ORPG. Cynthia en Iris.

Lily
Ik keek naar hem. 'Hm, ik zal het opnieuw maar opnemen als een compliment.' lachtte ik en keek hem aan. 'Dan is het goed.' zei ik, een beetje opgewekter. Het was zo'n beetje het langste wat hij tot nu toe gezegd had dus dat was duidelijk dat ik me geen zorgen moest maken voor de concurrentie van dit onbekende meisje. Ik keek naar hem en glimlachte. 'Voor mij maakt het niet echt uit, jij mag kiezen.' Ik sloeg mijn mantel stevig om me heen en deed mijn sjaal aan.

Lucas
Ik keek naar haar en glimlachte toen ze mijn sjaal naar beneden duwde. 'Maar terug op school zal ik de tijd wel inhalen door veel met je te praten.' lachtte ik. Ik zag een kleine glimlach rond haar mondhoeken verschijnen toen ik haar hand vastnam en mijn hart maakte een sprongetje. Toen we buitenstonden en ze achter me ging staan draaide ik me om zodat ik met mijn gezicht naar haar toe stond. 'Ja, Lucas mag weer beschermparaplu zijn.' lachtte ik en draaide me om. Ik stak mijn armen achteruit zodat ze mijn handen kon vasthouden.

Daniel haalde onbeholpen zijn schouders op en haalde verstrooid een hand door zijn haar. Waarom zou het geen compliment zijn? Het was Lily en Lily was prima zoals ze was, daar moest niemand wat aan veranderen. 'Zullen we terug gaan? Vanavond is er een uitgebreide diner aangezien het bijna kerst is en dan niet iedereen er is.' Even twijfelde hij maar hij vroeg het niet of ze bij hem kwam zitten vanavond. Daar zou ze sowieso toch nee op antwoorden.

Amanda sloeg haar sjaal goed om haar nek en zag hem glimlachen en ze tikte op zijn neus. 'Daar houd ik je aan Ravenklauwer.' Buiten waaide het echt hard en ze hief haar hoofd naar Lucas op die zich naar haar om had gedraaid toen ze achter hem was gaan staan en een beetje schuldig keek ze hem aan maar de pret was in haar ogen te zien. 'Ja, maar wel mijn beschermparaplu want ik deel niet.' Ze pakte zijn handen vast en ze lachte even maar die werd mee gedragen door de wind en verdween al snel.

Lucas
Ik glimlachte lief naar haar terwijl ik rustig met haar naar school begon te lopen. Er waren weinig mensen buiten, wat wel positief was want dan bleef het tenminste rustig. 'Hou me er maar aan huffelpuffer.' zei ik tegen haar. 'Mooizo, want ik ben ook niet van plan om je te delen met iemand anders.' zei ik tegen haar en glimlachte.

Lily
Ik keek hem aan. 'Ja, dat is een goed idee.' Ik liep met hem de zwijnskop uit en kneep mijn ogen even dicht toen ik het licht van buiten zag. De liet me meteen huiveren. 'Brrr, koud.' mompelde ik en wreef even over mijn eigen armen om op te warmen. 'Hup, dat we snel terug binnen zijn' mompelde ik en trok hem mee.

'Daar houd ik je wel aan Lucas maak je daar maar geen zorgen om,' fluisterde ze in zijn oor en ze boog zich weer terug en kneep haar ogen tot speeltjes om de omgeving te ontfutselen. 'Dus jij wilt mij niet delen? Maar wat als andere mensen wel mij willen delen? Wat als mensen om me gaan vechten?' Lachend keek ze om zich heen en zag verderop wat mensen lopen maar bij hun in de buurt niet en dat vond ze helemaal niet erg dan kon ze tenminste ongestoord met Lucas praten zonder gelach en geproest rond zich te horen en zover de wind eht natuurlijk toe liet.

Daniel sloeg zijn mantel snel nog goed dicht en liep Lily achter na. wat had ze opeens een haast? 'Wat heb jij opeens voor haast?' Vroeg hij met een halve grijns rond zijn lippen. Toen ze over haar armen wreef keek hij van haar naar de mantel en weer terug. Hij liep naar haar toe en schikte haar mantel zodat haar armen er wat beter onder zaten en hopelijk minder koud zouden worden. Niet veel later werd hij meegetrokken en zei hij even niets meer. Meisjes waren soms echt een geval apart.

Lucas
Ik draaide me om zodat ik haar aan kon kijken. 'Hm, ik deel je niet. En als mensen om je gaan vechten zorg ik wel dat ik win.' zei ik met een klein glimlachje. Ik ging naast haar lopen toen we bijna bij de school waren aangekomen. 'Blijf je hier met kerst?' vroeg ik haar en keek haar aan. Ik hoopte van wel, want ik bleef hier ook. Dan zouden we samen kerst kunnen doorbrengen. Toen we bij de school waren aangekomen duwde ik de grote deuren open en hield die open voor haar. Ik liet de deur achter ons toevallen en keek om me heen. Veel mensen waren er niet.

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte. 'Sorry' begon ik trillerig, van de kou. 'Ik ben gewoon geen sneeuwkoningin. Dus hoop ik dat we snel naar binnen kunnen.' Naar het warme haardvuur. Ik rilde nog veel harder toen ik het verschil voelde. Nee, ik was geen sneeuwkoningin. Ik haatte alles wat met sneeuw te maken had. Het liefst van al wou ik dat de winter zo snel mogelijk voorbij was. Ik glimlachte even toen hij mijn mantel goed schikte. Alsof hij zich oprecht zorgen maakte om mij. Ik trok hem mee terwijl ik met hem vrolijk huppelde naar de school.

Daniel zag haar rillen en trillen van de kou en trok haar tegen zich aan in de hoop dat ze warm zou worden. Even glimlachte hij en hij staarde voor zich uit en vervolgde weg. ‘We kunnen er vast snel zijn als we door lopen. Kom op Lily rennen!’ Hij pakte haar hand vast en trok haar mee de sneeuw door over het verharde pad naar Zweinstein. Hij grinnikte even zacht door een gedachte die door zijn hoofd spookte maar die was al snel weer weg toen hij zijn vrienden achter hem hoorden joelen. Hij negeerde het en loodste haar het kasteel in en sloot de deur achter haar dicht. ‘Nu ben je weer veilig binnen.’

Amanda schrok toen hij zich plots omdraaide zodat ze elkaar aankeken. Haar hart bonkte tien keer zo hard als normaal en ze werd bang van zichzelf. Waarom dacht ze constant zo? Haar mondhoeken krulden op tot een glimlach toen ze zijn antwoorden hoorde. ‘Dus jij zou voor me vechten zodat je wint?’ Zijn antwoord streelde haar en dat terwijl ze had gezegd dat hij dat niet moest doen maar eigenlijk deed het haar goed. ‘Ja, ik blijf thuis met Kerst. Ik heb geen zin in kerst met mijn opa en oma.’ Ze liep snel de school in toen Lucas de deur voor haar open hield en wachtte in de gang tot hij ook terug was. Wat nu? Moesten ze beiden naar hun eigen leerlingenkamer gaan of wat? God ze was echt stuntelig bezig.

Lucas
Ik glimlachte naar haar. 'Maar ik hoef niet te vechten, want ik zou zowiezo winnen.' zei ik met een groot ego. 'Nee grapje.' lachtte ik. Mijn glimlach werd nog breder toen ze zei dat ze met kerst hier zou blijven. 'Mooizo, want ik blijf hier ook.' zei ik en keek haar even hoopvol aan. Alsof het een hint zou zijn. Ik zag haar twijfelend de kant van de trappen opkijken. 'Als je liever naar je leerlingenkamer gaat is het goed, maar anders, zou je me willen vergezellen naar het avondmaal mevrouw?' vroeg ik met een lachje en stak mijn arm uit.

Lily
Ik glimlachte toen hij me tegen zich aantrok. Ik nestelde me tegen hem aan en liep samen met hem verder. Mijn mondhoeken krulden teleurgesteld een beetje omlaag toen hij zich van me losmaakte en begon te rennen. Hij had alleen maar mijn hand nog vast. Ik herstelde me snel en liep lachend achter hem aan. 'Ik ga winnen.' lachtte ik en stak hem voorbij. Rennen, was buiten zwerkbal, een van de weinige dingen waar ik goed in was. Toen we binnenstonden haalde ik opgelucht adem en maakte mijn mantel een beetje losser. Hiet was het zalig warm.

Amanda prikte in zijn zij en ze lachte om zijn opmerking. 'Ik begin een vermoeden te krijgen dat jou ego groter is dan je laat zien Lucas.' Zijn brede glimlach liet haar ogen twinkelen. 'Dan gaan we samen gezellig Kerst door brengen.' Het deed haar goed om dat te zeggen zonder dat ze hoefde te twijfelen of hij haar een raar kind vind. Kinderachtig en onvolwassen. De kriebels in haar buik kwamen weer omhoog en ze glimlach naar hem. 'Ik ga toch liever met jou mee naar het avondmaal maar vinden ze dat niet raar als ik bij jou zit of breng je me alleen naar mijn tafel?' Deze woorden klonken waarschijnlijk heel dom en dat besefte ze maar ze haakte haar arm door de zijne.

Daniel voelde hoe ze tegen hem aan nestelde en even glimlachte hij. Volgens mij kon hij alleen maar glimlachen als hij bij Lily was. Wat was het toch een geweldige meid. Toen ze zijn hand los liet en hem voorbij rende moest hij lachen en hij begon harder te rennen zodat hij een klein beetje bij bleef. Lily was eerder bij Zweinstein dan hem maar en hij keek haar grijnzend aan. 'Ik heb je laten winnen,' zei hij met de grijns rond zijn lippen. Binnen in de hal deed hij zijn mantel uit en genoot van de warmte en keek naar Lily. 'En is het lekkerder binnen mijn ijskonijntje?' vroeg hij nog steeds grijnzend.

Lily
Ik keek hem aan en glimlachtte. 'Natuurlijk heb je me laten winnen.' zei ik om hem gelijk te geven. Tja, hij was nog altijd een zwadderaar. Ik volgde zijn voorbeeld en deed mijn mantel ook uit, die ik over mijn arm hing. Door de wind buiten had ik het gevoel dat mijn haar alle kanten uitstond. Ik haalde mijn vingers erdoor en keek hem aan. 'Het is beter binnen.' beaamde ik en gaf hem lachend een por toen hij mij een ijskonijntje noemde. Zijn glimlach was zo mooi dat ik bijna moest zuchten.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Nee hoor. Dan zou ik in zwadderich zitten.' zei ik tegen haar en glimlachte. 'Hm, gezellig.' zei ik vrolijk toen ze zei dat we samen kerst gingen doorbrengen. Dit zou de leukste kerst ooit worden. 'Nee, natuurlijk zet ik je niet alleen maar af aan je tafel. Ik kom bij je zitten natuurlijk.' Ik wist nu al dat het veel gezelliger zou zijn aan de tafel van huffelpuf dan aan die van ravenklauw. De huffelpuffers zijn altijd het vriendelijkste geweest.

Daniel grijnsde naar Lily die hem gelijk gaf. 'Dat bedoel ik. Lily wat ben je toch goed.' Plagend tikte hij haar op haar wang. 'Zou u mij willen vergezellen naar het avondmaal?' vroeg langzaam maar met een charmante grijns rond zijn lippen terwijl zijn vingers over zijn mantel gleden en naar Lily opkeek. Hij hoopte dat ze ja zei, dat zou een perfect einde zijn van de avond. Hij voelde in zijn zij na de por en keek naar Lily. 'Ijskonijntje was een compliment hoor.'

Amanda knikte om hem gelijk te geven. 'Ja, maar daar zit je niet en daar ben ik blij om want Zwadderaars zijn de ergste van het stel hoewel die leuke vriendinnetjes van jou er ook wat van kunnen.' Zijn opmerking dat hij bij haar kwam zitten liet haar ogen lachen en haar mondhoeken krulden om tot een lach maar zonder geluid en ze zette een stap richting de grote zaal. 'Dat lijkt me echt leuk,' zei gemeend terwijl ze naar de grote zaal keek die in de tussentijd dat ze naar Zweinsveld waren was versierd.

Lucas
Ik glimlachte. 'Inderdaad, nog eens sorry.' zei ik schuldig toen ze begon over mijn vriendinnetjes. Het waren niet echt vriendinnen, het ging mij vooral om het snoep. Maar nu had ik mijn lesje wel geleerd. Mijn glimlach werd breder toen ze zei dat ze er zin in had. Mooi, want dan had ik het gevoel zo neit dat ik mezelf opdrong aan haar. Ik glimlachte en nam haar hand vast terwijl we samen de grote zaal in liepen. Mensen mochten kijken en denken wat ze wilden. Ik was trots dat ik bij haar was.

Lily
Ik keek hem aan en lachtte. 'Ik weet het.' zei ik met een lachje. Zijn charmante grijns deed me meteen smelten. Mijn hart ging tekeer en ik begon zacht te blozen.'Natuurlijk ga ik met je mee.' antwoordde ik en keek hem aan. Ik grinnikte zacht toen hij zei dat het een compliment was. 'Alles is bij jou een compliment.' zei ik met een lachje en keek hem aan. Ik keek hem aan terwijl we samen de grote zaal in liepen. 'Als ik een ijskonijn ben, wie ben jij dan?' vroeg ik en keek hem lachend aan.

Amanda wuifde zijn excuses weg. 'Geeft niet Lucas, het is al goed maar ik kon het niet laten om je er aan te herinneren.' Ze wist dat het hem om het snoepgoed ging en dat deed haar ergens toch wel pijn. Was ze niet meer waard dan één zakje ballonbruisballen na alles wat er was gebeurd? Maar oke, hij kende haar ook nog niet toen maar hij had toch wel om meer kunnen vragen? Oke, dat klonk arrogant en ze schudde haar hoofd om de rare gedachten kwijt te raken. Het feit dat hij haar hand vast pakte liet haar glimmen. Hij schaamde zich niet voor haar, dat streelde haar voor de tweede keer deze dag.

Daniel wiebelde met zijn wenkbrauwen toen ze zei dat ze het wist. Hij had haar dus goed ingeschat want ze vond zichzelf ook geweldig. Waarschijnlijk was het een grapje maar het was echt zo. Hij was blij dat hij Lily had leren kennen en haalde zijn schouders op. ´Nou, als je wil kan ik ook wel negatieve complimentjes maken maar ik ben bang dat dat wat moeilijker gaat Lily,' zei hij zacht grinnikend terwijl hij mee liep de zaal in en na dacht over haar vraag. 'Dat mag jij verzinnen,' zei hij uiteindelijk.'

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte. 'Hm, negatieve complimentjes is geen goed idee.' lachtte ik. Ik wist dat ik dan weer een koppige aanval zou krijgen en alles op hem zou uitwerken, nee dat was zeker geen goed idee. Ik liep met hem mee omdat hij automatisch naar de tafel van zwadderich ging. Ja, ergens had ik ook geen zin om bij mijn vriendinnen te gaan zitten, die hem alleen maar vuil zouden aankijken en mij al fluisterend uithoren. Nee, daar had ik echt geen zin in, en dat verdiende hij niet.

Lucas
Ik keek naar haar. 'Het spijt me.' herhaalde ik voor de vierhonderdste keer en kneep even in haar hand. Haar hand voelde zacht en warm aan tegen dat van mij. Ik ging zitten naast haar toen we bij de tafel van huffelpuf kwamen. De mensen die rondom mij zaten glimlachten beleefd, ja gelukkig dat ik hier bij was komen zitten. Ik liet haar hand los zodat ze zelf ook kon gaan zitten en neuriede vrolijk een liedje terwijl ik ons al een beker pompoensap inschonk.

Daniel knikte en zag dat ze volgde naar de tafel van Zwadderich. Ze wou dus echt het avondmaal met hem doorbrengen en dat nog wel bij de tafel van Zwadderich. 'Daarom hou ik het op positieve complimentjes en daarbij sieren die complimentjes maar ik zal mijn mond houden.' Hij grijnsde naar Lily en schonk een glas pompoensap in voor beiden. 'Als je wilt kunnen we ook bij jou vriendinnen zitten want mijn vrienden zijn niet bepaald aardig voor je.'

'Lucas, ik zei dat het niet uitmaakt maar ik wil toch ooit nog eens twee zakjes met ballonbruisballen van je krijg,' en Amanda tikte speels met haar vinger tegen Lucas zijn wang en ze nam dankbaar het glas met pompoenssap aan en nam een klein slokje en keek zenuwachtig naar de mensen die bij hen waren komen zitten. 'Waarom komt iedereen hier nu opeens zitten, ik zweer het je Lucas al die meiden zitten hier voor jou en niet omdat ik zo'n leuk persoon ben. Heb je honing aan je kont?" Lachend boog ze naar achter om te kijken of hij geen honing aan zijn kont zit.

Lucas
Ik keek haar aan en grinnikte. 'Natuurlijk. Ik koop je de volgende keer dat we in Zweinsveld meteen twee grote zakken snoep.' zei ik tegen haar en glimlachte. Ik keek haar aan met een glimlach terwijl ik ook een slokje nam van mijn glas pompoensap. Ik schoot in de lach toen ze haar honing aan de kont grap maakte. 'Nee, niet dat ik weet?' zei ik met een lachje en draaide me om te kijken 'Nee, maar wel een goed excuus voor jou om naar mijn kont te kijken.' zei ik en wiebelde lachend met mijn wenkbrauwen.

Lily
Ik glimlachte en nam het glas aan toen hij het aangaf. 'Dankje.' zei ik vriendelijk en nam een slokje. 'Hm, nee laten we dat maar niet doen.' antwoordde ik hem en keek even achter me naar mijn vriendinnen. Die giechelend deze kant uitkeken. 'Absoluut niet.' Ik schepte een beetje eten op toen dat verscheen en begon te eten. Ik hoorde in de verte gefluister en opeens was de spaghetti die ik opgeschept had veranderd in roze wormen die in mijn bord kropen. Geschrokken gooide ik mijn glas over Daniel. 'Ohmijngod sorry.' zei ik meteen. 'Ik blijf maar dingen over je heen gooien.' zei ik erachteraan en werd helemaal rood.

Amanda schudde heftig haar hoofd. 'Nee nee Lucas dat was een grapje, dat moet je niet te serieus opvatten hoor.' Ze nam nog een slokje van het drinken en moest moeite doen om niet te lachen toen hij ook naar zijn kont keek. 'Zeg, je moet niet naar je kont kijken. Dat brengt ongeluk,' en ze trok een raar gezicht. 'Maar jij veronderstelt dat ik dat grapje maak om schaamteloos naar jou kont te kijken? Kom op Lucas, ik heb wel iets meer flair dan je op dit moment van me denkt.'

Geergerd keek Daniel om toen hij gegiechel hoorde. Giechelen was echt een groot nadeel van meisjes en hij hemelde Lily de hemel in dat zij dat niet deed. 'Beloof me dat je niet gaat giechelen,' zei hij grimmig terwijl hij zijn handen tot vuisten onder de tafel zodat zij ze niet hoefde te zien. Hij lette even niet op en toen hij weer opkeek zag hij wat er in de tussen tijd was gebeurd: Lily haar eten was omgetoverd in wormen. 'God wie heeft dat nu weer gedaan?' vroeg hij luid maar hij kreeg geen antwoord maar wel een glas drinken over zich heen. 'Het geeft niet,' zei hij zachtjes maar zijn stem trilde van woede. Wat had Lily in godsnaam verkeerd gedaan bij zijn vrienden want hij had Dylan zien lachen net.

Lucas
Ik keek naar haar en glimlachte. 'Dat weet ik wel.' antwoordde ik toen ze zei dat het een grapje was. Ik grinnikte zacht. 'Hm, meer flair he?' vroeg ik lachend en keek haar aan. Toen het eten verscheen klapte ik vrolijk in mijn handen en schepte me wat eten op. Ik begon te eten en neuriede vrolijk een liedje. 'Maar wat wil je dan ook, ik heb zo'n sexy kont.' lachtte ik en keek naar haar.

Lily
Ik keek hem aan en knikte. 'Ik ben geen giecheltrut.' zei ik en glimlachte zwakjes. Ik kon zien aan zijn gezicht dat er iets serieus mis was. Met mijn toverstok begon ik hem schoon te maken. De wormen haalde ik meteen van mijn bord en gooide die naar Dylan en zijn vriendjes toe, die me nu gemeengrijnzend aankeken. 'Ben je nog niet genoeg besmeurd Daniel?' vroegen ze. Verbaasd trok ik mijn wenkbrauw op, dit was niet goed. Helemaal niet goed. 'Straks besmeurd ze je ook nog met haar bloed.' riep een blonde jongen die naast Dylan zat. 'Modderbloedje.' beet Dylan me toe en de zwadderaars die in mijn buurt zaten schoven walgend weg. Er verschenen tranen in mijn ogen en ik balde net zoals hem mijn handen tot vuisten onder tafel, maar niet van woede. Van schaamte en verdriet.

Amanda knikte goedkeurend toen hij het snapte. ‘Goed zo want je moet niet te veel voor me betalen. Lucas, wanneer ben je jarig want dat is dan de kans van mijn leven om je terug te betalen voor wat je me allemaal hebt gegeven.’ Ze glimlachte even naar hem en knikte toen. ‘Ja, ik heb meer flair. Ik ben dan wel een huffelpuffer die word gepest maar mijn charmes en flair is nog niet aangetast Lucas. Niet zoveel denken.’ Ze barste in lachen uit toen hij zijn eigen kont begon te complimenteren. ‘Ja, je hebt een vreselijke sexy kont.’

Ze maakte hem schoon met haar toverstok en gooide de wormen naar Dylan en de rest van zijn vrienden maar het deed hem niets. Waarom zaten ze haar zo te pesten? Ze was een geweldige meid waar niets mis mee was. Toen Dylan hem persoonlijk aansprak keek hij op en trok zijn wenkbrauw op. ‘Besmeurd? Waar heb je het over Dylan, is je herseninhoud nog minder geworden?’ zijn stem was sceptisch en arrogant maar het maakte hem niet uit. Daniel zijn blik schoot van de blonde jongen alsof het begon te dagen en toen hij Dylan hoorde keek hij met een gekwetste blik naar Lily. ‘Waarom heb je het nooit vertelt? Blijf voorlopig uit mijn buurt,’ het woord brandde op zijn lippen en of hij wou of het niet het glipte er zo maar uit. ‘Modderbloedje,’ zei hij er nog kil achteraan. Hij was woedend, iedereen verzweeg voor hem de meest belangrijke dingen.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Ik ben pas jarig in September, dus heb je nog even de tijd.' zei ik opgewekt en keek haar aan. 'En wanneer ben jij jarig?' vroeg ik. 'Wacht.' Ik sloot mijn ogen en legde mijn hand in de hare. Ik hield haar hand vast en deed alsof ik een helderziende was. 'Hmmm, ik denk mei of juni.' zei ik tegen haar en opende een oog. 'Klopt het?' vroeg ik en grinnikte. Ik glimlachte nog meer toen ze zei dat ikinderdaad een sexy kont had. 'Dankje, jij ook.' zei ik.

Lily
Ik durfde hem niet aan te kijken toen hij vroeg wat hij bedoelde. Ik keek op toen hij vroeg waarom ik nooit verteld had dat ik dreuzelouders had. 'Maakt het wat uit dan?' vroeg ik en keek hem verdrietig aan. Toen hij zei dat ik uit zijn buurt moest blijven zakte mijn maag als een baksteen. Ik voelde niks meer. De tranen rolden nu over mijn wangen en ik stond op. Toen hij zei dat ik een modderbloedje was ging er nog een grotere steek door mijn hart die me bijna een hartstilstand bezorgde. 'Dan hebben we elkaar niks meer te zeggen.' zei ik opvallend koel, ook al sterfde ik van binnen. Ik draaide me om en liep weg. Ik rende de grote zaal uit en liep de marmeren trap op.

Mistroostig haalde Amanda haar schouders op. 'Dan vier ik gewoon morgen jou verjaardag al, een voorproefje voor het grote feest.' Ze keek naar hun handen en lachte om Lucas zijn actie als helderziende. 'Als Zwamdrift je zo zou zien zou ze je ter plekke ten huwelijk vragen volgens mij is er nog nooit een leerling zo serieus bezig geweest met toekomst kijken maar je komt in de buurt. Ik ben jarig in april.' Haar wangen begonnen weer te gloeien maar godzijdank niet rood, anders kwam ze weer zo kinderachtig over. 'Dankje,' grinnikte ze uiteindelijk.

Het maakte wel wat uit, hij wou het van haar horen en niet op zo'n manier van zijn vrienden. 'Ik dacht dat we elkaar vertrouwden, elkaar alles alles zouden vertellen,' fluisterde hij haar achterna toen ze wegliep maar ze hoorde het niet meer en zijn vrienden joelden dat hij het goed had aangepakt want modderbloedjes mochten geen vrienden zijn van mensen met zuiver bloed zoals hij en zijn vrienden en dat ze zo weer de oude Daniel herkende maar diep van binnen wist hij dat zijn vrienden neit de echte Daniel in hem op haalde maar Lily maar die vriendschap had hij nu voorgoed verpest maar hij moest doorzetten als hij zijn "vrienden" niet wou verliezen. Opeens bedacht hij iets en hij begon te grijnzen. Ja, hij zou het goedmaken met Lily maar dan op een bijzondere manier zodat ze het nooit zou vergeten. 'Ik moet er vandoor,' zei hij tegen zijn vrienden en hij rende ervan door naar de leerlingen kamer van Zwadderich.

Lucas
Ik grinnikte toen ze zei dat Zwamdrift me ten huwelijk zou vragen. 'Natuurlijk zou ik meteen ja zeggen.' zei ik met een lachje. 'Ze is volledig mijn type.' Ik had eigenlijk helemaal geen zin om haar hand los te laten. Met tegenzin liet ik haar hand los en nam mijn vork vast. 'april? Dan zit ik er inderdaad niet ver naast.' zei ik lichtelijk verbaasd. Ik had gewoon gegokt en dan had ik het zo goed als juist. Ik at en keek naar haar blozende gezicht. Ze was zo schattig. 'Graag gedaan.'

Lily
Ik was niet in staat om te antwoorden op zijn laatste opmerking omdat de brok in mijn keel me dat simpelweg niet toeliet. Toen ik in een lege gang aankwam zakte ik lichtelijk in elkaar en liet de tranen over mijn wangen stromen. Zijn woorden hadden zich als grote littekens in mijn geheugen gekrast. Modderbloedje, bleef zijn fluisterende walgende stem in mijn oren bonzen. Nog nooit had ik een jongen zo dichtbij laten komen, meestal hield ik de vertrouwde afstand en nu wist ik eindelijk waarom ik nooit opnieuw een jongen in mijn leven mocht toelaten. Ze waren allemaal dezelfde harteloze zakken. En Daniel? Die zou ik vergeten, of toch doen alsof hij me helemaal niks meer kon schelen. Ook al was het helemaal het tegenovergestelde.

Amanda keek lichtelijk beteurd maar ze besefte toen dat het een grapje was en grijnsde even breed naar Lucas. Die jongen maakte haar gek in het hoofd, niets stond meer recht op een rijtje en van de kleinste opmerking voelde ze zich al bijzonder. ‘Je klinkt erg verbaasd voor een helderziende Lucas. Je wist toch al wanneer ik jarig was?’ plagend keek ze hem aan. Ze merkte dat hij zat te kijken maar ze zei er niets over. Waarom zat hij naar haar te kijken? Opeens was ze heel erg beseft van haar eigen lichaam.

Daniel keek naar Lily die huilend in de gang zat. Ze leek in elkaar gezakt en hij kreeg een schuldgevoel en even bleef hij staan maar hij wist niet wat hij moest zeggen tegen haar. Hij had haar kapot gemaakt, van binnen en daar had hij het recht niet toe. Hij moest het goedmaken, hij wou haar terug. Ze maakte het allemaal zo veel vrolijker en oprechter, hij miste haar. Hij kon haar niet vergeten, ze stond in zijn geheugen gegrift. Hoe kon hij het goedmaken met haar? Hij had vreselijke dingen gezegd, daar was niets voor om dat te helen. Hij kon zichzelf wel slaan en liep uiteindelijk langzaam verder naar de leerlingenkamer om daar te breinen op een manier om zijn excuses aan te bieden.

Lucas
'Hm, tja. Ik heb ook nooit geweten dat ik helderziende was.' antwoordde ik op haar plagende toon. Maar ik had wel een ziener in de familie, een achterachterneef. Maar dat waren natuurlijk allemaal geruchten. Ik kon haar ongemakkelijke blik zien toen ze zag dat ik naar haar keek. 'Sorry' zei ik met een klein glimlachje en richtte mijn blik van haar ogen naar mijn eten. Ik had opvallend weinig honger voor een hele namiddag buiten gelopen te hebben.

Lily
Ik keek op toen ik geritsel hoorde in de gang en veegde de tranen uit mijn ogen om iets te kunnen zien. Iedereen, iedereen had er kunnen staan en ironisch genoeg was het Daniel natuurlijk. Ik wist niet of hij dichterbij zou komen en ik was helemaal niet in de stemming om hem nu te spreken. Dat hij in de buurt van me durfde te komen vond ik al erg op zich. Ik stond op en keek hem aan met alle haat die ik in me had. 'Protego.' fluisterde ik zodat een schildspreuk tussen ons oprees. Ik wou echt niet dat hij dichterbij kwam. Ik zag dat hij zich omdraaide en wegliep. Ik volgde zijn voorbeeld door hetzelfde te doen.

Die blik vol haat deed hem pijn en op dat moment wist Daniel het zeker: hij moest het goedmaken, koste wat het kost al vond de godganse Zwadderich afdeling hem gek. Hij hoorde haar zacht fluisteren maar wou niet weten wat ze zei en liep de trappen af naar de leerlingenkamer. Het was er kil en koud en hij verlangde naar iets warms en met een kleine zwiep van zijn toverstok begon het haardvuur de branden. Veel hout lag er niet in want de meeste Zwadderaars vonden het belachelijk om een houtvuur te hebben dat zo gezellig knetterde maar gezellig was het niet. Hij ging op de bank zitten en keek naar het perkament op de tafel en begon te schrijven. Tijdens het schrijven verscheen er een glimlach. Ja, dit plan zou echt geweldig worden!

Amanda grinnikte zacht. 'Dan weet je het nu,' zei ze opgewekt. 'Zeg, kun je voorspellen wat er met me later in de toekomst gebeurd?" Het was plagend bedoeld maar ze was ook wel benieuwd wat Lucas van haar dacht. Gewoon vriendschappelijk. Ze haalde haar schouders op. 'Geen probleem hoor, ben het enkel niet gewend.' Ze nam snel nog een slokje van haar pompoensap en keek naar Lucas die naar het eten staarde. 'Heb je geen honger?' vroeg ze twijfelend. Werkte ze op zijn zenuwen dat hij niet kon eten.

Lily
Ik zag hoe hij zich gewoon koelbloedig omdraaide en wegliep. Wat een zak. Ik hief het schield op want het had toch geen zin meer. Ik draaide me net zoals hij had gedaan om en liep naar de leerlingenkamer van griffoendor waar ik op een grote wollen mat vlak voor het haardvuur neerplofte. Ik trok mijn knieën op en steunde daar met mijn kin op. Waarom was ik zo stom geweest? Ik staarde naar mijn toverstok die ik stevig in mijn hand hield. Er kwamen kleine rode vonkjes uit. Het haardvuur was warm, rustgevend en bijna troostend. Maar ik wou dat ik zijn warme troostende armen om me heen had en geen stom haardvuur.

Lucas
Ik keek haar aan. 'Jep, dan weet ik het nu.' Ik schoot zacht in de lach. 'Ik zal het proberen, haha.' Ik legde mijn hand op haar voorhoofd en sloot mijn ogen weer. 'Hmm, ik zie.. ik zie.. dat je gaat trouwen en vijftig kinderen gaat krijgen. Ik haalde mijn hand van haar voorhoofd en legde die nu op mijn eigen voorhoofd. 'Bij mij zie ik dat ik heel rijk en knap ga worden.' zei ik opgewekt. Ik glimlachte toen ze vroeg of ik geen honger had. 'Jawel, en waarom eet jij niet?' vroeg ik haar. Ik nam zelf een hapje van mijn eten en glimlachte naar haar. Ze was toch geen dieetanorexiameisje?