Orpg. Cynthia en Judithh.

William
Ik liep door en staarde naar de grond onder me toen ik opeens iets zacht en zo bekend aanvoelde. 'I'm sorry.' mompelde ik als vanzelf en keek dan op om te zien wie ik geraakt had. Fay. Natuurlijk, wie anders? Ik ving haar op net voor ze de grond raakte en zette haar neer. Dan knikte even vriendelijk naar haar en liep verder. Ik had geen enkele reden om met haar te praten. Ze had het veel te moeilijk daarvoor waarschijnlijk. Ik zwaaide even naar haar als teken van afscheid en begon de kant van de zee uit te lopen.

Fay schrok op toen ze tegen iemand aan botste. Die stem, ze herkende die uit duizenden. En ja, het was inderdaad William. Toen hij zwaaide, brak haar hart zo ongeveer. Ging hij zo doen? Ze moest sorry zeggen, ook al wist zen iet meer precies wat ze had gedaan. Ze rende achter hem aan en pakte zijn hand vast. 'Will, het spijt me echt heel erg als ik je pijn heb gedaan, ik weet niet wat me bezielde, ik weet niet waarom ik je wegduwde, ik weet niets meer.' Ze haalde diep adem en ging weer verder. 'Echt honderduizend keer sorry..'

William
Ik keek haar aan en zuchtte zacht. 'Fay' mompelde ik en legde mijn vinger op haar lippen. Aan excuses had ik niets, ik haatte het als mensen dat deden. Ik wou haar niet haten dus hield ik mijn vinger op haar lippen. Ik wist dat ik misbruik aan het maken was van het moment. Ze zou me niet wegduwen omdat ze zich schuldigvoelde. Ik kon het zien aan haar ogen. Ik legde mijn hand zachtjes onder haar kin en duwde haar gezicht een beetje omhoog. Ik boog naar haar toe en drukte mijn lippen zacht op de hare.

'Nee, niks Fay, ik... Het spi...' hij snoerde haar de mond door zijn lippen op die van haar te drukken. Fay voelde haar hart bonsen en de vlinders schoten in allerlei richtingen op en neer, alsof ze hun gevoel voor richting verloren waren. Glimlachend kuste ze hem zachtjes terug en sloeg haar armen om zijn nek. Ze voelde zich zo schuldig dat ze hem pijn had gedaan, misschien liet ze het daarom wel toe. Zachtjes streelde ze met haar vingertoppen over zijn nek en wilde zich overgeven aan de zoen, maar toen bedacht ze zich dat dit niet goed was. Ze stopte de zoen en beet op haar lip. Voorzichtig liet ze hem los en keek hem aan. 'Ik kan het niet, sorry.. ik kan het gewoon niet.'

William
Ze kuste terug. Ik sloeg mijn armen om haar heen en tilde haar een stukje de lucht in. Dit voelde goed. Ik wou dat ik m'n hele leven kussend met Fay kon doorbrengen. Ik drukte haar zacht tegen me aan tot ze zichzelf opeens losmaakte. Ik wist dat dit moment eraan zat te komen. Met grote tegenzin zette ik haar terug neer op de grond en maakte mezelf los van haar. Ik knikte. 'Ik weet het. Het spijt me dat ik misbruik van het moment heb gemaakt.' antwoordde ik een beetje schuldig.

Het voelde zo goed toen hij haar de lucht in tilde, alsof ze echt de moeite waard was. Maar dat was ze niet, ze wist dat ze dat niet was. Ze wist dat hij zich op een gegeven moment aan haar ging ergeren, ze wist dat het aan haar lag, en niet aan hem. Wat Tim haar had aangedaan was gewoon erg, zielig dat ze zo over zichzelf dacht. Want dat was natuurlijk allemaal niet waar. Fay beet nog eens op haar lip en wendde haar blik af. 'Het ligt echt niet aan jou, het was heel fijn.. kussen met jou, maar ik kan het niet. Ik..' Ze keek even naar hem. 'Je wilt mij niet, je kunt beter een meisje zoeken dat wel de moeite waard is.' Ze deed een klein pasje achteruit, omdat haar hart zo'n pijn deed, en ze bang was dat ze hem nog eens zou zoenen.

William
Ik zag hoe moeilijk ze het kreeg. Ik voelde me echt schuldiger met de seconde. Ze had het zo moeilijk, en probeerde het mij alleen maar gemakkelijker te maken. Ik nam haar hand vast en kneep er even in. 'Het spijt me. Ik had je niet moeten kussen. Ik ben gewoon veel te egoïstisch.' Ik beet net zoals haar op mijn lip en bleef naar haar kijken. Normaal was ik echt slecht in deze momenten. 'Ik wil niet iemand anders' mompelde ik. 'Ik wil jou, en je bent de moeite waard' mompelde ik er nog achteraan.

Fay liet haar blik op hun handen rusten, het leek zo perfect. Die woorden die hij haar toefluisterde, zijn blik. Het leek wel alsof hij echt verliefd op haar was... Maar ze wist wel beter, Tim had ook zo gedaan. Die had ook gedaan alsof hij haar geweldig vond, ze een prinses was. Maar uiteindelijk was het hem gegaan om haar zusje. Fay slaakte een diepe zucht en schudde haar hoofd. 'Dat is heel lief van je, maar je wilt mij echt niet, geloof me maar.' Zacht streelde ze met haar vingertoppen over zijn hand.

William
Ik keek haar aan. Ik volgde net zoals haar mijn blik naar onze handen. Haar kleine hand in de mijne voelde beter dan alles. Het voelde zo natuurlijk aan, alsof dit hoorde. Ik keek haar aan en zuchtte zacht toen ze me in twijfel trok. 'Moet ik je nog eens kussen om te bewijzen dat ik alleen maar jou wil?' begon ik. 'Je mag ook meteen mee naar huis hoor als mijn kus nog niet duidelijk genoeg is.' zei ik en keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan in de verwachting dat ik haar een beetje zou kunnen opvrolijken.

Ze glimlachte even naar hem en beet nogmaals op haar lip. Ze wist niet meer wat ze moest doen, aan haar verliefde gevoelens overgeven, of hem juist een beetje negeren. Het leek alsof hij echt verliefd op haar was. Maar Fay wist wel beter. Ze slaakte een diepe zucht en schudde haar hoofd. 'Je hoeft me niet nog eens te zoenen, want dan word ik verslaafd en kan ik niet meer stoppen.' Ze keek hem aan en mompelde 'ik kan het gewoon niet, sorry Will, ik kan het niet. Ik ben niet de moeite waard.'

William
Ik keek haar aan. 'Alsof ik dat zou erg vinden.' mompelde ik zacht, vooral tegen mezelf. 'Kijk Fay, ik wil je als mijn vriendin. En ik zal niet stoppen tot ik je heb.' zei ik. Ja, subtiel was ik echt wel. 'Maar ik ga mezelf niet aan je opdringen.' Ik hield genoeg van haar om er voor te zorgen dat zij gelukkig was. En deels dat ik gelukkig ben, daar ben ik egoistisch genoeg voor. Ik kneep even in haar hand en liet die dan los. 'En geloof me, je bent de moeite waard.'

Ze smolt zo van zijn woorden, en glimlachte teder naar hem. 'Ik vind je heel erg lief William, echt je bent geweldig.' Zachtjes drukte ze haar lippen tegen die van hem aan en sloeg haar armen om hem heen. Het voelde alsof het zo hoorde, alsof ze bij elkaar hoorden en voor elkaar gemaakt waren. Maar dat was niet zo, niemand paste bij Fay. Dat had Tim haar wel duidelijk gemaakt. Zacht trok ze zich los en liet hem ook los. 'Ik zei het je, verslaafd..' mompelde ze. 'Maar het kan gewoon niet. Ik moet nu gaan, ik spreek je nog wel.' Ze draaide zich om, omdat ze niet wilde dat hij de tranen die over haar wangen rolden zag, en liep naar huis.

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Dankje jij ook.' Ik sloot mijn ogen toen ik haar lippen met een zachte overweldigende kracht op de mijne voelde. Ik weet dat ik me hierna slechter ging voelen. Want bij elke kus en elke aanraking werd ik alleen maar verliefder op haar. Ik wist dat ik nog wel even moeite moest doen voor een relatie met haar. Maar een kus af en toe is ook al goed voor mij. Ik liet haar uiteindelijk los. 'Je mag me zo vaak kussen als je wilt.' fluisterde ik tegen haar lippen voor ik de afstand nam die ze eigenlijk wou. 'Oké, dag.' zei ik nog.

Hoe verder ze van hem vandaan liep, hoe meer ze hem miste. Een leeg gevoel drong haar hart binnen maar ze wist dat ze er goed aan had gedaan. Door hem niet te vertellen dat ze ook verliefd p hem was. Waarschijnlijk zou ze hem toch vanavond of morgen zien zoenen met een of ander ander meisje. Eigenlijk best zielig dat Fay zo het vertrouwen in jongens was verloren. Ze proefde nog steeds zijn heerlijke lippen op die van haar, en miste zijn lippen nu al. Maar ze moest sterk zijn. Eenmaal thuis liep ze naar de badkamer en daar voelde ze haar hoofd weer bonken. Ze kleedde zich uit en stapte onder de douche.

William
Ik keek haar na en zuchtte. Opeens kwam de idiote gedachte in mijn hoofd op om haar achterna te gaan, haar tegen te houden. Nee, dat zou pas belachelijk zijn. Ik liep door naar mijn appartement om mijn zwemspullen te gaan halen zodat ik nog eens kon zwemmen in de zee. Dat was echt iets om mijn gedachten te verzetten. Niet dat het zou helpen. Fay zou toch alleen maar door mijn hoofd spoken, maar het was het proberen waard. Ik kleedde me om en ging op weg naar het strand. Ergens had ik de domme hoop dat zij op me zou wachten, wat natuurlijk niet waar was.

Nadat ze zich gewassen had zette ze de kraan uit en droogde zich langzaam af. Ze kleedde zich aan, schone kleren, deze zaten onder het zand, en poetste haar tanden goed om alle alcoholsmaak weg te krijgen. Ze hem dacht de hele tijd aan William, vreselijk, ze miste hem echt heel erg. Maar ze was trots op zichzelf, dat ze niet had toegegeven aan haar gevoelens. Eenmaal beneden pakte ze een schaaltje en deed daar yoghurt en musli in. Ze ging aan de tafel zitten en at het langzaam op. Toen ze het op had ging ze naar boven en pakte een boek dat ze aan het lezen was. Haar zonnebril zette ze op haar neus en in haar tuin ging ze op een ligstoel liggen lezen.

William
Ik legde mijn handdoek in het zand en rekte me uit. Ik zag een meisje mijn kant op komen en bleef zuchtend staan. Oh god nee. Ze keek me verlegen aan terwijl ze zich al stamelend voorstelde. Schattig, maar niet mijn ding. Ze leek zelfs niet eens op Fay. Ik wimpelde haar beleefd af en liep het water in. Zonder om te kijken of ze nu effectief weg was of niet.

Haar telefoon trilde net toen ze begonnen was met lezen. Er rolde een diepe zucht over haar lippen en ze nam haar telefoon op. Het was haar moeder. Een glimlach verscheen en vrolijk babbelde ze over van alles en nog wat. Ze bedacht zich dat ze zijn nummer niet had en keek even sip, maar al snel was ze weer vrolijk. Toen ze opgehangen had glimlachte ze nog steeds en ze ging weer liggen lezen met haar zonnebril op. Ze wist niet waarom ze nu ging lezen, ze had er gewoon zin in. Ze vroeg zich af hoe het met William ging, wat hij nu aan het doen was.

oké, skipskip.

William
Ik slenterde verveeld door de supermarkt en bekeek een ravioli uit blik. Hm, dat kon ik eens proberen. Ik kieperde hem in mijn mandje en liep door naar de volgende gang. Ravioli uit blik, lasagne uit een doos, pizza uit de diepvries. Dat zijn zo'n beetje de dingen die ik at op een week. Ik liep door naar de zeep, die bijna op was. Oh god, waarom moesten er zo veel verschillende soorten bestaan. Met gefronste wenkbrauwen keek ik welke ik moest nemen. Dan alleen nog een nieuwe tandenborstel, liefst zo een dat muziek maakt, en dan had ik alles.

Met tegenzin liep Fay door de supermarkt, ze had nog steeds hoofdpijn, en nu begon haar keel ook zeer te doen. Ze zou toch niet ziek zijn? In haar mandje lagen gezonde dingen, maar dat was ook voor een deel omdat Fay het heel leuk vond om te koken. Wat er nu in haar mandje lag? Een rode paprika, sla, komkommer en tomaat. Ze ging vanavond pasta eten, maar ze wilde daar wel een salade bij. Natuurlijk had ze ook nog wat andere dingetjes nodig en ze liep naar de koeling, waar ze een pak melk uit pakte. Toen ze alles wel zo'n beetje had liep ze richting de kassa. Ze kwam langs de zoetafdeling en pakte een pak koekjes. Toen liep ze verder en wie ze toen zag, dat vond ze niet zo leuk, gezien haar hart van angst en verliefdheid sneller begon te kloppen. William. Ze liet het pak koekjes vallen en bukte om het op te rapen. Ze gooide het in haar mandje en nam een omweg richting de kassa, in de hoop dat hij haar niet gezien had. Waarom, waarom moest hij overal zijn waar zij ook was?

William
Ik haalde een tandenborstel en legde die in mijn mandje. Zo, dan had ik alles. In de verte zag ik opeens het bekende donkerbruine haar van Fay. Ze liep met een grote ronde boog om me heen en ging richting de kassa. Ik versnelde mijn pas en ging achter haar staan. Zo, dus nu ging ze me ontwijken? Alsof ik te ontwijken was, tss. Ik grijnsde breed. 'Hoi Fay.' zei ik en glimlahte breed naar haar. 'Ik had precies het gevoel dat je me ontliep, dat klopt toch niet?' Oh ik was gemeen, veel te gemeen.

Fay verschoot van kleur toen ze zijn stem hoorde. Ze draaide zich om en keek in zijn breed grijzende gezicht. Het was maar goed ook dat ze niet had toegegeven dat ze hem heel erg leuk vond, dat ze zelfs verliefd op hem was. Hij deed nu al hartstikke gemeen tegen haar, dus het was hem alleen om het zoenen gegaan. Die lieve woorden... het betekende allemaal helemaal niets. Ze beet op haar lip, dit was toch een klap voor haar. Ze had ergens diep vanbinnen gehoopt dat hij degene was die haar écht leuk vond, dat hij haar wel de moeite waard vond. Maar het was gewoon waar, dacht Fay, niemand paste bij haar. 'Nee, ik zag je niet' antwoordde ze rustig en ze begon haar spullen op de band te leggen.

William
Ik glimlachtte een beetje toen ze helemaal rood werd. Haar excuus was ongeloofwaardig, maar ik besloot er niet verder op door te gaan.'Hoe gaat het?' vroeg ik en streek met mijn vingertoppen even over haar wang als teken van begroeting. Ik wist dat ik niet mocht overdrijven. Ik had beloofd dat ik haar niet zou pushen. 'Wauw, wat ben jij een gezonde eter.' lachtte ik en begon mijn spullen op de band te leggen met een beetje plaats tussen. 'Ik kan niet koken, dus ik eet lekkere diepvriespizza.' zei ik en glimlachte naar haar.

Fay wilde niet dat hij haar aanraakte, ze voelde zich gebruikt, alsof ze zijn speeltje was. Nu even aardig zijn en dan kon hij haar weer zoenen. Nou nee dus. Wat was ze stom geweest, ze had zijn woorden bijna gelooft. Bijna had ze gelooft dat hij haar als zijn vriendin wilde en niet zou stoppen voordat hij haar zo kon noemen. Ze pakte zijn hand en trok die bij haar weg. 'Niet doen' mompelde ze en ze rekende haar boodschappen af. Toen ze alles weer in haar tas had gedaan, en zijn vragen had genegeerd, draaide ze zich om en liep de supermarkt uit. Bah, hoe had ze zo naïef kunnen zijn?

William
Ik keek haar na. Ik begreep niet wat ze opeens had. De vrouw aan de kassa begon traag mijn spullen af te rekenen. Het liefst wou ik haar achterna lopen. 'Komaan mens.' gromde ik naar de vrouw. Ze verstond er natuurlijk niks van maar aan mijn geirriteerde ondertoon te horen deed ze wel sneller voort. Uiteindelijk betaalde ik en liep Fay achterna. Haar huis was van hieruit de rechtse kant op, dacht ik in mezelf en begon die kant uit te lopen. Uiteindelijk zag ik haar lopen. 'Fay!' riep ik en rende naar haar toe. 'Fay, wat is er?' vroeg ik en keek haar aan. 'Waarom ben je zo boos?'