Orpg. Lina & Michelle!

Jace
Ik staarde naar het meisje dat me opeens weer knuffelde. 'Ik ben zo blij dat het goed met je gaat.' zei het meisje. Ik keek ontzettend verward naar haar en duwde haar zachtjes weg. 'Natuurlijk, Mia let wel op me.' zei ik zacht en trok haar dichter naar me toe. Het meisje keek een beetje twijfelend naar Mia, niet zeker of zij me echt geen pijn had gedaan na haar ruwe gedrag.

Natuurlijk had Mia haar twijfelende blik gezien nadat Jace haar vertelde dat zij wel op hem zou letten. Het meisje dacht echter nog steeds dat zij hem zo behandeld had. ''Wie heeft jou binnen gelaten?'' vroeg ze wat achterdochtig en keek het meisje vragend aan. Had haar moeder dan open gedaan? Ze zag haar in ieder geval niet in de woonkamer zelf. Ze keek naar Jace, die ook wel verward leek te zijn. Wat had zij nou weer hier te zoeken? Er moest wel een achterliggende gedachte zijn.

Jace
Ik keek naar het meisje die haar schouders ophaalde. 'Een vrouw die op je leek.' zei ze. Ze pakte mijn arm vast en ze streek voorzichtig langs de bloederige sneeën. Ze leek erdoor gefascineerd, terwijl ik slikte en wegkeek. Ik keek Mia niet aan, straks zou ze boos worden op het meisje en haar proberen weg te jagen. En dat vond ik best zielig. 'Stop alsjeblieft.' fluisterde ik zacht en ik voelde dat ze me meteen losliet. 'Wie heeft dat gedaan?'

''Oké. En wat doe je hier?'' vroeg ze zo normaal mogelijk en keek toen even naar de sneeën van Jace waar zij overheen gestreken had. Een woedend gevoel stroomde door haar lichaam heen en ze kon zich nog net inhouden niets bots te zeggen of in te grijpen. Ze hield zich in voor Jace, omdat hij dat de vorige keer ook niet leuk gevonden had. ''Weet je dat het echt heel asociaal is om ten eerste een vreemde te overvallen met een knuffel, en om ten tweede hem op te zoeken en zomaar om zijn privé dingen te vragen?''

Jace
Ik hoorde Mia praten, ik wist dat ze zich inhield en ik keek naar de vloer. Ik vond het nare vragen, maar er zat best wel wat in. 'Ik probeer alleen maar te helpen, ik maakte me zorgen.' zei ze nu licht geïrriteerd, al wist ik wel dat ze het meende. Ik keek eventjes op en zag dat ze nogal gekwetst keek. Ik hoopte maar dat ze niet ging huilen. Ik zag dat ze naar me keek en soms een lichte beweging maakte, alsof ze me aan wilde raken maar niet durfde.

''Je helpt niet.'' mompelde Mia en trok haar ene wenkbrauw op toen ze de lichtelijk geirriteerde ondertoon in haar stem hoorde. Wat had ze een zin om haar nek om te draaien op het moment, maar zoiets zou ze niet doen. Ze schrok op toen ze merkte dat Vinn helemaal nergens meer was. De gedachte dat hij alles zo rond kon vertellen liet haar toch wel schrikken en ze keek naar Jace. ''Vinn. Waar is hij?'' vroeg ze een beetje paniekerig en keek ondertussen nog eens goed de woonkamer rond. Maar ze hoorde ook al niets, dus ze was bang dat hij was weggegaan.

Jace
Ik keek op en keek Mia aan. Ik vond het wel een beetje gemeen van haar. Ik liet Mia los en keek naar het meisje, dat nu tranen in haar ogen kreeg. 'Niet huilen.' zei ik een beetje geschrokken en ik beet zacht op mijn onderlip. Ik duwde Mia voorzichtig iets naar achter en legde een hand op haar schouder. 'Mijn vader heeft het gedaan, oke? Mia heeft me in huis genomen om me te beschermen.' zei ik zacht.

Mia keek hem vreemd aan toen hij niet reageerde op haar en alleen maar oog voor het meisje had dat zich aan het aanstellen was. Wat was haar reden nou weer om te gaan huilen? Zuchtend keerde ze zich om naar de voordeur en besloot maar om Vinn te zoeken, om te voorkomen dat Jace aangevallen zou worden. Dat zou zijn dood kunnen worden. Ze opende de deur en stapte naar buiten om vervolgens de deur dicht te doen.

Jace
Ik zag dat ze naar buiten liep. Ik beet op mijn lip. Nu ze weg was keek ik even naar de deur. Toen sloeg ik mijn armen om het huilende meisje heen. Opeens drukte ze een kusje op mijn wang. 'Ik maak me echt zorgen om je.' fluisterde ze en streelde over mijn rug. Ik kromp een beetje ineen. 'Niet doen.' fluisterde ik tegen haar. Ik wilde niet dat ze zo aan me zat. Ze pakte mijn dunne armpjes en ze drukte me tegen de muur terwijl ze me zoende. Ik wilde gillen en haar van me afduwen, wat was dit?

Mia liep met een strakke gezichtsuitdrukking door en probeerde Vinn's geur uit duizenden geuren te herkennen. Tot haar grote verbazing lukte dat nog aardig snel. Ze rende op de geur af en zag hem richting het huis van Blane en alle anderen lopen. Vlug pakte ze zijn arm vast om hem zo naar haar toe te draaien. ''Vinn, je gaat het toch niet rondbazuinen he?'' vroeg ze en keek hem wat hopeloos aan. ''Natuurlijk wel. Die gast probeerde me te vermoorden!'' Ze keek naar hem en slaakte een diepe zucht. ''Hij was zichzelf niet. Alsjeblieft.'' smeekte ze hem en zag dat hij diep na aan het denken was, wat haar alleen maar zenuwachtiger maakte.

Jace
Ik voelde pijn door mijn rug schieten, ze had me nog best hard tegen de muur geduwd. Tranen kwamen op in mijn ogen en ik probeerde haar weg te schoppen. Ze pakte mijn armen en ze sleepte me mee naar de wc in het halletje, terwijl ik hevig protesteerde. Ze duwde me naar binnen en ging zelf ook naar binnen voor ze de deur op slot deed en me weer begon te zoenen. Ik raakte in paniek en probeerde haar weg te duwen.

''Alleen als je Jace voor me verlaat en bij mij komt.'' was zijn antwoord geweest. Een tijdje stond Mia hem aan te staren. Jace verlaten? Voor hem? Ze opende haar mond om te protesteren maar liet em weer dicht zakken. Als ze er niet op in zou gaan, was er een hele grote kans dat Jace zou overlijden, want ze wist zeker dat zij hem niet kon beschermen tegen iedereen. Het was dan te veel. Wat moest ze nou?

Jace
Ik voelde opeens haar handen op mijn lichaam en ik begon misselijk te worden. Ik wilde niet dat ze zo aan me zat. 'Je verdient meer dan die Mia.' zei ze en ze bleef aan me zitten. Ze dwong me weer tegen de muur en zoende me hard. Ik voelde haar tong die ze in mijn mond liet glijden. Uit angst durfde ik eerst niets te doen, maar toen beet ik op haar tong. 'Als je dit niet doet, laat ik het je op een andere manier goedmaken.' zei ze zogenaamd onschuldig terwijl ze aan mijn broek trok. Ik besloot meteen dat ik dat niet wilde.

Mia keek hem nog altijd twijfelend aan en besloot het maar te doen. Om wille van Jace. Ze kon hem toch niet zomaar dood laten gaan? Dan had ze het liever op deze manier, al was het haast onmogelijk om hem dan nog ooit een keer te kunnen zien. ''Goed dan... Mag ik dan nog wel afscheid nemen?'' vroeg ze vluchtig en zag hem knikken, daarna liep hij weg. ''Niets vertellen! Ik kom zo.'' riep ze nog gauw en begon toen met een gebogen hoofd naar haar huis te lopen.

Jace
Ik voelde haar armen om me heen. Het verbaasde me hoe sterk ze was. Maar ik was dan ook gewond en ontzettend verzwakt. Ik haatte het dat ze van mijn soort was, anders had ik haar nu gebeten. 'Ik wist meteen dat je geen roodoog was.' fluisterde ze in mijn oor en beet er zachtjes in. Daarna zoende ze me en drong haar tong mijn mond weer binnen. Ik deed niets en probeerde me in te beelden dat het Mia was die me vasthield. Maar zij zou veel liever en voorzichtiger zijn.

De tranen begonnen in haar ogen te branden, maar ze moest goed onthouden dat ze dit voor Jace deed en dat het op geen andere manier op te lossen was zonder dat hij eronder zou lijden. Bij de deur stak Mia de sleutel in het slot en liep naar binnen, waar niemand te bekennen was. ''Jace?'' riep ze een keer en liep de woonkamer in. Maar daar was nog steeds niemand.

Jace
Ze duwde haar tong zo'n beetje in mijn keel en ik begon te huilen. Ik durfde haar niet van me af te duwen, bang dat ze me aan zou randden. Ik hoopte dat Mia kwam. Ze had al die tijd gelijk gehad, het meisje was gek. Ze wilde niet alleen me helpen. Ze hield nog steeds mijn polsen vast en ik kon helemaal niets tegen haar doen. Waar was Mia in godsnaam? Ze leek er altijd te zijn als ik haar nodig had.

''Jace?!'' herhaalde Mia, maar weer kreeg ze er geen reactie op. Waar zat hij toch? En waar was het meisje ineens gebleven? Abrupt hoorde ze een geluidje, waarvan ze niet op kon merken wat voor geluid het was. Echter kwam het uit de hal. Ze stond voor de wc en zag dat hij op slot was, dus moest het wel betekenen dat er iemand in zat. ''Jace?'' riep ze nog een keer en klopte op de deur.

Jace
Ik hoorde opeens Mia. Ik gooide het meisje van me af, ervan overtuigd dat Mia me zou helpen voordat het meisje echt aan me zou gaan zitten. Ze werd boos en hield me ruw vast. 'HELP.' gilde ik en ik stak mijn voet omhoog. Terwijl zij me weer probeerde te zoenen duwde ik met mijn teen het schuifding aan de deur om, zodat zij hem weer open kon maken. Oh god, ik hoopte maar dat ze het doorhad.

Mia's ogen werden in een fractie van een seconde erg groot en haar ogen flitsten naar het schuifje van de wcdeur toen hij ineens open ging. Zonder te veel na te denken over wat ze zou kunnen zien, opende ze de deur. Haar ogen bleven op dezelfde manier staan en tegelijkertijd raakte ze verward. Het was niet iets dat ze had verwacht te zien achter deze deur. ''Blijf met je poten van hem af.'' zei ze met verscheidene gevoelens en pakte het meisje haar arm vast terwijl ze haar van hem af trok en goed strak vast hield. Ze keek even naar Jace. Wat had dit allemaal te betekenen?

Jace
Ik was ontzettend blij toen Mia het meisje van me weg trok. Ik schoof naar de hoek en ik trilde nog steeds een beetje, ik was ontzettend geschrokken. Ik voelde nog tranen op mijn wangen. Ik voelde me vies en misselijk, ze had me overal geprobeerd te strelen en aan te raken. Gelukkig had ze mijn kleren met rust gelaten. Ik stond toen snel op, bang dat ze me weer tegen de grond zou duwen. 'Donder op.' zei ik trillend tegen het onbekende meisje dat me had aangevallen.

Mia merkte dat het meisje zich los probeerde te trekken, en zo weer Jace aan wilde raken op wat voor manier dan ook. Ze trok het meisje mee naar de voordeur en gooide haar eruit. ''Oprotten en niet meer terug komen!'' riep ze en gaf haar nog een duw toen ze gewoonweg bleef staan. Ze gooide de deur dicht en draaide zich om naar Jace. Wat in hemelsnaam moest ze nu wel niet denken? En wat moest ze doen, nu ze iets belangrijks aan Vinn beloofd had?

Jace
Ik stond nog licht trillend op en ik zette het van me af. Het was mijn eigen schuld. Ik had haar nooit mogen vertrouwen. Ik liep naar Mia toe en sloeg haar armen om haar heen. 'Dankje.' fluisterde ik en ik knuffelde haar stevig. Ik wist dat ze altijd voor me klaar stond, op de een of andere manier was ze er altijd. 'Wat kijk je moeilijk.' zei ik zacht, bang dat ik iets verkeerd had gedaan.

Mia keek naar hem en sloeg haar armen rondom zijn nek, met haar hoofd op zijn schouder. ''Geen dank. Ik wist wel dat ze zo was...'' zei ze en wreef even over zijn rug heen. Bij zijn opmerking dat ze moeilijk keek, voelde ze de tranen weer in haar ogen branden. Hoe kon ze dit goed over brengen? ''Ik moet je wat vertellen,'' begon ze en dacht toen even goed na over hoe ze het het beste kon vertellen.

Jace
'Het spijt me dat ik niet luisterde.' fluisterde ik en ik hield mijn armen om haar heen. Ik zag dat ze nogal verdrietig keek, volgens mij ging ze huilen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik zacht en streelde over haar wang. Ze zag er heel verdrietig uit. Ik vroeg me af wat er gebeurd was, maar het kon nooit goed zijn. Ik vroeg me af hoe het kwam. En wie daar verantwoordelijk voor was. Vanbinnen voelde ik me boos worden omdat iemand dat met haar had gedaan. Ik keek haar aan en wachtte op een antwoord.