Orpg. Lina & Michelle!

Mia keek naar hem en probeerde de tranen te onderdrukken. Waarom was dit dan ook zo moeilijk? Waarom moest Vinn haar chanteren? ''Ik was bij Vinn net,'' begon ze en haalde haar gezicht wat meer tevoorschijn om hem goed aan te kunnen kijken. ''Hij gaat het alleen niet vertellen wanneer ik bij hem in trek...'' ging ze verder en wende haar blik nu af terwijl er een traan langs haar wang naar beneden rolde. Hier kon ze echt niet goed mee leven.

Jace
Ik keek ontzettend verward naar het meisje. Vinn chanteerde haar? Hij wilde dat ze bij hem ging wonen? Nooit. Dan zou ik hier weg moeten en zou zij bij hem wonen. En ik vertrouwde hem helemaal niet. Ik wist zeker dat ik haar dan kwijt zou zijn. Zij zou me nooit mogen zien, ik zou weer naar huis moeten. Mogelijk afgemaakt worden. Ik veegde haar traan weg en drukte haar tegen me aan. 'Nee. Laat het hem maar vertellen. Ik vlucht wel.' zei ik zacht en ik keek haar serieus aan.

Mia keek naar hem en schudde haar hoofd als tegenzin. ''Jace, ze zullen je toch wel vinden. En dat risico wil ik niet nemen.'' zei ze zacht en keek hem in zijn ogen aan. Ze was er bijna zeker van dat ze hem zouden vinden. Waarschijnlijk zouden ze het niet snel opgeven. ''Het moet.'' zei ze nog en drukte haar hoofd tegen zijn borst aan toen hij haar tegen zich aan drukte. Ze wilde hem ontzettend graag voor altijd bij zich hebben, maar het ging niet. Zijn leven stond op het spel.

Jace
Ik hield haar goed vast en streelde door haar haren. 'Als ik naar huis ga word ik ook afgemaakt. Dat weet je.' zei ik zacht. Ik voelde me echt heel naar over wat ik ging zeggen, maar ik zag geen oplossing meer. 'Maar zij zullen dat ook doen. Dus het is beter als ik mijn eigen leven neem.' Ik was bang voor haar reactie, dat ze boos zou worden. Maar het was beter voor iedereen. Ze konden me niet meer martelen en Mia was vrij.

Mia sloot haar ogen en voede zijn hand door haar haren heen gaan. ''Dat weet ik. Maar ik kan zorgen dat je hier kan blijven.'' zei ze zacht en opende haar ogen weer. Gauw ging ze uit zijn armen na zijn volgende reactie en keek hem geschrokken en verward aan. ''Wat wil je daarmee zeggen?!'' vroeg ze en voelde de tranen nog meer op omen terwijl ze naar zijn ogen keek. Ze wist ook wel wat hij bedoelde, maar dat was nu juist net het probleem.

Jace
'Als ze me allemaal dood willen hebben, dan liever op een minder pijnlijke manier.' zei ik zacht en ik keek haar aan. Ik leek haar daarmee nogal overstuur te hebben gemaakt. Dat vond ik superlief, maar ik wist dat het beter was als iedereen gewoon van me af was. Ik bezorgde haar ook alleen maar last. Als ik dood was, kon Mia een goed vriendje zoeken en kon Vinn haar niet meer chanteren. Ik keek naar haar en wilde haar het liefst weer in mijn armen nemen, maar ik deed het niet.

''Nee. Ben je gek geworden?'' zei ze en keek hem aan terwijl er nu wel tranen over haar wangen stroomde. Meende hij dit nu echt? Wilde hij zich van kant gaan maken? Ze stapte naar hem toe en begon hem stevig te knuffelen. ''Dat mag niet. Alsjeblieft doe het niet, ik kan niet zonder je. Ik hou van je.'' mompelde ze en begon nog meer te huilen bij het idee om zonder hem te leven. Om te weten dat hij dood zou zijn, en dat allemaal zou komen door haar soort vampiers.

Lol varken.
~

Jace
Ik voelde opeens haar armen om me heen en ik voelde een stevige omhelsing. Ik was er eerlijk gezegd een beetje stil van hoe overstuur ze was. Gaf ze echt zo veel om me? Ik voelde me al een beetje beter, al wilde ik eigenlijk ook gaan huilen. 'Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.' fluisterde ik tegen haar en drukte haar dicht tegen me aan. Ik dacht aan Vinn van kant maken, maar ik had het idee dat iemand dat door zou krijgen. Aan de andere kant zat ik toch al aardig in de problemen.

Mia knipperde met haar ogen om de tranen binnen te houden, ze haatte het echter nog steeds om te huilen. Iets wat je zwakte liet tonen. Nooit maar dan ook nooit was ze ooit zo overstuur geweest als dat ze nu was. ''Blijf hier. Ik bedenk wel iets om het goed te laten komen. Maar je moet me beloven jezelf niet van kant te maken?!'' fluisterde ze en keek vragend naar zijn gezicht.

Jace
Ik drukte haar dicht tegen me aan en ik veegde haar tranen weg. 'Ik wil niet dat je gaat.' fluisterde ik. Ik was absoluut niet van plan om haar los te laten. 'Ik doe niets. Ik wil gewoon dat je bij me blijft.' zei ik. Ik wist dat dit niet makkelijk goed zou komen. Ik wilde niet dat ze nu naar Vinn zou gaan. Ik wilde haar niet alleen achterblijven met haar moeder, die Vinn duidelijk een stuk aardiger vond dan mij. Volgens mij wilde zij me hier echt niet hebben.

~
Lol kerstman

Mia keek hem met vochtige ogen aan en voelde zijn lieve aanrakingen. Hoe kon zij ooit zonder hem leven? ''En ik wil niet dat je op wat voor manier dan ook mij verlaat door dood te gaan. Echt niet. Het komt allemaal wel goed, vertrouw me nou maar.'' Ze knuffelde hem nog en drukte haar lippen zachtjes op zijn borst. Ze moest echt gaan, omwille van hem en dat moest hij begrijpen.

Jace
Ik hield haar nog steeds vast, ik wilde haar echt niet laten gaan. Dat kon ik niet. 'We sluiten Vinn op. Het zal even duren voordat ze hem komen zoeken.' fluisterde ik. Ik suggereerde maar niet om hem te vermoorden, ik had zo het idee dat ze dat niet leuk zou vinden. Ze was best heel lief, zelfs voor mensen die dat niet verdienden. Zoals ik. Ik voelde haar zachte lippen. Ik wist zeker dat ik haar niet kon missen.

Mia keek naar hem om te zien of hij dat nou serieus meende, maar dat bleek echter wel zo te zijn nadat ze zijn uitdrukking gezien had. ''Ja. En daarna?'' vroeg ze en schudde haar hoofd al lichtjes om te laten merken dat ze niet dacht dat het zou gaan werken. Het was gewoonweg geen goed plan. Ze zouden hem dan uiteindelijk wel vinden. En dan zou Jace vermoord worden, en zij erbij. Dacht ze dan.

Jace
'Misschien mist niemand hem. En anders maken ze me toch wel af.' zei ik zacht en ik streelde over haar haren. Ik hoopte maar dat ze ermee in zou stemmen en dat dat zou werken. En anders had ik toch weinig te verliezen. Ik wilde haar gewoon niet kwijt aan Vinn. Hij mocht dit niet winnen. Alles was begonnen toen hij me ging wurgen, dit was helemaal mijn schuld niet.

Mia keek hem twijfelend aan en vroeg zich echt af of dat zou kunnen werken. Het kon wel even duren voordat ze door zouden hebben dat zij Vince hadden 'ontvoerd'. Maar het kon óf snel gaan, óf langzaam. Dat was niet goed in te schatten. Ze legde een hand op zijn wang en keek hem nog steeds bedenkelijk aan. ''Ik weet het niet... Ik weet sowieso niets meer.''

Jace
Ik voelde haar warme hand op mijn wang en ik keek er even naar. Ik pakte hem vast en drukte er een zacht kusje op. 'Ik zal zorgen dat je niets gebeurt.' fluisterde ik tegen haar en sloeg mijn armen om haar middel. Ik meende het, ik zou alles doen om haar te redden. Ze was echt belangrijk voor me en de gedachte dat er met haar iets zou gebeuren was vreselijk. Ik drukte een kusje op haar lippen. Ik moest een manier vinden om bij haar te blijven.

Mia keek naar haar hand waar hij een kusje op drukte en keek erna weer terug naar zijn gezicht. ''Daar ben ik niet bang voor. Ik ben bang voor wat er met jou zal gebeuren.'' zei ze bijna op fluistertoon en had haar armen nog steeds om zijn lichaam heen. Ze wist dat Vinn nu op haar aan het wachten was, en dat het ook weer niet te lang mocht duren. Maar hierover kon je toch niet goed beslissen? In ieder geval niet meteen, zo enorm snel.

Jace
Ik keek diep in haar ogen en drukte weer een kus op haar lippen. Toen kneep ik mijn ogen dicht. Ik kreeg een branderig gevoel. 'Ik red het wel.' fluisterde ik tegen haar en legde haar hoofd tegen mijn borst. Ik wilde dat die hele Vinn gewoon verdween, ik haatte hem zo erg. Hij kon Mia niet van me afpakken, als hij dat soms dacht. Ik zou hem afmaken als het nodig was, hij zou zijn vriendjes sowieso wel achter me aansturen dacht ik.

Mia keek ook in zijn ogen totdat hij deze sloot. Ze wist niet of ze erop moest vertrouwen dat hij het wel zou redden. Je wist het nooit met haar soort. Haar hoofd lag nu weer tegen zijn borst aan en voorzichtig streelde ze weer met haar vingers over zijn rug. ''Jace. Blijf jij nou maar hier. Het is niet anders, en ik moet nu echt terug naar hem anders komt ie me zo halen. Er is geen betere manier.''

Jace
'Ik ga je niet achterlaten en hier blijven.' zei ik opeens best wel fel en ik keek haar aan. Dat kon ze echt wel vergeten. Ik wilde niet dat hij haar straks pijn zou doen. Bovendien hield hij haar tegen haar wil daar en dat kon ik niet uitstaan. Ik hield haar schouders vast. 'Ik laat je niet zo van me afnemen.' zei ik nog een keer duidelijk terwijl ik haar recht aankeek. Als ze dat dacht was ze gek. Ik kon haar echt niet missen.

Mia sloeg haar ogen neer en slaakte een zachte zucht. Ze voelde zijn handen op haar schouders en keek op. ''Het kan niet anders. Kan je dan echt niet begrijpen dat ik je niet dood wil hebben?'' ze keek hem streng aan en fronste haar wenkbrauwen daarbij. Ze werd er alleen maar verdrietiger van nu hij haar niet weg wilde laten gaan. ''Er zijn geen andere opties.'' zei ze er nog bij en keek hem ietwat moeilijk aan. Ze zat er nu al over na te denken hoe ze hem dan in hemelsnaam nog wilde gaan zien. Vinnzou haar vast en zeker in de gaten laten houden.

Jace
Ik hoorde haar zuchten en vanbinnen knapte er iets. Het was iets wat ik echt haatte. 'Ik wil verdomme ook niet dood, maar dat ga ik toch wel binnenkort. Ik wil niet dat jij daarom bij hem bent.' riep ik. Ik had zin om met iets te gooien, wat ik ook zeker gedaan zou hebben als ik thuis was. Ik draaide me om en balde mijn vuisten. Ik was zo gefrustreerd op dit moment. Die Vinn zou eraan gaan. Ik zou haar volgen en dat joch afmaken. En dit keer goed.

Mia keek naar hem en knabbelde op haar onderlip. Het was duidelijk te zien dat het niet heel erg goed met hem ging. Ze zag dat hij zich om draaide en zijn handen tot vuisten maakte. ''Je begrijpt dus zeker ook niet dat ik geen andere keus heb?'' zei ze voorzichtig en zacht. Ze legde aarzelend haar hand op zijn schouder en keek tegen zijn rug aan. Wat moest ze nou?

Jace
Ik begon licht te trillen, van woede en angst. Ik wilde haar gewoon niet kwijt. Door die ene domme beslissing van me raakte ik haar nu kwijt. Tenzij ik Vinn afmaakte. Mijn ogen werden even feller van kleur. Ik kreeg steeds meer zin om te moorden. Ik had ook al te lang geen bloed gehad. Ik voelde haar hand. Ze had wel een keuze. We hadden niets te verliezen. We konden Vinn best opsluiten. Maar dan moest ik het maar alleen proberen, al was Vinn een stuk sterker.

Mia voelde enkele trillingen over naar haar hand gaan en ze knuffelde hem van achter. Ze had niet kunnen zien dat zijn ogen feller van kleur werden, maar ze had al wel aan hem kunnen merken dat hij boos was. Zij was alleen maar vedrietig, en bang voor wat er met hem zou gebeuren. Ze wilde hem nu ook niet hier achterlaten, zometeen ging hij zich nog wel van kant maken, dan kon ze dat haar zelf nooit vergeven. Echt nooit.