Orpg. Cynthia en Judithh.

Haar adem stokte even toen hij zo dicht bij haar zat, maar ze vond het wel fijn. 'Nee jij bent gewoon slap voor een jongen,' zei ze en ze stak haar tong plagend naar hem uit. 'Nou, er is vanavond een rockband en een latinband, waarbij er twee dansinstructeurs zijn die mensen leren stijldansen als ze dat willen.' Ze keek hem glimlachend aan en liet daarna haar blik nog eens over de folder glijden. 'Ja, dat was het voor vanavond.' Ze keek voor zich uit en dacht na of ze zoiets leuk zou vinden of toch niet. En hij, wat zou hij ervan vinden? Ze wist het niet.

Will
'Ik ben niet slap' lachtte ik en gaf haar een por. Dan hoorde ik hoe haar adem stokte toen ik over haar schouder meekeek. 'Sorry' mompelde ik en schoof wat van haar weg. Ik wou haar niet in verlegenheid ofzo brengen. Ik keek naar haar. 'Dan ga ik voor de rockband. En voor het stijldansen pas ik. Ik ben geen goede danser.' zei ik en lachtte. 'Tenzij jij dat persé wil doen?' vroeg ik en keek naar haar. Als zij wou gaan zou ik meegaan, ook al interesseerde het me geen bal.

Een zucht rolde over haar lippen omdat hij weg schoof. Het was niet zijn schuld, maar ze was hier al bang voor geweest. Ze keek even naar hem en schudde haar hoofd. 'Geeft niet hoor' mompelde ze en ze glimlache naar hem. 'Ik kan ook niet dansen, maar het lijkt me wel leuk om te kunnen, ik weet het nog niet. Ik ga gewoon naar het strand, waar het beide is, en dan zie ik wel waar ik heen ga.' Ze stopte de folder in haar tas en keek hem aan. 'Zo, nu mag jij iets verzinnen wat we kunnen doen, mister slapjanus.' Ze moest lachen en keek even naar de mensen die voorbij kwamen.

William
Ik keek even naar haar gezicht toen ze zuchtte. Een zucht van opluchting? Ik beet even op mijn lip. 'Hm, ik weet het niet. Ik hou niet van dansen.' Ik glimlachte naar haar. 'Dan zien we elkaar daar vanavond wel denk ik.' Ik zakte een beetje onderuit om haar woorden kracht bij te zetten. 'Geen idee wat we kunnen doen.' lachtte ik en volgde haar blik door ook naar de mensen te kijken die passeerden. Ik keek omhoog naar haar en trok mijn wenkbrauw op. 'Weetje, Ik vind het echt raar. We komen allebei uit nederland en komen hier in Hawai wonen en komen elkaar toevallig tegen.'

'Het is ook raar, echt supertoevallig.' Ze keek naar hem en glimlachte vriendelijk. 'Maar goed, hoelang ben je hier op vakantie?' Ze kon zich niet voorstellen dat een jongen die nauwelijks Engels sprak hier woonde, zoals zij. Haar gedachten waren even totaal ergens anders, tot ze opschrok van een luidruchtige groep mensen die voorbij kwam. Ze keek hem weer aan en haalde een hand door haar haren, die gelijk weer door de war waaiden door de harde wind die vandaag stond.

William
Ik keek haar aan. 'Ik ben niet op vakantie, ik woon hier.' zei ik. Helemaal alleen. Zonder ook contact te houden met iemand die ik kende in Nederland. Ik sprak hier alleen als het moest, buiten dan met Fay. Ze had een eigenaardig positief effect op mij. Ik haalde diep adem en glimlachte naar haar. Toen ze op schrok keek ik haar bezorgd aan. 'Wat is er?' vroeg ik nieuwsgierig.

Even keek ze hem met een schuin hoofd aan en glimlachte. Ze had zo het gevoel dat hij daar niet graag over praatte, en dus vroeg ze ook niet verder. Maar ze begreep wel dat het bijzonder was dat hij dit zomaar aan haar vertelde. 'Niets, ik was in gedachten, en schrok op van die mensen die langsliepen.' Ze grinnikte kort en keek toen naar de ring om haar middelvinger. Dat ze die nog niet af had gedaan.. Ze kon het niet, het deed te veel pijn. 'Wacht, misschien is het goed als ik..' Ze deed de ring van haar vinger en liep naar de prullenbak die naast het bankje stond. Ze gooide de ring erin en ging toen weer naast hem zitten. 'Vraag maar niets, lang verhaal' mompelde ze.

William
Ik leunde tegen de leuning van de bank en glimlachte. 'Oh' antwoordde ik toen ze zei dat ze in gedachten verzonken was. Ik was nieuwsgierig omdat ik eigenlijk best wel wou weten wat haar zo van de wereld had gehaald. Ik volgde haar toen ze haar ring afdeed en in de prullenbak liet vallen. Net toen ik mijn mond wou opendoen om te vragen wat de bedoeling van dit alles was zei ze dat ik beter niks vroeg. Ik sloot mijn mond en keek haar gefronst aan. 'Oké, ik vraag niks.' zei ik en mijn frons maakte plaats voor een glimlach.

'Braaf jochie' mompelde ze en ze keek even voor zich uit. 'Nou, wat gaan we doen?' Ze keek hem met een glimlach aan en duwde een plukje haar achter haar oor. 'Jij mag het zeggen, want ik heb net twee keer gekozen. En niet gaan zeggen dat de vrouw altijd mag kiezen blablabla, ik ben geëmancipeerd, dus.' Ze lachte naar hem en stond al vast op, ze had energie te veel en ze moest het kwijt, voor haar part gingen ze hardlopen of fitnissen, als ze maar iets te doen had. Ze wilde niet nadenken.

Will
Ik grinnikte. 'Oké, vrouwen mogen altijd kiezen.' zei ik op een irritant zeurderig toontje. 'Nee grapje, geen idee.' lachtte ik en stond ook op. 'Maar jij ziet er wel enthousiast uit. Komaan, verras me maar met een geweldig idee.' Ik grinnikte zacht en rekte me uit. Ik haalde mijn hand door mijn haar zodat ik iets te doen had. Stilliggen of stilzitten oké. Maar stilstaan was niet aan mij besteed. Daar kreeg ik rugpijn van. Ik keek even opzij naar haar en grijnsde. Ze kwam hoogstens tot aan mijn schouder. 'Je bent eigenlijk wel een minimensje vergeleken met mij.' lachtte ik.

Ze prikte hem in zijn buik en schoot in de lach. 'Jij bent gewoon een mega reus, daar kan ik ook niets aan doen. Nee, nee oke, ik ben heel klein ik weet het inmiddels wel na 19 jaar.' Ze grinnikte en keek hem aan. 'Jij bent echt niet creatief he..' Ze grijnsde en ging hem voor. Ze zou het terugpakken, en ze wist al hoe. 'Ik ga ook maar niet proberen hoe lang ik ben met mijn hoogste hakken aan, want zelfs dan steek je nog boven mij uit.' Ze liep met hem naar een wit klein gebouwtje en deed de deur open. Ze was er nog nooit geweest, maar wist wat hier elke dag gebeurde, van horen zeggen dan. Ze gaf hen twee op bij de balie en keek hem lachend aan. 'Zo, jij hield niet van dansen, nu ga je leren dansen ook, en je komt er niet onderuit.'

Will
Ik keek haar aan. 'Ik ben geen megareus. Jij bent megaklein.' antwoordde ik. Ik volgde haar naar een wit gebouw en keek nieuwsgierig. 'Oké, hier ben ik nog nooit geweest' zei ik en keek nieuwsgierig naar binnen. Toen ze uitlegde wat er ging gebeuren keek ik haar geschokt aan. 'Nee hé, dat meen je niet?' vroeg ik met een geschokte ondertoon in mijn stem. Ik kon niet dansen. Dat zou zo'n beetje de genantste vertoning ooit worden. Ik keek even om me heen. Het zag er opeens heel wat minder gezellig uit.

Eerst lachte ze nog om zijn reactie, maar al snel snapte ze dat hij het echt vreselijk vond. 'Sorry, ik dacht dat je het misschien wel leuk vond als je er zou zijn, dan zouden we misschien vanavond als nog samen kunnen dansen. Maar he, ik snap dat je het niet wilt, zou ik je maar van de lijst laten strepen?' Ze keek hem schuldbewust aan en werd rood. 'Sorry, ik dacht gewoon.. ik weet niet wat ik dacht.'

Will
ik keek haar aan en zuchtte zacht. Hoe kon ik haar iets weigeren? Zeker als ze zo meelevend werd. Ik kreeg de drang om mijn arm om haar heen te slaan. Ik sloeg mijn armen over elkaar zodat ik niet in verleiding werd gebracht. 'We doen het gewoon. Maar ik ga geen van die pakjes aandoen' zei ik en glimlachte naar haar. 'Voel je niet schuldig, ik ging vanavond zowieso met je dansen.' zei ik en gaf haar een knipoog. 'Kom dan gaan we dansen' zei ik en stak mijn hand uit naar haar.

Een vrolijke glimlach krulde om haar lippen en in haar ogen verscheen een twinkeling. 'Gezellig' lachte ze en ze keek hem dankbaar aan. Ze moest zich niet indenken dat ze daar in haar eentje of met een vreemde moest dansen. Oke, William was ook een vreemde eigenlijk, maar het voelde alsof ze hem al heel erg lang kende, en dat had ze niet vaak gehad bij een jongen. 'Je hoeft geen pakje aan, wees maar niet bang hoor.' Ze grinnikte en legde haar kleine hand in die van hem. 'Oke, let's go then.'

William
Ik keek haar aan en glimlachte toen ik de twinkeling die ik zo schattig vond weer in haar ogen zag. 'Oké, we gaan er voor' zei ik en keek even naar onze handen terwijl we samen naar binnen gingen. Nu zagen we er zeker uit als een koppel. Een koppel dat samen op een gelukkige vakantie is. Ik snoof even. Ik was allesbehalve gelukkig, en zij ook denk ik. 'Oké, en welke dans gaan we leren. Ik kan een beetje slowen, maar daar houdt het ook bij op.' lachtte ik. Slowen was eigenlijk ook helemaal niet moeilijk. Gewoon wat heen en weer wiegen op muziek.

Fay vond het wel grappig dat iedereen nu waarschijnlijk dacht dat ze een stel waren, wat helemaal niet zo was. 'Ik heb geen idee, maar dat merken we vanzelf wel toch.' Eenmaal in de dansruimte zag ze nog wat andere mensen, vooral wat volwassenen. Zij waren de jongsten, maar dat vond Fay niet zo erg. Oudere mensen lachten je tenminste niet uit als je iets fout deed. Ze liet hem los en keek op toen de intructeur binnen kwam, die wat uitleg gaf en toen voordeed wat ze gingen doen. Nadat ze even voor zichzelf hadden geoefenend, mochten ze met hun danspartner oefenen, en ze liep naar William toe. 'Het uur van de waarheid' fluisterde ze lachend, en ze legde haar ene hand in zijn nek, met de andere pakte ze zijn hand vast. 'Het is een klassieke dans.'

William
Ik luisterde aandachtig naar wat de instructeur te vertellen had, nouja vooral wat hij uitbeelde. Maar ergens kon ik haar hand nog steeds in de mijne voelen. Toen we apart een beetje mochten oefenen liet ik haar hand los. Wauw, dat zag er echt belachelijk uit. Met mezelf dansen. Toen hij zei dat we met onze partners dansen legde ik mijn ene arm om Fays middel en mijn hand legde ik voorzichtig in de hare. Ik trok haar zachtjes tegen me aan. 'Het uur van het drama zul je bedoelen' zei ik en glimlachte.

Ze keek tegen zijn hals aan en daardoor moest ze eerst lachen, maar daarna keek ze in zijn ogen en glimlachte liefjes. 'Het komt wel goed, je kunt het.' Voorzichtig, onwennig, begon ze te herhalen wat ze net apart hadden geoefend. Ze haalde opgelucht adem toen het redelijk lukte en concentreerde zich niet meer op haar voeten, maar op zijn ogen, waardoor het veel makkelijker ging. Een glimlach lag op haar lippen en ze voelde vreemde kriebels in haar buik.

William
Ik keek haar aan. 'Ik heb je toch nog geen pijn gedaan?' vroeg ik en keek naar mijn voeten in de hoop dat ik haar niet zou vertrappen ofzo. Ze was ook zo klein en fragiel vergeleken met mij. Ik hield haar vast en kon over haar hoofd in de spiegel kijken. Oké, ik moest toegeven dat het erop leek dat we aan het dansen waren. De muziek stond alleen nog niet op. Dan zouden we grandioos de fout ingaan. Ik glimlachte naar haar en liet haar een rondje draaien. 'Tada' zei ik stilletjes en grinnikte zacht. Ik wou de anderen niet storen.

Glimlachend keek ze naar hem en moest zachtjes lachen toen hij haar ronddraaide. 'Je bent een natuurtalent, weet je zeker dat je dit niet eerder gedaan hebt? En nee je hebt mee nog geen pijn gedaan hoor, wees maar niet bang.' Ze gaf hem een knipoog en keek tegen zijn schouder aan, hoger kwam ze niet. Ze zwierde nog even met hem in het rond en keek hem aan toen de muziek aan werd gezet. 'Je kunt het, we kunnen dit.' Ze keek hem met een moedige glimlach aan en begon op de maat van de muziek te dansen, het ging best wel goed naar haar mening.

Will
Ik lachte mee toen ze begon te lachen. 'Nee, ik heb dit nog nooit eerder gedaan. Anders zou ik wel beter dansen.' zei ik en volgde de instructeurs. Ik glimlachte. 'Gelukkig, want dan zou ik me pas schuldig voelen als ik je pijn had gedaan.' zuchtte ik zacht. Ik neuriede zacht mee met de muziek terwijl ik naar haar keek. Misschien moesten we hier toch vaker komen dan 1x. Dit herzette mijn gedachten echt. En tot mijn grote spijt, begon ik het nog leuk te vinden ook. Ik werd echt gek.

Ze glimlachte naar hem en verplaatste de hand die in zijn nek lag naar zijn schouder. 'Ik vind je echt wel goed hoor.' Ze stapte wat naar achteren en trok hem zachtjes mee. Zacht kneep ze in zijn hand en danste verder. Opeens schrok ze op van een vrouw die heel hard tegen haar aan botste en ze slaakte een kreetje. De vrouw was stevig gebouwd en liep heel erg hard tegen haar aan. Ze knikte toen ze zich verontschuldigde en liet William even los. 'Oke dat deed best wel pijn.'

William
Ik glimlachte naar haar. 'Jij bent ook goed' zei ik en volgde haar. 'Je weet toch dat de man moet leiden in dansen?' vroeg ik plagerig. Ik wankelde even toen Fay met een sterke kracht tegen mij opbotste en ving haar nog op voor ze op de grond viel. 'Gaat het?' vroeg ik bezorgd en wreef even pijnlijk over mijn arm. Ik keek de vrouw die wegdraaide met haar man, veronderstelde ik, op dezelfde kwade manier aan zoals zij naar ons keek.

'Sorry, ik kon er niets aan doen' mompelde ze en ze keek hem aan. 'Ja, het gaat wel.' Ze keek even naar de rode plek op haar voet en keek boos naar de vrouw. 'Wat een lomperd, heb ik jou geen pijn gedaan?' Ze keek hem met een glimlach aan en trok hem mee naar het bankje dat er stond, waar nog wel meer mensen even aan het uitrusten waren. Ze trok haar been op en wreef over haar enkel. 'Pff wat een stom mens.' Ze slaakte een diepe zucht en had eigenlijk niet meer zo veel zin, maar ze vond het dansen met William wel leuk.