Orpg. Lina & Michelle!

Jace
Ik schrok ervan toen ze me opeens zo hard duwde. Ik knalde hard tegen de muur en kreunde zacht van de pijn, terwijl het me niet eens meer lukte om overeind te komen. Wat had ik in godsnaam gedaan? De honger maakte een beest van me. Ik keek naar haar en kromp volledig ineen en ik begon te trillen terwijl ik tranen weg knipperde. Ik was ontzettend bang dat ze me aan zou vallen, ik wist dat ze het op dit moment echt heel makkelijk van me zou winnen. Ik probeerde me te verontschuldigen maar er kwam amper geluid uit mijn mond.

Wat was ze toch ook stom geweest. Er werd haar al zo vaak verteld dat de andere soort vampieren niet te vertrouwen waren. En toch vetrouwde ze hem. Ze dacht nog wel dat ze van haar fouten geleerd had. Was hij dit dan al die tijd al van plan? Maar waarom deed hij nu niets meer? Was het allemaal gewoon van te voren bedacht? Mia wist niet meer wat ze van hem moest denken. ''Waar was dat goed voor?'' Vroeg ze en bleef op diezelfde plek staan terwijl ze hem onderzoekend aankeek. Ze begreep het niet.

Jace
'Het spijt me.' wist ik er met de grootste moeite uit te brengen. Nou geweldige uitleg was dat. Waarom was ik dan ook zo'n idioot? 'Ik had zo'n honger.' fluisterde ik zacht en keek vluchtig weg van haar. Ik trilde nog steeds omdat ik bang was dat ze me pijn zou willen doen. Want ik snapte het heel goed als ze dat wilde. Ik had absoluut niet het recht haar opeens aan te vallen en ik was aardig boos op mezelf. Haar zoenen was waarschijnlijk nog een beter idee geweest dan dat doen.

Mia keek hem vol onbegrip aan en schudde haar hoofd licht. ''Wat is dat voor idiote reden? Je had dat toch kunnen zeggen... Dan waren we even naar buiten gelopen of iets. Of had ik wel vrijwillig wat bloed afgestaan.'' zei ze met een tikkeltje boosheid erin. Dit kon hij zo toch niet maken? Of betekende ze dan toch helemaal niets voor hem? Ze stond even raar van zichzelf te kijken. Hoe kwam ze er überhaupt bij dat ze iets voor hem betekende. Ze gaf hem gewoon een veilig onderdak, althans was de bedoeling ervan. Ze zuchtte even en keek hem aan.

Jace
Ik keek weer snel weg van haar, haar blik brandde op mijn huid. Ik voelde me heel schuldig en ik was best wel bang dat ze wraak op me wilde nemen. Zelf zou ik dat ook willen. Ik sloeg mijn armen om mijn knieën nadat het me was gelukt om rechtop te gaan zitten en ik maakte me klein. Ik gaf geen antwoord, maar ik trilde nog steeds. Als ik haar pijn had willen doen had ik daarmee gewacht en het dan goed gedaan, maar ik wist niet zeker of ze dat begreep. Ik wilde haar helemaal geen pijn doen. De blauwe plekken deden weer meer pijn, ze had me best hard tegen de muur gegooid.

Doordat hij zich weer klein begon te maken, borrelde er een schuldgevoel omhoog. Hij zag er zo zielig uit. En als ze het van de andere kant bekeek, vampieren vielen best gauw aan wanneer het om bloed ging. Als je honger had was het moeilijk om je te beheersen. Maar dan nog... Ze wist het niet. ''Het spijt me dat ik je zo hard tegen de muur aan duwde,'' Begon ze en ging rustig weer terug op het bed zitten, met wat afstand van hem. Niet zozeer omdat ze bang voor hem was, maar eerder voor het principe. ''Je hebt me echt laten schrikken.''

Jace
Ik hoorde haar zachte woorden. Wacht, ze was niet boos? Dat snapte ik nou niet, maar ik was wel blij aan de andere kant. 'Dat wilde ik echt niet.' fluisterde ik. En het was waar, ik was mezelf niet geweest. Ik haatte het als ik geen controle over mezelf had. Ze verontschuldigde zichzelf nog ook, nog iets dat ik niet snapte. Ik had het verdiend, ik had haar zomaar aangevallen. Ik moest echt leren me te beheersen. Maar ik vond het zo naar om om hulp te vragen, zeker nadat ze al zoveel voor me had gedaan.

Mia keek naar hem en haalde nonchalant haar schouders op. ''Maar het gebeurde wel.'' Antwoorde ze en staarde even naar de plek van de muur waar hij tegenaan gekomen was. Zij zelf had zo af en toe ook niet echt de controle over zichzelf. En soms kwam alles veel te hard aan dan dat ze eigenlijk bedoeld had. ''We vergeten het wel gewoon, oké?'' Er ontglipte nog een kleine zucht en ze liet zich tegen de andere kant van de muur aan zakken.

Jace
Ik knikte voorzichtig, al wist ik dat ik nu haar vertrouwen kwijt was. Je kon het niet zomaar vergeten en dat zij wist ook best wel. Ik haalde een hand door mijn haar en ik bleef stilletjes zitten tegen de muur aan. Ik had geen idee wat ik nu moest doen, bijvoorbeeld hoe ik het goed moest maken en of ik naar haar toe moest gaan. En ook over hoe ik controle over mezelf kon krijgen, dat leek me vrij belangrijk op dit moment.

Mia keek naar hem en merkte dat de stilte de overhand nam. Maar wat viel er nog te zeggen? Hij was stom bezig geweest, en zij zelf had niet zo grof hoeven te zijn. Ze had rekening moeten houden met zijn breekbare lichaam. ''Heb ik je veel pijn gedaan zonet? Laat me het anders even zacht masseren ofzo?'' Ze maakte zich nog steeds zorgen om hem.

Jace
'Het gaat wel.' zei ik zacht en om het te bewijzen kwam ik langzaam overeind. Ik was blij dat ik kon gaan staan. Ik wist dat ze een schuldgevoel zou hebben, ze was gewoon ontzettend lief, zelfs nadat ik haar walgelijk had behandeld. Ik had nog niet eens door dat ik was gestopt met trillen. Ik hoefde niet gemasseerd te worden, het leek me alleen pijnlijk. Aan de andere kant vond ik haar aanrakingen wel heel prettig.

''Oké.'' zei ze zacht en keek naar de bewegingen die hij maakte. Hij kon tenminste nog wel staan, en dat was belangrijk. Het trillen was onderhand ook gestopt, ook een goed teken. Weer dacht ze eraan om hem gewoon met rust te laten. Dat was toch veel beter voor hem. Dan wanneer zij hem steeds lastig viel. Ze stond op en keek hem aan. ''Mijn ouders zijn trouwens weg. En ik ga maar even tv ofzo kijken.'' mompelde ze een beetje afwezig.

Jace
'Oke.' zei ik zachtjes. Ik vond het geen fijn idee hier alleen te zijn, maar dat zou ik maar voor me houden. Ik stond een beetje nerveus te wiebelen, ik had geen idee wat ik nu moest doen, ik voelde me hier opeens helemaal niet meer thuis. Moest ik maar weer gewoon gaan zitten op de grond of op het bed? Nee, ik moest maar even afstand houden. Ik had het idee dat ze best wel boos op me was en dat voelde heel rot.

Mia knikte wat en ging toen recht staan. Ze wilde de gevoelens voor hem niet meer verbergen. Ze wilde niet boos op hem blijven om het voorgeval. Zachtjes zuchtte ze en bleef een stukje voor hem staan, kijkend naar hem. Alleen dat. Haar ogen gingen naar zijn lippen en ze kon zich niet meer inhouden. Abrupt drukte ze haar lippen op de zijne en legde haar ene hand in zijn nek.

Jace
Ik keek omhoog toen ze voor me ging staan en ik voelde haar opeens dichterbij komen en toen opeens haar lippen op de mijne. Ik schrok ontzettend erg, dit was wel het laatste wat ik had verwacht. Maar ik vond het heerlijk aanvoelen. Haar hand in mijn nek voelde warm en een beetje dwingend haar terug te zoenen. Maar dat vond ik niet erg. Ik sloeg een arm om haar heen en ik kuste haar terug. Dit was echt absurd, er klopte helemaal niets aan. Ik kende haar amper, ze was van een andere soort. Maar zo mooi en lief, met het geduld van een engel.

Mia kriebelde met haar vingers in zijn nek en kwam na enkele minuten pas weer bij haar verstand. Waar was ze in godsnaam mee bezig? Dit kon ze toch helemaal niet maken. Zometeen voelde hij zich wel verplicht om met haar te zoenen, aangezien hij nu minder sterk was als haar. En misschien dacht hij wel dat hij het daarmee goed kon maken of iets. Voorzichtig en onwillekeurig haalde ze haar lippen van de zijne af en keek hem wat beschaamd aan. ''Sorry.''

Jace
Ik keek haar verward aan, waarom was ze opeens gestopt? Ik wilde niet stoppen. Ik vond het gevoel van haar vingers in mijn nek en haar lippen op de mijne ontzettend fijn. Ik pakte haar hand vast, bang dat ze van me weg zou lopen en keek haar vragend aan. 'Wat is er?' fluisterde ik tegen haar. Had ze spijt? Was ik echt zo erg? Ik mocht toch hopen van niet. Misschien kwam het doordat ik zo lastig was. Of doordat ik haar had gebeten. Ik dacht verwoed na over wat ik verkeerd had gedaan.

Mia keek naar hem en voelde zijn hand dat de hare vast pakte. ''Het is fout, Jace. Dit mag niet. En het spijt me als ik je half gedwongen heb om me terug te zoenen.'' mompelde ze en beet haar lip weer bijna kapot. Ze was zo verzot op zijn ogen, en ze vond het zelf ook jammer dat ze naar rood moesten. Ze wist zich geen houding te geven. Om toe te geven wist ze helemaal niet wat ze moest doen. Ze schaamde zich zo erg nu voor wat ze gedaan had. Het was immers veel beter wanneer ze er daadwerkelijk over na had gedacht.

Jace
Ik keek haar aan en ik was even stomverbaasd. 'Je dwong me niet.' fluisterde ik. Wat was er fout aan dat ik haar geweldig vond? Ik wist wel dat het fout zou gaan. Ik was gewoon geen persoon die veel geluk had. Was ik nooit geweest ook. Ik keek naar haar nerveuze trekje en kreeg de neiging haar weer te zoenen. Ik wist zelf niet echt meer wat ik moest doen, maar ik liet haar hand niet los. Ik wilde dit nog niet opgeven. Ze was echt geweldig.

Vrienden zijn was al iets dat streng verboden was, laat staan wanneer het meer wordt dan dat. Haar ouders zouden haar vermoorden wanneer ze daar achter zouden komen. Niet letterlijk, hoopte ze. Zijn hand voelde fijn aan en ze was zelf ook niet van plan om haar hand weg te trekken. De aantrekkingskracht was daar te groot voor, die ze met alle macht probeerde te negeren. Moest zij dan hier maar de verstandige zijn en er niet mee verder gaan? Of moest ze het maar laten gebeuren en afwachten. Ze wist het niet. Het was een moeilijke beslissing. Maar ze was blij dat hij zich niet gedwongen of iets voelde. ''Oh.''

Jace
Ik sloeg mijn armen om haar heen en trok haar dicht tegen me aan. Ik vroeg me af of het echt was waarom ze zo afstandelijk deed. Ik snapte dat onze soorten niets mochten hebben, maar niemand hoefde het te weten als zij dat niet wilde. Ik zou alles doen voor haar, zeker na alles wat ze voor mij had gedaan. Ik wilde haar nu verdomme voor mij alleen, ik wilde niet meer naar haar staren in de hoop dat ik haar ooit nog zou kussen. Dus ik drukte haar stevig tegen me aan en zoende haar weer.

Mia werd tegen hem aangedrukt en ze voelde de warmte van zijn lichaam tegen de hare aan. Dit was echt perfect. Hij was perfect. Zijn zachte lippen voelde ze weer op die van haar en ze kon dit toch niet weer pardoes verstoren? Daarom zoende ze maar weer met hem mee en sloeg ze haar armen ook om zijn lichaam. ''Jace..'' Praatte ze tussen het zoenen door en had er al een hekel aan bij het idee dat ze echt beter kon stoppen. Waarom ging het ook allemaal zo snel? En waarom moest hij haar nu weer zo aanraken en zoenen?

Jace
Ik hield haar nog steeds stevig vast. Ik ging haar nu echt niet meer loslaten, haar lichaam zo dichtbij voelde gewoon heerlijk en ik wilde niet dat ze wegliep. Ik wilde dat ze bij me bleef en me gewoon durfde te zoenen. Ik zoende haar en negeerde dat ze mijn naam zei, ik wilde niet dat ze de kus zou verbreken. Ik had het idee dat ze dat half wel en half niet wilde en dat maakte me wel een beetje onzeker. Ik wist dat we dit niet hoorden te doen, maar ik wilde haar. Het nare was dat ik de strijd tussen de soorten niet kon stoppen. We konden elkaars bloed drinken en ik had zelf al gemerkt dat me beheersen me niet goed af ging.

Nu Jace haar zo stevig vast hield, was het moeilijk voor haar om te 'ontsnappen'. Hoewel dat wel tegen haar zin in zal zijn. Mia hoorde geen reactie van hem, maar dat maakte haar nu al niet meer uit. Ze genoot zo van zijn aanrakingen en van de kus dat ze de rest maar van zich af gooide. Voor nu dan. Ze ging met haar ene hand weer door zijn haar heen en legde de andere op zijn schouderblad. Half-glimlachend zoende ze hem verder en besloot er maar van te genieten in plaats van het nadenken over algemene problemen.

Jace
Ik voelde haar aanraking weer en ik was blij dat ze me niet meer wegduwde, dat ze me niet meer afwees. Nu ze me had gezoend wilde ik haar bij me hebben. Ze kon dan toch niet zomaar me afwijzen? Ik streelde over haar zij en mijn andere hand lag in haar nek. Ik voelde haar kleine warme handen door mijn haar, iets waar ik ontzettend van genoot. Haar andere hand op mijn schouder. Het moment voelde perfect, ik hoopte echt dat ze niet meer zou stoppen. Ik zoende haar verlangend terug. Wat had ik in godsnaam gedaan om haar te verdienen?