Orpg. Lina & Michelle!

Jace
'Wat denk je dat ze wilde doen dan?' vroeg ik zachtjes en ik keek haar aan terwijl ik door haar haren bleef strelen. Ze voelden zacht en volgens mij vond ze het fijn. Ik vond het ook een beetje ongemakkelijk en raar dat ze me opeens knuffelde, maar ik vond het wel fijn dat ze het goed met me voorhad en me probeerde op te vrolijken. En het was niet raar dat ze een beetje was geschrokken van mijn armen. Voortaan maar weer een vest dragen.

''Niets.'' loog ze en genoot ondertussen nog steeds van zijn aanrakingen. ''Ik kon er gewoon niet tegen dat ze mij beschuldigde van jouw verwondingen.'' zei ze maar en probeerde zo te doen alsof dat het enige was dat haar dwars zat. Hoe zou ze nou overkomen op hem wanneer ze 'jaloers' op het meisje was? Dat kon toch immers niet. Dat zou voor hem hartstikke gek lijken. Toch? Ze legde voorzichtig haar hoofd tegen zijn borst aan waarna ze haar ogen sloot.

Jace
Ik keek naar haar en had het gevoel dat ze niet de waarheid sprak, maar toch liet ik het maar rusten. Ik hield haar nog steeds vast en ik streelde door haar haren terwijl haar hoofd op mijn borst lag. Voor het eerst was ik eens degene die een beetje op haar lette, in plaats van andersom. Ik snapte eerlijk gezegd niet dat ze niet gek van me werd. Zij zelf waarschijnlijk evenmin. Als ze het niet stiekem deed en medelijden had. Ik drukte een kus op haar voorhoofd.

Haar armen bond ze om zijn lichaam heen en haar hoofd liet ze nog rusten op zijn borst. Zo wilde ze altijd wel blijven staan. Samen met hem. Op dat moment wist ze echter wel zeker dat het Vinn was die gelogen had. En ze vroeg zich nu ook af hoe ze ooit had kunnen denken dat Jace loog... Dat was toch vreemd om te denken? Waarom was ze dan ook zo verward door alles? Het bracht alles alleen maar in 'gevaar'. Ze glimlachte zwakjes van zijn kus op haar voorhoofd en draaide haar hoofd een kwart zodat ze naar hem kon kijken. ''Ik beloof je dat ik je vanavond niet zal vergeten! Dan kom ik gezellig bij je liggen. Als je dat wilt dan.''

Jace
Ik werd rustiger en gelukkiger toen ik haar aanrakingen voelde. Ik had het gevoel dat niemand anders nog wat betekende. Ze had me slecht behandeld, dat was ik echt nog niet vergeten. Maar het woog niet op tegen alle keren dat ze me had beschermd. Ik had geen idee wat er was gebeurd als ze dat niet had gedaan, maar het was goed mogelijk dat ik dat niet wilde weten. Ik hoorde haar opeens praten en werd er weer pijnlijk aan herinnerd hoe ze me vergeten was, zodat ik met pijn in mijn hele lichaam wakker werd. Ik knikte.

Mia had er niet goed genoeg bij nagedacht dat het hem nog pijn deed. Maar ze had wel vaker dat ze niet nadacht over de dingen die ze zei, of deed. ''En ik zal m'n best doen om me de volgende keer anders te gedragen tegenover jou. Ik zal je geloven, en je geen pijn meer doen.'' zei ze zacht en keek naar zijn ogen. Ze voelde zich echt gelukkig met hem. Hoe hij haar in zijn armen genomen had. De manier waarop hij haar haren streelde, en zijn o zo geweldige lippen op haar voorhoofd plaatste. Ze werd er vrolijk van. ''Zullen we maar naar huis gaan?'' vroeg ze en ging heel langzaam weer uit zijn armen. Ze greep naar zijn hand en keek hem aan.

Jace
Ik hoorde haar zacht praten en ik voelde me warm worden. Ik had het gevoel dat ze me eindelijk geloofde. Ik was nog steeds wel een beetje bang voor Vinn, straks zou hij me nog aanvallen met haar erbij. Ik keek ook in haar ogen, bij haar huis zou ik wel de kleurlenzen uitdoen, volgens mij was het niet de bedoeling om ze zo lang te dragen. Ik knikte, ik wilde erg graag terug naar haar huis als ze zich aan die beloften hield. Ik hoopte dat ze nu wel echt anders zou doen.

Mia speelde met zijn vingers en begon naar huis te lopen, met hem naast haar zijde. Ze moest eigenlijk niet steeds beloftes maken, dat veroorzaakte zo vaak problemen. En in de problemen wilde ze nu niet meer raken. Ze wilde Jace laten zien dat ze écht van hem hield. Dat ze er spijt van had hoe ze hem toen behandeld had. Dat had ze gewoonweg niet kunnen maken, en ze voelde zich al net als zijn vader worden daarmee.

Jace
Ik voelde haar zachte dunne vingers en ik streelde er zacht overheen. Het voelde geweldig om haar naast me te hebben. Ik liep rustig met haar mee. Ik hoopte dat ze zich aan de beloftes zou houden. Mijn vader had vaak genoeg beloofd om me niet meer te slaan. Maar elke keer werd hij alleen maar gemener en het ging hem ook steeds minder uitmaken hoe het met me ging. Maar ik vroeg me wel af hoe het met hem ging.

Mia liep het huis binnen en zag dat haar moeder samen met Vinn op de bank in de woonkamer zat. Kletsend met elkaar. Ze hoopte dat hij niets aan haar moeder verteld had. Maar daar hoefde ze zich niet lang zorgen om te maken. Haar moeder had gevraagd hoe het met ze ging, iets wat ze altijd deed nadat ze terug was. Mia knikte enkel en glimlachte er iets bij terwijl ze haar blik kort op Vinn wierp. Ze wist niet wat ze met hem aan moest. ''Hier is het bloed.'' zei ze kortaf en legde de buisjes op het tafeltje voor de neuzen van hen.

Jace
Ik volgde Mia zachtjes en ik keek naar haar moeder en naar Vinn. Ik had zo het gevoel dat haar moeder Vinn ook eerder zou geloven. Ik had gewoon ontzettend veel pech dat ik van een andere soort was. 'Wat is er met jou gebeurd?' hoorde ik de vrouw opeens vragen terwijl ze een van mijn armen vasthield. Lichtelijk in paniek keek ik naar Mia, ze moest me helpen. Ik wist niet wat ik moest antwoorden.

Mia keek van Jace naar haar moeder en liet haar hersenen overuren maken. ''We waren aan het jagen en ik was was onoplettend bezig. Ik vloog ,in plaats van op het diertje, op Jace af waardoor hij uit de boom viel.'' legde ze uit en probeerde zo geloofwaardig mogelijk over te komen. Ze keek even om naar Vinn die een grijns op zijn gezicht had staan. Ze negeerde het en keek terug naar haar moeder.

Jace
'En daarom is zijn arm zeker al verbonden?' vroeg Vinn. 'Het zat er gister ook al.' voegde hij eraan toe. Ik kon hem wel afmaken. Als de vrouw niet zo naar mijn armen staarde had ik mijn handen tot vuisten gebald. Ik zei niets meer en liep naar boven, mijn spullen beneden vergetend. Ik liep naar de kamer van Mia en ik deed de deur open. Wat moest haar moeder wel niet van me denken? Niet veel goeds in ieder geval. Maar ik kon gewoon geen antwoord verzinnen op die moeilijke vraag, ik wilde niet dat de vrouw wist van de mishandelingen.

Mia wierp een boze blik naar Vinn en voelde de ogen van haar moeder haar vragend aankijken. Vragend om een eerlijke verklaring. ''Het is gewoon... Zijn vader. Kan dit niet een andere keer?'' vroeg ze en knipperde enkele keren met haar wimpers. Ze keek nog even om naar Vinn voordat ze achter Jace aan liep en zijn spullen van beneden meenam naar boven. ''Sorry van dat.'' verontschuldigde ze zichzelf en ging op haar bed zitten. Zijn tas legde ze voor haar neer.

Jace
Ik keek naar mijn tas, ik was blij dat ze hem had meegenomen. Hoefde ik tenminste zelf niet terug naar beneden. Ik keek naar haar. 'Kon je ook niets aan doen.' zei ik zacht. Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar naast me op het bed en ik knuffelde haar. Ik had zo verlangd naar dit gevoel toen ik alleen op de grond lag. Ik vroeg me af of Vinn haar vorige nacht net zo had geknuffeld, al was ik zeker dat het niet verder dan dat was gegaan.

''Dan nog.'' zei ze en sloeg haar armen ook om hem heen om hem terug te knuffelen. Deze momenten waren erg kostbaar. En ze was niet van plan om er nog meer ervan te verspillen. Ze streelde hem natuurlijk wel weer voorzichtig en zacht. Ze wilde niet dat ze hem weer pijn zou doen. Onbedoelde pijn. Toch zou dat beter zijn dan wanneer ze het met opzet zou doen. Ze keek naar hem en voelde haar mondhoeken iets opkrullen tot een glimlach.

Jace
Ik zag haar glimlach en ik glimlachte terug, ik was blij dat ik eindelijk alleen was met haar. Gewoon in haar kamer, zonder dat we nu ruzie hadden. Ik was blij dat het weer goed was tussen ons. Ik streelde door haar haren, ik had onthouden dat ze dat fijn vond. Ik drukte toen mijn lippen op de hare, ik had haar te lang niet gekust naar mijn zin. 'Ik hou van je.' fluisterde ik en toen zoende ik haar.

Mia streelde met wat vingers over de zijkant van zijn nek en verschoof haar lichaam iets zodat ze wat comfortabeler ging zitten. Pardoes voelde ze zijn lippen op de hare. Zijn fijne en mooie lippen die naar haar mening de hare al een tijdje niet meer aangeraakt hadden. Een spontane glimlach sierde haar lippen om zijn vier prachtige woorden. ''Ik hou ook van jou.'' fluisterde ze terug en sloot langzaam haar ogen terwijl ze hem terug zoende.

Jace
Ik voelde haar handen op mijn nek en kroop wat meer tegen haar aan. Ik sloot mijn ogen en ik streelde over haar zij en drukte zachte kusjes op haar lippen. 'Ik ben zo blij dat je bij me bent.' fluisterde ik tegen haar. Ik had een hekel aan Vinn, ik was blij dat nu bij mij was. Ik was echt gekwetst geweest toen zij me zo achterliet. Mijn arm zag er nog steeds bloederig uit, de wondjes gingen snel weer open. Zeker als je over de grond gesleept werd.

''En ik ben vooral blij dat je niet meer boos op me bent.'' fluisterde ze glimlachend in zijn oor en sloeg haar armen om zijn nek heen. Zachtjes plante ze haar lippen in zijn hals, waar ze een paar kusjes drukte en haar hoofd daar hield zodat de warmte van haar mond in zijn nek kriebelde. ''Hoe laat is het eigenlijk?'' vroeg ze nieuwsgierig en keek door haar raam naar buiten. Het was in ieder geval al wel donker.

Jace
'Ik ben blij dat je me eindelijk gelooft.' fluisterde ik. Het deed me ontzettend veel pijn dat zij had gedacht dat ik Vinn aanviel. Dat ik niet eens mijn best deed mijn woede in te houden. Ik drukte mijn gezicht in haar nek en beet zachtjes op de huid, maar alleen speels. Ik drukte kusjes in haar nek en ik streelde haar zacht. Ik had geen idee hoe laat het was, het interesseerde me ook niet. Ik voelde me veel te fijn bij haar. Ik sloot mijn ogen even, genietend van haar warmte.

''Ik ben ook echt dom geweest om Vinn te geloven. Maar dat zal niet nog een keer gebeuren.'' zei ze vastberaden en voelde zijn lieve en zachte aanrakingen weer. Het speelse gebijt in haar huid vond ze helemaal niet erg en ze grijnsde er even bij. ''Ik zal me toch echt eens moeten omkleden.'' Al fluisterende had ze haar armen nog om zijn nek heen en streelde daarbij met haar vingers in zijn nek, iets wat bij zijn haar.

Jace
Ik was zo blij toen ze dat zei. Ik voelde me opeens een stuk fijner, wetend dat Vinn geen dreiging meer voor me was. Ik keek naar haar, ik wilde niet dat ze zich om ging kleden. Dan moest ik haar loslaten. Ik hield mijn armen nog steeds om haar heen en trok haar dichterbij. 'Nee.' fluisterde ik en drukte weer een kusje in haar nek. Ik streelde over haar zij en ik sloot mijn ogen. Dit moment was perfect.

Mia keek naar hem en grinnikte even om zijn 'nee'. Toch was ze niet van plan om zometeen in haar kleren te gaan slapen die ze nu aan had. Ze voelde zich nog dichter bij hem en de warmte die dat met zich mee bracht. Ze sloot haar ogen toen hij een kusje in haar nek drukte en opende ze daarna langzaam weer. ''Heel even.'' fluisterde ze glimlachend en drukte een kusje op zijn mondhoek.

Jace
Ik liet haar gaan en voelde dat het meteen een stuk kouder was. Ik wilde eigenlijk ook iets anders aantrekken, dus ik stond op en liep naar mijn tas. Ik pakte een shirt dat me eigenlijk te groot was en een losse joggingbroek. Ik keek even om naar haar. Ik vroeg me af of zij wilde dat ik me ergens anders om ging kleden of zoiets, we kenden elkaar nog niet zo lang...