ORPG} I don't know much about your world.

Geen grapje hé? Want ik sta al in mijn schoenen, jas en heb alles al in een rugzak gestoken. Serieus. X Sms'te ik daarop terug met een grijns. Snel schoot ik dan ook op en vertelde mijn vader over mijn plannen. Hij rekende het goed en zou me ook brengen en komen ophalen. Echter vond hij toch dat ik niets aan hem had, als hij aan het werken was. Stiekem wou hij dat ik een vaste vriendin kreeg in plaats van met iedereen te liggen rollebollen.

De deur staat al open. xx Smste Paige hoewel ze verbaasd was door de reactie. Snel liet ze haar van haar bed af rollen en ging ze met een borstel door haar haar waarna ze naar beneden rende. "Mam, een vriend komt even langs." Deelde ze haar mee waarna haar moeder haar onderzoekend aankeek. "Oké liefje," zei ze uiteindelijk en Paige glimlachte dankbaar. Ze wist dat haar moeder er moeite mee had dat ze meer en meer dingen ging doen, zonder haar erbij te betrekken.

Met een grijns stapte Dylan in de auto en praatte met zijn vader verder over Paige. Deze leek er helemaal geen problemen mee te vinden. Al helemaal niet omdat hij het van vader-tot-zoon-gesprek onlangs nog eens had gehad. Duidelijk was hij hier trots op geweest terwijl hij zich enkel schaamde. Toch had hij blijven luisteren. Nu stond hij voor haar deur en belde aan. Zijn vader bleef in de auto wachten tot hij naar binnen zou gaan.

Toen de bel ging keek haar moeder haar even nieuwsgierig aan waarop ze even moest lachen. Met een vrolijke glimlach deed Paige de deur vervolgens open en glimlachte. "Hey hey," zei ze en keek hem even aan waarna ze weer moest glimlachen. "Dylan, dit is mijn moeder." Zei ze en wees haar moeder aan die even zwaaide. "Mam, dit is Dylan." Een korte zucht rolde over haar lippen waarna ze weer even glimlachte en de deur achter hem sloot.

"Hé!" glimlachte hij zo vrolijk mogelijk weer naar haar terug. Om eerlijk te zijn was hij erg nieuwsgierig hoe het er in dit huis aan toe ging, hoe het er hier uitzag. "Hallo Mevrouw. Bedankt dat ik mocht komen." Even vriendelijk en charmant als altijd. "Dus dat was één pizza én een historische film voor een zeker Paige Westdorm." plaagde hij haar lichtjes en zacht.

Even ging Paige met een hand door haar haar en knabbelde toen op haar onderlip terwijl ze even naar moeder keek, die gelukkig de hint begreep. "Ik ben naar boven, een boek lezen, roep me maar als jullie iets nodig hebben." Zei deze met een grijns. Paige glimlachte even en keek weer tot Dylan. 'Hoeveel krijg je van me?" Vroeg ze met een grijns en liep hem voor richting de woonkamer.

"Jou gezelschap. Misschien nog een bedankje als je het eerste stuk pizza krijgt of wat pasta. De Macaroni van daar is echt vreselijk lekker!" Met een glimlach keek hij haar aan. De verleiding om haar te zeggen dat hij liever een kusje had was groot, maar dat zou zij hem nooit gunnen, niet nu. Rustig was hij haar achterna gelopen. "Heb je misschien wat borden en snijder?"

Paige glimlachte even twijfelend en knikte toen hij vroeg om borden en een pizza snijder. "Ga maar even op de bank zitten," zei ze terwijl ze naar de keuken liep om het gevraagde te pakken. Ze liep terug met twee borden en een snijder waarna ze die op het tafeltje voor hem legde en naast hem ging zitten. "Jij mag snijden," zei ze grinnikend.

Dylan gehoorzaamde aan haar en keek haar weer met een glimlach aan. "Daar ben ik op geoefend." Behendig sneed hij de pizza in de drievormige stukjes die niet al te groot waren, maar ook niet al te klein. Om eerlijk te zijn was hij verslaafd aan pasta en pizza. Hij vond het zowat het lekkerste van voedsel dat je hem kon voorschotelen. Ook stak hij de DVD in en zette deze aan. "Hopelijk vind je hem iets of wat goed. Hij is best spannend, beetje duister, maar niet echt eng. Historisch... Ik vond hem in de DVD-box thuis en pap raadde me hem aan, dus ja..." Rustig ging hij weer zitten en keek Paige aan met een klein glimlachje. "Smakelijk."

Even glimlachte Paige om de hele uitleg van de film. "Ik vind alles goed hoor," zei ze met een glimlachje en nam een stuk pizza. "Smakelijk," reageerde ze eveneens waarna het stuk in haar mond stopte en richting de tv keek. Oké, haar concentratie was niet al te optimaal dankzij het idee dat Dylan naast haar op de bank zat.

Af en toe meende hij haar ogen te voelen op zijn gezicht, maar toch gunde hij wat meer aandacht aan de televisie. Zo nu en dan keek hij een beetje naar Paige. Elke keer als hij haar weer zag, vond hij haar er mooier en mooier uitzien. In de film kwamen verschrikkelijke lelijke, misvormde mensen voor die zo nu en dan zijn eetlust bederfde. In The Name Of The Rose draaide het rond de Benedictijnen en Franciscanen die verbleven in een abdij van de Benedictijnen en hier werd dan een moord gepleegd. Het was de taak van de hoofdrolspeler en zijn novice -beide Franciscanen- om deze op te lossen.

Uiteindelijk, na het zien van enkele mismaakte gezichten, legde Paige haar bord op de tafel en ging iets gemakkelijker op de bank zitten, in plaats van de stijve houding als ze van te voren had gezeten. De moorden waren niet shockerend, tenminste niet zover zij dat als shockerend beschouwde. "Wil je iets drinken?" Vroeg ze terwijl ze even zijn kant op keek waarna ze kort moest glimlachen, gewoon omdat het nog steeds een raar idee was dat hij langs haar op de bank zat.

Ter gelijkertijd drukte Dylan op de pauze-knop bij die woorden. "Ja, wat fris zou wel smaken." Met een glimlachje keek hij haar weer aan. "Je hebt een leuk huis, weetje. Erg gezellig. Mijn vader is van plan om heel ons interieur te veranderen, maar ik weet het niet zo goed..." Ook wist hij niet bepaald waarover hij zou moeten praten met haar. Zo kreeg ze nog het voorgevoel dat hij homo was.

Even grinnikte Paige toen ze zijn verhaal hoorde over de interieur veranderings plannen van zijn vader. "We hebben Cola, seven up, bier." Somde ze met een glimlach op en keek hem even aan. Ze stond op en liep naar de keuken waar ze even op haar lip knabbelde. Ze opende de koelkast deur en keek toen vragend achterom.

"Ah damn! Nu wil ik wel een biertje." Met een scheve grijns keek hij naar Paige. Hij stond er van versteld dat twee vrouwen onder één dak deze drank hadden. Misschien klopte heel veel vooroordelen dan al helemaal niet. "Omdat ik toch maar wat te vieren heb." Eén arm lag op de leuning van de bank, met de andere at hij af en toe van zijn pizzastukje. "Heb je al genoeg?"

Paige grinnikte ook even. "Hoe kon het ook anders?" Zei ze met een lachje en haalde een flesje bier en een flesje cola uit de koelkast, waarna ze terug naar de bank liep en weer naast hem neer plofte. "Hier," zei ze terwijl ze het flesje bier in zijn hand duwde en het zich toen gemakkelijk maakte op de bank. Ze staarde naar de tv die was stop gezet op een grappig moment waarbij een man een raar gezicht trok en ze grinnikte even.

Dylan nam het flesje aan, grinnikte even met haar mee en zette toen weer de film op. Echter werd hij afgeleid door kleine plukjes haar van Paige die zijn hand leken te strelen. Waarschijnlijk deed ze dit onbewust aangezien hij zijn ene arm over de leuning had gelegd. Toch liet hij deze hier rusten. Het was moeilijk om het verlangen te weerstaan en haar te kussen, lieve woordjes toe te fluisteren en haar te strelen... Dat allemaal stond deels buiten de weddenschap, maar aan de andere kant had het er alles mee te maken.

Terwijl de film bezig was nam Paige zo nu en dan een slokje van haar cola. Het verhaal van de film was mooi, maar ze kon zich er niet op concentreren. Haar gedachten dwaalden keer op keer weer af naar de jongen naast haar. Ze vond het nog steeds onrealistisch dat ze hem als een vriend kon beschouwen. De aftiteling van de film kwam in beeld en Paige staarde naar het scherm. En nu?

Werkelijk schoot ook zijn flesje bier in en uit zijn mond terwijl hij naar het scherm staarde om het nog voor de aftiteling leeg op tafel te zetten. Dylan kon niet erg veel alcohol aan. Juist kon hij van bier wel eens wat meer drinken. Na de film keek hij Paige even aan. "Hopelijk verveelde hij je niet te hard..." Hij wees met een glimlach naar het DVD-doosje, maar bleef in haar prachtige ogen staren.

Het was raar maar op het moment dat hij haar aankeek, boorden zijn ogen zich in de hare. Paige knabbelde op haar onderlip terwijl ze zich probeerde te concentreren op zijn opmerking en niet op zijn ogen. "Hij was wel te doen hoor," zei ze met een twijfelend lachje terwijl ze haar blik blozend afwendde door haar ogen neer te slaan.

Even legde hij een hand op haar schouder. "Er is niets om je voor te schamen ofso..." glimlachte hij nog steeds haar richting in. "Wat zullen we nu gaan doen? Jou keuze om te kiezen." Dylan keek even naar zijn schoenen en bedacht zich dat hij niet had gevraagd of hij deze had moeten uitdoen.

Paige glimlachte even en streek een pluk haar uit haar gezicht. "Ik heb echt geen idee, wil je mijn kamer zien ofzo?" Mompelde ze nadenkend en keek toen weer op. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen, ze had immers niet vaak bezoek. Haar mobiel trilde en verbaasd trok ze een wenkbrauw op. He, alles goed? xx James. Een frons stond op haar voorhoofd terwijl ze het berichtje over las. "Zeg Dylan, ken jij iemand die James heet?" Mompelde ze.

Meteen verdween de lieve glimlach in een bezorgd gezicht. Stil vloekte hij binnensmonds. "Ik zei toch al dat jongens meteen een zwak voor je gingen voelen nu je er erg aantrekkelijk uitziet? James is een vriend van me uit het voetbalteam. Hij kickt op mooie meisjes als je begrijpt wat ik bedoel..." Even keek hij weg, maar zijn stem klonk alsof hij het meende. Dit deed hij ook zeker en vast. Niet veel later keek hij haar weer aan. "Wees een beetje voorzichtig met hem... Ga nu niet verkeerd denken dat ik jou aandacht wil opeisen, maar ik weet dat James een charmeur kan zijn of wel de grootste rotzak is op aarde."

Met een frons keek Paige hem aan en knikte toen, hoewel ze het niet kon voorkomen dat ze bloosde toen hij zei dat ze nu aantrekkelijk was. "Je hebt gelijk," mompelde ze en staarde naar de grond. Het deed ergens wel pijn dat mensen haar pas leuk leken te vinden nu ze er beter uit zag. Ze trok haar benen op en beet op haar onderlip. "Dus, wat gaan we doen?" Vroeg ze langzaam.

Dylan zag dat ze een beetje bedroefd leek en wou haar weer proberen op te fleuren. Glimlachend was ze zoveel mooier. "Je ging me toch je kamer laten zien?" probeerde hij vrolijk over te brengen. "En jij ging kiezen."