ORPG. Cynthia en Iris.

Daniel grijnsde breed. 'Nou, ik hoef geen Lotto, geen ver land te bezoeken. Het is allemaal standaard en dat is saai. Ik wil een piratentocht maken, een kralenketting maken met roze kralen, een serie boeken lezen en mijn kinderen naar Zweinstein sturen en dan hopen dat ze niet op Zwadderich komen, min schoonouders aardig zijn en mijn vrouw geen mega puist met een haar op neus krijgt.' hij keek naar Lily. 'Nu mag u commentaar leveren over mijn lijst. Ga je gang.' hij keek haar afwachtend aan maar keek toch teleurgesteld. 'Schaam je je voor me dat ik je niet mag supporten?' hij meende het niet maar hij plaagde Lily graag.

'Ja, je bent de oudste dus geniet er maar van.' Amanda lachte even en grijnsde kort over zijn opmerking over de korsetten en sexy push up bh's. 'Als je dat zo sexy vind zal ik wel een meisje regelen dat je af en toe amuseert met een push up bh.' ze rilde bij ie gedachte. 'Toch maar niet, liever niet.' ze glimlachte en legde haar hoofd weer op zijn schouder. 'Dan moet je maar lang bevriend met me blijven, of meer, en dan kan je die tijd weer inhalen.' ze streelde zijn hand zachtjes met haar duim en luisterde naar het geknapper van het vuur. 'Daarom,' fluisterde ze

Lily
Ik luisterde naar zijn uitleg en kon mijn gelach amper inhouden. 'Een piratentocht, een roze kralenketting, een vrouw zonder puist, en boeken?' herhaalde ik. Onwillekeurig gleden mijn vingertoppen naar mijn neus, om te voelen of ik geen puistje had daar. Ik liet mijn handen terug langs mijn zij vallen en hoopte vurig dat hij het niet gezien had. 'Ik dacht dat je niet hield van boeken?' Ik legde mijn hand even op zijn arm toen hij me teleurgesteld aankeek. 'Nee, dat is het niet. Ik wil gewoon niet dat je vrienden je iets doen ofzo, als je als zwadderaar supportert voor griffoendor.' mompelde ik serieus, niet merkend dat hij me aan het plagen was.

Lucas
Ik grijnsde breed. 'Goed, daar zal ik van genieten.' Ik glimlachtte mee toen ze grijnsde over mijn opmerking. 'Ik wil geen ander meisje in push up bh, en jij hoef dat ook niet te dragen. Dat heb jij niet nodig om sexy te zijn' lachtte ik. Nu had ik haar weer een compliment gegeven, wat was ik toch een gigantische slijmbal. 'Meer dan vrienden' verbeterde ik haar op haar laatste opmerking.

Daniel knikte enthousiast. Ja, zijn lijst was wat zijn betreft best origineel en hij sloeg zijn arm om haar heen. 'Geen zorgen, er zit niets op je neus,' fluisterde hij zacht toen hij zag hoe ze met haar vingertoppen over haar neus. Ze was echt een fantastisch meisje. Toen ze een hele uitleg gaf over zijn support grijnsde hij breed. 'Lily, relax het was maar een grapje. Ik zal samen met de andere Zwadderaars je uitlachen en uitjoelen als je verliest en zeggen: had je me maar moeten laten supporten.' hij grijnsde. 'Vat het niet te letterlijk op. Ik zal je troosten hoor.'

'Wat je ook zegt, mij krijg je er niet in. Die dingen zijn martelend en lelijk ohja en nep.' Amanda glimlachte naar hem. 'Wat ben je toch een slijmbal hè? Maar toch lief.' ze staarde emotieloos voor zich uit, ze zakte weg in haar eigen gedachtenwereld. Waarom gaf ze hem nooit complimenten, een kus of zei ze dat ze van hem hield? Was ze bang voor zijn reactie? Ze wist het niet maar ze vond het niet leuk, ze baalde van zichzelf. 'Sorry, en ja ik heb het recht om dat te zeggen,' mompelde ze zachtjes.

Lily
Ik begon te blozen toen ik door had dat hij het wel had opgemerkt. Ik leunde tegen hem aan, voor zover dat kon tijdens het stappen, en liep met hem door de gangen. 'Nou, dat is nu ook niet wat ik wil. Doe maar gewoon neutraal, en als ik verlies mag je me inderdaad komen troostten' zei ik zacht. 'Is dat goed voor je?' vroeg ik met een glimlach. 'Natuurlijk vat ik het niet te letterlijk op, je heet nog altijd Daniel' lachtte ik zacht.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Vind ik niet erg' antwoordde ik op haar eerste opmerking. Ik zuchtte zacht toen ze zei dat ik een slijmbal was. 'Ik weet het, best wel zielig enzo.' gaf ik eerlijk toe. Ik knikte. 'Je hebt inderdaad recht om dat te zeggen, maar ik vind het spijtig dat je me als vriend ziet, een vriend doet toch niet dit?' begon ik en drukte mijn lippen zacht op de hare.

Daniel dacht even na en knikte uiteindelijk. 'Ja dat is goed, ik zal gewoon normaal er tussen gaan zitten met een boek en dan als het klaar is en we winnen enthousiast juichen, mijn tong naar je uitsteken en dan als je klaar bent zal ik je troosten.' Hij grijnsde breed. 'Daniel, goh hoe je dat zegt klinkt net alsof ik een status hier heb als jongen die dingen zegt die je niet te letterlijk op moet vatten.'

Amanda keek hem aan met een kleine glimlach. 'Je bent niet zielig, jij geeft tenminste complimenten. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets liefs tegen jou heb gezegd.' Ze beet op haar lip toen hij zei dat hij het spijtig vond dat ze hem als een vriend zag. 'Ik zie je niet als een vriend, echt niet,' maar haar woorden werden gesmoord toen hij zacht zijn lippen op hare drukte en ze voelde hoe haar mondhoeken opkrulden en ze beantwoorde zijn kus.

Lily
Ik glimlachtte naar hem. 'Met een boek' herhaalde ik verbaasd. 'Ik dacht dat je net gezegd had dat je helemaal niet van boeken houdt?' vroeg ik geamuseerd. De gedachte dat ik getroost zou worden door Daniel als ik verloor gaf me stiekem de hoop om te verliezen. Ik begon echt gemeen te worden tegenover mijn eigen afdeling, hopen om te verliezen zodat ik getroost kan worden door de leukste jongen over de hele school? Ik grinnikte zacht. 'Neehoor, ik ga ondertussen al even met je om en ik weet ondertussen wat ik letterlijk moet nemen en wat niet' zei ik en haalde mijn schouders op.

Lucas
'Hm, niet erg. Aangezien jij zegt dat ik een ego heb zal ik al wel weten dat ik supergeweldig ben' zei ik met een lachje. Ik keek haar aan toen ze zei dat ze me echt niet als vriend zag. 'Echt niet?' vroeg ik nogmaals voor de zekerheid. Na een tijd liet ik haar los en glimlachtte een beetje. 'Zo'n dingen doe je niet met een vriend' verklaarde ik met een brede grijns.

'Ja, maar dan kan je zien dat ik echt echt echt om je geeft omdat ik een boek lees tijdens een zwerkbal wedstrijd. Snap je?' Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen en lachte zachtjes. Eerlijk gezegd leek het hem wel wat om haar te troosten waar de hele school bij was, dan kon iedereen zien dat ook Griffoendor en Zwadderich vrienden konden zijn en dat afkomst niets uitmaakte. Tuurlijk, er zat nog een andere reden bij dat hij haar wou troosten maar dat zou hij haar niet vertellen. Ze zou hem uitlachen, recht in zijn gezicht en daar had hij geen zin in. Hij had misschien een ego dat groot was maar zo groot ook weer niet om recht in zijn gezicht uit gelachen te worden. 'Goedzo, je leert snel.'

Amanda grinnikte zacht om zijn opmerking. 'Een te groot ego is ook niet goed Lucas.' Zijn vraag om zekerheid liet haar knikken. 'Echt niet, ik meen het alleen kan ik woorden niet altijd goed plaatsen. Moet je maar mee leren leven.' Ze werkte haar mondhoeken omhoog tot een vage glimlach. 'Nee, zulke dingen doe je niet met een vriend. Wel met Lucas.' Ze sloot haar ogen en leunde weer tegen hem aan. Ze kon uren zo blijven zitten, zelfs zonder wat te zeggen maar Lucas praatte graag dus uren stil zijn zou het niet worden. Niet dat ze er mee zat hoor, nee ze vond het wel gezellig als Lucas praatte.

Lily
Ik glimlachtte. 'Dat is eigenlijk wel heel lief' zei ik opnieuw, verbaasd. Ik moest lachen toen hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Hoe dichter ik bij hem in de buurt bleef, hoe blijer ik met de seconde werd. Het soort blij als je een goed eindrapport hebt een zwerkbalwedstrijd én de afdelingsbeker op een dag wint. Het soort gelukkige gevoel dat je zodra je het eenmaal ervaren hebt, je dat gevoel gaat missen als het er niet is. Ik haalde alsof opgelucht adem. 'Oef'

Lucas
Ik grinnikte. 'Je zult mij en mijn ego wel in toom houden' lachtte ik en hield haar vast. 'Hm, ik denk dat het niet erg is dat je niet vaak complimenten geeft. Maar af en toe hoor ik wel eens graag dat je van me houdt enzo.' gaf ik eerlijk toe. Ik keek haar lichtelijk verward aan toen ze zei dat ze dat niet met vrienden deed maar wel met Lucas. 'Zal ik dit als compliment opvatten?' vroeg ik en sloeg mijn armen om haar heen toen ze weer tegen me aanleunde.

Daniel zag de verbaasde uitdrukking op haar gezicht. 'Zeg, ben jij je nou steeds aan het verbazen over het feit dat ik ook wel eens lief kan doen? Dat had ik niet van je verwacht maar goed, het is ook heel wat als een Zwadderaar lief doet. Ik geef je groot gelijk bij nader inzien dat je zo verbaasd kijkt.' Hij glimlachte toen ze moest lachen en liep rustig verder. Het maakte hem helemaal niet uit waar ze heen gingen, hij vond het rondlopen met haar ook prima. 'Het klonk alsof het een hele opluchting was dat je zo snel leerde, was het een martelende les?'

'En misshien doe ik dat wel niet, wat dan? Ga je me dan pesten? Je bent prima zoals je bent, daar ga ik niets aan veranderen. Dat moet je zelf maar doen als je dat wil.' Ze opende haar ogen weer en knikte langzaam. 'Ik zal het af en toe zeggen, maar af en toe is toch veel specialer dan het elke dag twintig keer te zeggen? Of heb je dat liever?' Ze keek hem twijfelend aan. Ze wist niet precies zich te gedragen op dit soort momenten. Moest ze nou echt elke dag tientallen keren zeggen dat ze van hem hield? 'Ja, dat was een compliment.' Toen hij zijn armen weer om haar heen sloeg slaakte ze een gelukkige zucht.

Lily
Ik grinnikte toen hij eigenlijk vooral een gesprek met zichzelf voerde over het feit of ik nu wel of niet verbaasd moest zijn. 'Zal ik een spiegel voor je halen? Dan gaat het gesprek veel gemakkelijker' lachtte ik. Aangezien ik veel te druk was met kijken naar hem zag ik niet dat vlak voor me de bloederige baron zweefde. Ik liep door hem en slaakte geschrokken een gilletje door het ijskoude gevoel dat over mijn lichaam ging. 'Nee, het is een opluchting omdat moest ik het niet weten wat gemeend was en wat niet zou ik nu misschien verschrikkelijk gekwetst zijn.' zei ik zacht, nog steeds een beetje rillend van de ijskoude schok.

Lucas
Ik glimlachtte. 'Dan zal ik je pesten' lachtte ik. Ik grinnikte en maakte een pinggeluidje. 'Je eerste compliment.' zei ik met een brede grijns en gaf haar een klein applaus. 'Dat is waar, af en toe is veel specialer.' beaamde ik. Haar twijfelende blik liet me lachen. 'Je denkt teveel na Amanda, laat alles gewoon over je heen komen.' gaf ik als goede raad en ging wat makkelijker zitten, met mijn armen nog steeds om haar heen. 'Dan is het goed.'

'Als je dat zou kunnen regelen zou ik het op prijs stellen... Spiegels zijn zeer efficiënt in een gesprek met je zelf.' Daniel trok een raar gezicht. 'Wat een woorden zeg, dat ben ik niet van mezelf gewend, wist je dat? Trouwens Lily daar loopt-' Zijn woorden werden afgebroken door een gilletje dat ze slaakte toen ze door de bloederige baron liep. 'Daar loopt de bloederige baron,' maakte hij zijn woorden af met een grijns toen ze rillend van de kou naast hem liep. 'Knuffel?'

'Niet pesten, dat is niet aardig. Je mag mensen niet pesten, kijk maar uit straks ga ik naar Banning en dan krijg je straf omdat je een zielig meisje als Amanda plaagt en dan word je verboden om ook nog maar binnen een straal van 5 meter te komen.' Zijn ping geluidje liet haar lachen en ze keek hem aan. 'Nou, dat is een mijlpaal in mijn leven.' Toen hij begon te lachen keek ze hem raar aan. 'Ik denk niet te veel na... Misschien een beetje maar niet zoveel.' Ze verzitte met Lucas mee en pakte zijn linkerhand vast en speelde met zijn vingers.

Lily
Ik lachtte. 'Wauw, wat een slimme uitleg.' lachtte ik. Ik grinnikte licht toen hij zei dat hij dat van zichzelf niet gewend was. 'Tja, ik heb ook een positief effect op jou.' Ik keek hem geirriteerd aan toen hij zei dat de bloederige baron daar liep, ook al was ik er al doorgelopen. 'Je meent het?' vroeg ik lichtelijk geirriteerd. 'En geesten lopen niet, die zweven' verbeterde ik hem lachend. Ik keek hem niet-begrijpend aan toen hij knuffel vroeg. 'Van wie? De bloederige baron? Nee, dat is veel te koud' zei ik met een lichte rilling.

Lucas
Ik grijnsde. 'Banning komt maar tot aan mijn knie, ik kan hem met gemak aan.' zei ik met een brede grijs. 'Een straal van vijf meter? Maar dan kan ik je nooit meer knuffelen en vasthouden' zei ik met een zielig stemmetje. 'Een hele belangrijke mijlpaal.' antwoordde ik met een knikje. 'Je denkt veel te veel na.' Ik lachtte kort en keek naar onze handen.

'Je weet toch, ik ben slim. Beter hadden ze mij op Ravenklauw gezet dan was het allemaal stuk makkelijker gegaan maar die hoed moest zo nodig dat achterbakse, arrogante stuk van mij groter meerekenen dan mijn voortreffelijke brein. Snap jij dat nou?' Hij knikte vrolijk. 'Heel positief, anders liep ik hier nu niet met een opperbest humeur. Echt je bent een zonnetje in huis. Wist je dat?' Haar geïrriteerde ondertoon liet hem langzamer lopen. 'Het spijt me, en ja ik meende het en wat dat zweven betreft... Dat had je niet moeten verbeteren want het was dus echt wel lopen hoor.' Haar opmerking over de knuffel van de bloederige baron liet hem grinniken. 'Ik bedoelde van mij maar als je hem knuffelt vind ik het ook goed hoor. Alleen zit hij wel onder het bloed. Lekker kleverig en stinkend.'

Amanda keek hem met toegeknepen ogen aan. 'Je moet niet op uiterlijk af gaan Lucas. Dat doet iedereen nou altijd, is uiterlijk zo belangrijk? Perkamentus is een oude man maar is ongelofelijk goed met zijn toverstok, dat zou je toch ook niet zeggen of wel dan?' Ze schudde haar hoofd en zakte weer iets onderuit. 'Dat is heel zielig maar als je pest moet je de consequenties voorzien stouterd.' Ze grinnikte zachtjes. 'Ik denk niet teveel na, ik voorkom grote fouten.

Lily
Ik grinnikte zacht. 'Of bij griffoendor, dat zou nog beter geweest zijn.' zei ik en glimlachte lief naar hem. Mijn glimlach werd nog breder toen hij zei dat ik een zonnetje in huis was. 'Hm, jij hebt ook een positief effect op mij hoor' lachtte ik. 'Dankzij jou ben ik een zonnetje' gaf ik eerlijk toe, hopend dat ik me nu niet ongelofelijk belachelijk had gemaakt. 'Geesten zweven, en lopen niet.' verbeterde ik hem opnieuw. Ik haalde diep adem toen hij zei dat hij zichzelf bedoelde. 'Oh' zei ik begrijpend en lachtte. 'Ja, van jou wil ik wel een knuffel'

Lucas
Ik zuchtte zacht toen ik zag dat ik iets verkeerds gezegd had. 'Sorry lieverd, zo bedoelde ik het niet.' verontschuldigde ik mezelf. 'Ja, maar aan Perkamentus zie je dat ie veel toverkracht heeft en dat je met hem niet moet spotten.' Ik lachtte met haar mee toen ze zachtjes grinnikte. 'Je denkt wel teveel na, en ik ik zou wat meer moeten nadenken..'

'Nee, niet bij Griffoendor want dan hadden we elkaar te vaak gezien dat is niet leuk weet je.' Daniel grijnsde breed. 'Oh wat zijn we toch een goed stel vrienden met die positieve effecten op elkaar. Nou jij bent een zonnetje, ik een zonnestraaltje. Klinkt enig.' Zijn gezicht betrok toen ze hem weer verbeterde. Wat was hij arrogant. 'Oke, jij je zin. Ze zweven niet lopen.' Hij keek opzij toen hij merkte dat ze diep adem haalde. 'een bloedloze knuffel.' Hij stopte met lopen en grinnikte zachtjes en omhelsde haar. 'Nu ben je ook nog een knuffelbeertje, gaat lekker zo.'

'Geeft niet, het is je vergeven hoor. Ik moet niet zo uit mijn vel springen, sorry. Hm, oke dat is waar. Perkamentus straalt iets uit waardoor je niet snel iets flikt maar toch hij is oud weet je wel.' Ze keek naar hun handen en verstrengelde haar vingers met de zijne. 'Je mag wel wat mijn nadenkhersens hebben,' fluisterde ze zachtjes. Wat een blunder dat ze zoveel nadacht. Ze had het nooit door gehad omdat ze alleen was maar ze werd nu geconfronteerd met zichzelf en daar had ze best wel moeite mee.

Lily
Ik grinnikte zacht en knikte. 'Ja, dat is waar. Elkaar teveel zien is ook niet goed.' zei ik zacht. En moest hij bij griffoendor gezeten hebben zou hij niet de duistere, mysterieuze, knappe Daniel zijn waar ik zo op viel. Dan zou hij waarschijnlijk net zo'n snob zijn als de meesten in griffoendor. Een stel vrienden. Tja, ik zag het helemaal anders dan hij. 'Hm, ze zweven inderdaad, vriendelijk van je dat ik mijn gelijk krijg.' zei ik met een schattige glimlach. Ik haalde opgelucht adem toen ik mijn ijskoude lichaam tegen het zijne kon drukken.

Lucas
Ik glimlachtte. 'Mooizo' Ik lachtte. 'Weetje, ik wil je wel eens letterlijk uit je vel zien springen, volgens mij moet dat echt een onsmakelijk zicht zijn.' zei ik bedenkelijk. 'Ik weet het, maar toch.' antwoordde ik op haar ding van perkamentus. Ik kneep lief in haar hand toen ze haar vingers verstrengelde met de mijne. 'Goedzo, want ik moet echt wat meer gaan nadenken in mijn leven'

'Nee, dan zag je me elke morgen en dan dacht je: god, heb je die vent met zijn rotkop ook weer. Nu is het een uitzondering en moet je wel denken: wat is het toch een leuke jongen.' Hij stak zijn vinger in zijn mond voor het walgende effect en grijnsde toen naar Lily. Maar ze had wel gelijk, als je elkaar te veel ziet is het niet leuk. 'Heel vriendelijk he, maar het is omdat jij het bent anders was ik een discussie aangegaan tot je me mijn gelijk gaf of het waar was of niet.' Toen ze haar lichaam tegen de zijne drukte glimlachte hij van oor tot oor en hield haar tegen zich aan.


Amanda trok een gezicht vol van walging. 'Lucas! Dat is echt een typisch jongens ding of niet? Al dat bloed en andere ranzige dingen?' Zijn kneepje in haar hand liet haar glimlachen. 'Wat ben je toch een raar geval. Eerst vieze dingen zeggen en vervolgens lief in mijn hand knijpen.' Ze liet zijn hand los maar pakte hem al snel weer vast. 'Sorry, dat had ik niet moeten zeggen.'

Lily
Ik glimlachtte. 'Dan zou je elke morgen zien hoe ik eruit zie als ik net ben opgestaan. Inderdaad geen goed idee om op dezelfde afdeling te zitten.' lachtte ik. Ik gaf hem een por toen hij een walgend effect nadeed. 'Heel vriendelijk, als een echte gentleman.' lachtte ik en leunde tegen hem aan oten hij me zacht tegen zich aandrukte.

Lucas
Ik grinnikte toen ik haar walgende gezicht zag. 'Sorry, maar ik ben nogal visueel ingesteld.' lachtte ik en knikte toen ze zei dat dat jongensdingen waren. 'Ja, dus begin er maar aan te wennen schat.' zei ik met een wenkbrauwwiebel. Ik zuchtte toen ze zich opnieuw verontschuldigde. 'Dat bedoel ik met teveel nadenken, ik vatte het niet op als belediging hoor.'

Amanda haalde haar schouders op. 'Daar moet ik dan maar mee dealen.' Even staarde ze voor zich uit, iets wat ze de laatste tijd steeds vaker deed en stond uiteindelijk op en ze voelde hoe haar vingers de zijne langzaam los lieten. 'Ik moet gaan, ik zie je nog wel vandaag toch?' Ze streek haar mantel recht en keek Lucas aan en werkte een glimlach op haar gezicht. Ze wist niet waarom ze weg ging maar opeens voelde het allemaal zo eng en onbekend aan. Ze moest nadenken en hopelijk zou Lucas het respecteren.

'Nou, dat zal er vast fantastisch uit zien. Heb je zo'n leuk vogelnest op je hoofd en staat het alle kanten op en heb je zo'n slaperige blik. Maar he, je mag me niet porren. Ik ben lief!' Daniel keek haar met een pruillipje aan. 'ja, een echte gentleman. Je kent me toch.' Hij keek met zo'n "Stoere" blik voor zich uit en grijnsde breed. Toen ze tegen hem aanleunde glimlachte hij opnieuw. 'Its knuffteltime,' mompelde hij zachtjes.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachtte. 'Moet je inderdaad.' Door haar koele houding opeens tegenover mij ging het haardvuur in de magische kamer uit. 'Hm, Oke, tot later vandaag dan' zei ik tegen haar en drukte mijn lippen kort tegen haar wang. Ik ging languit liggen op het tapijt en sloot met een klein glimlachje mijn ogen. Ik was zo ongeveer de gelukkigste jongen van de hele wereld.

Lily
'Ja, dat bedoel ik dus.' zei ik tegen hem. Ik grinnikte toen hij zei dat hij lief en een echte gentleman was. 'Tuurlijk hoor' antwoordde ik lachend. Zijn stoere blik deed me lichtelijk zwijmelen waardoor ik even wankelde op mijn benen. Gelukkig had hij niets gemerkt, hoopte ik. Ik grinnikte zacht. 'Sorry, ik zal je wel loslaten hoor als je dat liever hebt.'

Gelukkig, hij werd niet boos of bang dat ze hem alleen liet en toen ze zijn lippen op haar wang voelde krulden haar lippen op tot een grote glimlach en ze verliet de kamer door simpel weg naar de grond te kijken waar het voorwerp was dat Lucas had neer gezet zodat er niet een hele zoektocht naar de uitgang moest worden gemaakt. 'tot straks,' fluisterde ze zacht en ze sloot de deur achter zich dicht. Toen ze weer in de gang stond voelde he alsof de tijd had stil gestaan en alsof het allemaal niet was gebeurd en dat deed haar pijn en even bleef ze naar de deur staan maar de afdruk van Lucas zijn lippen leek op haar wang gebrand te zijn. Ze draaide zich weer om en liep terug naar de leerlingenkamer van Huffelpuf en nam plaats in een zachte stoel.

'Het doet me goed dat je er mee eens ben dat ik een leuke jongen ben, maar dat komt allemaal door jou hoor. Want het zonnetje heeft mijn leven plezier gebracht.' Daniel lachte breed naar Lily. 'Ik meen het hoor, ik ben blij dat je in mijn leven bent gekomen en ja ik zeg dit soort dingen niet vaak dus dit is een uitzondering.' Toen ze even wankelde op haar benen hield hij haar stevig vast. 'Niet vallen,' zei hij zacht met een grijns rond zijn lippen. 'Nee, ik sta prima zo hoor.'

Lucas
Nog een laatste glimlach en fluistertoon voor ze weg was. Toen ik alleen was stond ik ook op. Aangezien zij de kamer verlaten had was die weer verandert in een witte, lege kamer. En als er iets was waar ik niet tegen kon waren het stille, lege dingen. Ik had niet echt een idee waar ik nu het best zou kunnen heengaan. Dan maar gewoon naar de leerlingenkamer van Ravenklauw.

Lily
Ik glimlachtte naar hem. 'Ik voel me vereerd' zei ik en glimlachtte vriendelijk naar hem. 'Jij bent ook het zonnetje in mijn leven' Ik keek hem aan toen hij zei dat hij het niet vaak zei. 'Ohmygod, waar is de recorder? Er is net een wonder gebeurt.' Oké, hij wist natuurlijk niet wat een recorder was want hij kwam niet van dreuzelouders. 'Laatmaar' zei ik zacht omdat ik geen zin had om dat helemaal uit te leggen. Ik hield hem vast en glimlachtte. 'Zo snel val ik niet, en ik sta ook heel goed zo.'

'Voelt u zich maar vereerd madame, het is een hele eer.' Daniel liet haar los en glimlachte naar haar. 'Kom op aapie, doorlopen. Ik wil naar buiten, het zonnetje schijnt en met een klein briesje is het harstikke lekker buiten.' Hij pakte haar hand vast en trok haar zachtjes mee terwijl hij zijn pas versnelde. 'Wat is een recorder? Oh.' Hij vroeg niet verder aangezien ze al had gezegd dat hij het moest laten maar hij zou hier op terug komen. Hij moest en zou weten wat een recorder was. 'Jij valt wel snel, je bezweek gewoon van mijn knuffel. Geef het maar toe,' hij keek haar plagend aan.

Lily
Ik keek hem even teleurgesteld aan toen hij me losliet maar hij maakte het weer goed door mijn hand vast te nemen. 'Meneer wil naar buiten, dan gaan we naar buiten baas.' zei ik zacht tegen hem. Toen zijn pas versnelde versnelde ik mijn pas ook. 'Oké, je hebt me betrapt, ik ben gewoon gesmolten van je romantische omhelzing.' zei ik met een brede glimlach.

Tijdsprong x

Met een bedroefd gevoel stapte Daniel uit zijn bed. Normaal gesproken vond hij het fantastisch als het vakantie wa maar nu besefte hij zich dat hij zes weken lang Lily zou moeten missen aangezien hij haar niet uit kon nodigen: zijn ouders zouden het nooit accepteren dat een modderbloedje, sorry Lily, uit te nodigen in hun huis. Bezoedelen, zouden ze het noemen en hij kleedde zich langzaam aan en liep met zijn vrienden naar beneden waar hopelijk Lily was want dan kon hij nog met haar ontbijten.

Amanda lag in bed, slapend. Het was laat gisteravond geworden. Het haardvuur was heerlijk warm en haar boek was heel spannend en ze kon het gewoon niet weg leggen en moest het uit lezen. Het was uit, nu kon ze in de trein aan een nieuw boek beginnen en deze zomervakantie een nieuwe verzameling boeken samen stellen voor volgend jaar. Ze had er nu al zin in maar ze vond het jammer dat ze Lucas weken niet zou zien en het zat haar nog meer dwars dat ondanks hun knusse gedrag hij haar nog niet had gevraagd. Zou hij haar zijn "vergeten"?