Orpg. Cynthia en Judithh.

William
'Dat weet ik wel, alsof je express tegen mij zou opbotsen' lachtte ik. 'Ik heb geen pijn' zei ik en glimlachte naar haar. Ik leunde met mijn rug tegen de muur toen we zaten en sloot mijn ogen even. Ik boog over haar heen en keek naar haar enkel. 'Ik was in mijn vorig leven dokter.' zei ik toen ik haar blik zag en glimlachte. 'Hm, het ziet er erger uit dan het lijkt.' mompelde ik op een wetenschappelijke toon. Ik lachte en leunde weer tegen de muur. Met gesloten luisterde ik naar de muziek die gespeeld werd.

Ze moest lachen toen hij zich over haar enkel boog en doodleuk vertelde dat hij dokter was in zijn vorig leven. Ze legde haar hand even op zijn schouder en keek hem dankbaar aan. 'Jij bent echt slim volgens mij, of niet?' Ze keek naar de dansende mensen, en merkte dat de les afgelopen was. 'Laten we maar gaan' fluisterde ze en ze stond op. Even wankelde ze, maar al snel had ze het ritme weer gevonden en stond ze buiten. 'Dankje dat je gewoon bent mee gegaan, dat waardeer ik echt. Want ik weet dat je het niet leuk vond om te gaan dansen.' Ze omhelsde hem even en keek toen naar de langskomende mensen.

William
Ik glimlachte. 'Nee, zo slim ben ik niet. Ik doe alsof ik slim ben.' zei ik en glimlachte naar haar. Ik knikte toen ze zei dat we het beste konden gaan. 'Oké' zei ik en stond ook op. 'Gaat het wel?' vroeg ik meteen toen ze aan het wankelen was. Ik ondersteunde haar en hielp haar naar buiten. 'Graag gedaan' antwoordde ik en glimlachte toen ik omhelsd werd. 'Ik moet vaker mee gaan dansen.' zei ik er nog achterna.

Met een lichte kleur op haar wangen keek ze hem weer aan en glimlachte. 'Ja het gaat wel hoor, dankje.' Ze moest lachen en duwde een plukje haar achter haar oor. 'Hoezo moet je vaker mee gaan dansen?' vroeg ze hem verbaasd en ze keek hem vragend aan. Het was druk op straat, overal waren mensen vrolijk aan het praten, en ze had het warm. Ze pakte een flesje water uit haar tas en dronk er gulzig een paar slokken uit. 'Wil je ook wat drinken?' vroeg ze en ze hield het flesje voor hem.

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Oké, dan is het goed.' zei ik en ging met haar een beetje verder zitten op een bankje. 'Hm, laatmaar.' antwoordde ik nu ook met een lichte blos op mijn wangen. Ik glimlachte naar haar toen ze mij het water aanbood. 'Dankje' lachtte ik en nam een paar slokken. De koelte van het water deed goed, het was verfrissend. Ik legde het flesje terug in haar uitgestoken hand en leunde tegen de muur aan terwijl ik keek naar de vrolijk passerende mensen.

Ze leunde tegen de muur aan en trok even een pijnlijk gezicht toen ze verkeerd op haar enkel ging staan. 'Ik denk dat ik toch even naar de dokter moet gaan, ik wil weten of het misschien gekneusd is.' Ze durfde hem niet te vragen of hij mee ging, hij had al zo veel voor haar gedaan. Ze keek hem glimlachend aan en pakte haar telefoon. Ze belde de dokter en vroeg of er nog plek voor haar was nu, dat kon gelukkig en ze hing op. 'Er is nog plek voor me, dus ik moet gaan..' Ze keek hem spijtig aan, er van uitgaande dat ze hem voorlopig niet meer ging zien, wat ze toch wel jammer vond.

William
Ik keek omhoog naar haar toen ze zei dat ze naar de dokter moest gaan. Ik knikte. 'Moet ik je brengen?' vroeg ik en keek naar haar. 'Want je ziet er niet echt uit dat je daar heelhuids geraakt.' Ik stond op en ondersteunde haar. Ik knikte toen ze zei dat er nog plek voor haar was. 'Oké, ik zet je wel af. Ik ben al oud genoeg om met de auto te rijden.' Ik grijnsde breed. 'Maar jij waarschijnlijk ook. Maaaarrr met je enkel gaat dat niet' zei ik. Ik begon voorzichtig met haar naar mijn auto te lopen. 'Het is wel even stappen, want ik vond geen parkeerplaats dicht genoeg bij het strand.' legde ik uit.

Ze kreunde zachtjes en schudde haar hoofd. 'Nee, we kunnen beter naar de dokter lopen, het is namelijk die kant op, en niet ver. Als we eerst naar de auto gaan lopen we het stuk dubbel.' Ze keek hem even aan en glimlachte. Zachtjes leunde ze op hem en liep met hem richting de dokter. Ze snoof onopvallend zijn geur op en grijnsde breed. Hij rook lekker.. heel erg lekker zelfs! 'Bedankt dat je mee gaat en zo..' Ze kneep even in zijn arm en lachte naar hem.

William
Ik glimlachte naar haar. 'Oké' zei ik en ondersteunde haar toen we de kant van de dokter liepen. Ik kon voelen hoe ze tegen me aanleunde, terwijl ze helemaal niet zwaar woog. Ik grijnsde breed naar haar toen ze me bedankte. 'Ik weet het, ik ben ook geweldig enzo' plaagde ik en glimlachte. Ik stopte voor een huis die er nogal dokterachtig uitzag. 'Is het hier?' vroeg ik en keek haar nieuwsgierig aan. Het huis zag er in iedergeval al uit alsof het dat van een dokter was, en het rook er ook naar.

Toen ze weer buiten stonden kon ze opgelucht ademhalen. De enkel was alleen verstuikt, die gekneusd of wat dan ook. Ze keek glimlachend naar William en gaf hem een knuffel. Het voelde best wel fijn om met hem te knuffelen, maar het mocht niet fijn voelen, ze mocht geen liefde meer voelen. Daarom was ze nu ook hier, toch? Ze haatte het dat ze haar gevoelens niet meer onder controle kon houden en slaakte een diepe zucht. 'Nu kan ik alleen niet meer met je dansen vanavond..' mompelde ze en ze keek droevig.

William
Ik sloeg mijn armen kort om haar middel toen ik een knuffel kreeg. 'Wauw, waar heb ik dat aan verdiend?' vroeg ik en glimlachte. Het voelde goed om haar te knuffelen, maar ik wist dat het oneerlijk was. Ik verdiende niet zo iemand als haar. Niet na wat ik gedaan had. Met tegenzin liet ik haar weer los toen ze haar armen van me afhaalde. Ik glimlachte toen ze teleurgesteld zijn dat we niet konden dansen. 'Wie zegt dat?' vroeg ik en keek haar aan. Ik pakte haar voorzichtig op, hield haar op ooghoogte en draaide een rondje. 'Tada, we zijn aan het dansen.' lachtte ik en zette haar voorzichtig terug neer op de grond.

Ze schoot in de lach en keek hem liefjes aan. 'Laten we dat maar niet doen, moet jij mij de hele avond tillen. Nee, dan kun je beter met andere meisjes gaan dansen.' Ze keek even verward, maar al snel zette ze dat van zich af, dat rare gevoel dat ze kreeg toen ze haar gedachten uitsprak. 'Je hebt het verdiend aan dat je zo een geweldig persoon bent.' Ze bloosde lichtjes en ging even op een bankje zitten, ze was best wel moe. Toen hij naast haar zat kroop ze tegen hem aan en sloot haar ogen even.

William
'Alsof ik met andere hawaiaanse meisjes zou willen dansen. Ik versta er toch niks van. En ik ben een prater.' lachtte ik. 'Ik zal wel met je dansen, zo zwaar ben je niet.' zei ik erachteraan en glimlachte naar haar. Ik keek haar aan toen ze zei dat ik het verdiend had omdat ik zo'n geweldig persoon was. Ik voelde me er alleen maar slechter door. Ik was blij dat ze werd afgeleid door te gaan zitten. Ik ging naast haar zitten en keek even naar haar toen ze tegen me aankroop. Afwezig ging ik met mijn hand door haar haar.

Het voelde heel vertrouwd, zo tegen hem aan zitten. Alsof ze hem al jaren kende. Iets knaagde er aan haar, die gevoelens die ze voor hem begon te krijgen. Het mocht niet, herinnerde ze zichzelf. Ze wilde niet nog eens voelen hoe het was om tweede keuze te zijn, wist ze dat nog? Het gevoel kwam weer boven en ze voelde zich gelijk rot. Toen ze het gevoel verbannen had slaakte ze een diepe zucht. Ze ging recht zitten en keek hem diep in zijn ogen aan. 'Weet je zeker dat je geen Hawaiaanse meisjes wilt helpen met dansen, zo zijn ze heel makkelijk te versieren hoor.' Ze grijnsde eventjes naar hem.

William
Ik liet haar meteen los toen ze ging zitten. Had ik een verkeerde beweging ofzo gemaakt? Overdreven? Ik keek op en werd verrast van de intensiteit van haar ogen zo dicht bij de mijne. Mijn adem stokte even omdat ik was vergeten hoe het was om te ademen. 'Euh' begon ik nog steeds een beetje van mijn stuk gebracht. 'Euh, nee natuurlijk niet. Ik val niet op hawaiaanse meisjes. Die zijn veel te, tja, gemakkelijk.' zei ik. Ik grijnsde licht terug. Nee, ik wou een meisje waar ik een beetje moeite voor moest doen. En natuurlijk omdat ik er niet wou aan denken hoe het zou zijn om haar aan kant te zien zitten terwijl ik met één of ander meisje danste, maar dat kon ik niet zeggen natuurlijk. Dat zou nogal raar overkomen.

Ze zag dat hij schrok omdat ze zo dichtbij was, en schoof blozend wat achteruit. 'Oh, dus jij wilt moeite doen voor een meisje.' Ze moest lachen en keek even om zich heen, waarbij haar hand perongeluk langs zijn been gleed, doordat ze zich omdraaide. 'Oh, sorry' mompelde ze en ze keek even naar hem. Ze vond het nogal lastig dat ze iets voor hem begon te voelen, want ze wist niet wat ze er mee aan moest en hoe ze het voor hem verborgen moest houden. 'Anders moeten we zo maar naar huis gaan, omkleden enzo.' Ze glimlachte naar hem.

William
Ik keek naar haar en glimlachte. Ik wou haar zo graag kussen nu. Ik haalde diep adem en schoof zelf ook een beetje achteruit zodat ik niet in verleiding werd gebracht. 'Jep' antwoordde ik en glimlachte naar haar. Mijn mondhoeken krulden een beetje omlaag. 'Ja, misschien is dat het beste. Geraak je wel thuis met zo'n been?' vroeg ik bezorgd en keek even naar haar enkel. Ik vond het spijtig dat we elkaar nu al moesten verlaten, maar ik zag haar vanavond terug.

Ze glimlachte kort en schudde haar hoofd. 'Waarschijnlijk niet, maar ik ga gewoon rustig lopen en dan kom ik er vanzelf wel, toch?' Ze lachte naar hem en beloofde zichzelf dat ze zich extra mooi zou maken voor hem. Ze vond het wel jammer dat het nog zo lang duurde voordat ze hem weer kon zien, maar ze moest maar leren te wachten. Hij was zo lief, en ze zag dat hij wat naar achteren schoof. Misschien was dat wel beter, want anders had ze zich niet in kunnen houden en had ze hem misschien wel gezoend. Nee dan had je pas de apen aan het dansen.

William
Ik keek haar nog even bezorgd aan. 'Ik breng je wel.' zei ik en stond op. Ik stak mijn hand uit naar haar en hielp haar recht. 'Is het ver?' vroeg ik terwijl ik haar zacht ondersteunde. 'Oke, wacht zo gaat het makkelijket' zei ik tegen haar en glimlachte. Ik sloeg haar arm om mijn schouder en mijn arm sloeg ik voorzichtig om haar knieen en pakte haar op. 'Als ik je moet neerzetten, zeg het dan' zei ik en glimlachte. Oké, ik moest eerlijk toegeven dat ik dit ergens lachwekkend vond. Ik droeg net een baby. 'Oké, waarnaartoe?'

Je hoefde geen gedachtenlezer te zijn om te weten wat hij op dit moment dacht. Ze schoot in de lach en keek naar zijn kin. 'Je voelt je net een vader met zijn kind nu he?' Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. 'Nee, het is niet ver.' Rustig legde ze uit waar ze woonde en hoe ze er konden komen. 'Als ik te zwaar wordt dan moet je me neerzetten, oke?' Ze hield hem wat beter vast, ze wilde niet nog eens vallen, en snoof zachtjes zijn geur op. Hij rook heerlijk naar zeep, heel fris. Terwijl ze met haar hoofd tegen zijn borstkas aanleunde, neuriede ze zacht een melodietje.

William
Ik grinnikte zacht en wiegde haar een beetje. 'Tuurlijk' antwoordde ik. Ik stippelde de route in mijn hoofd uit. 'Oké, ik denk dat ik weet waar dat is.' lachtte ik en begon met haar te wandelen. 'En je bent helemaal niet zwaar.' Ik liep met haar vrolijk door de kleine straatjes. Ik zag mensen af en toe achterom kijken en ons raar bekijken. Oké, het moest ook raar zijn om te zien. Ik glimlachte licht toen ik het melodietje herkende. Ik begon zacht mee te zingen, mijn stem was een ramp maar het was de vrolijkheid in mijn stem die ervoor zorgde dat ik niet helemaal door de grond zakte van schaamte.

Ze voelde zich net een klein kindje zo in zijn armen, maar het voelde eigenlijk ook wel heel beschermd. De mensen die naar haar keken en naar hem interesseerde haar niet zo veel, wat kon het haar nu schelen dat ze keken. Precies, helemaal niks, nada, noppes. Ze grinnikte toen hij begon te zingen, wat ervoor zorgde dat nog meer mensen keken. Hij kon niet zo goed zingen, maar bracht wel de sfeer erin. Ze stopte even met neurien en begon te hoesten. Snel deed ze haar hand voor haar mond en keek hem even aan. 'Hè, een kriebel in mijn keel. Wacht, we zijn er.' Ze keek op toen ze bij haar huisje waren. Zacht ging ze zo zitten dat hij haar makkelijk neer kon zetten.

William
Ik glimlachte en hield haar vast. Toen ze zacht begon te hoesten lachtte ik. 'Oké, ben ik zo slecht?' vroeg ik lachend. Ik zette haar neer toen ik in haar straat was. 'Het huis vind je nog wel?' vroeg plagerig. Ik keek haar even aan en streek met mijn vingertoppen even zacht over haar wang als een soort van afscheid. 'Tot straks' mompelde ik en keek even in haar ogen. Ik draaide me met tegenzin om en liep haar straat uit. Traag liep ik met bonzend hart naar mijn auto. Dit gaf me altijd zo'n beetje een hartstilstand.

Nadat ze had gegeten was ze gaan douchen en had ze zich mooi opgemaakt. Nu liep Fay in een kort bruin met zwart gestreept jurkje over de kade en het strand op. Haar voet deed nog een beetje pijn, maar ze had pijnstillers in genomen en dus viel het nu wel mee. Haar haren had ze gekruld en het viel nu losjes over haar schouder. Ze had zichzelf erop betrapt dat ze zich extra mooi voor hem aan het maken was. Maar eigenlijk, zo veel kwaad kon dat niet toch? Ze keek even zoekend om zich heen, maar zag hem nog nergens. Dus liep ze maar naar de bar en bestelde vast een mixdrankje. Met het drankje in haar hand liep ze voorzichtig een stukje verder.

William
Ik begon snel al mijn spullen bij elkaar te zoeken. Ook al had ik maar vijf minuten voor de spiegel gestaan zat ik toch helemaal achter op schema. Ik keek even naar mezelf in mijn spiegelbeeld om te zien of ik geen kledingstuk vergeten was. Oke, ik had mijn zwarte tshirt en lange jeans aan. Misschien een beetje teveel kleding voor hawai maar 's nachts kon het hier wel koud worden. Ik ging even met mijn hand door mijn haar en zuchtte. Daar moest ik niet aan beginnen. Ik sloot snel mijn appartementje af en vertrok naar de kade. Met mijn handen in mijn zakken keek ik reikhalzend om me heen. Ik hoopte dat ze er al was.