Orpg. Lina & Michelle!

Jace
Ik liep met moeite en ik had het gevoel dat ik makkelijk ineen kon zakken. Zij had me pijn gedaan, daarna mijn vader en daarna zij weer. Ik was compleet verzwakt en ik voelde me duizelig en klein. Maar ik bleef vastberaden doorlopen. Ik ging mooi niet in mijn eentje op straat zwerven, dat zou ik nooit overleven. Ik klopte voorzichtig aan op de deur toen ik er was. Ik was best wel bang voor de reactie van mijn ouders.

Zuchtend liet Mia zich langs de muur naar beneden zakken. Van veraf hoorde ze voetstappen, waaraan ze kon merken dat het een vampier van haar soort was. Maar dat waren de meeste natuurlijk wel. Hij kwam het steegje in gelopen, samen met een ander meisje. Een mens. Even keek ze nieuwsgierig naar hen om maar besloot bij het kus-gedeelte er maar vandoor te gaan. Rustig liep ze een onwillekeurige kant uit. Ze hoorde een gegil van het meisje en ze grijnsde kort.

Jace
De deur ging open en ik zag mijn vader staan. ´Papa. Het spijt me.´ fluisterde ik terwijl ik zo ongeveer stond te huilen. Hij pakte mijn arm waar hij nog niet stuk was en trok me naar binnen. Ik zag mijn moeder op de bank zitten en ze leek bang. Ik vroeg me af wat mijn vader gedaan had, maar ze keek opgelucht toen ze me zag. Dat was ook het laatste wat ik zag voor mijn vader me op de grond gooide en me met een simpele klap knock-out sloeg. Ik voelde me blij toen ik langzaam wegzakte, bewusteloos liet hij me meestal met rust.

Mia liep door meerdere straten heen en zag de grens tussen de twee plekken van de verschillende vampieren. Dit hadden ze een keer met elkaar afgesproken, en zij had het altijd al oké gevonden. Immers wist ze niet dat de andere soort ook positieve kanten had. Twijfelend liep ze over de grens heen maar bekende er niemand. Alleen hoorde ze een hond janken. Het huis van Jace stond in haar geheugen geprint en ze wilde er wel heen. Om te controleren of het een goed plan geweest was. Al wist ze bijna zeker dat het een ontzettend slecht idee was. Ze keek goed rond en stak een paar stoepen af en op.

Jace
Ik was door mijn moeder de trap opgedragen en op mijn bed neergelegd. Ik werd langzaamaan een beetje wakker. Ik dacht meteen aan Mia. Ik miste haar warme aanraking en haar lieve kus. Maar ze had me gekrabd en me twee keer laten vallen. Expres, nam ik aan en dat maakte me best boos. Maar vooral verdrietig, ik had al de hele tijd zin om te huilen. Ik wilde bovendien die verdomde kleurlenzen uitdoen, daar was mijn vader vast ook boos over.

Uiteindelijk bij Jace's huis aan gekomen te zijn, liep ze door naar de achtertuin waar ze door het raampje heen begon te loeren. Mia zag niet veel bijzonders. Zijn vader zat in de woonkamer op de bank, maar meer was er niet van te zijn. Alleen wist ze niet waar Jace en zijn moeder waren. Voorzichtig en scherp om zich heen kijkend klop ze via de muur omhoog naar het dak. Zo kon ze met een klein beetje gevaar in het raam van Jace's slaapkamer kijken. Hij lag in bed met zijn ogen gesloten. De blauwe plekken ontgingen haar niet. Ze wist dat die er toen nog niet zaten, niet op die plekken. Godver. Had hij hem nu alweer geslagen? En dan zo erg dat ie weer buiten bewust zijn raakte? Zuchtend keek ze voor zich uit. Wat moest ze nu dan doen?

Jace
Ik werd steeds iets meer wakker en ik deed mijn ogen een stukje open. Ik kreunde, mijn lichaam deed nog pijn van alles, maar gelukkig had ik niet veel klappen gehad toen ik thuiskwam, dat kon ik voelen. Ik keek om me heen en kwam erachter dat ik in mijn eigen slaapkamertje was. Mijn moeder had me naar boven gebracht, dat wist ik meteen. Een van de dingen waar ik me alweer beter door voelde. Ik liet een been naast het bed zakken. Ik ging proberen op te staan.

De blauwe lucht was prachtig om te zien en de sterren er uiteraard bij. Maar dit was niet het moment om de natuur te bewonderen. Ze moest en zou te weten komen hoe het met Jace zou gaan. Voorzichtig leunde ze weer naar voren om door het raam heen te kunnen kijken. Zijn ene been lag naast het bed en hij had zijn ogen geopend. Ze klopte zachtjes op het raam en schoof wat meer naar voren. Mia gleed bruut uit en viel met wat gekraak op de grond. Kreunend probeerde ze zich omhoog te takelen, maar het ging niet.

Jace
Ik hoorde opeens geklop en ik keek opzij, maar ik zag niets. Ik gooide mijn andere been over de rand en kwam met moeite overeind. Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte. Dit zou een lange dag worden. Er was te veel gebeurd. Met Mia. Door haar was alles veranderd. Ik wilde maar dat ze nooit hierheen was gekomen. Het had me alleen ellende gebracht. Ik liep naar mijn kast en ik pakte mijn favoriete shirt. Ik trok het aan en het viel losjes om mijn lichaam. Het andere shirt liet ik op de grond vallen. Toen zocht ik een schone boxer.

Mia bleef kalm liggen terwijl ze omhoog staarde. Waarom nou altijd weer die onhandigheid? Maar ze was nu in ieder geval wel te weten gekomen hoe het met hem ging. En om toe te geven was ze heel erg blij met het idee dat hij nog leefde. Want ja, ze had toch wel ergens gedacht dat zijn vader hem zou vermoorden. Je wist 't maar nooit met die gekke man. Ze wreef haar haren aan de kant en voelde toen iets vochtigs. Aan haar vingers zat een beetje bloed en ze slaakte opnieuw een zucht. Voorzichtig kwam ze met haar hoofd en vervolgens haar lichaam wat omhoog zodat ze recht kon gaan zitten.

Jace
Ik trok de veel te grote broek uit en liet hem naast het shirt vallen. Ik trok mijn schone boxer aan en gooide de andere in de was. Daarna zocht ik een broek en trok hem snel aan. Toen liep ik naar de spiegel en ik haalde met mijn vinger voorzichtig de lenzen uit mijn ogen. Gelukkig ging dat makkelijker dan erin. Ik had geen idee wat ik ermee moest, dus ik legde ze maar gewoon op mijn kastje neer. Toen pakte ik een kam en haalde hem even door mijn verwarde haar.

Mia likte het bloed maar steeds van haar vinger af waarna die het schoon veegde van haar voorhoofd. Het was niet bepaald lekker bloed van haarzelf maar ze wist niet hoe het anders weg moest gaan. Alhoewel het toch wel door bloedde. Met behulp van haar handen stond ze te snel op waardoor ze zich duizelig voelde en weer omviel. ''Verdomme.'' Siste ze en sloeg toen gauw een hand voor haar mond. Dit keer stond ze wat langzamer op en klopte op haar kleren zodat die wat frisser werden. Zodat het vuil er voor een klein gedeelte af ging.

Jace
Mijn scherpe oren vingen opeens een geluid op en ik deed mijn raam open. Ik zag opeens iets op de grond. Wel verdomme, verbeelde ik het me nou? Ik kroop over het dak en liet me op de schuur zakken. Ik had nog gelijk ook. Ik sprong op de grond en trok Mia overeind. 'Mia, wat doe je in godsnaam hier?' vroeg ik met gemengde emoties. Ik was een beetje boos, verward maar aan de andere kant was ik ook bezorgd, ze had zich duidelijk bezeerd.

Even schrok Mia van wat bewegingen maar zag al gauw dat het Jace was, wat haar ongerustheid verminderde. ''Zien hoe het met jou gaat...'' zei ze zacht en gooide haar haren voor de snee in haar voorhoofd. Ze was nu eigenlijk wel gewend aan wat pijn. Haar lippen werden abrupt omgetoverd in een glimlach. ''Het spijt me hoe ik net steeds reageerde. Je moet het ook zelf weten, maar ik maak me gewoon zo'n enorme zorgen om je. Begrijp je dat? Maar ik ben echt heel blij dat je nu voor m'n neus staat.'' Ze omhelsde hem en zuchtte wat opgelucht.

Jace
Het was nogal veel informatie voor mij opeens. Ik voelde me wel een beetje beledigd dat ze dacht dat ik niet voor mezelf kon zorgen, alhoewel ik dat wel bewezen had door me in elkaar te laten slaan. Maar het beste was geweest om gewoon terug naar huis te gaan. Ik keek naar het bloed op haar voorhoofd, gelukkig was het niet al te ernstig. 'Ik wilde gewoon naar huis.' fluisterde ik, maar ik knuffelde haar wel terug. Het was ook niet of mijn vader me elke dag sloeg. Ik hoorde daar gewoon, waar het tenminste een beetje veilig was. Al sloeg mijn vader me bont en blauw.

Zacht wreef Mia over zijn rugwervel heen en dook met haar gezicht in zijn schouder. Het voelde zo fijn om hem in haar armen te hebben. Ze wilde hem niet meer los laten. ''Ja. Ergens begrijp ik dat ook wel.'' fluisterde ze in zijn oor en liet hem toen weer los. ''Maar het gaat dus wel redelijk goed met je? Je wilt hier echt blijven?'' Ze keek om zich heen en besloot maar om niet al te lang te blijven. Ze wilde die vader en/of moeder niet weer achter zich aan hebben.

Jace
'Ja.' zei ik zacht, al was ik niet helemaal zeker. Ik wilde haar bij me houden. Ik tilde haar voorzichtig op en deed de achterdeur open. 'Ik ga je verbinden.' zei ik zacht en tilde haar naar binnen. Ik zag opeens mijn moeder zitten. 'Alsjeblieft, doe haar niets.' zei ik snel. 'Ik beloof dat ze ons niets zal doen. Anders maak ik haar persoonlijk af.' zei ik. Mijn moeder gaf geen antwoord en ik nam maar aan dat het een goed teken was. Ze keek me wel afkeurend aan. Ik keek naar het meisje, ik had haar niet eens de tijd gegeven om te protesteren.

Het ging weer eens allemaal zo snel dat ze geen tijd had om erop te reageren. De manier waarop hij haar opgetild had was zo lieflijk en daarom werd het al een stuk minder erg. Een snelle blik ging naar zijn moeder die op de bank zat en haar gemeen aan keek. ''Me persoonlijk afmaken? Nou nou.'' zei ze zachtjes en schudde haar hoofd daarna. ''Ik hoef niet verbonden te worden. En ik wil niet in je huis zijn...'' zei ze en keek hem aan.

Jace
Ik droeg haar voorzichtig de trap op en keek naar haar. 'Dat zou ik niet echt doen.' zei ik zacht en glimlachte even zwakjes. 'En ik verbind je toch.' zei ik en ik liep naar de badkamer. Ik zette haar neer. Ik pakte de ehbo doos en trok haar zachtjes mee naar mijn kamer, waarvan ik de deur op slot draaide. Ik was blij dat mijn moeder dat slot erop had laten zetten, hier kon ik tenminste even veilig zijn. Ik keek naar Mia. Ze had mij gedwongen, dus ik liet haar nu niet gaan, straks zou ze flauwvallen of zoiets.

''Oke dan is het goed.'' glimlachte Mia en kwam weer op haar benen terecht. Hoofdschuddend keek ze van de badkamer naar hem. ''Het is helemaal niet nodig. Het is maar iets kleins.'' zei ze met een klein zuchtje en zag dat hij de deur op slot draaide. Dit was helemaal geen goed idee. En waarschijnlijk zou zijn vader 'm helemaal flippen als hij erachter kwam dat zijn eigen zoon iemand verbond van de andere soort vampieren. ''Laat me nou maar gewoon. Ik wilde alleen even zien hoe het met je ging... Dit huis bezorgd me alleen maar nare gevoelens.''

Jace
Ik streelde door haar haren en veegde ze uit haar gezicht. Ik negeerde wat ze zei volledig. Ik keek in haar mooie ogen en ik ontsmette de snee op haar voorhoofd. Ik keek er even naar en besloot dat het niet echt nodig was om er verband omheen te doen en een pleister was niet groot genoeg, dus ik spoot er maar verbandspray overheen. Daarna sloeg ik mijn armen om haar heen en drukte mijn lippen op de hare. Ik kon me niet meer inhouden, ze was zo mooi en ik was dol op haar.

Mia keek naar hem, wachtend op een reactie die zich niet plaats zou vinden. Koppig. Ja, nu wist ze zeker dat hij dat heel erg had. Het spul op haar voorhoofd voelde ze branden, maar ze liet er niets van merken. Het werd wel vaker gedaan en het werd tijd om eraan gewend te raken. Dan ineens voelde ze zijn armen om haar heen en zijn lippen op die van haar. Zonder er wat van te zeggen zoende ze hem terug en sloeg haar armen ook om hem heen.

Jace
Ik voelde haar heerlijke warmte, ik wilde niet dat ze wegging. Ik wilde dat ze hier bleef, bij mij thuis. Anders stond ze op straat... Ik wilde er niet eens over nadenken. Ik zoende haar verlangend en trok haar voorzichtig op mijn bed en ik knuffelde haar. Ik voelde me zoveel fijner bij haar en ik was blij dat we geen ruzie meer hadden, want dat voelde echt heel naar. Ik streelde voorzichtig over haar zij, niet te ver omhoog. Ik had respect voor haar en ik hield echt van haar.

Mia's lichaam werd overspoeld door vlinders. ''Maar,'' zei ze door het zoenen heen, maar bleef stug doorgaan. Het voelde veelste geweldig om het te laten ophouden. Dus ook om die reden besloot ze niets meer te zeggen en om er van te genieten. Te genieten van deze lieve en goed uitziende jongen. Ze kwam op zijn bed terecht en focuste zich enkel op de kus. Ze mocht echt van geluk spreken dat ze bij hem was. Dat ze hem ontmoet had. Misschien had ze dat iets te laat door, maar beter ooit dan nooit. Ze glimlachte even tegen zijn lippen aan en streelde langs zijn wang.

Jace
Ik voelde haar lippen tegen de mijne en ik genoot er van. Haar vingers voelden warm en zacht tegen mijn huid en ik streelde over haar zij en over haar rug, ik was zo blij met haar. Ze was van een hele andere soort en toch hield ik van haar, iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden. Zeker niet in zo'n korte tijd. Maar het voelde alsof we bij elkaar hoorden, het voelde zo fijn om bij haar te zijn. Al was ik nog wel een klein beetje angstig dat ze me weer op de grond zou duwen of zou krabben.