze dun hé," fluisterde ze zachtjes en keek van Derk naar Timo. Het voelde niet goed om Hayley alleen weg te zien gaan, vooral niet nu het blijkbaar zo druk bij haar thuis was. "Kom, dan lopen we alvast naar mijn huis," zei ze langzaam en maakte zich los uit Derk's armen, wat ze eigenlijk liever niet wilde doen. Maar ze vond het raar om zo met hem te lopen terwijl ze dat met Timo nooit deed en was bang dat dat misschien zou opvallen.

Timo's blik brandde op Hayleys rug terwijl hij toe keek hoe ze weg liep. Aan haar gedrag te zien had ze alleen willen zijn, want hij had willen aanbieden om mee te lopen. Hij schrok op toen hij Ivy's woorden hoorde en knikte toen. "Weet jij hoe het komt?" Vroeg hij langzaam en stopte zijn handen in zijn broekzak terwijl hij verlangde naar Hayleys lichaamwarmte. Of nee, hij verlangde gewoon naar Hayley.

Langzaam knikte hij en slaakte een diepe zucht. 'Wat heeft ze zichzelf aangedaan, weet jij het Ivy? Ik voelde haar botten gewoon haast door haar kleren steken toen ik haar een knuffel gaf net.' Hij beet op zijn lip en keek even naar Timo, waarbij hij zich af vroeg of hij erg bezorgd om haar was, of dat hij niet liever met haar mee had willen lopen. 'Is het wel een goed idee om haar alleen door deze straten te laten lopen?' Hij keek even naar Ivy en knikte toen. 'Oke, ja laten we dat anders maar doen, Hayley redt zich wel, toch?'

Hayley liep zo snel ze kon naar huis toe en walgde ervan toen ze haar moeder in de woonkamer zag met allemaal flessen drank om zich heen. Ze liep naar haar toe en veegde de zweetdruppels van haar voorhoofd. 'Oh, mama' fluisterde ze terwijl ze de tranen over haar wangen voelde glijden. Ze liet haar daar achter en liep de trap op, waar ze wat spullen in een tas deed en die goed dichtmaakte. Toen schreef ze een briefje voor haar moeder, waar ze was en dat ze zo snel mogelijk terug was, en keek toen een tijdje naar haar slapende moeder.

Ivy staarde even de richting in waar Hayley was verdwenen en knabbelde op haar onderlip. "Ze eet niet meer, uit protest." Mompelde ze zachtjes en keek van de ene jongen naar de andere. Beide waren bezorgd, wat logisch was want zelf was ze ook liever met Hayley meegegaan. "Ik had niet het idee dat ze graag wilde dat we mee liepen." Vervolgde ze en begon toen langzaam richting haar huis te lopen terwijl haar gedachten van Derk, naar Timo schoten en vervolgens bij Hayley bleven hangen. Wat was er toch aan de hand?

Timo liep met Ivy mee, terwijl hij nadacht over haar woorden. Niet eten uit protest? Zou ze nu dan wel weer gaan eten? Vroeg hij zichzelf af. At ze alleen niet meer omdat hijzelf en Derk uit haar leven waren weggetrokken of lag er nog een reden achter. Met een frons op zijn voorhoofd volgde hij hen stilletjes, terwijl hij diep in gedachten was. Hij zou er alles voor over hebben om Hayley weer gelukkig te maken.

Hij liep naast Ivy en keek af en toe om naar Timo, die een beetje achter liep. Zijn gezicht stond super bezorgd, en hij vroeg zich af waar hij aan dacht, al kon hij het antwoord wel raden. 'Het komt toch wel goed met Hayley?' vroeg hij ongerust aan haar. Toen hij echter de fout maakte om in haar ogen te kijken en daarin te verdrinken dacht hij alleen nog maar aan Ivy. Wat was ze toch ook ontzettend mooi. Zou hij durven zeggen dat hij haar mooi vond? Hij twijfelde even en besloot dat hij het toch niet durfde. Wat was hij toch een angsthaas.

Met de rug van haar hand veegde ze de tranen weg die over haar wangen rolden. Ze wilde niet huilen om haar vader, die dit haar moeder had aangedaan. Ze liep naar haar moeder toe en maakte haar zachtjes wakker. Na een donderspreek over dat ze haar wakker had gemaakt stond Hayley in de keuken om wat te eten voor haar te maken. De geur alleen al maakte haar misselijk. 'Mama, ik ben vanavond bij Ivy slapen.' Het deed pijn om te zien dat haar moeder meer geïnteresseerd was in wat er op de televisie te zien was, dan in haar. Ze trok even later de deur achter zich dicht, nadat ze haar tas had gepakt, en liep richting het huis van Ivy.

Een beetje afwezig knikte Ivy als reactie op Derk's woorden. Waarom had ze het niet eerder gezien, waarom was het niet eerder tot haar doorgedrongen dat het niet goed ging met Hayley? Het antwoord kwam echter al snel binnenschoten. Ze had zelfmedelijden gehad, haar ouders waren weg, haar vrienden waren weg. De enige die ze nog had gehad was Hayley. Ze had te veel in haar eigen wereldje geleefd en niet gekeken naar hoe het met Hayley ging. Wat was ze toch een egoïst.

Zodra Timo Hayley's naam hoorde keek hij op en realiseerde zich dat hij echt begon te overdrijven. Zelfs nu kon hij alleen maar aan haar leuke lach denken, terwijl hij zich zou moeten richten op haar eetprobleem. Maar hij moest toegeven dat dat hem de komende nachten wakker zou gaan houden, Hayley die te weinig at. Zou ze anorexia hebben?

Eenmaal binnen keek hij zijn ogen uit. Hij was niet veel veranderd merkte hij, hij wist nog goed waar ze vaak genoeg met z'n tweetjes hadden zitten praten, of gewoon een spelletje hadden gespeeld. Dat waren echt leuke tijden. Het vreemde was dat hij haar ouders nergens zag, en hij herinnerde zich weer dat Timo er iets over had gezegt tegen haar. Zacht liep Derk naar haar toe en sloeg zijn armen om haar middel, waarna hij zijn lippen bij haar oor bracht. 'Wat is er met je ouders gebeurd, Ivy?' fluisterde hij vragend in haar oor.

Ze keek om zich heen terwijl ze het steeds donkerder zag worden. Hayley hield niet van donker en dus ging ze steeds sneller lopen. Uiteindelijk kwam ze dan aan in de straat waar Ivy woonde, waar ze een jong katje zag. Ze bukte om het dier te aaien, maar doordat het schuw was, zette het zijn nagels in haar arm. Ze schold het beest uit en stond snel op, om haastig naar de deur van Ivy's huis te lopen en aan te bellen. Gelukkig was het maar een klein sneetje, en kwam er niet veel bloed uit.

Een rilling gleed over Ivy's rug toen ze Derk's lippen vlak bij haar oor voelde. Even was ze gedesoriënteerd door dit overweldigende gevoel waardoor ze maar half naar zijn vraag luisterde. Toen deze echter tot haar door drong keek ze hem aan en beet op haar onderlip, twijfelend of ze het wel aan hem wilde vertellen, ze wilde hem niet ongerust maken. Zijn arm brandde om haar middel en zorgde ervoor dat haar gedachten weer even afdwaalden tot ze zichzelf tot orde liep. Ze moest eerlijk tegen hem zijn. "Ze zijn naar het westen gevlucht," zei ze zachtjes en schrok toen de bel ging.

Met zijn ogen gericht op Derk en Ivy, waardoor er ook een veelzeggende grijns op zijn lippen speelde, zat Timo op de bank. Hij schrok echter niet toen de bel ging, maar sprong op om zo snel mogelijk de deur open te doen, wetend dat het Hayley was. Zijn mondhoeken krulden om tot een brede glimlach en hij hield de deur voor haar open zodat ze naar binnen kon. En hij nam een besluit, vanavond zou hij haar kostte wat het kost iets laten eten en hij zou erop toe zien dat ze het ook echt at.

Zonder hem gedag te zeggen liep ze naar binnen en snelde naar de kraan, die ze aan zette en het water stroomde al snel over haar arm heen. Toen zette ze de kraan weer uit en pakte een pleister, het was maar goed dat ze hier alles wist te vinden. Nadat ze dat had gedaan liep ze terug naar de woonkamer, waar ze Ivy en Derk zag waardoor ze teder glimlachte en naar Timo liep, in de gang. 'Wat zijn ze leuk samen, vind je ook niet?' Ze voelde dat er een traan opgedroogd was op haar wang, en ze veegde die onopvallend weg. 'Hebben jullie al gegeten?' Hopend dat hij ja zou zeggen keek ze hem aan.

Zijn blik werd ongerust en hij keek haar bezorgd aan. Hij hoorde de bel geen eens, zo erg ging hij op in haar mooie ogen. 'Weg? Zorg je dan helemaal voor jezelf?' Hij keek geschrokken en trok haar dicht tegen zich aan. Als hij dat eerder had geweten had hij in het Oosten alleen maar ongeruster gezeten, dus het was maar goed dat hij daar nu pas achter kwam. Maar nu was het goed, nu kon hij voor haar zorgen en kon hij haar beschermen.

Lichte teleurstelling overviel Timo toen hij zag hoe ze hem zomaar voorbij liep. Hij sloot de deur en haalde diep adem, niet goed wetend wat hij met al die gevoelens aan moest. Toen hij haar stem weer hoorde voelde hoe zijn hart een slag oversloeg en glimlachte. "Ja inderdaad," zei hij zachtjes, waarna hij erachteraan dacht; maar wij zouden veel leuker zijn. Hij volgde haar bewegingen en schudde zijn hoofd toen hij haar vraag hoorde. "Jij mag kiezen wat we gaan eten," zei hij vrolijk.

Ivy knikte langzaam en zette een glimlach op terwijl ze met haar voorhoofd tegen zijn borst leunde. Ze sloot haar ogen en genoot van zijn arm om haar lichaam, van zijn stem en van zijn rustige ademhaling die haar ook rustig maakte. Ze opende haar ogen weer en deed een stap achteruit zodat hij haar wel los moest laten en glimlachte verontschuldigend. "Ik ga even de bedden opmaken," zei ze met een glimlachje waarna ze zich omdraaide en naar de slaapkamer van haar ouders liep. Ze zou de bedden in de woonkamer leggen, zodat ze allemaal bij elkaar konden liggen.

Ze schudde haar hoofd en keek hem niet aan. 'Ik heb net thuis bij mama en, en papa' ze slikte even toen ze het woord "papa" zei, want wat haatte ze haar vader 'een broodje gegeten, dus ik hoef niets meer.' Ze keek in zijn ogen en voelde dat het pijn deed om tegen hem te moeten liegen, maar ze kon niet anders, ze kon hem niet zeggen dat ze niets at, ze kon het allemaal niet. 'Maar, ik wil wel voor jullie koken?' Ze frunnikte even aan de pleister op haar arm, maar besefte dat dat niet zo slim was en hield er al snel weer mee op.

Derk keek haar met een gelukkige glimlach na en draaide zich toen om. Hij hoorde dat Hayley er al was en vond het raar van zichzelf dat hij niets had meegekregen, het leek wel alsof hij door Ivy geobsedeerd was of zo iets dergelijks. Hij liep naar hen toe en ving het woord "koken" op. Hij wist nog dat Hayley erg goed kon koken, toen hij nog hier woonde, in het Oosten, was hij vaak genoeg rond etenstijd bij haar langs gekomen als hij wist dat ze zou koken. 'Wat ga je maken?'

"Een broodje is niet genoeg," besloot Timo toen hij haar aarzeling zag en sloeg een arm om haar heen. "Je moet echt wat aankomen," voegde hij eraan toe en grijnsde even. Derk kwam er ook bij staan, wat extra fijn was omdat deze ook doorhad dat Hayley te dun aan het worden was. "We laten ons verassen hé," zei hij tegen Derk terwijl hij zijn ogen op Hayley gericht hield, alsof hij bang was dat ze opeens weg zou gaan.

Met moeite sleurde ze de matrassen naar de woonkamer, ze waren namelijk groot en zwaar, terwijl Ivy zelf nauwelijks energie had. Toen ze alle vier op hun plek lagen ging ze opzoek naar het bedden goed en maakte de bedden op om vervolgens kussen te zoeken. Met een tevreden zucht liet ze zich op een van de bedden vallen toen ze het woord "hayley" en "koken" opving. "Gaan je koken Hayley?" Riep ze vrolijk.

'Voor mij is dat wel genoeg' zei ze beslist en ze glimlachte naar hem. Om hem af te leiden prikte ze in zijn buik en dook onder zijn arm uit. Ze stak lachend haar tong naar hem uit en liep naar de keuken. Ze riep naar Ivy dat ze wel zou kijken wat er was en dat ze daar iets van zou maken. 'Hm' mompelde ze terwijl ze de kasten doorzocht. Uiteindelijk besloot ze maar een salade te maken en daar wat pasta bij te koken. Al snel stond de pasta op het vuur en was ze de groenten aan het snijden.

Derk keek haar met een geërgerde blik in zijn ogen na. 'Waarom ziet ze niet dat ze veel te licht is?' Hij rolde met zijn ogen en keek naar Timo. 'We moeten zorgen dat ze meer gaat eten' zei hij zacht en toen liep hij naar de woonkamer, waar hij Ivy uitgeput op een matras zag liggen. 'Wat is er met jouw conditie gebeurt?' zei hij plagend en hij knielde bij haar neer, om haar vervolgens te kietelen.

Met gemengde gevoelens keek Timo Hayley na, zag ze zelf dan niet dat ze te dun was? Hij maakte zich zorgen over haar, maar dat gevoel werd teruggedrongen omdat hij zo ontzettend blij was dat hij haar weer kon zien. Hij liep met haar mee naar de keuken en ging op het aanrecht zitten terwijl hij naar haar keek. Hayley was echt een adembenemend meisje, dat was ze altijd al geweest. Zo'n meisje waar iedere jongen naar om kijkt als ze langs loopt. Maar dat was niet de reden waarom hij haar leuk vond, Hayley was namelijk gewoon zichzelf en hij hield van die persoon.

Een glimlach verscheen op Ivy's lippen toen ze Derk zag en lachte om zijn opmerking. "Die heb ik nooit gehad," antwoordde ze, voor ze een kreetje slaagde toen hij haar begon te kietelen. Ze giechelde terwijl ze probeerde van hem weg te draaien, maar dat ging niet zo makkelijk als ze had gehoopt. "Derk stop," zei ze lachend terwijl ze zijn handen probeerde weg te duwen, ook al voelde het zo goed wanneer deze haar lichaam raakte.

'Eerst wil ik een kus' hij schoot in de lach en keek haar aan. Hoe vaak had hij dat al wel niet tegen haar gezegt, misschien wel honderd keer. Alleen nu zei hij het niet alleen om haar te pesten, nee nu zei hij het ook omdat hij het écht wilde. Hij draaide zijn wang naar haar toe en tikte erop met zijn vinger. 'Anders kietel ik je gewoon nog een tijdje door, hoor Ivy' zei hij lachend terwijl hij in haar mooie ogen keek en er een glimlach op zijn lippen verscheen.

Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak toen ze merkte dat Timo naar haar keek. Ze vond het wel fijn, daar niet van, maar ze was bang dat ze sneller iets verkeerd zou doen, omdat ze alleen nog maar aan hem kon denken. Ze beet even op haar lip en ging de pasta afgieten toen die gekookt was. Ze zette de pan terug op het fornuis en zette het vuur uit, waarna ze drie borden en voor drie mensen bestek pakte, om de tafel te dekken voor hen. Ze schonk wat te drinken in voor vier personen en zette daarna de pan met de pasta en de pan met de saus op de tafel. 'Het eten is klaar' riep ze naar Ivy en Derk. Ze ging zitten en keek even verlegen naar Timo.

Met een trotse glimlach keek Timo toe hoe Hayley kookte. De overheerlijke geur van de saus liet zijn maag rommelen en hij snoof even de geur op. "Wat heb ik dit gemist zeg," zei hij grinnikend en keek toe hoe ze de tafel dekte. Even trok hij een wenkbrauw op toen hij zag dat ze maar drie borden pakte en sprong vervolgens van het aanrecht af waarna hij nog een bord en bestek pakte waarna hij die voor Hayley's neus zette. "Ik ben niet gek Hayley," zei hij zachtjes en keek haar aan. "Waarom?"

Ivy's wangen kleurden rood toen hij haar vroeg om een kus. Man, wat wilde ze dat graag, maar ze wist dat hij het vriendschappelijk bedoelde, dat hij niet zo dacht zoals zij. Even wilde ze ook daadwerkelijk haar lippen op zijn wang drukken tot ze Hayley hoorde roepen en daar gebruik van maakte. "Kom we gaan eten," zei ze waarna ze nogmaals onder hem uit probeerde te komen.