ORPG. Cynthia en Iris.

Haar hele lichaam tintelde toen Lucas haar tranen weg veegde. Waarom deed hij zo maar Amanda kon zich er niet tegen verzetten en liet het allemaal toe. Toen hij haar kin optilde keek ze recht in zijn ogen en luisterde naar zijn stem. 'Laat me niet met rust, ik wil niet nog langer alleen zijn. Het voelde net goed om samen te zijn.' Ze deed een stapje achteruit en veegde de laatste tranen weg en keek op naar Lucas en kon zichzelf niet bedwingen en omhelsde hem terwijl de tranen weer over haar wangen.


'De zweinskop?' Vroeg hij verbaasd, het was niet zijn eerste keuze maar als Lily er graag heen wilde zou hij niet protesteren. 'Oke, dan gaan we naar de zweinskop, dat is beter dan de drie bezemstelen dan lopen we tenminste niet die kinderachtige Zwadderaars tegen.' Het was de eerste keer dat hij dat over een Zwadderaar zei en het deed hem niets het luchtte wel op en hij hield de deur voor haar open. 'Gaat u voor madame.' Zei hij met een kleine buiging.

Lily
Het was spijtig dat hij zijn arm van me afhaalde en naar de deur liep. Ik keek hem aan en glimlachte. 'Ja, de zwijnskop. Daar ga ik liever heen omdat je daar tenminste kunt ademhalen.' zei ik als verklaring. 'Ja, daarom wil ik er ook heen.' Ik glimlachte toen hij de deur voor me openhield. 'Dankje meneer.' Ik boog even naar hem terwijl ik hem passeerde en wachtte in de deuropening. Toen hij ook binnen was liep ik naar een tafeltje bij het raam waar ik ging zitten.

Lucas
Ik keek haar aan. 'Het spijt me zo Amanda.' mompelde ik en zuchtte zacht. Ik hoopte zo dat ze me zou vergeven. Ik begreep wat ze zei want ik voelde net hetzelfde voor haar. En ik wou niet dat ze bij me uit de buurt bleef. Ik zou haar anders veel te hard missen. Ik drukte haar tegen me aan toen ze me omhelsde met het doel om haar nooit meer los te laten. Mijn arm wreef troostend over haar rug.

'Ik zal er voor zorgen dat je kan blijven ademhalen,' zei Daniel met een lach rond zijn lippen en hij volgde Lily naar binnen en ging bij haar aan de tafel zitten. 'Het spijt me echt van mijn vrienden. Ik zal ze zeggen dat ze je met rust moeten laten en ik zal me ook normaal gedragen zodat ze je niet steeds zullen pesten of wat dan ook oke?' Hij ratelde het snel achter elkaar op en probeerde zijn lippen om te krullen tot een glimlach wat half lukte. 'Maar oke, ander onderwerp. Heb je broertjes en zusjes?' Zelf had hij één oudere broer maar die was al tijden het huis uit en woonde met zijn vriendin samen en eerlijk gezegd kon hij het daar absoluut niet mee vinden en nog steeds verbaasde het hem dat hij getrouwd was met een meisje als Lynn.

Amanda mompelde wat terwijl ze haar gezicht in zijn nek begroef. Ze had er spijt van dat ze hem had omhelsd want nu was zijn mantel nat van haar tranen. Zijn arm die over haar rug wreef bracht haar ademhaling weer rustig en ze haalde diep adem maar zei niets en omhelsde hem enkel. Stel dat het uiteindelijk voorbij was dan had ze hem nog voor een laatste keer kunnen omhelzen. 'Wat ben je eigenlijk ook een zak,' fluisterde ze in zijn oor. 'Dat je me probeert te vernederen voor een zak bruisballen. Je had er toch wel iets meer voor kunnen vragen?'

Lily
Ik keek hem met een frons aan omdat zijn woorden zich moeilijk plaatsten in mijn hoofd omdat hij zo snel ging. 'Je vrienden maken me niet veel uit Daniel.' zei ik als antwoord op zijn geratel. Mijn lippen krulden omhoog tot dezelfde glimlach. Bij mij ging het veel makkelijker om te glimlachen. Hij bracht iets bij me naar boven en ik moest alleen al bij het denken aan zijn naam glimlachen. 'Ja, ik heb een zus. Maar die is al in de twintig.' zei ik tegen hem. 'Jij?' vroeg ik. Ik nam een slokje van het boterbier en keek hem met een lichte twinkeling in mijn ogen aan. Zijn hand lag zo eenzaam op de tafel. Nee, zwadderich en griffoendor was geen goede combinatie. Ik moest dit uit mijn hoofd zetten.

Lucas
Ik hield haar vast en bleef troostend over haar rug strelen. Het schuldgevoel borrelde in mijn maag en gaf me het gevoel dat ik zou moeten overgeven. Haar fluisterende stem in mijn oor voelde zo goed, alsof ze daar thuishoorde. Toen ze zei dat ik een zak was wist ik dat ze gelijk had. Ik was ook een zak. De grootste zak die er bestaat. Ik, die normaal heel veel respect had voor vrouwen, had nu degene die mijn respect het meest verdiende gekwetst. Ik zou door de grond kunnen zakken. Maar toch kon ik de geamuseerde ondertoon in haar stem een beetje horen. 'Ik weet het.' zuchtte ik.

Opgelucht dat zijn vrienden haar niets uitmaakte zakte hij iets onderuit maar niet veel anders leek hij verveeld en dat was hij absoluut niet. 'Great, ik heb een broer van 24, hij is getrouwd en nog steeds verbaasd het me. Hij is de lelijkste man die er maar bestaat en zo achterbaks als een groep criminelen maar blijkbaar heeft ook hij een lieve kant en vinden hij en Lynn elkaar helemaal fantastisch.' hij walgde van zijn broer. Ze waren erg verschillend, althans dat vond hij dan of de rest van de familie ook  over dacht wist hij niet.  

Amanda hield hem stevig vast en snoof zijn geur op. Ze was in korte tijd gehecht geraakt aan dit geurtje en ze liet haar vingers zacht en licht over zijn nek lopen en ze deed een stapje naar achter. Ze was altijd al een softie die mensen vergaf om alles wat ze hadden gedaan en Lucas kon ze al helemaal niet weerstaan. 'Je bent misschien een zak maar wel een zak waar ik graag mee omga. Ik wil je niet kwijt en zeker niet door meisjes als zij. Ze zijn het niet waard. Het geeft niet meer, maar toch je had wel meer moeten vragen dan die zak bruisballen.' ze tikte tegen zijn wang aan en glimlachte. 'Dus we zijn weer of nog steeds vrienden?' ze stak haar hand uit en bleef hem aankijken.

Lucas
Ik keek naar haar en kreeg kippenvel van haar koude vingers die over mijn huid gleden. 'Hm, zullen we anders terug naar binnen gaan?' stelde ik voor. Ik luisterde naar haar uitleg en glimlachte toen ze dat zei. 'Daar ben ik blij om te horen.' Ik was opgelucht dat ze me vergeven had. Want ik zou niet weten wat te doen zonder haar. Ik keek naar haar uitgestoken hand en legde mijn hand in de hare. 'Nog steeds vrienden, voor mij dan.' zei ik opgewekt en keek diep in haar ogen.

Lily
Ik keek hem aan. Zoals ik had gedacht had hij een broer. Aan jongens die een zus hadden was dat ergens wel zichtbaar vond ik. 'Hm, mijn zus is ook nog niet zo lang geleden getrouwd.' zei ik tegen hem. 'En ik begrijp ook niet goed hoe ze aan die man geraakt is.' Ik keek hem aan en glimlachte. 'Misschien zijn ze wel met elkaar getrouwd, haha.' grapte ik en keek hem aan. Toen hij zei dat zijn broer de lelijkste man ter wereld was trok ik verbaasd mijn wenkbrauw op. Dat kon toch niet? Hij was zo mysterieus en mooi. Dan kon hij toch onmogelijk een lelijke broer hebben?

Amanda voelde hoe Lucas rilde toen ze met haar vingers over zijn nek streelde. Alles bij Lucas voelde zo vertrouwd en ze was blij dat ze hem kon vergeven. Hij was zo belangrijk voor haar dat was niet met woorden te beschrijven. Precies op het moment dat ze op instorten stond kwam Lucas. Hij had haar "gered" en daar was ze hem dankbaar voor en misschien de meisjes ook wel anders waren ze elkaar nooit tegen gekomen. Ze knikte toen hij voorstelde om naar binnen te gaan. 'Laten we dat maar doen want je kreeg al kippenvel zag ik.' Ze glimlachte even toen hij haar hand pakte. 'Nog steeds vrienden, voor altijd,' zei de langzaam om de woorden door te laten dringen en om te beseffen hoe mooi het woord vriendschap wel niet was en wat een geluk zij had met Lucas als vriend.

Een zus, interessant. 'Mijn moeder probeerde altijd ervoor te zorgen dat Dave en ik samen met de autootjes speelde dus ze deed ons dan samen in een kamer maar een uur laten had hij aan mijn haar getrokken en mijn autootjes vernield. We hebben nog nooit een band gehad met elkaar en die zal ook niet komen. Ik haat hem, hij is gewoon afschuwelijk.' Daniel moest lachen om haar grapje. 'Dan zouden we nu eigenlijk familie van elkaar zijn.' nieuwsgierig keek hij naar Lily. 'En jou zus? Was ze een beetje aardig of was ze een echte heks?' 

Lucas
Ik kon zien hoe ze in gedachten verzonken was omdat ze stil was. Mijn hand bleef afwezig over haar rug gaan terwijl ik ook nadacht. Wat had haar zo gemaakt dat ze zo stil was en mensen niet vertrouwde? Waarom werd zo'n knap en lief meisje zoals zij gepest. Normaal zouden jongens aan haar voeten moeten liggen. Maar elukkig was dat niet zo. Dan kon ik rustig mijn kans wagen. Ik glimlachte naar haar en hield haar hand vast terwijl we samen terug naar binnen gingen. 'béste vrienden.' beaamde ik toen ze zei dat we vrienden waren voor altijd. Nouja, vrienden.

Lily
Ik keek hem aan. Waarom was hij niet gemeen als hij in een gemeen gezin was opgegroeid? 'En dan had je geen autootjes meer?' vroeg ik en keek hem aan met een pruillipje. Ik dacht na toen hij vroeg of mijn zus aardig was en er ging een schokje door me heen toen hij vroeg of ze een echte heks was. Want dat was net het probleem, voor mensen van zwadderich dan. 'Hm, ze was niet echt gemeen. We waren gewoon veel te verschillend.' Ik keek hem aan. 'Zij was een zo'n barbiepop die bang was om zich vuil te maken, en ik ben zo'n beetje het tegenovergestelde, dus dat botst.' zei ik tegen hem.

Beiden waren we in gedachten verzonken en haar mondhoeken krulden om tot een gelukkige glimlach. De glimlach die niet nep was maar vol van geluk en trots dat zij naast Lucas mocht lopen maar nu als een echte vriendin. Eén waar hij eerlijk tegen kan wezen, er stonden nu geen geheimen meer tussen hun en hun vriendschap. Amanda keek op naar Lucas toen hij haar hand vast bleef houden. Niet dat ze het erg vond, nee ze vond het fijn en het liefst was ze de Ravenklauwse meisjes tegen gekomen om te laten zien dat niets hun vriendschap kon breken. 'Beste vrienden,' fluisterde ze zacht.

Daniel lachte om haar pruillipje en knikte toen. 'Ja, ik had geen autootjes meer maar dat maakt niet uit. Het heeft er voor gezorgd dat ik toen al wist dat ik absoluut niet als mijn broer wou worden hoe wel mijn ouders het wel wouden maar die autootjes zijn me altijd bij blijven staan.' Hij moest nog steeds zacht lachen maar stopte toen ze over haar zus begon. Straks dacht ze dat ze dat hij haar zus uitlachte. 'Twee verschillende meisjes maar ik denk dat ik jou toch meer mag. Meisjes die alleen aan hun uiterlijk denken zijn soms nogal irritant...' Beschamend keek hij haar aan. 'Heb ik je nu gekwetst?'

Lucas
Ik wou dat ik mijn arm om haar heen kon slaan, en haar kussen maar voor haar was het alleen beste vrienden en ik kon mezelf toch moeilijk opdringen? Net zoals haar volgde ik haar blik en keek ook naar onze handen. Het voelde goed, en ik vroeg me af of zij er ook zo over dacht. Ik gaf een kneepje in haar handen terwijl ik ons naar een leeg tafeltje loodste. Ik keek haar even aan en stond dan op omdat ik een geweldig idee krijg. 'Ik ga even iets halen, ben zo terug.' zei ik en draaide me om. Dan draaide ik me terug om en keek haar aan. 'Niet weglopen hoor.' waarschuwde ik voor ik naar de deur liep.

Lily
Ik keek hem aan en luisterde naar hem. 'En er is niets zo rampzalig als een jongetje zonder auto's' beaamde ik met een klein glimlachje. Ik keek hem met een klein glimlachje aan toen hij zei dat hij mij meer mocht. Het was niet echt iets romantisch, of vriendelijk. Maar toch had het een goed effect op mij. 'Hm, ik denk er net zo over.' Nee, die popjes mochten ergens anders naartoe gaan. Bij mij moesten ze uit de buurt blijven. Ik keek hem verbaasd aan toen hij vroeg of hij me gekwetst had. 'Nee, waarom zou je?' vroeg ik nieuwsgierig.

Het kneepje in haar hand, zijn blik en zijn bijzijn het maakte haar licht in haar hoofd; alsof ze op een wereld liep waar even niets verkeerd kon zijn. Waarom had ze bevestigd dat ze alleen maar beste vrienden wou zijn? Ze wou meer, veel meer. Ze wou dat hij haar omhelsde, zei dat ze speciaal was en zij hem zacht in zijn nek kon kriebelen en zacht te fluisteren dat ze van hem hield. Ze schrok van haar gedachten en probeerde het uit te bannen maar het lukte niet en ze werd wanhopig maar ze zei niets en volgde naar binnen en ging aan een tafeltje zitten. Verward keek ze Lucas na die weg liep. ‘Waar ga je heen?’ riep ze hem na maar hij was alweer weg.

Daniel knikte instemmend. ‘ Ja, dat bedoel ik. Jij snapt me.’ Een grijns brak door en hij haalde een hand door zijn haar en zakte weer iets onderuit en relaxte stukje bij stukje. Verwachtingsvol keek hij haar aan, afwachtend of ze nog meer zou vertellen over haar zelf en vroeger. Ze was een interessant persoon. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op. ‘Nou, het was niet bepaald een aardige opmerking tegen je zus en het kon zijn dat je het je persoonlijk aan trok of zo? Ik ken je ook nog niet zo goed dat ik weet hoe je overal op reageert niet waar?’

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte. Ik kon zien hoe hij zijn hand door zijn haalde en ik moest moeite doen om niet te zuchten van verlangen naar hem. Zijn nonchalante houding maakte hem nog aantrekkelijker en gaf me het gevoel dat ik tegen hem aan wou kruipen en zijn glimlach maakte het er ook niet veel beter op. 'Hm, zolang je maar geen gemene opmerkingen over mij geeft vind ik het best.' zei ik met een klein glimlachje en keek hem aan.

Lucas
Ik liep naar de snoepwinkel en kocht snel wat ik moest hebben. Toen ik opnieuw terug liep naar de drie bezemstelen sneed de wind ondertussen en ik hoopte vurig dat ik snel terug binnen was. Toen de deur eindelijk in beeld kwam haalde ik opgelucht adem en ging naar binnen. Ze zat nog steeds op me te wachten. Gelukkig, ze was niet vertrokken ofzo. Ik hield mijn "cadeautje" achter mijn rug terwijl ik terugliep naar haar. Ik nam haar hand vast en legde het zakje ballonbruisballen dat ik had gekocht op haar handpalm. Tja, ik vond het wel een grappige betekenis hebben. Maar ik hoopte niet dat ik haar ermee zou kwetsen ofzo.

‘Dat zou ik nooit doen,’ zei Daniel met een dood serieuze blik terwijl hij weer rechtop ging zitten zodat ze haar aan kon kijken. Waarom zou hij haar in godsnaam willen kwetsen? Hij keek naar haar. ‘Lily? Wat zullen we gaan doen? Niet dat ik hier niet met je wil zijn maar nou ja oke vergeet het?’ Hij hakkelde en voelde nu zijn wangen rood worden. Wat had hij gedaan?

Waar ging hij heen? Waarom liet hij haar allen achter, ze wou hem bij haar hebben. Amanda haalde opgelucht adem toen hij terug kwam en nieuwsgierig keek ze hem aan. Net toen ze wou vragen waarom hij weg ging legde hij iets op haar handpalm. Vol nieuwsgierigheid opende ze haar hand en keek naar de ballonbruisballen en een kleine lach brak door. ‘Dankjewel Lucas,’ zei ze met nog steeds de kleine lach rond haar lippen en ze sloot haar hand weer en voelde de ballonbruisballen in haar hand zitten. ‘ik heb niets voor jou,’ zei ze verontschuldigend terwijl ze de twee boterbiertjes aan nam die ze in de tussentijd had besteld. ‘En nu niet zeggen dat de man betaalt,’ zei ze waarschuwend.

Lucas
Ik keek haar opgelucht aan toen ik zag dat ze de humor er ook wel van inzag. 'Beloof je, voor een zakje ballonbruisballen, altijd bij me te blijven?' Dat kon ze altijd op twee manieren opnemen. Want ik wou ook niet laten doorschemeren dat ik vrienden wou blijven, want dat was alles behalve het geval. 'Nou, de man betaalt ook altijd. Dat is uit respect voor de vrouw.' bracht ik haar bij en betaalde snel voor zij dat kon doen. 'En me geen geld toestoppen, want ik neem het toch niet aan.' waarschuwde ik toen ik haar zag kijken.

Lily
Ik keek hem met een klein glimlachje aan. 'Dan is het goed.' De frons keerde terug, en ik vroeg me af of hij die ondertussen nog niet gewend of beu was, toen hij zo bazelde en rood werd. 'Ja, is goed.' zei ik tegen hem. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgd. 'Waarom word je zo rood?' Ik was niet het subtiele geval dat de dingen voor haar hield. Ik wou weten wat er mis was, wat hem zo in verlegenheid bracht.

Amanda opende haar hand en pakte één van de ballonbruisballen en gaf er één aan hem. 'Ik beloof dat ik bij je blijf, voor altijd.' De lach veranderde in een gelukzalige glimlach en ze legde de rest van de ballonbruisballen op de tafel en bleef er naar kijken maar toen Lucas begon over dat een man betaalt sputterde ze tegen en pakte ze zelf geld maar de toon van Lucas liet haar beseffen dat hij het geld absoluut niet aan zou nemen. 'Maar een vrouw heeft ook respect voor de man dus Lucas neem het geld aan.'

'Alsjeblieft Lily hou op met fronzen dat siert je niet en het maakt me eerlijk gezegd een beetje bang...' Daniel zweeg en hij haalde verstrooid een hand door zijn haar. 'Normaal vragen meisjes niet waarom een jongen rood word en wat er is. Waarom jij wel?' Hij wou er onderuit te komen en niet zeggen wat er was. Waarom hij niet wist wat hij moest zeggen en soms hij helemaal gek werd van gedachten als hij aan haar dacht en dat terwijl hij haar eigenlijk niet kende. Was het vriendschap of meer?

Lily
Ik wist dat hij me ontweek en mijn frons werd nog dieper. 'Dat is dan jammer, want je zult moeten wennen aan die frons.' beet ik hem toe. Ik wist niet waarom ik nu zo geirriteerd was. Deels omdat hij zei dat hij bang van me werd, en deels omdat hij niet wou antwoorden op mijn vraag. Ook al deed hij me zwijmelen. Het kleine deeltje in mezelf was irritant als ze niet kreeg wat ze wou. Ik nam nog een slokje van mijn boterbier.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Dankje.' zei ik en at de ballonbruisbal op. Mijn glimlach werd breder toen ze zei dat ze voor altijd bij me bleef. 'Goedzo.' Ik trok mijn wenkbrauw op toen ze zei dat ik het geld moest aannemen. 'Nee, de jongen heeft dan weer respect voor het meisje en neemt het geld niet aan.' zei ik met een klein glimlachje.

'Ik zal er aan wennen maar het siert je niet je bent veel mooier als je glimlacht.' Daniel zuchtte en wist even niet wat hij moest zeggen. 'Het is dat ik me nog nooit ongemakkelijk heb gevoeld bij een meisje. Nee wacht, het is een verkeerd woord. Meestal weet ik precies hoe ik een meisje moet versieren maar bij jou is het anders. Ik wil het niet verpesten je bent anders, het lijkt net of jij om me geeft hoe ik ben en veroordeelt me niet meer op mijn indeling van afdeling. Snap je het nog een beetje?'

Amanda keek hoe hij de ballon opat. 'Niet opeten Lucas. Niet eten, nee grapje Lucas eet maar op.' Ze stopte de overige ballonbruisballen weg en was van plan ze niet weg te doen het was een soort verbintenis van hun vriendschap want het was haar dierbaar. Heel dierbaar. Met een zucht stopte ze ook het geld weer weg. 'Je bent echt een koppige ezel Lucas maar dat zal wel een persoonlijk trekje zijn. Ik snap niet waarom ik ooit,' ze kapte haar zin af en wendde haar blik af en nam een slokje van haar drinken.

Lucas
Ik grinnikte toen ze lachtte. 'Wat ben je weer grappig vandaag.' zei ik en glimlachte. Ik kon zien hoe ze de overige ballonbruisballen heel voorzichtig opborg alsof het een kostbare schat was. 'Ik koop je wel nieuwe als ze op zijn.' zei ik en glimlachte naar haar. Ik wist niet dat ze die zo graag had. Mijn glimlach werd breder toen ze zei dat ik een koppige ezel was. 'Waarom je ooit wat?' vroeg ik en keek haar aan.

Lily
Ik keek hem aan en zuchtte zacht. Als hij vond dat het me niet sierde was dat zijn probleem maar. Ik zour fronsen zoveel ik zelf wil. Koppig en geirriteerd kruiste ik mijn benen en keek hem aan. Er verscheen bij mij ook een blos op mijn wangen toen hij dat zei. Ik wist niet of ik dat als compliment moest opvatten of juist niet. Mijn hart maakte alleszinds wel een sprongetje. 'Oh' zei ik onverschillig, nog licht geirriteerd van hiernet.

Hij had het gezien, spookte er door haar hoofd toen Lucas zei dat hij wel nieuwe zou kopen als ze op waren. Amanda voelde haar wangen warm worden en ze kreeg een naar voorgevoel dat ze ook rood werden en ze kon wel door de grond zakken van schaamte. Wat was ze weer dom bezig geweest, een echte afknapper. Zijn laatste vraag bracht haar in verwarring. 'Niets, spreekfoutje zal niet meer gebeuren.' de woorden rolden over haar lippen en ze vervloekte haar rode wangen. Oke, ze had officieel een blunder gemaakt in zijn bijzijn. 

'Lily, wees nou niet boos of geïrriteerd want dat wou ik voorkomen maar dat is lichtelijk mislukt heb ik het gevoel.' Daniel stond op, in de war en bang voor een ruzie die hij niet wou. 'Wat heb ik verkeerd gedaan dat je zo tegen me doet Lily?' hij had haar rode blos gezien maar wist niet of die van woede of van het feit dat ze was gevleid kwam. Meisjes waren soms echt ingewikkeld. Waarom is meisjes geen vak op school? 

Lucas
Ik kon zien hoe ze verlegen werd en helemaal rood. 'Sorry?' zei ik en keek haar aan. Ik wou haar niet in verlegenheid ofzo brengen. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ze zei dat het maar een spreekfoutje was. Dat was natuurlijk niet waar, en dat wist ik zelf ook goed genoeg. Haar rode wangen maakte haar schattig, maar dat vond ik natuurlijk. Ik legde mijn vingertoppen even op haar arm. 'Sorry.' herhaalde ik. Ik wou dat ze zich hier rustig en goed voelde bij mij, niet omgekeerd.

Lily
Ik keek hem aan en zuchtte zacht. 'Ik ben niet boos.' Ik keek verbaasd op toen hij opstond. 'Je hebt niks verkeerd gedaan Daniel.' Ik beet op mijn lip en keek me aan. 'Niet gaan, alsjeblieft?' vroeg ik en keek hem aan. Ja, ik was koppig soms. Maar dat wou niet zeggen dat ik zomaar wou dat hij wegging. Daar was ik ook koppig genoeg voor. Ik legde mijn hand op zijn arm. 'Toe, blijf hier.' herhaalde ik nogmaals omdat ik echt niet wou dat hij wegging.

Amanda schudde haar hoofd en ze voelde hoe haar wangen minder warm werden en hopelijk ook minder rood. Het was schamend hoe ze zich had gedragen, daar hoefde Lucas zijn excuses niet voor aan te bieden. 'Nee, je hoeft geen sorry te zeggen. Ik heb me raar gedragen maar genoeg over dat.' De plek waar Lucas zijn vingertoppen haar arm raakte tintelde en even raakte ze in de war. Wat wou Lucas bereiken met zijn aanrakingen? Ze werkte een glimlach op haar lippen en legde haar hand op de zijne. 'Zullen we zo terug gaan? Het begint te sneeuwen en anders komen we waarschijnlijk vast te zitten en dan vriezen we dood. Eén voordeel: dan zijn we samen ten onder gegaan.'

Daniel liet zich weer op de stoel neer ploffen en keek naar Lily. 'Soms krijg ik echt geen hoogte van je, dan ben je net zo koppig als de ezel van mijn buurvrouw.' Hij schudde zijn hoofd even. Haar hand op zijn arm voelde vertrouwd, waarom voelde alles vertrouwd? Hij kende haar nauwelijks. Dat moest hij in zijn achterhoofd houden maar het liefst deed hij dat niet, dan zou hij zeggen hoeveel ze was gaan betekenen voor hem. Dat het niet uitmaakte dat ze Griffoendor was maar dat mocht en kon niet.

Lucas
Ik keek haar aan en zag hoe ze het weer gemakkelijker kreeg. 'Oké.' zei ik toen ze uitleg gaf. Ik keek naar onze handen, iets wat beter voelde dan alles. Dit was geen vriendschap, toch niet voor mij. Ik zou altijd meer willen dan alleen vrienden zijn met haar. Wilde dat zeggen dat ik egoistisch was? Ja, waarschijnlijk wel. Ik knikte toen ze voorstelde om terug te gaan. 'Je hebt gelijk.' zei ik tegen haar. Met een kleine zucht stelde ik vast dat de namiddag in een topsnelheid voorbij was gevlogen, terwijl de lessen van geschiedenis van toverkunst altijd een eeuwigheid duurden.

Lily
Ik keek hem aan en glimlachte opgelucht toen hij weer neerplofte. 'Sorry' zei ik tegen hem met rode wangen. 'Slechte eigenschap.' mompelde ik erachteraan en keek hem aan. Ik kon een paar tafeltjes verder achter hem een knap meisje van zwadderich zien kijken naar me met een blik alsof ze me zou gaan vermoorden. Ik liet zijn arm los en zuchtte zacht. 'Zullen we anders maar teruggaan?' vroeg ik en keek hem aan.

Amanda glimlachte even en ze stond op en sloeg haar mantel weer om zich heen net zoals haar sjaal en leren handschoenen. 'Dat heb je nog nooit gezegd dat ik gelijk heb. Dankje,' zei ze opgewekt en ze haalde een hand door haar haar terwijl ze wachtte op Lucas. Het was een super middag geweest, op het gedoe met de Ravenklauwse meisjes dan maar verder was het een geslaagde middag en zeker voor een herhaling vatbaar. Niet perse in Zweinsveld maar op Zweinstein ook. 'Het was gezellig Lucas,' zei ze langzaam maar opgetogen en ze deed haar handen onder de mantel zodat ze warm zouden blijven.

Daniel grinnikte toen ze haar rode wangen zag en een sorry over haar lippen hoorde rollen. 'Geen probleem, ik had kunnen weten dat je koppig bent maar het maakt niet uit.' Toen ze over een slechte eigenschap begon was het zijn beurt om te fronzen. 'Wat is een slechte eigenschap Lily?' Hij zag hoe ze achter hem keek en hij draaide zich om en zag een meisje van Zwadderich zitten en hij kreeg een voorgevoel wat ze dacht en hij schudde zijn hoofd. 'Ja, laten we maar gaan en trouwens dat meisje hier achter is Noah, wil je haar leren kennen? Het is een echte heks.'

Lily
Ik keek hem aan. 'Mijn slechte eigenschap is dat ik koppig ben, maar dat zul je wel al gemerkt hebben.' zei ik tegen hem. Er schoot een kleine scheut van jaloezie door me heen toen hij wist wie het meisje was en haar zelfs goed kende. Maar gelukkig wist ik die jaloezie goed te verbergen, als hij dat zou zien zou ik me pas belachelijk gemaakt hebben bij hem. 'Nee, ik wil haar niet leren kennen.' zei ik tegen hem. Ik glimlachte toen hij zei dat het inderdaad beter was om te gaan en ik stond op.

Lucas
Ik zag hoe ze zichzelf helemaal inpakte om geen koud te hebben. 'Ja, het was gezellig.' zei ik tegen haar en glimlachte voorzichtig. Ik deed mijn mantel ook dichter en sloeg mijn sjaal stevig om me heen zodat mijn egzicht half verborgen was. 'Oke, daar gaan we dan.' zei ik opgewekt en nam haar hand vast. Ik loodste ons samen de drie bezemstelen en keek even om me heen toen we buitenstonden. De sneeuw waaide en de wind was mogelijk nog kouder. Ik rilde even.

Daniel grinnikte zachtjes. 'Ja, ik heb gemerkt dat je koppig bent maar iedereen heeft zijn slechte kanten en misschien is het typisch Lily dus verander het maar niet.' Lachend keek hij naar Lily. 'Nee, die wil je inderdaad niet kennen. Arrogante trut dat het is, denkt dat ze elke man kan krijgen volgens mij neemt ze het liefst oudere mannen maar ook de jonkies neemt ze graag onder haar hoede. Vreselijk dat soort mensen maar ja, soort zoekt soort dus waarschijnlijk zal ze zich voortplanten met een man die net zo denkt en zo gaat die soort nooit de wereld uit.' Ze stond op en ook Daniel stond op om zijn mantel om te doen. 'Wil je verder nog ergens heen?'

Amanda keek naar Lucas en ze duwde de sjaal iets naar beneden zodat ze zijn gezicht wat meer kon zien. 'Anders zie ik helemaal niets van dat gezicht van je, dat praat niet fijn. Nou ja, niet dat er veel gepraat zal worden op de terug weg maar toch.' Haar mondhoeken krulden op toen hij haar hand vast pakte en de drie bezemstelen uitloodste. Buiten stond hij nog even stil en ze ging iets achter hem staan zodat ze steviger stond. God, het weer was echt drastisch veranderd. Ze rilde en bleef dicht achter Lucas staan.