Orpg. Lina & Michelle!

Mia wreef bedenkelijk over haar voorhoofd heen terwijl ze naar hem keek. Het was echt heel lief van hem dat hij wou dat ze ook ging slapen, maar het was totaal niet handig in haar situatie. Haar ouders zouden furieus zijn wanneer ze haar in de ochtend zouden zien met een jongen naast haar in bed, en dan ook nog van het andere soort. Ondanks dat ging ze toch naast hem liggen, met haar rug tegen de muur aan waarvoor ze nog vlug een kussen geduwd had. Ze gooide haar benen recht voor zich neer en schoof de dekens wat meer naar zijn kant. Ze zou wel gewoon wachten totdat hij in slaap zou vallen. Ze duwde een plukje haar achter haar ene oor en keek naar zijn vermoeide gezicht.

Jace
Ik keek naar de deken en toen naar haar. Ze was wel ontzettend koppig, maar dat kon ik zelf ook zijn. Ik pakte de deken en legde hem ook over haar heen. Ik lag opeens veel dichterbij haar om de deken over ons allebei heen te krijgen. Het voelde een beetje onwennig, maar het voelde ook wel fijn. Ze was heerlijk warm en ze gaf me een vreemd gevoel. Ik keek in haar rode ogen. 'Ik vind jouw ogen wel mooi.' zei ik opeens, ik had niet eens door dat het er zo snel uit was. Ik veegde mijn haar ook uit mijn gezicht. Ik lag heerlijk en ik was de pijn die ik had steeds meer aan het vergeten.

''De jouwe heb ik altijd al mooi gevonden, ook al gaf ik dat nooit toe.'' Zei Mia glimlachend en kijkend naar de deken die hij ook weer haar kant op geschoven had. Het bed was al niet heel groot en niet bestemd voor twee personen, maar doordat ze ook nog de dekens moesten delen lagen ze al helemaal dicht tegen elkaar. Er was nog wel ruimte, maar niet veel. Ze keek naar zijn haar dat hij uit zijn gezicht aan het vegen was en ze grinnikte kort. ''Zal ik je hoofd maar kaal scheren? Dan heb je er ook geen last meer van.'' Ze was het niet gewend om zo naast een jongen te liggen, en al helemaal niet bij een jongen die haar vijand had moeten zijn. En toch voelde het heel fijn.

Jace
Ik begon een beetje te blozen. 'Ik wil niet kaal zijn.' zei ik lachend en schudde mijn haar voor mijn ogen. Ik vond het juist wel fijn dat ik me er een beetje achter kon verstoppen, zodat mensen minder snel zagen dat ik huilde of als ik weer een blauw oog had gekregen van mijn vader. Ik voelde haar warmte en ik voelde me heel raar erbij. Vanmiddag had ze mijn moeder vermoord en nu lag ik bij haar in bed, ik had geen idee hoe alles opeens zo snel was gegaan. Maar ik wist dat zij me niet liet vallen, zelfs als ik er nogal slecht voor stond. En dat was het belangrijkste nu. Ik moest gewoon de dag doorkomen voorlopig.

Mia keek naar hem en begon ook te lachen. Echter was het niet hard gelacht, ze wou haar ouders echt niet wakker maken. Ze staarde naar voren en dacht erover na hoe ze het hele verhaal aan haar ouders uit kon leggen. Of nouja, heel het verhaal, het halve verhaal. Ze was nog steeds niet van plan om ze te vertellen dat ze iemand vermoord had, dat wilde ze gewoon niet. Haar vader was nogal moeilijk over te halen, maar haar moeder was altijd wel iets makkelijker in dit soort dingen. Ze keek naar de klok en zag dat het inmiddels als nacht geworden was. Ze kon niet ontkennen dat ze zelf ook moe was van die dag, maar ze had echt geen behoefte aan om te gaan slapen.

Jace
Ik voelde haar arm even tegen me aan en merkte dat ze nog best wel koud was. Ik ging nog iets dichterbij liggen omdat ik de deken bijna van ons aftrok. Het voelde ongemakkelijk, maar tegelijkertijd ook heel fijn. Maar toch maakte ik me zorgen dat mijn vader me hier zou vinden, of dat de ouders van Mia heel boos op me zouden worden en me niet zouden accepteren. Ik was bang dat ze mijn ogen zouden zien, dan zouden ze waarschijnlijk meteen flippen. Ik hoopte maar dat ze me niet zouden slaan, mijn lijf deed al meer dan genoeg pijn.

Mia voelde hoe hij nog dichterbij ging liggen en beet zachtjes op haar lip. Het was dat hij wou dat ze naast hem kwam liggen, anders had ze het echt niet gedaan. En dan was het niet om hem, maar om haar ouders. Ze zou de hele nacht wel door gaan denken voor een goede uitleg die ze dan aan haar ouders kon geven. Dan zou hij nog slapen, en zou ze maar de deur op slot doen voor de zekerheid. Haar ouders konden af en toe echt mee vallen, maar ook echt tegen. Ze konden snel boos worden, maar ook snel vrolijk. En als laatste waren ze erg koppig, wat zij dan weer geërfd had. Ze draaide haar gezicht om naar Jace. ''Slaap lekker.''

Jace
Ik sloeg kort mijn armen om haar heen en knuffelde haar. Ik liet haar weer los en keek haar aan. 'Jij bent echt te lief voor me.' zei ik voor ik me omdraaide. Ik werd een beetje rood en ik wilde niet dat ze dat zag. Ik schaamde me er ook voor dat mijn gezicht waarschijnlijk onder de blauwe plekken zat. Maar ze had al aardig veel gezien. Ze had me zelfs op mijn kwetsbaarst gezien en ze had me geholpen. Alleen vroeg ik me af of ik niet vrij hopeloos was. Het was allemaal zoveel makkelijker geweest als ze een van ons was geweest. Mijn hele soort wilde haar het liefste afmaken omdat ze zo was. En ik was bang dat het bij haar soort net zo werkte.

De onverwachte armen om haar heen bezorgde haar rillingen. Fijne rillingen. Zelf kon ze zich nog wel herinneren dat ze zelfs in de gevechten zijn aanrakingen wel goed vond voelen. Dat was een raar idee, maar wel eerlijk. Ze schonk hem een kleine glimlach en perste haar lippen toen weer op elkaar. Ze zag dat hij zich omdraaide naar de andere kant en gooide haar haren naar één kant van haar schouder. Starend naar de muur bedacht ze zich telkens weer dat ze niet in slaap moest gaan vallen. Mia vond het wel heel moeilijk, want zo veel energie van de dag was niet meer over gebleven.

Jace
Er verscheen een klein glimlachje rond mijn lippen en ik was heel blij dat ze me niet weggeduwd had. Dit was heel anders dan de keren dat ze met me gevochten had. Al vond ik het ook heerlijk als ze me tegen de grond duwde, zelfs als het pijn deed. Ik liet me zo vaak tegen de grond smijten, ik was de pijn toch wel gewend van mijn vader. Ik was gewoon zo wanhopig dat ik een aanraking op welke manier dan ook fijn vond. En nu had ik haar geknuffeld. Ik sloot mijn ogen en ik voelde dat ik echt heel moe was, erger dan ik eerst had gedacht.

Mia boog stil iets over zijn lichaam heen en zag dat hij zijn ogen al gesloten had. Glimlachend zakte ze terug naar haar eigen plek en bleef half liggend en half zittend tegen de muur aan hangen terwijl haar hersens nog op volle gang door werkten. Ze kon het nog steeds niet geloven dat ze hier naast de jongen lag waarvan de haatgevoelens altijd op moesten borrelen wanneer ze hem zou zien. Als de soorten eens samen zouden werken, dan zou het voor iedereen alleen maar beter worden. Dan hoefden ze elkaar niet te haten, en was er gewoon vrede. Dan kon je overal komen waar je wou zonder dat je goed op moest letten om niet aangevallen te worden. Dan was alles veel beter. Maar het was iets waarvan je kon dromen, en wat nooit realiteit zou worden.

Jace
Ik draaide om en ik beet op mijn lip. 'Het doet pijn.' zei ik zacht en ik sloeg mijn armen weer om haar heen. Ik voelde me net een klein kind en ik schaamde me heel erg, maar ik moest toegeven dat ik haar nu wel nodig had. Ik dacht opeens aan haar arm en ik schaamde me echt voor wat ik met haar had gedaan. Ik keek een beetje afwezig en ik dacht na over alle steken die ik haar had gegeven. Zij moest nu ook wel aardig veel pijn hebben en dat was mijn schuld. Ik begon steeds banger te worden dat ik ook problemen zou hebben met mijn woede, net als mijn vader. Ik wilde absoluut niet zoals hem worden.

Mia voelde zijn armen en draaide haar gezicht om naar hem, waarna ze haar armen ook om hem heen sloeg. ''Het komt wel goed.'' Zei ze sussend terwijl ze over zijn rug heen streelde. Haar handen waren best koud, maar daar had ze niet eens bij nagedacht. Het voelde heel lieflijk hoe hij haar knuffelde, en daarom liet het ook vertrouwd voelen. De jongen was ook zeker weten te vertrouwen, dat wist ze gewoon. Hij had haar dan misschien wel veel pijn gedaan, maar niet gedood en daar ging het bij haar ook om. Hij had haar gemakkelijk kunnen doden, en toch deed hij het niet en begon hij zelfs een beetje voor haar te zorgen, beschermde hij haar voor zijn moeder.

Jace
Ik voelde haar armen om me heen en ik genoot van haar aanrakingen. Ik voelde haar koude handen en ik pakte een van haar handen en warmde hem op met de mijne, die wel warm was. Ik glimlachte een beetje sukkelig naar haar. Het had me nogal veel moeite gekost toe te geven dat het echt veel pijn deed en ik hoopte dat ze niet over me dacht als een of ander watje. Al wist ik diep vanbinnen dat ik dat waarschijnlijk wel was. Ik beet op mijn lip en keek naar haar arm. 'Het spijt me echt. We moeten het denk ik schoonmaken.' zei ik zacht. Ik kon haar vlees zien. Ik vond het walgelijk wat ik allemaal met haar gedaan had uit blinde woede. Ze was zelfs gaan huilen en zij was lang niet zo'n aansteller als ik.

Mia's lippen vormden een kleine glimlach op het moment dat hij haar ene hand pakte en die opwarmde. Hij was lief voor haar, en dat vond ze eigenlijk nog steeds wel raar. Ze was blij dat hij eindelijk eens toe gaf dat hij veel pijn had en zich niet steeds groot hield voor haar. Een andere reden kon ze niet bedenken. Het maakte haar helemaal niets uit wanneer een jongen huilde of iets dergelijks, dat vond ze alleen maar goed. Ze zag hem naar haar arm kijken en zuchtte eventjes. ''Het geeft niet, en dat is niet nodig.'' Zei ze en schudde haar hoofd erbij. Haar arm zag er niet heel goed uit, en misschien was het ook wel nodig om het schoon te maken, maar daar had ze nu geen zin in. Ze wou dat hij ging slapen.

Jace
Ik glimlachte terug naar haar, ik voelde een soort band met haar. Wat vreemd was, aangezien we een paar uur geleden nog vijanden waren. Ik vertrouwde haar veel meer, ze had me gered. Misschien was ze veranderd, ik wist dat ik veranderd was. Ik stond voorzichtig op, ik was heel blij dat het lukte. 'Het gaat wel hoor.' zei ik eerlijk en ik glimlachte naar haar. Ik stak mijn hand naar haar uit, ik wist dat haar arm flink ging ontsteken als we er vanavond niets aan deden. Ik vond het ook fijner om dicht tegen haar aan te liggen, maar ik had een schuldgevoel voor wat ik had gedaan en ik vond dat ik heel wat goed te maken had. Ze had ontzettend veel voor me gedaan en ik was haar heel dankbaar.

Mia keek hem verbaasd aan toen hij ineens op stond en zijn hand naar haar uitstak. Wilde hij nu serieus de wond schoon gaan maken zo laat in de avond? Maar eerlijk gezegd had ze ook niet bepaald zin in een discussie met hem dus pakte ze zijn hand maar om op te staan. ''Nee ga jij maar slapen, ik doe het zelf wel.'' Zei ze glimlachend en liet toen pas zijn hand los. ''Je moet rusten, en daar hoort dit niet bij.'' Ze keek hem streng en serieus aan. Hij kon toch helemaal niet voor haar zorgen wanneer hij zelf niet in orde was. En ze wilde niet dat hij zometeen weer weg zakte, want dat zat er nog wel in naar haar gevoel. Hij zag er nog steeds heel erg bleek uit, en het leek haar een slim plan als hij de volgende dag wat bloed ging zoeken. Waarschijnlijk zou ze wel wat voor hem afstaan, dan had ze toch genoeg bloed.

Jace
Ik schudde mijn hoofd. Ik had haar huid opengeknipt, weer dichtgenaaid en haar verbrand. Dat was toch wel redelijk erg en vooral harteloos. Ik trok haar zachtjes mee, ik wist dat ze zou protesteren. Ze was koppig, net zoals ik. Ik trok haar mee naar de badkamer en ik keek in een kastje waar ik dacht dat de medicijnen stonden. Ik zag ze alleen nog niet. 'Waar verstop je die dingen?' vroeg ik terwijl ik de keuken doorzocht. Ik keek even om naar het meisje en nam haar langzaam in me op. Ze was ontzettend mooi, niet veel kleiner dan ik. Ik wilde haar echt helpen, het was het minste wat ze verdiende na alles wat ze voor me gedaan had. Mijn vader kon aardig hard slaan en kende geen grenzen, als ze weg was gegaan met mijn moeder nog dood, had ik het ook niet overleefd.

Mia begon zich echt af te vragen wie er meer eigenwijs zou zijn. Hij of zij? Maar daar kon ze niet lang meer over nadenken, aangezien ze al mee getrokken werd. Ze keek van een klein afstandje toe hoe hij in een kastje in de badkamer aan het zoeken was naar medicijnen. ''Onder de bank leggen ze de bak met medicijnen altijd neer. Voor het geval dat.'' Zei ze en trok er een wenkbrauw bij op. Ze vond het zelf ook nogal raar dat ie daar moest liggen. Ze liep naar de bank en hurkte ervoor neer om vervolgens de bak eronder vandaan te schuiven. Ze tilde hem op en zette hem op de keukentafel neer waarna ze hem opende. Ze keek even naar Jace en zag dat hij haar aan het aangapen was.

Jace
Ik keek haar een beetje vreemd aan, ik vond het een vreemde plek. Ik liep naar haar toe terwijl ik regelmatig omkeek en goed luisterde. Ik was echt heel bang dat haar ouders opeens wakker zouden worden, dan zou ik eraan gaan. Heel voorzichtig liet ik de kraan wat water druppen op een theedoek die ik had gepakt en ik keek haar aan. Ik was nooit zo handig geweest in dit soort dingen, maar het leek me dat ik eerst de viezigheid weg moest halen en dan moest ontsmetten. Ik keek even omhoog in haar rode ogen, maar ik keek wel snel weer naar beneden voordat ik begon te blozen. Ik voelde me ongemakkelijk, maar fijn bij haar in de buurt.

Mia keek naar hem en zag dat hij regelmatig omkeek. Maar hij hoefde niet heel bang te zijn, haar ouders sliepen meestal wel overal doorheen. Behalve haar vader, hij niet altijd. Ze hoopte maar dat hij niet haar zou komen zoeken, aangezien ze wel de hele dag weg gebleven was. ''Wil je niet wat bloed? Je ziet er nog steeds heel bleek uit.'' Vroeg ze en probeerde naar zijn ogen te kijken, wat met moeite ging door zijn haar wat ervoor hing. Ze had hem altijd al heel bijzonder gevonden, om zijn uiterlijk vooral. Ze wist toen nog niet echt hoe hij in elkaar zat, maar nu ook niet zozeer.

Jace
Ik krabte even aan mijn wang en ik hield mijn hand daar terwijl ik nadacht. 'Nee, ik kan je bloed niet nemen.' zei ik zacht en ik keek weg. Het was waar dat ik bleek was, ik wist dat zelf ook wel. Maar ik wilde haar niet nog meer pijn doen na alles. Ze was koppig en ik hoopte dat ze er niet op aan zou blijven dringen, want ik wilde geen ruzie. Of erger nog, de controle verliezen. Als ik teveel bloed van haar zou drinken zou zij weer zwak worden en moest ik haar weer wat bloed teruggeven. We moesten allebei sterk zijn als we genoeg bloed wilden hebben, maar ik was niet sterk. En ik zou veel liever morgen wat drinken dan haar nu pijn te doen.

''Kan wel. Er liggen hier spullen waarmee ik gewoon wat bloed weg kan nemen zodat het in een buisje ofzo komt. Het is niet erg want ik heb toch nu genoeg.'' Mia keek naar zijn hand en toen terug naar zijn gezicht. Hij moest echt wat bloed drinken. Ze zou niet gaan stoppen met zeuren totdat hij het zou nemen. Het zou hem enorm goed doen, en dat was ook het beste voor haar. ''En als je dat niet wilt, pak ik wel wat van m'n vader.'' Zei ze met een glimlach en dacht daar eens bij na. Het zou haar zelf persoonlijk geen barst uitmaken, al zou hij wel heel boos op haar worden wanneer hij erachter zou komen. Maar het zou nog best kunnen werken in zijn slaap. Ze keek naar het doekje en vervolgens naar haar wond. Het zag er echt totaal niet uit.

Jace
Ik keek haar eerst vastberaden aan, ik wilde het bloed van haar niet aannemen. Ik gaf teveel om haar om haar weer pijn te doen. Toen ze over haar vader begon werden mijn ogen groot. Ik schudde snel mijn hoofd. Was ze gek? Als die man wakker zou worden zou hij niets van me heel laten, dan was alles wat ze voor me had gedaan nog voor niets geweest. 'Wil je me dood hebben?' vroeg ik een beetje geschokt en keek haar aan. Ik wachtte niet op antwoord maar veegde het vuil voorzichtig van de wond af en daarna draaide ik de theedoek naar een schoon stuk en liet er wat betadine op vallen. 'Dit gaat pijn doen.' zei ik en ik keek haar even aan, ik wilde eerst haar goedkeuring.

Mia deed moeite om haar lach in te houden om zijn reactie erop. ''Nee natuurlijk niet, anders hielp ik je toch niet... En ik zorg er ook voor dat er niets met je gebeurd. Ik kan best even voorzichtig wat bloed van hem af nemen.'' zei ze zacht en bekeek zijn schokkende gezicht. Ze keek lichtelijk pijnlijk naar de wond waar hij het vuil van weg haalde. Ze keek naar het spul dat nu op de theedoek zat, en keek toen terug naar hem terwijl ze op haar lip knabbelde. Ze had helemaal geen zin meer om opnieuw pijn te hebben, maar ze had geen keus. Dit was beter voor haar wond, en dus ook voor haar. ''Doe het maar.'' Zei ze en strekte haar arm wat beter, zodat hij er goed bij kon.