Orpg. Lina & Michelle!

Jace
Ik gaf haar een verlegen kus op de lippen hield toen mijn arm weer voor haar. 'Ik weet het, maar doe het nou gewoon. Ik wil het niet verspillen.' zei ik zachtjes tegen haar en met mijn hand duwde ik haar hoofd zacht iets dichterbij. Het was misschien een beetje gek, maar ze zou er meteen energie van krijgen en zich beter voelen. Bovendien deed ze me geen pijn. Ik streek met mijn hand door haar haren, rustig afwachtend.

Mia keek naar hem en glimlachte van zijn lieve kus. ''Goed dan.'' zei ze wat onwennig en staarde eerst een beetje naar zijn arm. Ze voelde dat hij met zijn hand haar hoofd iets dichter bij zijn arm duwde en grinnikte zacht. Voorzichtig en ongemakkelijk 'likte' ze zijn arm 'schoon'. Het was dan misschien niet heel erg veel bloed, maar ze knapte er zeker van op. De energie laaide weer in haar lichaam op en ze hield zijn arm nog lichtjes vast. ''Dus. Wat ben je nu van plan?''

Jace
'Dit schoonmaken?' vroeg ik. Ik verwachtte niet echt een antwoord, ik wist dat het niet was wat ze bedoelde. Ik had eigenlijk geen idee wat ik wilde, maar ik wilde bij haar zijn. Daar was ik veilig, hier niet. Maar ik wilde dit keer wel mijn spullen pakken, mijn eigen kleren en kam. Ik keek naar haar arm, waar de wond die ik had gemaakt nog duidelijk aanwezig was. Ik tilde haar arm op en drukte een zacht kusje naast de wond.

''Dat bedoel ik niet grapjas.'' zei Mia en gaf hem een klein tikje tegen zijn schouder aan. Al zou hij hier willen blijven, zou ze daar toch geen genoegen mee nemen. Ze wilde hem niet nog meer onnodige pijn laten doen. En ze had er ook al spijt van dat ze zomaar met Vinn weggegaan was terwijl ze dondersgoed wist dat Jace wel weer geslagen zou worden. ''Ah. Wat ben je toch lief.'' Glimlachend keek ze van haar arm naar zijn gezicht en streelde met haar vingertoppen in zijn nek.

Jace
Ik genoot van elke aanraking en ik drukte mijn lippen weer tegen die van haar. Ik sloot mijn ogen en hield mijn armen om haar heen. Het voelde heerlijk warm en ik wilde dat ik haar zo kon blijven vasthouden. 'Zeg jij.' zei ik blozend. Volgens mij grijnsde ik als een idioot, ik was in ieder geval nogal blij. Ik trok haar zachtjes mee naar de badkamer, om de wond te ontsmetten.

Zijn lippen werden weer op die van haar geplant en meteen voelde ze een warm gevoel in haar buik oplaaien. Mia streelde met haar vingertoppen door en sloeg de andere arm om zijn bovenlichaam heen. ''Maar ik meen het wel,'' zei ze haastig en werd toen mee getrokken naar de badkamer. Uit zichzelf pakte ze een watje en goot daar wat ontsmettingsmiddel over. Ze ging naar zijn hand en trok die naar zich toe zodat de wond goed zichtbaar was. Voorzichtig begon ze met de wond te ontsmetten en keek hem ondertussen eens aan.

Jace
Eerlijk gezegd vond ik het fijn dat ze zo voor me zorgde. Van binnen was ik inderdaad nog klein, al zou ik het niet toegeven. En alleen zij mocht zo dichtbij komen, terwijl ik mensen vaak op afstand hield. Niet dat ik asociaal was, ik kon met de meeste mensen best opschieten. Ik was gewoon niet close met veel mensen. Het ontsmetten deed gelukkig niet zo heel veel pijn. 'Ik ga wel met je mee.' zei ik zacht. Opeens kwam het eruit, zonder erover gedacht te hebben. Ik wilde haar niet meer missen terwijl mijn vader me pijn deed.

Het ontsmetten duurde niet heel erg lang, aangezien de wat groot genoeg was om maar een paar keer ermee te dippen. Mia gooide de wat in een prullenbak dat naast de wastafel stond en keek tevreden naar zijn arm. Het zou wel goed komen. Alles zou goed komen. Met een onvoorstelbare blik staarde ze Jace aan nadat hij haar vertelde dat hij met haar mee zou gaan. ''Echt?!'' zei ze breed-glimlachend en begon hem stevig te knuffelen.

Jace
Ik keek naar de sneetjes, ze waren helemaal niet zo erg in mijn ogen. Ik streek er voorzichtig langs en hoopte dat het geen littekens zouden worden. Ik voelde haar blik op me gericht en keek haar aan. Opeens voelde ik een stevige knuffel en een beetje versuft liet ik me knuffelen. 'Ja.. maar ik pak wel mijn spullen.' zei ik en ik keek haar serieus aan. Dat leek me toch wel kunnen. Ik vroeg me wel af of ik gedag moest zeggen.

Mia liet hem weer gauw los en keek hem verontschuldigend aan. Die spontane acties van d'r ook altijd... ''Dat is goed,'' mompelde ze zacht en glimlachte kort. Ze nam wat afstand en ruimde de verbanddoos wat verder op. Ze twijfelde toch wel of hij zeker weten wist dat hij met haar mee wilde gaan. ZOmeteen kreeg hij spijt en wou hij weer terug. Dan zou ze zich al helemaal geen raad meer met 'm weten.

Jace
Ik keek naar haar, waarom liet ze me nou los? Dat wilde ik niet. Ik stapte naar voren en ik zette de verbanddoos op de wc. Toen sloeg ik mijn armen om haar heen en drukte heel voorzichtig mijn lippen op die van haar. Ik haalde mijn hand door haar lange haren. 'Niet zo onzeker.' fluisterde ik tegen haar. Ik zag het gewoon aan haar verwarde blik.

Mia was blij om te zien dat ze zich vergist had, en dat hij het helemaal niet erg gevonden had. Maar toch bleef dat gevoel nog een beetje hangen. Sinds wanneer was ze zo onzeker? Voor hem was dat nog helemaal niet zo. Waarschijnlijk wilde ze niets verkeerd bij hem doen en ze daarom zo werd. ''Haal jij je spullen nou maar,'' praatte ze tegen zijn lippen aan en voelde opnieuw een tinteling van zijn aanrakingen. Ze ging over zijn rug heen met haar hand en legde de ander op zijn schouder.

Jace
Ik voelde haar handen op mijn lichaam en ik voelde me wat warmer. Het voelde zo fijn als ze me aanraakte. Hoe wilde ze dat ik mijn spullen ging halen als ze zo dichtbij me was? Alles waar ik aan kon denken was zij. Haar geur, haar warmte. Haar ogen. Ik hield mijn armen nog om haar heen en ik gaf haar een kusje voor ik me met tegenzin van haar losmaakte en naar mijn kamer liep. Ik begon kleren bij elkaar te zoeken en in een weekendtas te proppen.

Glimlachend gaf Mia hem gauw nog een kusje voordat hij naar zijn kamer liep. Vervolgens liep ze hem achterna en nam plaats op zijn bed aangezien dat het eerste was waar plaats was. Voortaan zou ze maar wat minder energie verspillen aan onnodige zaken. Iets specifieker kon ze daarmee niet echt zijn. Immers wist ze niet wat precies bij die onnodige zaken moest horen, en wat bij de nodige zaken. Ze keek naar hoe hij zijn kleren in een tas propte en maakte het haar lichaam gemakkelijker door recht te gaan zitten.

Jace
Ik pakte een kam en deo en deed ze ook in mijn tas. Ik begon lichtjes te blozen terwijl ik ondergoed inpakte. Tenslotte pakte ik de lader van mijn mp3-speler, telefoon en andere dingen die ik graag mee wilde. Ik wist niet wanneer ik terug zou komen. Als ik dat al deed. Ik keek haar aan. Ik kwam er echt niet uit. 'Denk je dat ik moet zeggen dat ik wegga?' vroeg ik haar zachtjes en keek haar serieus aan.

Mia keek hem bedenkelijk aan en haalde toen langzaam haar schouders op. ''Dat moet je zelf weten, Jace. Je weet hoe ik over je ouders denk.'' zei ze kalm en wist niet precies of ze het zo wel goed gezegd had. Of ze hem hiermee niet zou kwetsen. ''Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze je dan nog laten gaan, als ze dat al wouden doen...'' Zachtjes kauwde ze op haar lip en keek naar zijn tas dat nog niet half zo vol zat als dat die van haar altijd zaten.

Jace
Ik draaide me om en bleef stilstaan. Ik haalde een hand door mijn haar, ik was verward. Ik wilde niet dat ze zo over mijn ouders praatte. Maar ik wist dat ze me pijn deden. Ik beet zacht op mijn onderlip en toen kwam ik weer in beweging. Ik pakte een scheermesje in, niet dat ik erg snel stoppeltjes kreeg. Ik was nou niet bepaald het toonbeeld van jongensachtig. Ik keek even naar de lenzen. Heel voorzichtig probeerde ik ze weer in mijn ogen te krijgen, wat zowaar nog lukte ook.

Mia keek tegen zijn rug aan en zuchtte onhoorbaar. Ja, ze had weer eens iets verkeerd gezegd. Maar hij wou ook gewoon niet in zien hoe zijn ouders hem behandelden. Het waren dan wel zijn ouders, maar ze vond eigenlijk niet dat hij ze nog zo kon noemen. Ze keek van de lenzen naar zijn gezicht en glimlachte even. Hij was er dus wel echt zeker van. In ieder geval leek dat erop. Ze stond op en sloeg haar armen van achteren om hem heen. ''Het betekent heel veel voor me dat je met me mee gaat, weet je dat?''

Jace
Ik keek een beetje ongelukkig naar mijn spiegelbeeld tot ik twee armen om me heen voelde. Ik sloot mijn ogen eventjes en daarna keek ik om. 'Nee.' zei ik zacht. Ik vond het zo fijn dat ze me vasthield. Het was precies wat ik nodig had gehad. Ik moest gewoon weten dat ik niet alleen was voor ik hier weer wegging. Ik draaide me om en sloot mijn armen om haar heen. Ik liet mijn hoofd op haar schouder zakken. Ik was nog steeds zwak, ik had al best lang bloed nodig.

''Nou, nu dus wel.'' glimlachte Mia en liet één hand op diezelfde plek rusten. De andere legde ze op zijn achterhoofd toen hij deze op haar schouder legde. Zachtjes streelde ze er en drukte haar lippen kort op zijn wang. Ze wist nu echt zeker dat ze hem nooit zou verlaten. Echt nooit. Hij was ineen korte tijd zo belangrijk voor haar geworden. En ze wilde hem niets meer aan laten doen.

Jace
Ik voelde haar hand op mijn achterhoofd en haar lippen kort tegen mijn wang. Ik tilde mijn hoofd weer op en keek haar aan. Ik voelde me er best naar bij dat zij mij altijd moest beschermen. Ik was toch een jongen? Ik moest haar beschermen, maar in plaats daarvan verpestte ik alles. Ik maakte me voorzichtig los van haar en pakte de tas op en ik keek haar aan. 'Laten we maar gaan dan.' zei ik fluisterend, mijn beslissing was gemaakt.

Mia knikte enkel alleen en glimlachte daar voorzichtig bij, niet al te overdreven. ''Oké,'' zei ze nog snel voordat ze zijn kamer uit liep en de trap naar beneden nam. Ze bleef in de gang wachten totdat hij eraan kwam en keek ondertussen wat om zich heen. In al die tijd en drukte had ze zijn huis eigenlijk helemaal niet goed bekeken. Ze keek naar de deur en wist echter niet of hij nou nog 'afscheid' wou gaan nemen.

Jace
Ik volgde haar een beetje onzeker en ik liep de hele tijd zo voorzichtig mogelijk, ik wilde geen geluid maken. Ik wilde niet dat mijn ouders me zagen. Ik liep langs de kapstok, pakte mijn pet en een muts eraf en propte ze nog snel in mijn tas voordat ik voorzichtig de deur opentrok. Ik kon niet geloven dat ik nu echt wegging, maar ik was best een beetje bang.

Mia keek iets verbaasd toen hij de voordeur open trok en dus ook meteen van plan was om weg te gaan. Ze wilde wat zeggen, maar dat leek haar toch geen goed plan bij het idee dat die ouders dan zo direct eraan kwamen. Ze liep achter hem de deur uit en trok hem op z'n zachtst dicht. ''Wilde je geen afscheid nemen?'' vroeg ze zacht.

Jace
'Ik wil niet afgemaakt worden.' fluisterde ik en ik begon snel te lopen, het hielp me een beetje om rustiger te worden. Ik was bang. Bovendien was ik bang dat ik ging huilen zo en ik wilde niet dat ze dat zag, niet dat ik me al de hele tijd als een hulpeloze kleuter tegen haar gedroeg. Ik was kapot vanbinnen en ze wist het. Maar dat betekende niet dat ze me de hele tijd hoefde te troosten en te beschermen.