Orpg. Cynthia & Michelle.

Schuifelend door de kamer liet Mia haar ogen op elk voorwerp vallen, maar niets was goed genoeg om zo iemand te verwonden. Stilletjes liep ze naar de badkamerdeur en ging er naar binnen waarna ze de deur weer achter zich sloot. Doorzoekend raakte ze alles aan en keek ze overal onder. Na een tijdje voelde ze iets onder een kastje liggen en schoof het eronder uit. Wat moest hij nou weer op de badkamer met een vleesmes? Een vervelende rilling ging door haar lichaam heen en ze keek kort om naar de deur, om er zeker van te zijn dat hij er niet aan kwam. Nu was alleen de vraag waar ze het mes kon laten. Ook moest ze hem er wel van zien te overtuigen dat ze niets van plan was, want ze wist wel bijna zeker dat hij dat al wel door moest hebben. Ze moest snel iets verzinnen, maar om haar vrouwelijke charmes bij hem erin te gooien leek haar ook niet heel fijn...

William
Een zachte klik toen ze naar de badkamer ging. Ik moest glimlachen toen ik het zachte metaal van het mes hoorde slepen over het badkamerkastje toen ze het mes naar zich toetrok. Ik had het speciaal daar gelegd om haar valse hoop te geven. Natuurlijk zou ik doen of ik helemaal niet wist dat daar een mes lag, zodat ze een bepaald gevoel van overwinning kreeg. Ik zei toch dat ik sadistisch was. Ik grinnikte zacht om haar domheid terwijl ik keek hoe de kok in het programma uien fijnsneed. Ergens had ik wel verwacht dat ze een douche ging nemen of iets ging eten. Maarja, mensen waren dan ook zo onvoorspelbaar soms.

Mia liet haar ogen over haar jurkje heen gaan. Ze draaide met haar ogen en zuchtte geërgerd. Waarom had ze geen broek aan getrokken? Ze keek naar de vlijmscherpe mes en drukte haar vinger iets tegen de punt aan. ''Au.'' Fluisterde ze zacht en voelde haar vinger een beetje gloeien. Op zo'n moment kon ze zichzelf wel voor d'r kop slaan. Gauw stopte ze het mes tussen haar bh en zorgde er zo voor dat ze zelf niet geraakt werd door het mes, en dat ie niet te zien was. Ze keek even naar de douche en schudde haar hoofd kort; die zou ze later wel een keertje nemen, nu zou ze zich moeten concentreren op het verwonden van hem, al moest ze hem eerst om de tuin heen leiden. Echter wist ze niet precies hoe ze dat moest aan gaan pakken. Ze liep de badkamer uit en legde het bord waar het eten op lag in haar ene hand, waar ze de trap mee af liep en vervolgens de woonkamer in schuifelde.

William
Ik keek op toen ze de woonkamer kwam inschuifelen. Haar warmte vulde meteen de hele kamer. Maar dat voelde zij natuurlijk niet. 'Hoi' mompelde ik even en keek haar aan. Natuurlijk zag ik meteen dat het mes tussen haar bh zat. Ik kon de vorm door haar jurkje onderscheiden. Het mes zat met de punt naar beneden. Ik richtte mijn blik verveeld weer op het scherm terwijl ik terug de zenders afging. Ze had het eten in haar ene hand. 'Eet' zei ik weer zacht dwingend. 'Of neem iets anders uit de koelkast.' mompelde ik zacht. De kok was nu druk bezig met aardappelen bakken in een pan om die vervolgens te overgieten met een vieze bruine champignonsaus. Menseneten was echt walgelijk, bah.

''Hoi,'' zei Mia en zonk nog steeds een beetje in haar gedachten. Het was immers moeilijk om zo'n plan te bedenken, vooral als het ging om leven of dood; althans dat was het voor haar. Als ze heel haar leven bij deze gek moest door gaan brengen, was ze naar haar gevoel al dood. Haar blik ging over naar het eten en ze zuchtte even, van de spanning waarschijnlijk. De hongerheid nam de overhand en ze besloot toch maar om een paar happen te nemen. Het zou haar ook wel helpen om beter na te denken over dingen. Ze keek naar de tv en zag dat hij naar een kookprogramma aan het kijken was, waarvan ze niet helemaal begreep waarom hij het deed. Twijfelend ging ze naast hem zitten, zonder hem één keer aan te kijken. Ze wist ook gewoon echt niet hoe ze dit moest gaan doen. Het was niet iets wat ze elke dag deed...

William
ik keek naar haar en legde de afstandsbediening in haar schoot. 'Kijk maar, ik ben toch nergens naar aan het kijken.' zei ik en zakte een beetje onderuit op de bank en sloot mijn ogen. Niet dat ik ging slapen, dat kon ik toch niet. Geirriteerd staarde ik naar de tv. Ik had behoefte aan haar bloed, maar als ik nog meer nam zou ze duizelig worden. Maar wat maakte het uit als ze een beetje duizelig werd. Ik haalde diep adem en nam haar arm vast terwijl ik haar zacht naar me toetrok. In de polsen zat de concentratie toch sowieso lager zodat ik zeker niet in verleiding zou gebracht worden om haar helemaal leeg te zuigen. Ik zette mijn tanden in haar pols terwijl ik het bloed begon op te zuigen. De heerlijke, overweldigende smaak maakte me gek.

Enkel een knikje beantwoorde zijn opmerking, geen zin hebbend aan het praten. Mia keek kort naar hoe hij zich onderuit liet zakken en de manier waarop hij zijn ogen sloot. Ze draaide haar gezicht terug naar de tv en hield de afstandsbediening vast, waarna ze langs een paar zenders ging, maar niets interessants kon vinden. Pardoes zat zijn hand om haar arm geklempt en ze keek hem angstig aan, hoe graag ze ook wilde dat het niet gebeurde. Dat ze niet bang voor hem hoefde te zijn. ''Laat los!'' Schreeuwde ze en keek met grote ogen naar zijn enorme hoektanden die in haar pols gingen. Gillend haalde ze met haar andere hand gauw het mes tussen haar bh weg en sloeg met de vlijmscherpe punt in zijn heup. Ze begon al vlug weer duizelig te worden door het bloedverlies, en ze kreunde door het gillen heen van de pijn die hij haar bezorgde.

William
Ik zuchtte zacht toen ze begon te kreunen van het bloedtekort. Nee, ik wou niet stoppen. Ik zou in duizend stukjes breken als ik nu stopte. Mijn tanden gleden uit haar huid en ik haalde kwaad het vlijmscherpe mens uit mijn heup. Pijn deed het niet, maar het voelde op één of andere manier ongemakkelijk. Ik pakte haar op en deed het raam open. 'Echt, ik kan je zo vermoorden als ik wil' zei ik tegen haar en hield haar uit het raam. Als ik haar losliet, zou ze doodgaan. 'Goed begrepen?' vroeg ik en brak het mes voor haar neus in kleine stukjes. Dan liet ik haar los en viel ze naar beneden. Ik flitste langs de trap naar beneden en ging snel naar buiten waar ik haar net opving voor ze op de grond viel. Ik kon aan haar gezicht zien hoe bang ze was. 'De volgende keer vang ik je misschien niet meer op.' dreigde ik en gooide haar ruw over mijn schouder terwijl ik naar boven begon te klimmen op de muur.

Mia voelde dat zijn tanden uit haar huid kropen, maar een opgeluchte zucht kon er niet vanaf, aangezien hij al snel haar oppakte en haar uit het raam liet handen. Kort kneep ze haar ogen dicht, maar deed ze al gauw weer open om als een gek te knikken op zijn vraag. Je wist maar nooit wat hij ging doen als ze er geen antwoord op gaf. Haar ogen gingen naar het mes dat hij voor haar neus in kleine stukjes brak. Hoe kon hij zo onwijs sterk zijn? Tegenover hem voelde ze zich echt gigantisch slap, en dat was ze dan ook wel. Ze schrok zich letterlijk de pleurus toen hij haar los liet en ze met een enorm vlug tempo naar beneden viel. Ze sloot haar ogen, besluitend om niet naar beneden te kijken. Gillend viel ze ergens in en opende haar ogen gelijk al weer. Ze zag dat hij haar had opgevangen, maar was nog steeds in shock; ze dacht dat ze letterlijk dood zou vallen. Verstijfd merkte ze dat hij haar over zijn schouder heen gooide, en ergens op omhoog klom. Ze besefte even niets meer en het leek wel alsof ze sliep maar nog wel haar ogen open had.

William
Het liefste van al wou ik haar vermoorden. Langzaam en pijnlijk, maar dan had ik dat heerlijke bloed niet meer. Ik kroop langs het raam naar binnen en gooide haar door de kamer op de bank. Meisjes, bah. Ik ging naast haar zitten en ging terug langs alle tvzenders tot ik uiteindelijk iets vond. Alsof er niks gebeurd was. Haar hart ging tekeer, dat kon ik horen. Om haar nog een beetje meer te pesten gooide ik de restjes mes op haar schoot. 'Wil je nog eens proberen?' vroeg ik en keek haar met een lieflijk glimlachje aan. Ik was echt zo gemeen.

Met een min of meer normale klap landde Mia op de bank en vormde haar lichaam in een lighouding. Het werd haar allemaal even te veel en ze wist nog steeds niet hoe ze dit alles aan moest pakken met een zeer sterke vampier. Maar slim nadenken kon haar nog redden, al had ze daar nu de krachten niet voor. De restjes van het gebroken mes lagen op haar schoot, maar ze negeerde ze volledig. Ook hem negeerde ze. Ze moest zich focussen op het bedenken van goede plannen om weg te kunnen komen. Misschien was het ook wel beter om wat te rusten, of niet? Ze schudde haar hoofd even om bij zinnen te komen, maar was nog steeds in shock. De tranen brandden achter haar ogen en ze keek hem heel even aan.

William
Weer kroop het schuldgevoel op in mijn borst toen ik haar zo zag liggen. 'Niet huilen.' mompelde ik en beet even op mijn lip. Dan wendde ik mijn blik af en staarde naar de tv. 'Weetje, ga je douchen of euh, neem een bad ofzo.' zei ik er nog achteraan en keek haar aan. Haar geur maakte me gek van verlangen naar haar bloed, maar ik had al te veel genomen vandaag. Ze was al duizelig, en vermoeid. 'Het spijt me.' mompelde ik. 'Maar het is nu zo.'

Mia's blik wende zich weer gauw af toen hij net deed alsof hij het erg vond dat ze zou moeten huilen. Hij was een verschrikkelijke monster dat gewoonweg harteloos was, en geen medelijden met wie dan ook had. Ja, met zichzelf dan. Zonder wat te zeggen, stond ze voorzichtig op om terug naar boven te lopen. Het leek haar toch wel een goed idee om even een douche te nemen. Dan zou ze zich kunnen ontspannen en voelde ze zich ook weer schoon. De belachelijke opmerkingen die hij als laatst nog gemaakt had, maakte haar alleen maar bozer. Kon hij niet gewoon naar de bloedbank? Ze kon bijna met zekerheid wel zeggen dat hij vast meer mensen leeg gezogen had, maar dit zou niet bij haar gebeuren. Ze zou zich niet dood laten maken door een of andere gestoorde gast. Ze liep zijn kamer in, door naar de badkamer en sloot de deur achter zich waarna ze zich ontdeed van haar kleren en onder de douche ging staan.

William
Ik haalde opgelucht adem toen ze opstond en wegliep. Ik had medelijden gekregen met haar. Echt medelijden, ik vroeg me af sinds welke dag ik zo zwak geworden was. Ik keek haar na en zette de tv weer aan. Veel had ik toch niet te doen in dit huis. Een muziekshow, een romantische serie, een komische film of een horrorfilm. Aangezien in horrorfilms meestal bloed komt en ik dan heel geirriteerd raak omdat ik dorst krijg enzo zette ik het maar op de komische film. Verveeld staarde ik naar het beeldscherm en haalde een tijdschrift boven dat ik begon te doorbladeren.

De warme stralen kletsten over haar lichaam heen en het werkte vooral ontspannend. Iets waarvan Mia dacht dat ze het nodig had. Ze waste zich grondig en spoelde uiteindelijk haar haren uit. Eigenlijk wilde ze helemaal niet meer onder de douche uit komen. Zo hoefde ze hem niet te zien en hoefde ze geen pijn te lijden. Haar hersenen werkten overuren en toch kon ze niets bedenken wat haar zou kunnen redden. Met een geïrriteerde zucht stapte ze onder de douche vandaan en droogde haar haren af die ze erna naar achteren gooide. De handdoek maakte ze vast om haar lichaam heen en ze liep vervolgens de badkamer uit. Ze richtte haar blik op de wond op haar pols en knabbelend op haar onderlip liep ze naar zijn kamer.

William
Ik hoorde haar onder de douche staan en ik stond op. Ik had teveel dorst, en van haar kon ik geen bloed meer nemen. Ze had al tekort. Ik stond snel en behendig op en kroop uit het raam. Aangezien zij nu toch onder de douche stond zou ze het niet merken. En zodra ze een ontsnappingspoging ondernam zou ik het wel horen. Ik bleef even staan in een drukke straat en zocht de beste geur die er te vinden was. Een man van in de veertig had een goede geur, niet zo goed als die van Mia maar toch de beste van de hele straat. Ik trok hem uit zijn auto en dronk hem helemaal leeg. Dan legde ik hem in een straat en stak het geld van zijn portefeuille in mijn achterzak. Wauw, die man was echt rijk.

In zijn kamer aangekomen, liep ze naar de kast om daar wat kleren uit te halen. Het was niet bepaald haar smaak, maar dat was nu niet het belangrijkste. Aangezien ze nergens een borstel of kam kon vinden stak ze haar vingers maar meerdere malen door haar haren heen om zo zichzelf van een paar klitten te verlossen. Mia trok toen pas een wenkbrauw op; ze hoorde niets meer, zelfs geen tv. Met een vreemd gevoel liep ze de trap af naar beneden, maar zag niemand. Een tijdje stond ze stil, niet wetend of ze nu weg moest rennen of moest blijven. Ze had wel eens een film gezien waarin vampieren voorkwamen, en hoe je van ze af moest komen. Maar ze wist ook niet of het allemaal wel klopte. Ze moest iets logisch verzinnen. Hij had haar om haar bloed. En wat nou als haar bloed niet meer goed was en zij daar voor zou zorgen? Nee, dat werkte niet. Dan zou hij haar hoogstwaarschijnlijk vermoorden en een ander doelwit zoeken. Zuchtend zocht ze naar een oplossing, waarvan het leek dat er geen was.

William
Ik haalde diep adem en veegde de laatste restjes bloed van mijn lippen. Ik was voldaan denk ik. Maar toen ik moest denken aan de geur van Mia thuis kreeg ik weer een prikkend gevoel in mijn nek en ogen. Ik liep terug naar de hoofdstraat terwijl ik wachtte tot er een nieuw slachtoffer passeerde. Na tien minuten passeerde er een oud vrouwtje met haar boodschappen onderweg naar huis. Haar bloed had wel iets, iets fruitig. Maar weer niet zo goed als dat van Mia. Ik trok haar meedogenloos mee en zoog haar bloed ook tot ze helemaal leeg was en gooide haar op de andere man.

Als ze er levend vanaf wou komen, was dit misschien toch wel de enige kans om te ontsnappen. Vliegensvlug trok ze haar schoenen aan en keek er toen met draaiende ogen naar. Hakken, fijn. Snel deed ze ze weer uit. Dan maar op blote voeten. Mia rende de deur uit en begon sneller te rennen bij het idee dat hij haar zo kon ruiken. Ze had geen idee waar ze was, maar het kon toch nooit heel ver weg van haar eigen huis zijn? Rennend keek ze goed om zich heen of ze hem niet zag, en dat was gelukkig nog niet zo. Ze baalde er echter ook enorm van dat er geen mensen in de buurt waren, dan kon ze om hulp vragen. Na een tijdje stopte ze met rennen en hijgde ze uitgeput. Ze liet haar ogen op een man vallen dat langs kwam wandelen en rende erheen. ''HELP ME ALSTUBLIEFT!'' Schreeuwde ze naar hem en zag dat hij haar vreemd aankeek en haar gewoon negeerde, aangezien hij door liep. Ze liep hem achterna en pakte hem vast terwijl ze op de grond ging zitten en begon te huilen. ''Helpt u me alstublieft?!''

William
Kwaad schopte ik iets omver. Ze had het toch gedaan. Nog voor ze nog iets kon zeggen tegen de man plukte ik haar van de grond. De man keek me aan. Ik keek haar aan. 'Nu moet je goed kijken.' siste ik kwaad en vermoordde hem op zo'n onmenselijke manier dat ik er zelf bijna misselijk van werd. Zijn lijk gooide ik aan de kant en ik liep dreigend op haar af. Ik pakte haar op en begon naar huis te lopen. 'Nu wil ik dat je eet, slaapt en zorgt dat je bloed weer op peil komt.' dreigde ik en kroop weer naar binnen. Ik duwde haar gewelddadig, maar toch zacht zodat ik niks brak ofzo haar weer mijn slaapkamer in. Ik balde mijn hand tot een vuist en sloeg kwaad iets kapot.

Geschrokken keek Mia om naar de jongen die ervoor zorgde dat ze weer stond. Ze huilde en gilde het uit toen hij de man op een vreselijke manier vermoorde. ''Niet doen!'' Schreeuwde ze nog, maar het had geen effect op hem. Ze werd misselijk van het kijken naar het lijk, en had de neiging om over te geven. Ze keek hem bang aan op het moment dat hij haar oppakte, en huilde tenslotte nog steeds door het gillen heen. Dit kon hij echt niet maken. Ze werd de kamer ingeduwd en knalte met haar zij tegen een kastje aan. Al meteen zakte ze naar de grond en schrok van zijn actie.

William
Ik keek naar haar. 'Dat gegil werkt niet. Niemand kan je horen.' zei ik kwaad en keek naar haar. Ze zag bleek, dat kwam waarschijnlijk omdat ik vlak voor haar neus iemand vermoord had, maarja eigen schuld. Dan zal ze de volgende keer wel twee keer nadenken voor ze weer zo'n ontsnappingspoging onderneemt, dacht ik in mezelf.Toen ze tegen het kastje aankwam keek ik haar aan, maar toen ik haar uiteindelijk een soort van schrikgeluidje hoorde maken draaide ik me om en liep weg. Ik liep naar de woonkamer waar ik uiteindelijk ging zitten op de bank.

Al wilde Mia het niet toegeven, hij had gelijk. Het gillen werkte voor geen meter. Niemand zou haar komen redden, immers wist niemand waar ze uit hield. Ze zag dat hij weg liep en huilde nog wat na. Ze drukte zacht haar hoofd tegen een muurtje aan en keek uitdrukkingsloos naar de koude vloer waar ze op zat. Nu wist ze zeker dat ze hier niet weg kon komen. Hij kon merken waar ze was, bleek maar weer. En zelfs de kracht had ze er nu even niet meer voor. Ze was nog duizelig van het bloed dat hij afgenomen had, en ze was misselijk van de man die voor haar neus vermoordt werd. Snikkend haalde ze een hand door haar haren heen en sloot haar ogen uiteindelijk, waarna ze al snel in een diepe slaap viel.

William
Ik stond op toen ik ineens geen gesnik of gilletjes ofzo hoorde. In een flits stond ik bij haar en keek haar verbaasd aan. Ze sliep dacht ik? Ik had nog nooit iemand zien slapen, bewusteloos wel, daar leek het een beetje op. Ik pakte haar op en legde haar voorzichtig op mijn bed waar ze kon verderslapen, daar diende een bed toch voor. Ik stond op en liep terug naar de bank waar ik nu languit ging op liggen. Ik had geen slaap nodig, maar nu had ik wel het gevoel dat ik wat kon gebruiken. Ik zuchtte zacht en staarde verveeld naar de tv.

Mia sliep zo diep dat ze niet wakker werd van het getil. Ook merkte ze niets meer van de omgeving. Het uitrusten moest wel goed voor haar zijn na zo'n verschrikkelijke dag. De droom die ze kreeg was niet bepaald wat je dacht een leuke droom. De moord op de man stond in haar hoofd én haar netvlies geprent en steeds weer kwam het stukje voor zich. Ze schoot omhoog en voelde het zweet op haar voorhoofd parelen. Dit was de realiteit. Iets vreselijks waar ze in verzeild geraakt was. Ze voelde dat het comfortabel zat/lag en keek naast zich naar de grond. Ze kon zich toch nog echt herinneren dat ze voor het kastje tegen de muur aan zat. Had hij haar dan op bed gelegd? En waarom? Ze sloot haar ogen weer even kort, maar had al snel genoeg door dat ze niet meer in slaap zou kunnen vallen.