Orpg. Lina & Michelle!

''Goed.'' Mompelde Mia bruusk en liet zich achterover vallen. Haar dekbed was gemaakt van hele zachte stof waardoor het slapen het veel aangenaamder maakte. Ze staarde naar het plafond en begon na te denken. Over alles en nog wat. Over het verleden, heden en de toekomst. Ze zou echt niet weten hoe het later zou zijn. En of Jace dan nog bij haar was, of dat hij al vertrokken was. Ze hoopte dat hij zou blijven, eerlijk waar. Maar zoiets vertelde ze hem niet, in ieder geval niet nu.

Jace
Ik keek even naar haar en toen werd het weer staren. Wel verdomme. Ik schoof iets dichter naar haar toe en keek naar haar. 'Alles goed?' vroeg ik zacht en keek haar aan. Ik wist niet zo goed wat ik met haar moest doen nu. Ik wilde afstand houden, maar iets in me bleef maar zeiken dat ik haar vast moest houden. Haar moest kussen. Dat kon ik toch niet zomaar doen? Ik haalde weer een hand door mijn haren die inmiddels alweer warrig zaten, niet dat dat me uitmaakte. Ik had niet eens door dat ik weer had zitten staren.

Mia voelde zijn ogen in haar gezicht branden, maar ze bleef toch nog voor een tijdje naar het plafond staren. Al wist ze niet meer precies waarom. ''Ja. Waarom zou het niet goed gaan dan?'' Vroeg ze verbaasd en draaide haar gezicht zijn kant op. Was het zo overdreven goed te zien dat het niet heel goed met haar ging? Ze reikte met haar hand naar een kussen en legde die vervolgens onder haar hoofd neer.

Jace
Ik keek een beetje verward naar haar en keek toen weer. 'Ik geloof je niet. Je doet een beetje raar.' fluisterde ik en bleef als geobsedeerd naar haar staren. Ik kroop iets dichter naar haar toe en heel voorzichtig, bang dat ze me af zou wijzen, sloeg ik mijn armen om haar heen. Ik wist niet waarom ze verdrietig was, maar misschien had ze pijn en dat wilde ik niet. Dus ik had besloten dat ik haar wilde helpen. Ik voelde me wel een beetje schuldig over haar arm, die zag er helemaal niet goed uit.

''Hoezo doe ik raar?'' Vroeg ze nieuwsgierig en keek hem erbij aan. Maakte hij zich nu weer zorgen om haar? Daar moest ze nog harder over nadenken toen hij zijn armen om haar heen sloeg. Haar ogen sloot ze kort, om even te bedenken hoe ze er precies op moest gaan reageren. Ze wilde hem niet bij zich hebben, omdat dat het moeilijker maakte hem uit haar hoofd te zetten. En toch wilde ze hem wel weer bij zich hebben, omdat het gewoon fijn en vertrouwd aanvoelde. Wat moest ze nou? Ze bleef maar gewoon liggen en verroerde zich verder niet.

Jace
'Gewoon.' zei ik lichtelijk verward, ik kon het niet echt uitleggen maar ik voelde het gewoon. En ze ging alleen maar vreemder doen en dat beviel me helemaal niet. Ik voelde geen reactie van haar dus ik liet haar weer los en draaide me om. Ik voelde me best buitengesloten uit haar leven, vooral nadat zij al mijn littekens had gezien en nadat ze had gezien hoe mijn vader me pijn deed. Ik wist helemaal niets van haar en zij wist van mij wat ik nooit durfde te vertellen.

''Je snapt het gewoon niet. En dat hoeft ook niet. Het ligt niet aan jou maar aan mij.'' zei Mia en keek hem vreemd na toen hij zich om draaide. Had ze nu dan weer iets verkeerd gedaan? Ze ging rechtop zitten en bekeek zijn kleine lichaam. Het lag vast aan z'n vader dat hij er nu zo uit zag. Er mocht best wat meer bloed in. ''Is er niet juist iets met jou in plaats van met mij?'' Ze trok haar wenkbrauwen op en bleef hem aankijken.

Jace
'Het gaat goed.' zei ik. Ik dacht tenminste dat het goed ging. Ik voelde me een beetje ziek en ik had pijn, maar ik was tenminste veilig. Ik sloeg een arm om mijn middel, ik deed het wel vaker. Ik verborg me het liefst een beetje als ik me ongemakkelijk voelde. Op dat soort momenten was ik blij dat ik niet groot was. Het was soms heel handig om je klein te kunnen maken en onopvallend te worden. Ik viel niet zo graag op. Het bracht je alleen maar in gevaar als je soort in oorlog was met een andere.

Echter keek Mia hem nog steeds wat vreemd aan. Ze voelde zich niet goed wanneer hij zich dat ook niet voelde. Was waarschijnlijk aanstekelijk. ''Weet je het zeker?'' Vroeg ze en schoof dit keer zijn richting op. Haar ene hand legde ze voorzichtig op zijn rug waar ze met haar vingers wat streelde. Het ging helemaal niet goed met hem, en ze vond dat hij nu al te lang alles verbergde.

Jace
Ik voelde haar hand op mijn rug en voelde haar zachte strelingen. Ik begon een beetje te trillen. Ik probeerde de pijn in mijn zwakke lichaam te negeren maar ik kon het niet. Ik kreeg de neiging te gaan huilen toen ze opeens zo tegen me deed. Ik knikte nogmaals en ik draaide me voorzichtig om naar haar, terwijl ik hoopte dat ze niet zou stoppen mijn mishandelde huid te strelen. Het voelde ontzettend fijn en ik wilde niet dat ze ophield, het leidde me af van alles wat er was gebeurd. Ik was blij dat zij er was, ik had geen idee wat ik zonder haar zou moeten. Als ze mijn moeder niet had vermoord waren we waarschijnlijk allebei nog eens vermoord door mijn vader.

De trillingen van zijn tengere lichaam gingen door naar haar hand en ze knabbelde op haar lip. Ze was blij dat hij zich tenminste nog wel terug naar haar toe draaide. ''Het komt allemaal wel goed. Dat beloof ik je.'' Een kleine glimlach verscheen op haar lippen en zachtjes en liefzaam streelde ze door over zijn rug heen. Ze wist namelijk ook niet wat anders te doen. Misschien had hij nu wel de aandacht nodig, die hij nooit van zijn vader gekregen had. Of ja, ander soort aandacht. Het negatieve soort, zelfs onder de vampieren.

Jace
Ik glimlachte een beetje zwakjes terug. Ik had ontzettend veel geluk dat ze me had vergeven na alles wat ik had gedaan en dat ze me mee had genomen naar haar eigen huis. Ik voelde haar aanraking en ik werd er echt rustiger door. Ik begon al minder te trillen en ik voelde me een beetje wegzakken, ik was een beetje slaperig, maar dat was goed. Als ik slaperig was voelde ik een stuk minder pijn. Ik wilde dichter tegen haar aan kruipen en ik voelde me nog steeds alsof ik elk moment kon gaan huilen. Wat ik absoluut niet wilde.

Voorzichtig trok Mia hem naar zich toe en sloeg haar armen goed om hem heen, nog altijd strelend over zijn rug. Ze keek naar hem en opnieuw voelde het weer als verplichting om voor hem te zorgen, alsof het haar baby of iets was. Haar hand gleed naar zijn haren toe en ze streelde daar zachtjes verder. De slaperige ogen waren haar vrijwel meteen al opgevallen, maar dat gaf niet. Hij kon nog best wat slaap gebruiken, en zij eerlijk gezegd ook wel. Al had ze wat meer energie door het bloed wat ze zonet nog gedronken had.

Jace
Ik voelde me echt heel klein toen ze me naar haar toetrok en vasthield, maar ik vond het een heerlijk gevoel. Ik voelde me niet meer alsof het niemand wat boeide dat ik leefde. Ik voelde haar handen door mijn haren, iets wat echt heerlijk aanvoelde. Hoe ze me ook aanraakte, ze wist op de een of andere manier altijd te zorgen dat het me geen pijn deed. En dat terwijl me dat zelf niet eens altijd lukte. Ik sloeg mijn armen voorzichtig om Mia heen en lehde mijn hoofd naast haar hoofd op het kussen, hopend dat ze het niet erg zou vinden.

Als een soort van troost, drukte ze zacht haar lippen op zijn voorhoofd terwijl ze nog door zijn warrige haar heen ging. Hij was nu zo breekbaar en ze voelde zich beter wanneer ze voor hem kon zorgen en op hem kon letten. ''Ga maar rusten hé,'' zei ze zacht en moest wel in zijn ogen kijken nu ze zo dicht bij elkaar lagen. Ze voelde zijn armen ook om haar heen en het liet haar weer spontaan glimlachen. Wat hij toch ook met haar deed al was het één blik of één aanraking.

Jace
Ik voelde het zachte kusje op mijn voorhoofd en ik voelde me alsof ik in een soort trance was. Zij was bij me en haar aanrakingen en het kusje voelden zo vreemd, maar ook zo goed. Ik kon amper geloven dat het allemaal echt gebeurde. En we waren niet eens soortgenoten. Ik keek in haar ogen en glimlachte voorzichtig terug. Ik was een beetje slaperig, maar ik wilde nu niet in slaap vallen. Niet nu ik zo dichtbij haar was. Ik voelde haar hand in mijn haren en ik genoot van de warme gevoelens die ik vanbinnen voelde. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen zonder haar. Het klonk vreemd, maar in een paar uur was ze alles geworden wat ik had op deze wereld. En eigenlijk was dat helemaal niet erg.

Mia keek naar hem en streelde voorzichtig door. Zacht. Ze wilde hem geen pijn doen op een of andere manier. De deken die inmiddels op een hoopje lag, schoof ze goed recht over hem heen. Alleen zijn gezicht was nu nog zichtbaar. Ze wist dat hij ieder moment in slaap kon gaan vallen. Er zaten ook nog enkele littekens in zijn gezicht, maar daar besloot ze niet aan te komen. Het vorige moment dat ze aan zijn littekens zat had hij haar weggeduwd. Dat wilde ze niet nog een keer.

Jace
Ik voelde de deken over me heen en ik keek haar nog steeds aan en ik schoof de rest van de deken over haar heen. Ik wilde niet dat zij het koud kreeg of zoiets. En ik wilde nog steeds niet gaan slapen, ik vond het veel te fijn met haar. Ik zag haar een beetje kijken naar de littekens maar ik zei er niets over. Het zou allemaal wel goed komen met mij, ze hoefde zich niet zoveel zorgen te maken. Ik was best wel wat klappen gewend, dus ik zou al snel weer hersteld zijn. In ieder geval genoeg om het over te laten komen of het goed met me ging.

Mia keek naar hem, naar zijn mooi gevormde lijnen in zijn gezicht. Ongestoord ontsnapte er een gaap vanuit haar mond en ze legde haar hand ervoor. Ze moest toegeven dat ze zelf ook wel wat slaap kon gebruiken na zo'n dag. Maar ze zou pas gaan slapen wanneer hij dat zou gaan doen. Ze wilde hem niet alleen laten. Dan wist ze nooit of hij wel veilig was. Haar ouders konden maar zo iets doen, op een moment wanneer zij zelf het niet door zou hebben. En dat kon dus in haar slaap.

Jace
Ik keek naar haar en glimlachte een beetje voorzichtig weer naar haar. Ze was echt ontzettend lief. Ik voelde mijn maag knorren, ik had best veel honger. Ik had mijn armen nog steeds om haar heen en ik rook haar geur. Ik had me nog nooit zo veilig gevoeld bij een meisje. En zo dichtbij komen was een beetje vreemd voor mij. Ik was zeker nog nooit zo dichtbij iemand van de andere soort geweest. Ik streelde over de rug van het meisje zonder dat ik het doorhad. Er hing een soort rare sfeer hier.

Dit was een vreemd moment. Twee vampieren, niet van dezelfde soort, samen op een bed. Elkaar omhelzend. Het klopte gewoonweg ook niet. Maar het voelde allemaal zo goed dat ze er niet mee wou stoppen, hoewel hij geen rare indruk van haar moest krijgen. ''Ik ben blij dat je hier bent,'' zei ze zacht en keek hem weer goed aan terwijl ze haar ogen wat kleiner maakte. Ze bleef strelen door zijn haren en legde haar andere hand op zijn rug.

Jace
Ik glimlachte een beetje moeilijk naar haar. 'Ik ook.' fluisterde ik en ik schoof wat verder tegen haar aan. Ik legde mijn hoofd op haar schouder en ik rook haar heerlijke geur. Maar ik had ook nog zo veel honger. Ik bewoog mijn hand omhoog van haar rug naar haar nek en streelde langs de zijkant. Een dag geleden had ik haar zonder moeite leeggezogen, maar ik wist nu dat ik haar niet mocht bijten. Ik legde mijn andere hand op haar rug en keek naar haar gezicht.

Mia glimlachte iets wat terug en was er blij mee dat hij er hetzelfde over dacht als haar. En dat hij niet weg wilde. Tenminste, als hij wel de waarheid sprak. Misschien zei hij het wel alleen om haar dat wijs te maken en haar er niet mee te kwetsen of iets dergelijks. Je wist het maar nooit met vampieren. En vooral niet bij iemand van de andere soort. Al was hij heel anders. Positief anders. Ze voelde zijn aanrakingen en voelde een goed gevoel zich oprakelen in haar lichaam. ''Mooi.'' Fluisterde ze terug en voelde zijn hoofd dat op haar schouder leunde. Voorzichtig aaide ze verder over zijn haar heen.

Jace
Verlangend om haar dichterbij te voelen kreeg ik de neiging haar te kussen. Dat was een heel slecht idee geweest. Maar natuurlijk moest ik het weer verpesten en deed ik iets dat erger was dan dat. Ik zette mijn tanden tegen haar nek en drukte ze hongerig door haar vel. Ze was van de andere soort en ik had zoveel honger, ik kon me gewoon niet meer beheersen. Ik had mijn lichaam niet onder controle en dronk van haar heerlijke bloed. Ik hield haar nog steeds dicht tegen me aangedrukt. Ik probeerde de controle terug te krijgen, dit was het gvd wel het laatste wat ik moest doen.

Abrupt voelde Mia zijn tanden in haar nek staan en merkte ze dat het bloed langzaam haar lichaam verliet en in zijn mond eindigde. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en duwde hem met een beetje moeite hard van zich af, wat ervoor zorgde dat zijn lichaam met een knal tegen de muur aan kwam. Geschrokken keek ze hem aan. Wat moest dat voorstellen? Was hij gek geworden ofzo. Ze stapte uit het bed en keek oplettend naar hem. Wachtend op wat hij nu van plan was.