''Ja ja, slijmbal.'' zei Mia lachend en zag dat hij al was gaan staan. Er waren zo veel voordelen aan hem, maar ook genoeg nadelen. De nadelen probeerde ze echter wel te vergeten, in ieder geval probeerde ze er niet te veel aan te denken, er niets om te geven. Wel, ze vond nog steeds dat het het beste was wanneer ze bij hem bleef. Hij kon haar goed beschermen, ondanks dat ze het nu ook wel zelf kon, maar je wist het maar nooit. Ze liet haar omhoog helpen door hem en rechtte haar rug. ''Ja natuurlijk kom ik bij je liggen. En oké,'' lachte ze en klom én sprong naar beneden.