ORPG. Cynthia en Iris.

Wat kon ze anders dan knikken? Amanda knikte braaf en zuchtte diep. Wat een klote situatie, Lucas die boos was en Chris die waarschijnlijk op wraak zinde omdat ze niet deed wat hij wou en daar kwam nog eens bij dat Lucas Chris wat aan wou doen, wat als hij hem vermoorde? Of andersom, dat Chris zo boos werd dat hij Lucas vermoorde. Ze rilde bij de gedachte dat ze elk jaar naar het gras van Lucas zou moeten gaan. Ondanks alles wat het lief wat hij allemaal voor haar deed, tot hoever hij wou gaan voor haar. 'Dat is lief van je, echt en volgens mij krijg ik die wraak plannen van jou niet uit je hoofd of waar?' Ze moest zich er bij neer leggen. 'Maar beloof me dan dat je geen moordenaar word?' Ze vroeg het zachtjes. 'Ja je bent heel rustig,' zei ze sarcastisch en ze kneep even in zijn hand voor zover het lukte.

Daniel grijnsde breed. 'Ik zal het doen madame,' hij stapte uit de koets en stak zijn hand naar haar uit. 'Komt u maar, de koffers worden gebracht dus daar hoef je niet meer mee te zuilen maar oke, dat wist je al.' Hij grijnsde weer naar haar. 'Hm, ik ben sterker dan ons eigenwijze monster. Je staat onder mijn macht.' Hij trok een raar gezicht. Het klonk net alsof alles dan onder dwang gebeurde, maar dat was niet zo. Nee, in tegendeel.

Lucas
Ik zag hoe ze nadacht over de situatie. Blijkbaar, aan haar gezicht te zien, had ze zich neergelegd bij het feit dat ik sowieso wraak ging nemen op die Chris. En aan het feit dat hij zwak genoeg was om meisjes lastig te vallen stelde ik vast dat ik hem met gemak zou aankunnen. 'Nee je krijgt die wraakplannen niet uit mijn hoofd, en ik hoop dat ik hem niet ga vermoorden' antwoordde ik kort. Ik stapte uit toen de koets gestopt was en hielp haar uitstappen. 'Zo, je komt bij mij zitten aan de tafel van ravenklauw?' vroeg ik.

Lily
Ik glimlachtte naar hem. 'Mooizo' antwoordde ik en stapte uit toen hij mij uit de koets hielp. 'Wat ben je toch een gentleman' lachtte ik. Ik keek hem droog aan toen hij zei dat ik onder zijn macht stond, dat zouden we nog eens zien. 'Je weet toch, dat in relaties. De macht meestal ligt bij de vrouw.' lachtte ik en drukte mijn lippen kort op de zijne. 'Hier is je kus' lachtte ik en nam zijn hand vast.

Amanda bleef zitten toen de koets stil stond bij de school en ze keek naar Lucas en stond uiteindelijk langzaam op maar hield zijn hand stevig vast, bang om hem kwijt te raken. 'Je mag hem niet vermoorden, je wil zijn bloed niet aan je handen hebben en nachten wakker liggen met een schuld gevoel,' fluisterde ze en ze liet haar koffer in de koets staan en stapte de koets uit met hulp van Lucas. Zijn laatste vraag stelde haar gerust, ze hoefde niet alleen aan de tafel te zitten. 'Als het mag, graag. Ik zie het niet zitten om alleen daar aan die tafel te zitten.'

Daniel boog voor haar toen ze hem een gentleman noemde. 'Dat vat ik maar op als een compliment, een strelend compliment want dan doe ik mijn werk goed.' Plagend stak hij zijn tong naar haar uit. 'Kijk niet zo droog, dan is het net of je aan de drugs bent. En wat betreft die relatie, dat is niet zo want je bent nog niet officieel mijn vriendin. Maar dat komt wel.' Haar kus liet hem even breed lachen. 'Eindelijk, ik wachtte er al zo lang op.'

Lucas
Ik keek haar aan en zuchtte zacht. 'Maak je geen zorgen, ik ga hem niet vermoorden, mijn doel is alleen om een paar botten te breken en hem zo bang van me te maken dat hij niet meer in je buurt durft te komen en een paar weken strafwerk daarvoor vind ik helemaal niet erg.' Ik hield haar stevig vast terwijl we samen naar de school liepen. Ik wou haar niet verliezen in deze drukte. 'Goed, dan kom je gezellig bij mij zitten.'

Lily
Ik grinnikte zacht. 'Vat het maar op als een compliment' zei ik en glimlachtte. Dat laatste wat hij zei over een relatie was eigenlijk vrij bot, ook al wist ik dat hij dat niet bedoelde. Even uit het veld geslagen keek ik om me heen. 'Oke, laten we naar binnen gaan' zei ik na een tijd en begon met hem naar de school te lopen.

Amanda haalde opgelucht adem. 'Dan is het goed, doe je ding zolang je maar geen strafwerk krijgt. Je moet hem gewoon peren als je hem hebt neer getoverd.' Ze grinnikte even zacht maar hield snel haar mond weer en glimlachte toen ze merkte dat hij haar stevig vast hield toen ze naar de school toe liepen. Binnen was het heerlijk warm en ze kon de kaarsen al horen knapperen en het zachte geluid van muziek kwam haar tegemoet en ze keek opgetogen naar Lucas. 'Dat vind ik leuk, echt dankje dat ik bij je mag zitten.'

Daniel knikte en liep met haar verder en dacht na over zijn eigen woorden. Hij was een beetje bot tegen haar geweest maar ze wist het zelf ook al en hij wou haar op een speciale manier vragen. Misschien, misschien zou hij het wel doen op de plek waar ze hun ruzie hadden bij gelegd. De plek was blijven bestaan en veel mensen gingen er heen maar er waren momenten dat er niemand was. 'Ja, laten we dat maar doen.' Hij liep samen met Lily het kasteel binnen en luisterde naar de muziek.

Lucas
Ik glimlachtte naar haar. 'Waarschijnlijk ga ik strafwerk krijgen, maar dat vind ik niet erg. Je bent dat waard' zei ik tegen haar. Ik liep met haar naar binnen en haalde opgelucht adem toen ik de warmte voelde en de muziek op de achtergrond. Nu drong het tot me door dat ik eigenlijk wel veel honger had. Ik grinnikte zacht. 'Niet erg, dan ontmoet je mijn vrienden eens.' lachtte ik en liep met haar de grote zaal in naar de tafel van Ravenklauw.

Lily
Ik liep met hem verder en leunde tegen hem aan. Het voelde nu helemaal anders aan omdat hij gezegd had dat ik niet officieel zijn vriendin was. Alsof ik een vriend knuffelde en kuste. Ik liep met hem naar binnen en sloot mijn ogen even toen ik de muziek hoorde. 'Waar gaan we zitten?' vroeg ik met een klein stemmetje toen ik Daniels "vrienden" woedend hierheen zag kijken.

Waar was Lily in godsnaam gebleven? Was hij weer eens tactloos en bot uit de bocht gekomen? Hij zuchtte zacht, wanneer nam ze er toch eens genoegen mee dat hij een Zwadderaar was en soms egoïstisch en tactloos uit de hoek kwam? Hij zuchtte zachtjes en liep verder de gang uit op weg naar een volgende, hoogst waarschijnlijke lege, gang. Toen hij bij de hoek aankwam hoorde hij twee jongens fluisteren en langzaam kwam hij dichterbij. Hij bleef achter ze lopen, stil zodat ze hem niet op zouden merken. Zover hij had gezien en gehoord kende hij ze niet maar het waren een Huffelpuffer en een Zwadderaar, dat was duidelijk te zien en hij balde zijn handen tot vuisten toen hij zag wat ze van plan waren. Verderop liep Lily en hun plannen te horen waren ze van plan haar te vervloeken. 'Lily!' riep hij maar het was al te laat en de jongens richtte hun stok op haar en ze viel neer. Hij vloekte en rende naar haar toe. Hij keek naar de gezichten van de jongens en herkende ze gelijk. Chris en Ewoud. Hij tilde Lily op en liep met haar naar de ziekenzaal toe, de jongens achterlatend.

Amanda zat beneden in de Grote Zaal een boek te lezen dat ze voor Toverdranken moest kennen voor dit jaar en het was ingewikkeld. Ze legde het boek op tafel en leunde met haar gezicht in haar handen en zuchtte toen er steeds moeilijkere termen in voor kwamen. Waarom was Lucas er niet? Hij had het druk met zijn eigen examens en de hele week had ze hem nauwelijks gezien. Het was nu al de tweede week van het nieuwe jaar en ze had enkel hem gezien bij het eten. Ze hadden niet meer dezelfde lessen en daar baalde ze enorm van.

Lily
Ik liep met in mijn ene hand een boek van gedaanteverwisselingen en met in mijn andere hand een stukje toast die ik uit de grote zaal had meegenomen. Ik besloot nog even naar het grote meer te gaan voor ik Daniel zou zoeken om samen naar onze les te gaan. Ik draaide me om toen ik iemand mijn naam hoorde roepen en mijn ogen werden groot van schrik toen een vloek op me afsuisde en me midden in het gezicht raakte. Ik zag allemaal zwarte plekken voor mijn ogen en keek nog een laatste keer naar mijn aanvallers. Een huffelpuffer en twee zwadderaars waarvan er eentje me heel bekend voorkwam.

Lucas
Ik had zoals vaak in de voorbije twee weken, een nachtje doorgestudeerd. Ik was in slaap gevallen boven een van mijn boeken en schrok wakker door mijn uil, die op mijn schouder had gezeten en zachtjes had geknepen om me wakker te krijgen. Ik keek verward om me heen en streelde zachtjes over haar vleugel. 'Dankje' zei ik zacht en stond op. Hopelijk zag ik Amanda nog tijdens het ontbijt. Ik liep de leerlingenkamer van ravenklauw uit en begon naar beneden te lopen.

Met haar neus nog in het boek probeerde Amanda een broodje te eten maar het lukte niet en gefrustreerd gooide ze het broodje weg, een actie die woedende reactie's opriep bij een tweedejaars maar al snel zijn mond hield toen hij zag dat het een zevende jaars was die het broodje gooide. 'Sorry,' prevelde ze en ze ging verder met het boek. Waarom had ze niet iets meer hersens zodat ze dit snapte? Ze zuchtte zacht en sloeg gefrustreerd een bladzijde om en ging verder met het lezen. Soms vroeg ze zich af waarom Lucas zoveel vakken had gekozen en niet iets minder zodat ze ook samen konden zijn maar ze snapte het wel, het kon uit gaan en dan was hij nergens.

Daniel kwam met Lily in zijn armen aan bij de Ziekenzaal en meteen kwam mevrouw plijster aan hollen en ze wees naar een bed waar hij Lily op legde en met een simpele zwaai van haar toverstok had madame plijster Lily's gewaad omgetoverd in een pyjama en legde Daniel de deken over haar neer en ging naast haar zitten. Het was een vervloeking die haar in slaap hield maar als het goed is zou het drankje van madame plijster helpen maar ze zou verzwakt zijn en moest een nachtje op de zaal blijven liggen. 'Het spijt me dat ik je niet eerder riep,' zei hij zacht zodat madame plijster het niet kon horen.

Lucas
Ik liep vermoeid door de gangen naar beneden. Iets verder hoorde ik een zwadderaar en huffelpuffer opgewonden mompelen. Het gesprek ging over een meisje van griffoendor dat ze hadden aangevallen in de rug. Ik rolde even met mijn ogen. Wat zielig, een meisje in de rug aanvallen. 'Echt, goed gedaan Chris' zei de zwadderaar opgewekt. Chris? De zwadderaar feliciteerde hem nogmaals en riep opgewonden dat hij het aan zijn vrienden zou vertellen. Bah, ik werd er bijna misselijk van. 'Chris?' riep ik. Hij draaide zich om en keek me aan. 'Heb ik je al gezegd dat je met je poten van Amanda moet afblijven?' zei ik kwaad. Hij keek me gemeen aan. 'Wie ben jij?' vroeg hij schamper. 'Haar vriendje' beet ik hem toe voor mijn vuist hem vol in het gezicht raakte. In de verte zag ik Amanda geschokt hierheen staren.

Lily
Ik voelde hoe een toverdrankje in mijn mond werd gegoten en ik knipperde zacht met mijn ogen. 'Daniel?' vroeg ik verward en probeerde te gaan zitten. Madame Plijster duwde me ruw terug in de kussens en zei dat ik rustig moest blijven liggen. Ik zuchtte zacht en draaide mijn gezicht naar hem toe. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik nieuwsgierig toen hij zich verontschuldigde voor iets waar ik geen idee had. Het enige wat ik me herinnerde was een paarse lichtflits. Ik hief mijn hand op en verstrengelde mijn vingers met de zijne.

Het lukte gewoon niet om dat boek er in te krijgen en ze besloot Lucas te zoeken, hij moest haar gewoon helpen anders zou ze zakken voor haar toets en dan werd het een minpunt voor haar examens aan het eind van het jaar. Toen ze de Grote Zaal uit kwam lopen rende er een Zwadderaar langs haar heen die enthousiast al vanaf de deur riep hoe hij en Chris een meisje hadden aangevallen. Ze fronste en versnelde haar pas, wat als Lucas daar was? Toen ze bij de gang aankwam zag ze nog net hoe Lucas Chris vol in zijn gezicht raakte en ze bleef stokstijf staan en staarde geschokt naar Lucas en Chris. Ze had dan wel gezegd dat het mocht maar ze wist niet dat hij het echt zou doen en het was allemaal heel echt. Langzaam liep ze naar Lucas toe en pakte zijn hand vast en trok hem weg bij een woedende Chris die niet veel uit kon brengen door de harde klap. 'Sukkel,' fluisterde ze nog steeds geschokt.

Gelukkig werd ze snel wakker en Daniel haalde opgelucht adem. Ondanks dat Madame plijster haar ruw terug duwde maar daar had ze groot gelijk in, anders zou ze waarschijnlijk toch het bed uit zijn gegaan en weg zijn geslopen. 'Je werd aangevallen, ik hoorde ze er over praten maar wachtte af. Ik had het eerder moeten zeggen, dan had je hier niet gelegen.' Hij grinnikte zachtjes. 'Besef je wel dat je hier nu eigenlijk al twee keer ligt door mij?' Toen ze haar vingers met die van hem verstrengelde glimlachte hij en wist hij het zeker, hij moest haar snel vragen.

Lucas
Ik liet me meetrekken toen ik de zachte liefdevolle dwang van Amanda voelde. Ze had zo'n raar effect op mij. Als ik haar zag, vergat ik vrijwel meteen dat ik boos was op die Chris. Die liet het er echter niet bij zitten. Hij stond op en duwde Amanda ruw bij me weg. Toen ik dat zag knapte er iets in mijn hoofd, alsof ik gek werd. 'Blijf van haar af.' riep ik kwaad en vloog weer met al mijn kracht op hem. Mijn vuist raakte de tweede keer zijn gezicht, vooral zijn neus, en met een bevredigend gekraak hoorde ik dat die gebroken was. Chris werd daarmee nog woedender en probeerde zijn toverstok te trekken.

Lily
Ik zuchtte. 'Weetje, verliefd zijn op één van de populairste zwadderaars zou nog eens mijn dood worden.' zei ik zacht. Maar ik had geen probleem ermee, voor iemand als Daniel had ik het er met plezier voor over. Ik keek hem aan en kon het schuldgevoel in zijn blik zijn. 'Daniel, ze hadden me toch zowiezo vervloekt. Trek het je niet zo aan.' Ik grinnikte zacht. 'Hm, al twee keer door jou' herhaalde ik met een lachje. 'Dan word het dringend tijd dat ik jou hier ook eens in vervloek' lachtte ik.

Met een ruwe duw van Chris werd ze opzij geduwd en radeloos keek ze toe hoe Chris Lucas aanviel en de drang om weg te lopen werd steeds groter. Ze wou niet toekijken hoe ze met elkaar vechte, niet met een stok en niet zonder een stok want wanneer er stokken zouden worden getrokken wist ze dat het wel eens op een groot ramp uit zou kunnen lopen. Toen ze zag hoe Chris zijn kaak werd gebroken en hij woedend zijn toverstok pakte trok ze Lucas bij hem weg en ging ze naast hem staan. 'Ik zweer het je Lucas, als je nu niet kapt ga je er aan,' mompelde ze zacht en ze staarde naar Chris. Hoe kon iemand als hij bij Huffelpuf horen? Vroeger misschien, maar nu niet. Het was een sadist.

Daniel grinnikte zachtjes en keek haar verontschuldigend aan. 'Sorry, ik had minder leuk ter wereld moeten komen. IK weet het maar ik kan er niets aan doen, volgens mij moet je er maar mee leren leven en wat betreft je dood... Die zal nog lang niet komen, dat verzeker ik je.' Hij legde zijn hand op zijn hart en keek haar met een grijns aan. 'Ik trek het me ook niets van aan, maar moet een beetje gevoel tonen,' zei hij stoer maar ergens wist hij dat Lily wist dat hij het zich wel aantrok. Meisjes... 'Nee, dat mag niet want dan ben jij sterker dan mij. En remember, ik was sterker dan jou.'

Lucas
Na een paar minuten nog met hem geworsteld, bij gebrek aan een beter woord, werd ik weggetrokken door Amanda. Ik zuchtte zacht toen ze dat zei. 'Hij moet met zijn poten van je afblijven' mompelde ik zacht. Chris hield zijn hand op zijn neus en stond op. Met een brede grijns op zijn gezicht liep hij de gang uit, ongetwijfeld om Sneep of iemand anders te gaan halen. 'Het spijt me dat je dit hebt moeten zien' zei ik zacht tegen haar.

Lily
Ik zuchtte. 'Het is je vergeven dat je te leuk bent' zei ik zelf ook met een zucht. 'Hm, gelukkig want eigenlijk wil ik nog niet echt dood.' Ik zuchtte zacht toen hij zijn hand op zijn hart legde en zei dat hij zich er niks van aantrok. Ik legde mijn hand op de zijne, waardoor ik half het bed uitkwam en zuchtte zacht. 'Het spijt me Daniel dat je door mij het tegen je eigen vrienden moet opnemen' mompelde ik verontschuldigend. 'Misschien was het helemaal geen goed idee om met elkaar om te gaan.'

'En dat heb je hem ook duidelijk gemaakt Lucas, het is goed zo. Niet verder gaan.' Amanda liet zijn hand niet los en nam hem mee naar buiten. Ze verlangde naar een tijdje met Lucas alleen en het niet over school te hebben. 'Het geeft niet, het geeft niet,' zei ze met een klein glimlachje. 'Ik hoor het liever van jou. Dan van anderen en als ik het dan moet zien...' ze haalde haar schouders op. 'Dat moet dan maar.' ze hoopte dat hij niet er tegen op zag om even een uurtje met haar te zijn want hij had waarschijnlijk veel huiswerk te doen maar ze wou even met hem zijn. 'Ik heb je gemist,' fluisterde ze naar hem terwijl ze naast hem bleef lopen.

'Je zal het moeten doen met mijn leuke persoon schoonheid.' Daniel ging bij haar op de rand van het bed zitten en drukte een kus op haar voorhoofd. 'tuurlijk trek ik me dat aan, ze vervloeken het meest bijzondere meisje in mijn leven en jij denkt dat ik er als een Coole kikker bij ga zitten?' verontstelt keek hij haar aan en schudde zijn hoofd. 'waarom zucht je zoveel?' vroeg hij benieuwd terwijl hij zijn stem liet dalen. Even haperde zijn stem. 'Geen goed idee? Ben je gek geworden? Lily. Ik wil niet dat ik zonder je heen moet lopen en je negeren want ik hou van je.' hij pakte haar hand vast en streelde die. 'Ik meen het, ik neem het tegen mijn vrienden op en zal er alles aan doen zodat jij veilig bent en we met elkaar om kunnen blijven gaan.' hij keek haar beslist aan. 'Ik meen het.'

Lucas
Opnieuw liet ik me mevoeren door de zachte dwang van haar liefdevolle handen. Ik keek haar aan en zuchtte zacht. 'Volgens mij heb je gelijk' mompelde ik zacht en keek naar mijn vuist, die blauw zag van het kloppen. Ik knikte toen zei dat ze blij was dat ze hetvan mij heeft gehoord en niet van anderen. 'Het spijt me' herhaalde ik opnieuw zacht en hield haar vast. Ik had nu echt door dat ik eigenlijk echt van dit meisje hield. Meer dan ik ooit verwacht had. Ik gaf en kus op haar voorhoofd toen ze zei dat ze me gemist had. 'Ik jou ook.'

Lily
Ik dacht even na. 'Hm, leuke persoon schoonheid, klinkt goed' lachtte ik. Ik glimlachtte toen hij ee kus op mijn voorhoofd drukte. 'Dat ze mij vervloeken kan me niet veel schelen, maar dat jij je vrienden verliest door mij geeft me echt een schuldgevoel.' zei ik zacht. Ik begon te blozen toen hij zei dat hij van me hield. De enige woorden die me bijbleven van alles wat hij zei. 'Ik hou ook van jou' zei ik zacht en schoof een stukje op. Ik trok mijn deken een stukje op zodat hij eronder kon. 'Kom bij me liggen.'

'Tuurlijk heb ik gelijk,' zei ze met een speels glimlachje en ze keek naar zijn hand die lichtelijk blauw was en ze dacht na. Wat moest ze met die hand doen? Ijs erop of laten zo? Toen ze in de verte een boom zag gebaarde ze dat ze daar heen gingen en ze nam plaats tegen de stam van de boom en toverde een zakje met ijs tevoorschijn en gaf die aan Lucas. 'Dat moet je tegen je hand aan houden, dan krijg je er minder last van.' Ze glimlachte toen hij haar een kus gaf. Ook al was het op haar voorhoofd liet het haar elke keer weer glimlachen. Ze hield zijn hand vast en legde haar hoofd op zijn schouder. 'Je hebt het druk, ik zal je niet te lang bezig houden maak je maar geen zorgen. Ik had je gewoon een week al niet gezien.'

Daniel grinnikte zachtjes. Het was niet grappig eigenlijk dat ze een schuld gevoel kreeg maar zijn vrienden zouden hem niet verlaten. Misschien arrogant maar ze wisten niet wat ze moesten zonder hem en deden altijd wat hen werd gezegd. 'Ik verlies ze echt niet, dus dat schuld gevoel van jou geeft je alleen een misplaatst rotgevoel.' Hij keek even moeilijk maar ging uiteindelijk bij haar onder de dekens liggen en hij glimlachte onbewust. Wie had gedacht dat hij ooit zo van een meisje ging houden?

Lucas
Ik glimachtte en ging naast haar op de grond zitten. Ik leunde tegen de stam aan en legde het zakje ijs dankbaar op mijn hand. 'Dankje, dat voelt goed' zei ik dankbaar. Ik sloeg de arm waar geen ijs op lag om haar heen en sloot mijn ogen. 'Jij mag me zo lang bezig houden als je zelf wil' zei ik zacht tegen haar. Ik voelde me natuurlijk schuldig dat ik haar zo verwaarloode de laatste tijd. 'Sorry dat we elkaar zo weinig zien' zei ik schuldig.

Lily
Ik hoorde hem grinniken trok verbaasd mijn wenkbrauwen op. Vond hij het idee dat ik me schuldig voelde lachwekkend? TOen hij de uitleg gaf haalde ik opgelucht adem. 'Oh, als het zo zit is het goed. Ik dacht even dat je me aan het uitlachen was. Toen hij bij me kwam liggen sloeg ik mijn arm over zijn middel en legde mijn hoofd op zijn borst. 'Als ik nu in slaap val, kan je niet meer weg. Want ik ben een lichte slaper en ik word van het minste wakker.' lachtte ik en ging wat makkelijker tegen hem aanliggen.

Amanda knikte even met haar hoofd toen hij haar bedankte. 'het is al goed, er moet toch voor je gezorgd worden he.' Ze slaakte een diepe zucht toen hij zijn arm om haar heen sloeg. Wat voelde dit goed, zo vertrouwd en wat had ze dit gemist! 'Dan hou ik je de hele dag bezig en dat kan niet, je moet straks weer verder met school en ik ook. Er komt snel wel weer tijd dat we elkaar meer zien.' Zijn verontschuldigingen waren onterecht vond ze. Het was niet zijn schuld dat ze elkaar zo weinig zagen, ook zij had het druk en de leraren waren keihard en gaven elke les meer huiswerk. 'Het geeft niet Lucas, echt niet.'

Daniel zag haar wenkbrauw om hoog gaan en hij kreunde in zich zelf. Handige actie Daan, mompelde hij tegen zichzelf maar toen ze het snapte haalde hij opgelucht adem. Hij had absoluut geen zin in een ruzie, zeker niet met Lily die zwak, ziek en misselijk hier in de ziekenzaal lag. Toen ze tegen hem aan kwam liggen met haar hoofd op zijn borst en haar arm over zijn middel glimlachte hij breed. 'Dus je hebt me gestrikt, achterbakse actie Lily. Je kan wel een Zwadderaar worden, ik leer je slechte dingen.' Hij streelde haar door haar haar en genoot van haar warme lichaam tegen de zijne.

Lucas
Ik hield haar vast en glimlachtte. 'Gelukkig ben jij er altijd om me te verzorgen' zei ik trots en gaf een kus op haar lippen. Ik pakte haar voorzichtig op en zette haar op mijn schoot. 'Hm, school school school' zei ik zacht. Ik wou niet terug naar school. Ik wou met haar hier blijven, voor altijd. Ik legde mijn hoofd tegen haar schouder. 'Kunnen we niet samen hier blijven?' voor altijd?' vroeg ik hoopvol. Ook al wist ik zelf dat het niet mogelijk was.

Lily
Ik zag hem van gespannen naar opgelucht gaan toen hij zag dat ik het begrepen had. Ik grinnikte zacht toen hij zei dat ik zo achterbaks als een zwadderaar was. 'Sorry, ik wil dat je bij me blijft. En als ik je vasthoud kan je niet weg.' zei ik tegen hem en glimlachtte. Het was waar. Ik zou in slaap vallen en van zodra hij zou proberen van weg te kruipen zou ik wakkerworden en hem tegenhouden. Best gemeen eigenlijk van mij.

'Altijd,' zei ze lachend en ze genoot van de kus die hij haar gaf. Ze schrok toen hij haar op zijn schoot zette maar al snel ontspande ze zich en legde haar hoofd op zijn borst terwijl ze haar ogen sloot en zijn vrije hand vast pakte. 'Je hebt het later nodig Lucas dus niet stoppen,' mompelde ze zachtjes. Zijn laatste vraag liet haar zacht lachen. 'Als het kon had ik graag toegestemd maar dat kan niet.' Ze streelde even zijn hand en glimlachte toen. 'We kunnen wel altijd samen blijven, is dat ook goed?'

Daniel keek haar met een grote lach aan. 'Maak je geen zorgen, ik zal niet weg gaan tot je beter bent. Oke?' Hij vond het niet erg om bij haar te blijven maar als ze wakker zou worden wanneer hij even weg zou kruipen om zijn plan uit te voeren was het verpest en kon Lily wel eens verkeerde ideen krijgen, dat hij haar alleen zou laten bijvoorbeeld.

Lucas
Ik lachtte opgewekt toen ze zei dat ze er altijd zou zijn. 'Daar ben ik blij om.' Ik keek haar geschrokken aan toen ze schrok omdat ik haar op mijn schoot zette. 'Sorry' zei ik zacht. 'Wil je dat ik je loslaat?' vroeg ik bezorgd. Maar ze sprak me tegen door haar hoofd op mijn borst te leggen en mijn hand vast te houden. 'Jij ook, dus ook niet stoppen' zei ik zacht en glimlachtte naar haar. 'Hm, spijtig. Ik zo hier wel willen blijven met jou. Maar voor altijd samenblijven klinkt ook heel goed.' zei ik tegen haar.

Lily
Ik draaide mijn hoofd op zijn borst zodat ik hem aan kon kijken. 'Hm, hopelijk voor jou blijf je hier.' zei ik zacht. Ik boog naar haar toe en drukte mijn lippen op de zijne. Mijn hand gleed door zijn haar en ik hield hem vast. Na een tijdje liet ik hem los en glimlachtte een beetje verlegen. Ik kroop dichter tegen hem aan sloot mijn ogen, waarbij ik niet veel later in slaap viel.

Amanda keek hem raar aan toen hij schrok en schudde haar hoofd. 'Als je me loslaat zorg ik dat het je dood word Lucas,' zei ze lachend en ze sloot haar ogen weer en speelde met zijn vingers. 'Ik stop niet met mijn schoolopleiding, daar vind ik Zweinstein veel te leuk voor en daar bij zonder Zweinstein kom ik nergens dus heb niet veel te willen. Over een poosje als alle examens voorbij kan je eindeloos hier zitten, met of zonder mij.' Ze negeerde het laatste even en dacht na. Hoe zou haar leven eruit zien als ze verder ging met Lucas? Na Zweinstein bedoelde ze dan. 'Dat klinkt zeker goed,' fluisterde ze slaperig.

Toen ze in slaap viel kroop Daniel voorzichtig bij haar uit bed en keek of madame plijster er niet was en hij trok zijn toverstok en het licht dimde, kleine kaarsjes stonden op het nachtkastje en de gordijnen waren dicht gegaan en enkele rozen stonden bij de kaarsjes in een doorzichtige vaas. Hij keek een beetje moeilijk naar de ruimte die hij had gecreeerd. Was dit wel iets wat Lily te prijs zou stellen? Hij ging bij haar op de rand zitten en wachtte tot ze wakker zou worden. Gelukkig was er verder niemand op de ziekenzaal en waren ze alleen, op madame plijster na dan.

Lucas
Ik grinnikte zacht en drukte haar cihter tegen me aan. 'Beter zo?' vroeg ik met een glimlachtje. Ik luisterde naar haar uitleg over haar schoolopleiding. 'Ik weet het, maar de examens zijn nog lang niet begonnen en ik heb echt veel vakken, en dan komt het er nog eens bij dat ik een perfectionist ben' zuchtte ik. Ik had de voorbije week geen tijd gehad, en eigenlijk zou ik nu beter ook studeren maar ik wou gewoon bij haar blijven. Ik grinnikte zacht toen ze slaperig fluisterde. Ik ging met mijn hand door haar haar.

Lily
Ik voelde hem onder me verschuiven en niet veel later voelde ik de zachte kussens onder mijn hoofd. Wou hij zo snel weg? Lichtelijk gekwetst opende ik mijn ogen en staarde om me heen. 'Wow' zei ik zacht en keek naar de jongen die op mijn bed zag. 'Wat is hier de reden voor?' vroeg ik zacht, op mijn hoede. Bang dat hij me zou dumpen en dit alleen maar deed om het me gemakkelijker te maken.

Amanda knikte enkel toen hij haar dichter tegen zich aan drukte. 'Veel beter.' Ze wist dat het dom klonk maar Lucas gaf haar altijd een gevoel van trouw, liefde en geduld. Ze kon geen negatieve dingen aan hem opmerken behalve dat hij misschien zichzelf snel liet gaan. 'Het komt wel goed Lucas, echt. Richt jij je nou maar op school, je hebt na dit jaar nog tijd zat om andere dingen te doen. Toen hij haar haar streelde moest met moeite een gaap onderdrukken, ze mocht niet in slaap vallen. Dan zou ze hem alleen maar bezig houden en dat mocht niet. Ze moest niet aan zichzelf denken maar aan Lucas.

Daniel grinnikte zachtjes toen ze zacht wow zei en daarna al snel op haar hoede vroeg waar dit allemaal voor was. Hij kreeg het gevoel dat ze dacht dat hij haar alleen liet en niet meer terug zou komen en dat deed hem toch wel pijn. Ze wist dat hij van haar hield. 'Om dezelfde reden, het is er allemaal om dezelfde reden,' fluisterde hij zachtjes voor zich uit en hij richtte zijn aandacht op Lily. 'Lily, wil je mijn vriendin zijn?' vroeg hij met een kleine lach.