ORPG. Cynthia en Iris.

Lucas
'Hm, ik ben al heel wat gewend van mezelf.' zei ik met een brede glimlach. Ik ging met mijn hand door haar haar toen ze zei dat ik haar knuffelbeer was. 'Jij bent ook die van mij' zei ik zacht. Ik drukte mijn lippen tegen haar hoofd en glimlachtte. 'Ja?' vroeg ik toen ze mijn naam zei. 'Hangt ervan af of het goed of slecht is' mompelde ik, op mijn hoede.

'Ik vind het wel leuk om jou knuffelbeerin te zijn hoor,' zei ze geamuseerd. Ze snapte nu waarom meisjes zo gek waren op vriendjes en mensen die van hen hielden en hen te omhelzen als ze in de put zaten. 'Ik vraag je toch nooit slechte dingen?' vroeg ze verbaasd. Waarom dacht hij gelijk dat ze slechte dingen zou vragen. 'Ik wou alleen vragen hoe het nu tussen ons zit en of we hier nog wel uit kunnen. Is dat slecht of zit het er tussen in?' Ze schoof een stukje opzij van Lucas en keek hem aan en beet zacht op haar lip. Had ze hem dit niet moeten vragen?

Lucas
Ik glimlachte toen ze zei dat ze gelukkig was om mijn berin te zijn. Ik keek naar het knapperende haardvuur terwijl ik wachtte op de vraag. 'Nee, dat is waar. Maar soms ben ik wel een beetje bezorgd' gaf ik eerlijk toe. Ik keek in haar ogen toen ze vroeg hoe het nu exact zat tussen ons. 'Voor mij is het meer dan alleen vriendschap, maar ik weet dat dit allemaal nieuw voor je is, dus wil ik je niets opdringen en als jij alleen maar vrienden wil zijn, is dat met grote tegenzin goed voor mij.' antwoordde ik.

'Niet zo bezorgd, dat is niet goed voor je,' zei ze met een glimlach en Amanda kroop weer tegen hem aan. Het was een fantastisch gevoel om tegen hem aan te kruipen en te weten dat hij haar tegen zich aan trok en liefkozend haar aan zou kijken. 'Ook al is het nieuw voor mij, eens moet de eerste keer zijn niet waar? En misschien dringen we ooit wel eens teveel aan elkaar op maar dat is niet nu. Ik geniet van elk moment dat ik bij je ben en je je arm om me heen hebt. Ik weet niet of dat wederzijds is maar ik hoop dat we verder kunnen gaan als meer dan vrienden.' Amanda haar stem was zachter geworden toen ze begon te praten en de schaamde zich voor haar eigen woorden. Had ze dit wel goed aangepakt? 'Sorry als ik de woorden verkeerd heb gebruikt,' fluisterde ze zacht.

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Tja, ik ben nu eenmaal een bezorgde stresskip' gaf ik eerlijk toe. Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte mijn lippen in haar haar toen ze tegen me aankroop. 'Hm, daar heb je gelijk in. En ik ben blij dat ik degene ben die je het aspect "eerste vriendje" kan bijbrengen.' zei ik met een glimlach. 'Ik hoop ook dat we verder kunnen dan meer als vrienden.' Ik keek haar met een frons aan toen ze zich verontschuldigde voor haar woorden. 'Je moet je toch niet verontschuldigen?' antwoordde ik, ook zacht.

'stresskip,' lachte ze zacht. Haar ouders hadden dat woord nog nooit gebruikt maar het klonk  grappig. Toen Amanda zijn lippen op haar hoofd voelde sloot ze haar ogen en zweefde even op een wolk maar was al snel weer op de aarde toen Lucas begon te praten. 'het eerste en laatste vriendje,' grinnikte ze zachtjes en ze liet haar vingers zacht over zijn hand glijden en haar vingers met de zijne te verstrengelen. 'Het ging niet expres, het is een automatisme om mijn excuses aan te bieden.' ze haalde even licht jaar schouders op. 'Zal het niet meer doen, oke?' ze keek op naar Lucas en glimlachte stralend. Wat deed deze jongen toch met haar? Hij leek wel het beste in haar om hoog te halen en alles iets mooier leek laten. 

Lucas
Ik glimlachtte naar haar toen ze mijn woordje herhaalde. Ik drukte haar dicht tegen me aan toen ze zei dat ik haar eerste en laatste vriendje zou zijn. Daar was ik blij om. Zo'n meisje als Amanda was één uit de duizend. Ze was lief, grappig, slim, mooi, schattig, verlegen en om eerlijk te zijn kon ik nog wel even doorgaan. Ik glimlachtte. 'Sorry-zegger' zei ik plagerig en drukte mijn lippen even kort op de hare. Ik hield van de mysterieuze, lieve blik in haar ogen. Door haar geraakte ik in een trance.

Lucas was echt een knuffelbeer. 'Je bent echt een knuffeltje,' grinnikte ze zachtjes. Ze vond het lief dat hij zo tegen haar deed.Soms snapte ze echt niet waar ze hem aan had verdiend. Ze had het meerdere malen totaal verpest maar hij bleef van haar houden en hield vol. Ze schudde onbewust haar hoofd bij die gedachte. Hij was gek, gek in de kop. 'He, zit je nou met me te spotten?' vroeg ze lachend en ze keek hem met lachende ogen aan en voelde opeens hoe zijn lippen de hare raakte en verbaasd raakte ze haar lippen aan. Had hij nou werkelijk zijn lippen op de hare gedrukt? 

Lucas
Ik grinnikte zacht toen ze zei dat ik echt een knuffeltje was. 'Dankje' zei ik en knuffelde haar om haar woorden extra kracht bij te zetten. 'Ik zit niet met je te spotten' zei ik met een brede grijns. Ik keek haar lichtelijk geamuseerd aan toen ze met haar vingertopppen op haar lippen drukte. 'Ik ben een goede kusser, ik weet het' zei ik opgewekt. Ik dacht even na terwijl ik naar haar keek. 'Sorry als ik ongemakkelijk heb laten voelen ofzo' verontschuldigde ik mezelf ook.

Amanda sloeg lachend haar armen om zijn middel toen hij haar nog eens knuffelde. Zie je wel, wat dat betreft had ze het niet fout; hij was echt een knuffelbeertje. 'Niet te spotten? Hm, dan is het goed want anders...' Ze wist me god niet wat ze zou gaan doen maar goed, dat wist Lucas neit dus dat moest ze zo houden anders ging hij haar uitlachen omdat ze niet wist wat ze dan zou gaan doen. 'Wat heb jij toch een groot ego he,' zei ze hoofschuddend maar toen moest ze lachen maar daar stopte ze abrubt mee. 'Je zegt dat ik veel sorry zeg maar jij kan er ook wat van hoor... Als je om het minste of geringste sorry gaat zeggen kan je net zo goed elke morgen alvast tien keer sorry zeggen dan ben je er van af voor de rest van de dag.' Ze streek een pluk haar uit haar gezicht en keek hem aan. 'Ik meen het, ik ben geen watje.'

Lucas
Ik grinnikte zacht toen ze me met een glimlach bedreigde. 'Oh, nu word ik doodsbang' zei ik zacht en deed alsof ik huiverde van angst. Mijn glimlach werd breder toen ze zei dat ik een groot ego had. 'Mwah, dat valt nog wel mee.' lachtte ik. De stemming sloeg over toen ze abrupt stopte met lachen. Ik haalde opgelucht adem toen ik zag dat ze het niet erg gevonden had dat ik haar nog eens gekust had. 'Oke, ik zal het onthouden, sor..' Ik grinnikte zacht omdat ik weer bijna sorry had gezegt. 'Oke' verbeterde ik mezelf snel. Ik glimlachtte toen ze zei dat ze geen watje was. 'Mooi, ik ook niet.'

Lily
Ik ging op mijn tippen staan terwijl ik met mijn vingertoppen net aan de onderkant van het boek kon. 'Komaan' gromde ik geirriteerd. Ik maakte een sprong en trok snel het boek uit de lade van de bibliotheekkast. Mevrouw Rommella keek me kwaad aan. 'Sorry' zei ik zacht omdat ik de stilte verbroken had. Ik ging aan een leeg tafeltje zitten en opende het boek met de geschiedenis van zweinstein. Tja, wat moest ik anders doen in mijn vrije tijd? En dit was zowat het enige interessante boek te vinden hier in de gigantische bibliotheek. Ik bladerde door naar de stichters van de school en het verhaal dat erbij stond.

Amanda keek hem met een pruillip aan. 'Word maar bang, ik kan je zomaar alleen laten en dan ben jij alleen en ik ook dus doe me dat niet aan.' Ze vleide zich weer naast hem en staarde even voor zich uit. 'Jou ego is wel groot Lucas, jij bent soms wat hoe noem je dat? Te zeker over je zelf. Niet dat er wat mis mee is hoor, het is typisch jou.' Ze grinnikte zacht toen hij weer bijna sorry zei. 'Je leer snel.' Ze keek omhoog met een opgetrokken wenkbrauw. 'Geen watje? Ben jij geen watje? Wie heeft jou dat wijsgemaakt? Je springt al drie meter in de lucht als je een spin ziet.' Ze lachte van binnen, ze wist dat het niet zo was maar ze was benieuwd hoe hij er op zou reageren.

Met een broodje in zijn hand en zijn vrienden om zich heen liepen ze de bibliotheek in. Hij was opzoek naar Lily maar zijn vrienden hadden nog een boek nodig dus dit kwam mooi uit. Hij vroeg zich af waarom hij niet gewoon zei dat hij hier was om te zoeken of Lily hier was maar hij wou gewoon niet dat ze gevaar ging lopen. Dat was toch normaal? Met een bedachtzaam gezicht keek hij rond en zag haar aan een leeg tafeltje zitten en ging tegen over haar zitten. 'Wat zit jij hier alleen dan Lily?' vroeg hij zacht toen hij mevrouw Rommella zag staan. Bij haar had hij het al vaak genoeg verbruisd dus hij deed extra voorzichtig.

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Awh, ocharme, niet zo kijken want ik kan niet tegen zielige blikken' zei ik zacht toen ik haar pruillip zag. Ik grinnikte toen ze zei dat ik het haar niet mocht aandoen om weg te gaan. 'Mij slaan ze niet zo gemakkelijk bij jou weg.' gaf ik eerlijk toe en sloeg mijn arm om haar middel. Ik grijnsde toen ze een uitleg gaf over mijn ego. 'Weetje' begon ik. 'Van iemand anders zou ik dit niet pikken' zei ik en grinnikte zacht. 'Maar jij mag over me zeggen wat je wil' Ik grijnsde breed toen ze zei dat ik drie meter in de lucht sprong van een spinnetje. 'Oke, we zullen zien.' zei ik. Ik liet met mijn toverstok een klein spinnetje deze kant op komen en zette hem op mijn hand. Met een toverspreuk liet ik hem vergroten tot het formaat van een appel en grijnsde naar Amanda.

Lily
Ik kon zien hoe "the gang" van zwadderich naar binnen kwam gelopen. Een van die jongens keek kwaadaardig mijn kant op. Ik rolde met mijn ogen. Normaal zouden ze me al vervloekt hebben, want ik was een griffoendor die helemaal alleen zat. Ze deden niks omdat Daniel erbij stond. Ik wendde mijn blik af en las verder in mijn boek. Ik keek op toen Daniel tegenover me ging zitten. Er verscheen vrijwel meteen een glimlach op mijn gezicht. 'Ik ben aan het lezen.' antwoordde ik toen hij vroeg wat ik hier zat te doen. 'Ik wist niet dat je vrienden konden lezen?' gaf ik eerlijk toe toen ik ze naar de boekenkasten zag lopen.

'Ah, dus ik kan jou overhalen met een zielige blik?' vroeg Amanda met een opgehelderde blik en ze zakte weer tegen Lucas aan met een grijns op haar gezicht van hier tot Tokio. 'Dan heb ik hoe dan ook altijd een vriend aan mijn rechterhand,' zei ze met een glimlach en ze voelde hoe hij zijn arm om haar middel sloot en ze besefte dat hij het meende en de glimlach werd groter. Ze schrok zich helemaal te pletter toen Lucas een spin tevoorschijn toverde en hem zo groot maakte als een appel. 'Oke, oke sorry dat ik dat zei over die spin maar alsjeblieft haal dat beest weg oke?!' Ze sprong op en ging een meter verderop staan van Lucas en keek naar d spin en lette nergens anders op. Als Lucas dat beest naar haar toe gooide was hij er geweest, serieus.

Daniel keek met een gefronste wenkbrauw toen Dylan kwaadaardig naar Lily keek. Blijkbaar hadden ze zich er bij neer gelegd dat hij met haar om gingen. 'Lezen?' vroeg hij uiteindelijk langzaam. Hij had het zelf niet zo op lezen, daar moest je geduld voor hebben en dat had hij niet. Niet wat dat soort dingen betreft. 'Blijkbaar kunnen ze lezen, het moet wel anders kunnen ze niet ver komen in de lessen aangezien je veel moet lezen he? Maar goed, ze vinden wel dat kracht boven hersens gaat.' Hij haalde zijn schouders op, zijn vrienden moesten zelf maar weten hoe ze hun school afrondde. Hij maakte zich daar geen zorgen over.

Lucas
Ik zuchtte zacht. 'Jup, ik ben zwak als het op zielige blikken aankomt' zei ik en keek haar ook een beetje zielig aan. Ik keek haar lichtelijk geirriteerd aan toen ze zei dat ze "een vriend" aan haar rechterhand had. Ik kuchtte even. 'Een vriend?' vroeg ik zacht. Mijn glimlach werd breder toen ze opsprong en bij me vandaan ging staan. 'Wat? Bang van een spinnetje?' vroeg ik met een kleine glimlach. Ik behekste de spin en liet hem traag naar haar toezweven. 'Je moet toch niet bang zijn' zei ik geruststellend.

Lily
Ik knikte. 'De geschiedenis van zweinstein' zei ik zacht en hief mijn boek op om hem de titel te laten lezen. Ik glimlachtte toen hij vertelde over zijn vrienden van zwadderich die blijkbaar konden lezen. 'Hm, Je moet van allebei een beetje hebben. Maar als tovenaar of heks heb je niet echt veel aan kracht, meer aan verstand en je toverstok' gaf ik eerlijk toe. Ik sloeg mijn boek dicht en leunde er met mijn kin op. Ik zou niet lezen als hij erbij was.

Amanda streek over zijn wang heen en grinnikte zachtjes. 'Je klinkt zo net een klein, zielig jongetje dat getroost wil worden. Wist je dat?' Ze ging weer zitten en hoorde zijn geïrriteerde ondertoon in zijn stem. 'He, waar komt dat geïrriteerde toontje vandaan? Ik had het over een vriend ja. Een vriend die meer wil dan vriendschap. Dat kan toch?' Ze zakte iets onderuit. Ze waren vrienden, hij had haar immers niets gevraagd en ze vond het altijd typisch jongens om het meisje te vragen dus daar wachtte ze op. Verschrikt sprong ze weer op en ging verder van hem vandaan staan. 'Niet bang zijn? Jij stuurt een spin op me af van anderhalve meter, ik heb recht om bang te zijn.' Ze trok haar stok en de spin verstijfde, bleef zweven en staarde haar aan en ze kneep haar ogen tot spleetjes. 'Dit. is. geen. leuk. grapje. Lucas.' Ze deed een stapje achteruit en staarde naar Lucas.

Daniel kuchte. 'Dat klinkt erg spannend.' Hij hield gewoon niet van boeken en hij kon het niet laten om sarcastisch te doen over een boek, zeker niet over een boek als deze maar goed ieder had zijn ding en Lily hield van lezen, prima. 'Dat is waar, anders kom je niet ver.' Hij leunde iets verder voor over en trok het boek onder haar vandaan. 'Ik heb het hele kasteel door gezocht naar je, iedereen zei iets anders maar goed ik heb je gevonden. Zin om weg te gaan hier? Ze hebben het juiste boek nog lang niet gevonden dus ze zullen ons niet missen.' Hij keek haar aan. 'Al is het maar voor een uurtje.'

Lucas
Ik hield haar vast en grijnsde breed. 'Een klein zielig jongetje' herhaalde ik met een lach. 'Je weet toch dat ik niet alleen maar je vriend wil zijn.' zei ik zacht. Ik dacht even na. 'Oh, ik snap het' zei ik ineens. 'Jij wil dat ik je vraag?' vroeg ik en keek haar aan. Ik kon zien hoe ze een poging deed om de spin op afstand te houden. Maar mijn toverkracht was sterker. Haar angstige blik en stem maakte me vrijwel meteen bezorgd. 'Sorry' zei ik zacht en liet de spin verdwijnen met een zachte plof. Ik stak mijn hand uit in de hoop dat ze naar me toekwam.

Lily
Ik grinnikte zach om zijn sarcastische toon. 'Het is ook erg spannend.' lachtte ik. Ik keek hem even aan. Volgens mij was Daniel niet echt een lezer. Hij was waarschijnlijk iemand die actie in z'n leven wou. ' Ik viel met mijn hoofd op de tafel toen hij het wegtrok van onder me. Had hij echt het hele kasteel afgezocht alleen om mij te vinden? Er ging een kleine positieve rilling door me heen toen hij vroeg om samen weg te gaan. Ik knikte. 'Ja' zei ik zacht en stond op. Ik zette het boek terug op de plank, opnieuw met het nodige gespring, en liep dan naar de uitgang waar ik wachtte op hem.

'Je bent een gemene plaaggeest jij Lucas!' zei Amanda met een schorre stem. 'Dat was echt geen leuk grapje.' Ze keek naar zijn hand en naar de spin die net was verdwenen met een zachte plof en ze pakte zijn hand vast. 'Echt geen leuk grapje,' mompelde ze zacht en ze ging naast hem zitten en ze legde haar hoofd op zijn schouder. Toen ze zo tegen hem aan zat herhaalde de woorden van Lucas zich in haar gedachten. "Je weet dat ik meer wil zijn dan alleen maar vrienden." Ze glimlachte onbewust toen ze aan die woorden dacht. Hij meende het echt, het drong nu echt tot haar door. 'Ja, dat is een jongensding vragen. Dat horen meisjes niet te doen,' fluisterde ze zacht.

Gelukkig vatte ze het niet te letterlijk op en kon ze er om grinniken en hij grijnsde breed naar Lily. 'Ieder zijn ding, ik hou niet van lezen er zijn zoveel andere dingen die veel leuker zijn.' Toen ze instemde op zijn aanbod werd zijn grijns groter. 'Mooizo, ik hoopte al dat je ja zou zeggen.' Hij wachtte geduldig tot ze het boek had weggezet. Ze was te klein om er bij te komen maar hij hielp haar niet. Ergens verwachtte hij dan een antwoord dat zou lijken op: Ik kan het zelf wel en daar had hij even geen zin in.

Lily
Ik keek hem nieuwsgierig aan. 'Wat doe je dan als je moet leren? Dan moet je toch lezen?' vroeg ik en keek hem even aan. Ik liep achter hem aan toen hij op me stond te wachten en keek hem nieuwsgierig aan. 'Moest ik gezegd hebben dat ik niet wou meegaan, wat zou je dan gedaan hebben?' vroeg ik nieuwsgierig. Zou hij bij me gebleven zijn? Of terug meegegaan zijn met zijn vrienden? Ik volgde hem terwijl we door de gangen liepen, me nieuwsgierig afvragend waar we heengingen. 'Doe je eigenlijk zwerkbal?' vroeg ik.

Lucas
Ik keek haar zielig en verontschuldigend aan, in de hoop dat zij er net zo slecht tegen kon als ik. 'Sorry' zei ik zacht en haalde opgelucht adem toen ze mijn hand vastnam. Ik krulde mijn vingers rond de hare en leunde met de zijkant van mijn hoofd tegen haar hoofd toen ze die op mijn schouder legde. 'Komaan Amanda, het is wel de 21ste eeuw hoor, maar goed. Ik vraag het wel, maar niet hier en nu. Het kan nog romantischer' gaf ik eerlijk toe. Tja, zij vond dit belangrijk, dus zou ik het zo romantisch mogelijk maken voor haar en hoe vaak vroeg je ook verkering aan het meisje van je dromen? Eén keer maar.

'Dat is een uitzondering Lily, dat is geen lezen dat is leren weet je wel...' Daniel viel even stil. Ja voor leren maakte hij een uitzondering, hij wou niet blijven zitten en wist niet eens of dat kon op Zweinstein. 'Als jij niet mee ging zou ik een boek pakken en gezellig met jou gaan lezen. Klinkt dat niet fantastisch?' Hij keek haar grijnzend aan. Ja, voor een meisje als haar wou hij best een boek lezen. 'Ik speel geen zwerkbal alleen in de zomer met mijn neefje in de zomervakantie maar als die er niet is ben ik op de grond te vinden en niet in de lucht en jij?' Hij trok haar mee naar rechts en grijnsde breed.

'Geen probleem,' zei Amanda die alweer van de schrik was bekomen en genoot van Lucas zijn liefdevolle aanrakingen. Toen ze zijn hoofd tegen de hare voelde speelde ze even met haar vrije hand met zijn haar maar dat liet ze snel weer los en staarde naar hun handen. 'Nou en? Dan leef ik maar in de vroegere tijd ik vind het lief als jongens dat doen en daar verander jij niets aan Lucas.' Ze prikte hem zachtjes in zijn zij. Het maakte haar niet uit hoe hij het deed, het feit dat hij het wou doen vond ze al lief.

Lily
Ik dacht even na toen hij zei dat hij met me mee zou lezen. Hij hield toch niet van lezen? Na even nadenken had ik door wat hij bedoelde daarmee. 'Dat zou eigenlijk wel heel lief zijn' gaf ik eerlijk toe. Ik knikte toen hij zei dat hij alleen zwerkbal speelde in de zomers. 'Spijtig, want het is binnen een paar dagen wedstrijd, griffoendor tegen zwadderich, en dan kon ik misschien gezellig tegen jou spelen.' zei ik en grinnikte zacht. 'Ik ben drijver van griffoendor' antwoordde ik op zijn laatste vraag.

Lucas
Ik glimlachtte toen ze zei dat het geen probleem was. Ik drukte mijn lippen kort tegen de hare en staarde dan weer naar het haardvuur. 'Hm, oude Amanda' lachtte ik. Ik grinnikte toen ze me prikte. 'Maak je geen zorgen, ik vraag het wel, maar niet hier en nu.' Ik dacht even na en keek haar dan een beetje bezorgd aan. 'Als iemand anders je in tussentijd zou vragen zeg je toch nee?' vroeg ik lichtelijk op mijn hoede.

Daniel boog licht grijnzend voor haar toen ze zei dat het toch wel heel lief zou zijn. 'Dat vind ik leuk om te horen. Ben ik toch eens lief geweest, kan ik iets van mijn do list afstrepen. Dat was een grapje trouwens voor het geval je het verkeerd opvat.' De grijns brak weer door rond zijn lippen en hij haalde verontschuldigend zijn schouders op. 'Sorry, maar ik zal toekijken hoe je je fabeltastische kunstjes uithaalt met je knuppel en bezem. Wees gerust, ik zal er zijn.' Hij grijnsde breed naar haar en gebaarde dat ze naar rechts moesten. Eigenlijk wist hij nog niet waar ze heen gingen maar daar kwam hij zo wel op.

Amanda keek hem van opzij aan en zag duidelijk de contouren van zijn gezicht en ze sloeg die goed op in haar geheugen. Ooit zou ze die na gaan tekenen maar niet nu, misschien wel als het ooit over zou zijn. Zijn kus was zacht en ze glimlachte. 'Ik ben niet oud, ik vind de oude gewoontes soms gewoon veel leuker, romantischer.' Ze speelde met zijn vingers en keek ook nar het houtvuur en schudde haar hoofd. 'Wat een vertrouwen heb je zeg, tuurlijk niet. Sowieso die zullen niet komen dus.'

Lily
Ik glimlachtte door zijn buiging. Ik wist niet hoe hij het deed, maar elke keer dat hij in mijn buurt kwam kreeg ik een grijns op mijn gezicht, alsof hij wist hoe ik gelukkig moest zijn. Ik richtte mijn blik weer op de gang voor ons voordat ik zou staren ofzo. Ik schoot in de lach. 'Wat staat er dan nog zoal op je to do list?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Van hoge gebouwen enzo springen?' vroeg ik lachend. Ik sloeg rechts in toen hij gebaarde dat we die kant uitgingen. 'Hm, dan kom je toch supporteren voor griffoendor?' vroeg ik en keek hem nieuwsgierig aan.

Lucas
Ik kon haar blik op mijn gezicht voelen, iets wat me gelukkig maakte, en ik trok plagerig een gek gezicht. 'Hm, nee waarschijnlijk niet. Je bent wel jonger dan ik waarschijnlijk.' zei ik zacht toen ze zei dat ze niet oud was. 'Hm, sommige oude gewoonten zijn inderdaad wel leuk en romantisch, maar sommigen echt verschrikkelijk.' zei ik en grinnikte. 'Zoals korsetten enzo, als je dat ooit draagt, ken ik je niet meer.' lachtte ik. Ik keek haar lichtelijk verbaasd aan. 'Raar, want je bent een mooi én lief meisje' gaf ik eerlijk toe. 'Ik wou dat ik je eerder had ontmoet.'

'He, niet mijn do list uitlachen want wie hem uitlacht lacht mij uit dus je heb nu mijn diepste gevoelens gekwetst weet je dat...' Daniel keek haar plagend aan. Wat hield hij toch van mensen die niet alles letterlijk namen maar dingen ook wel eens met een korreltje zout namen. Gewillig liep Lily met hem mee naar rechts en plots besefte hij dat hij nu in feite eigenlijk alles zou bepalen wat ze gingen doen en waar ze heen gingen. Dus ook of er problemen zouden komen of niet en dat joeg hem toch wel angst aan. 'Als jij wil dat ik je kom supporteren bij Griffoendor moet dat. Als jij er gelukkig van word?' hij keek haar met een glimlach aan en sloeg linksaf, zichzelf afvragend waar ze heen gingen.

'Wauw, wat een prachtig gezicht was dat,' zei Amanda lachend terwijl ze zijn gekke bek probeerde te onthouden. Wat jammer dat ze er geen camera bij had nu anders was hij de klos geweest en stond het voor altijd vast. 'Jij bent ouder, ik ben net zestien geworden en wat betreft die korset... Die draag ik als pyjama dus geen commentaar ja.' ze grijnsde even. 'Grapje, ik draag geen korsetten, pff moet er niet aan denken dat iedereen dan naar me staart omdat alles dan zo opgepusht is. Eigenlijk is het gewoon een push up bh dat je martelt.' zijn laatst woorden lieten haar glimlachen. 'wat lief.' ze keek hem vertederd aan. 'Je bent me nu tegen gekomen, daar moet je genoegen mee nemen. Dat doe ik ook met het feit dat ik je nu pas heb leren kennen dit jaar.' ze boog zich naar hem toe en drukte zacht haar lippen op zijn wang. 'En liever ooit dan nooit, niet waar?'

Lily
Ik grinnikte zacht. 'Sorry, maar al die do-lists zijn allemaal hetzelfde' gaf ik eerlijk toe. 'Weetjewel, het meisje of jongen van je dromen krijgen, van hoge gebouwen springen, een ver land bezoeken, de lotto winnen, en die dingen.' verklaarde ik. Ik dacht even na toen hij vroeg of het me gelukkig zou maken dat hij kwam supporteren voor mij. Het was wel duidelijk dat het hem in problemen zou brengen. Maar opnieuw was het heel lief van hem dat hij dat allemaal wou riskeren. 'Doe maar niet, ik wil niet dat er iets gebeurd met je.' gaf ik eerlijk toe. De gedachte dat hij vervloekt werd door mensen die hij als zijn vrienden beschouwd was vrij pijnlijk, voor mij dan.

Lucas
Ik keek haar lachend aan. 'Ik weet het, ik weet het' zei ik met een trotse buiging. 'Woehoe, ik ben de oudste.' antwoordde ik enthousiast. Ik schoot in de lach toen ze zei dat ze die dingen als pyjama droeg. 'Nou, met een push up bh opzich is niks mis mee, eigenlijk nog wel vrij sexy, maar die korsetten maken je zo mager, dat je door een waterkraantje past.' zei ik en grinnikte zacht. 'En volgens mij krijg je helemaal geen lucht in die dingen.' Ik zuchtte even. 'Als ik je vroeger was tegengekomen, had ik je langer gekend' zei ik teleurgesteld. Ik sloot even mijn ogen toen ze haar lippen op mijn wang drukte. 'Ja, beter ooit dan nooit' beaamde ik.