Orpg. Lina & Michelle!

Mia keek naar hem en fronste. ''Wat wil je daar dan weer mee zeggen?!'' vroeg ze wat beledigd en keek hem wat onderzoekend aan. Dacht hij soms dat zij dingen met Vinn gedaan had? Want dat zou helemaal nergens over gaan. Het was niet zo, en ze was het ook nooit van plan geweest. ''Maar als jij niet wilt geloven dat jij de enige voor me bent, dan doe je dat toch niet.'' zei ze zuchtend en liet voorzichtig zijn handen weer los. Ze had niet het idee dat hij haar ooit helemaal zou vertrouwen, en dan werkte het toch ook gewoon niet?

Jace
Ik trok mijn handen naar me toe en ik keek haar aan. Opeens was ze heel boos op me geworden. Ik voelde me beledigd dat ze meteen zo boos tegen me begon te praten. 'Ik kreeg het gewoon het idee dat je mij niet wilde zien.' zei ik boos en ik twijfelde of ik gewoon op moest staan en weg moest lopen. Ik hield niet van dingen uitpraten, ik hield er sowieso niet van om over mijn gevoelens te praten. 'Ik heb nooit gezegd dat ik je niet geloofde.' zei ik boos tegen haar. Dit gesprek ging helemaal de verkeerde kant op.

Mia keek hem vreemd aan en ging goed rechtop zitten. ''Dat ik je niet wilde zien? Onzin. Anders wilde ik je toch ook niet bij me hebben.'' zei ze eerlijk en hoorde zijn boze ondertoon. Het maakte haar ook alleen maar meer boos. ''Je twijfelt anders wel steeds.'' zei ze precies op dezelfde toon als dat hij dat deed waarna ze naar de grond keek, bedenken hoe ze dit kon oplossen.

Jace
Haar woorden kwamen hard aan, vooral op die toon. 'Ik vertrouw mensen niet snel. Heb je dat nog niet door?' vroeg ik redelijk bot. Zeker niet na dit soort ruzies. Ik had het van mijn vader geleerd. Hij beloofde me elke keer weer dat hij me echt niets meer zou doen. Ik had het snel afgeleerd om mensen te vertrouwen. Alhoewel ze naar de grond keek, wist ik dat ze boos op me was. Ik wilde steeds liever gewoon weglopen, dat deed ik meestal als ik problemen had.

Mia keek weer omhoog en keek naar zijn gezichtsuitdrukking. Boos. Zij kon er anders ook wel wat van. Ze aarzelde of ze wel weer zo boos moest gaan reageren. Het schoot toch niets op, en ze werden er bovendien alleen nog maar kwader door. ''Het spijt me dan.'' zei ze zacht en keek hem diep in zijn ogen aan. Ja, ze meende het ook wel. Maar het was altijd nog meer omdat ze dit goed wilde hebben. Geen gezeur meer te veroorzaken.

Jace
Ik keek haar aan. Ik had eigenlijk verwacht dat ze weer boos zou reageren of me tenminste een boze blik zou geven, maar ze leek best kalm. Na even in haar ogen gekeken te hebben keek ik weer weg. 'Dat zeg je alleen omdat je reen ruzie wil.' zei ik zacht. Het had een stuk botter geklonken als de twijfel in mijn stem niet zo duidelijk te horen was. Ik vroeg me af of ik haar verteld had dat mijn vader dit ook niet wilde. Dat hij probeerde om te stoppen. Dat zei hij tenminste elke keer als ik weg wilde lopen.

Mia had hem in die korte tijd in zijn ogen gekeken, maar al snel had hij zijn blik weer afgewend. Echter bleef ze hem gewoon nog aankijken. ''Om eerlijk te zijn heeft dat er ook mee te maken, ja. Maar ook omdat het me echt spijt. Ik wil je niet zo zien.'' zei ze en zette haar handen naast haar op de grond neer, zoiets als een leunsteuntje.

Jace
Ik keek op en keek haar fel aan. 'Ik wil niet dat je dat soort dingen om die reden zegt. Anders los je dit ook niet op en hebben we zo weer ruzie.' zei ik vlug, verbaasd over hoe snel ik met een antwoord kon komen en kon praten. Ik geloofde eerlijk gezegd niet zo dat het haar spijtte. Ze hoefde me niet zo te bemoederen, want het was heel irritant en ik werd er alleen maar heel chagrijnig van. Ik dacht dat ze dat nu wel doorhad.

Mia's blik vertrok om zijn snelle en voor haar botte reactie en ze voelde zich weer kwader worden. ''Hebben we toch sowieso wel. En als je dit op wilt lossen, mag je best zelf ook wat moeite ervoor doen.'' zei ze boos en ging vervolgens staan. Ze was niet van plan om weg te lopen of iets, maar ze wilde even niet zo dichtbij hem zitten.

Jace
'Als jij er zo over denkt.' zei ik boos. Het was echt niet alsof ik geen moeite deed, maar ik wilde nu tenminste zeggen wat ik echt vond. Maar blijkbaar moest ik het allemaal maar opkroppen. Toen ze opstond kreeg ik helemaal het verkeerde idee en ik stond op. Ik liep naar het hek toe. Ik haatte mezelf ervoor, maar ik liep gewoon weer weg. Mijn spullen maakte me ook even niets meer uit, ik moest gewoon weg van deze plek. Ik wilde geen ruzie meer met haar.

En ja daar ging hij weer. Opnieuw liep hij weg van zijn problemen, waar ze een verschrikkelijke hekel aan begon te krijgen. Hij moest nog zo veel dingen leren. Alhoewel zij dat natuurlijk ook wel kon. ''Jij zit mij te vertellen dat ik de ruzie niet op los op mijn manier. Maar denk je dat het werkt wanneer jij er vandoor gaat? Dit is echt een domme beslissing van je.'' riep ze hem na en bleef nog even naar hem staan kijken. Ze vroeg zich echt af of hij nog terug zou komen lopen, of dat hij verder weg zou lopen. Deze keer was ze in ieder geval niet van plan om hem weer te gaan halen.

Jace
Ik bleef stilstaan. Ze had wel gelijk. Ik beet hard op mijn lip. Ik wist echt niet meer wat ik nu moest doen. Ik wilde niet weglopen en alles opgeven, maar ik was die ruzie met haar ook zat. Ik draaide me om en keek haar aan. Ik zag dat ze nu echt geirriteerd was. Als ik nu wegliep, dan was het ook echt over. Dan kon ik naar huis gaan en afgemaakt worden. Of misschien liet ze dan Vinn zijn praatjes vertellen en kreeg ik een stel boze vampieren achter me aan. Op welke manier dan ook, ik vond het niet leuk hoe dit ging lopen.

Haar handen gingen over elkaar heen en ze bleef alleen naar hem kijken, zonder ook maar één woord uit te spreken. Hij was degene die moest beslissen of hij bleef of weg ging. Ze had veel liever ruzie met hem dan dat ze hem nooit meer zou gaan zien. En dat zat er dik in wanneer hij nu weg zou lopen. Dan ging hij vast en zeker terug naar zijn ouders, die hem zonder pardon weer zouden mishandelen en dan begon het weer opnieuw.

Jace
Ik begon weer een beetje te trillen, dat ging veel te snel wanneer ik nerveus was. Ik wilde me gewoon op de grond laten zakken en daar in slaap vallen, maar zo makkelijk zou ik er niet vanaf komen. Ik zette met veel moeite een stap in haar richting. Hier zou ik beter af zijn dan welke andere plek dan ook. Ik wist alleen niet wat ik tegen haar moest zeggen, omdat ik ook nog steeds wel een beetje boos op haar was.

Mia's ogen volgden de trillingen van zijn lichaam en zag dat hij langzaam een stap in haar richting zette. Dat was positief. Blijkbaar wilde hij dus toch niet weg. Ze liep naar hem toe en sloeg voorzichtig haar armen om zijn nek heen. ''Geloof me nou als ik zeg dat het me spijt. En ik wil echt geen ruzie meer met je. Ook hou ik te veel van je om je weg te willen hebben.'' zei ze bij zijn oor en knuffelde hem zacht.

Jace
Ik voelde opeens haar armen om me heen. Ik was blij dat ze nog naar me toe gekomen was, ik had het gevoel dat ik het al verpest had en dat ze me zou dwingen om weg te gaan. Nogal onzeker sloeg ik mijn armen om haar middel. Ze fluisterde zacht in mijn oor en ik werd rood. Ik wilde er niet meer over praten, ik wilde geen ruzie meer. 'Laat hem je alsjeblieft niet meer aanraken.' fluisterde ik tegen haar. Dat was voor mij het belangrijkst.

Mia drukte hem iets dichter tegen zich aan en plantte haar lippen op zijn kaaklijn om er een zacht kusje op te drukken. Ze was helemaal niet meer boos op hem nu hij haar ook vast genomen had. ''Komt goed, Jace.'' zei ze glimlachend en ging met haar hand weer door zijn haar heen. De voorste plukjes gingen iets weg en ze zag dat zijn gezicht rood gekleurd was. De glimlach bleef op haar lippen staan en ze keek naar zijn nek waarbij de bloeding gestopt was.

Jace
Ik voelde een zacht kusje op mijn kaak en genoot van haar zachte warme lippen. Dit was nou een van de redenen waarom ik haar niet kwijt mag raken, prentte ik mezelf in. Ik keek haar aan. 'Ik hou van je.' fluisterde ik tegen haar. Ze zag duidelijk dat ik bloosde en daardoor begon ik alleen maar meer te blozen. Ik voelde me er echt stom door, maar zij reageerde er amper op. Ik voelde haar naar mijn nek kijken en ik voelde er voorzichtig aan.

De glimlach werd breder toen hij haar vertelde dat hij van haar hield. ''Dat is heel mooi.'' fluisterde Mia terug en liet zijn nek los. Hij begon aan de wond te voelen en ze keek ernaar. ''Voel je het nog pijn doen?'' vroeg ze en greep naar zijn hand. De blosjes op zijn wangen bleven nog altijd schattig. Waarschijnlijk vond hij het helemaal niks, maar ze vond het echt niet erg.

Jace
'Een beetje.' zei ik zacht. 'Maar zit alsjeblieft niet meer aan mijn nek.' voegde ik eraan toe en ik knuffelde haar weer. Ik keek haar aan, ze keek echt lief naar me. Ik snapte echt niet waarom ze steeds zo lief voor me bleef na alle problemen die ik haar had bezorgd. Waarom kon ik nooit helder nadenken als ik boos op haar werd? Ik voelde me wel een klein kind, zoals ik problemen bleef zoeken.

Mia keek naar hem en knikte. ''Ik zal er rekening mee houden.'' glimlachte ze en knuffelde hem terug. Hij was natuurlijk wel de moeite waard om voorzichtig mee te zijn. ''Zullen we maar weer naar binnen gaan?'' vroeg ze en keek even langs hem heen, waar ze het ene meisje zag staan. Was ze nou weer terug gekomen? Dat mens was echt gestoord.

Jace
Ik draaide me om en ik schrok nogal toen ik het meisje zag staan. Ik keek woedend naar haar. Als ze het waagde om me weer aan te raken dan zou ik haar slaan. 'Waar komt zij vandaan?' vroeg ik haar en trok een wenkbrauw op terwijl ik dicht bij haar in de buurt bleef, naar mijn idee was ik daar het veiligst. Ze durfde niets te beginnen tegen ons allebei geloofde ik.

Mia haalde nonchalant haar schouders op en keek van het meisje terug naar Jace. ''De vraag is eerder wat ze hier te zoeken heeft. Maar ze wil vast wel iets van je.'' verklaarde ze en keek het meisje aan wanneer ze dichter naar hen toe was komen lopen. Het meisje had een hand op Jace zijn schouder gelegd en had hem daarbij aangekeken. ''Het spijt me van de vorige keer, maar ik heb gewoon medelijden met je en ik wilde je helpen. Maar dat is niet alles. Ik vind je erg aantrekkelijk. Vandaar.'' zei het meisje gemakkelijk.

Jace
Ik keek haar een beetje verward aan en sloeg haar hand weg. 'Dus je zoende me en begon me aan te randen?' beet ik haar toe. Ik sloeg een arm om Mia heen en trok haar dicht tegen me aan. 'Probeer nog een keer wat en ik geef je een klap. Ik wil alleen haar.' zei ik en ik wees op Mia. Ze hoefde niet te gaan proberen me weer te zoenen want ik had het nu wel weer gehad met mensen die me pijn deden. Ik ging mooi niet weer in haar achterlijke trucjes trappen, een keer was meer dan genoeg.

Mia keek enkel naar Jace die het perfect oploste. Ja hij deed dit echt veel beter, en blijkbaar had hij er dus ook wel van geleerd. De arm om haar heen en de opmerking over dat hij alleen haar wou, vrolijkte haar op. En ze maakte zich helemaal geen zorgen meer om het meisje, al vond ze haar veel knapper dan haar zelf. Het meisje begon te huilen en legde haar handen iets voor haar gezicht. Op het eerste gezicht leek het gespeeld, maar volgens mij was dat niet zo. ''Maar ik hou van je, eerlijk waar.'' fluisterde het meisje zacht en Mia keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze zei helemaal niets, ze wou dit aan Jace over laten.