ORPG. Cynthia en Iris.

Ze merkte dat Lucas breed grijnsde toen ze zich in zijn armen wierp. 'Sorry, ik heb je gewoon gemist want jij had het druk met andere dingen die belangrijker waren dan je vriendin stommerd.' ze keek hem even vertederd aan en streelde even over zijn wang heen. 'Je word nog eens een echte man jij,' zei ze plagend waarna ze naar haar ouders liep en hen omhelsde en gedag zei. 'Pas je goed op jezelf?' vroeg haar moeder en ze knikte. 'Ja, en anders heb ik altijd Lucas nog dus geen zorgen mam.' ze ging terug naar haar koffer en keek naar Lucas. 'Vorig jaar heb ik het overleefd dus dit jaar zal het ook vast lukken.' ze zag er best tegen op om haar PUIST te halen. Wat als ze zakte? Bezorgd beet ze op haar lip en liep met Lucas naar de trein toe.

Ze duwde hem niet weg, ze wou het proberen, dat was het enigste wat er bij Daniel door zijn hoofd schoot en hij keek haar met een grote lach aan. 'Gelukkig, ik beloof je dat ik dit jaar alles goed maak wat ik heb gedaan maar heb geduld oke? Ik blijf een Zwadderaar die moeilijk zijn gevoelens toont. Hij pakte haar hand vast en in zijn andere zijn koffer. 'Heb je afscheid genomen? De trein vertrekt bijna en we moeten de trein niet missen.' hij glimlachte naar haar en hield haar en zijn koffer vast. Ja, dit jaar zou hij haar duidelijk maken dat wat hij voor haar voelde verder ging dan vriendschap, veel verder.  

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Sorry, ik heb je ook gemist.' zei ik en glimlachtte toen ze over mijn wang heen streelde. 'Slijmbal' lachtte ik toen ze zei dat ik nog eens een echte man zou worden. Ik ging ook tegen mijn ouders dag zeggen en zuchtte zacht toen mijn moeder me tegen zich aandrukte. 'Ik ga je ook missen ma' zei ik kortaf in de hoop dat ze me zou loslaten. Ze liet me los en ik liep terug naar Amanda. 'Zo, dat hebben we ook al gehad' zei ik zacht. Ik grijnsde. 'Hm, maar dit is het PUISTjaar schat' zei ik met een brede grijns. 'Het moeilijkste jaar van allemaal.'

Lily
Ik glimlachtte terug. Ik hoopte dat hij zijn belofte ging nakomen dit jaar en me niet hetzelfde ging bezorgen als vorig jaar. Want nog zo'n jaar zou ik echt niet aankunnen. 'Dan is het goed' zei ik zacht en keek even naar onze handen. Ik knikte en zwaaide nog voor een laatste keer naar mijn ouders. Ik liet zijn hand los toen we opstapten en begon naar een lege coupé te zoeken. 'Waar ga jij zitten?' vroeg ik hem zacht. Misschien wou hij liever bij zijn vrienden zitten.

Amanda lachte toen hij zei dat ze een slijmbal was. 'Dan heb vorig jaar nog iets van je geleerd.' Ze porde hem zachtjes en moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten toen Lucas werd geknuffeld door zijn moeder. 'Ja ja, een echte man laat zich knuffelen door zijn moeder,' zei ze plagend toen ze samen de trein in liepen. 'Echt, serieus Lucas je bent een gevoelige beer.' Ze duwde de deur van een lege coupe open en tilde haar koffer met veel moeite in het daar voor bestemde rek en ging uitgeput op de bank zitten. 'God die koffer is echt te zwaar, volgend jaar neem ik geen koffer meer.' Ze keek ene beetje moeilijk bij zijn laatste zin over het PUIST jaar. 'Lucas, niet zeggen. Ik ben al stik zenuwachtig, ik kan niet zo goed leren als jij.' Ja, Amanda had altijd al wat moeite gehad met leren.

Daniel boog even voor haar toen ze terug glimlachte en zei dat het dan goed was. Hij merkte dat ze naar hun handen keek en hij beet op zijn lip. Zou ze er moeite mee hebben dat hij het deed? 'Je moet zeggen als je iets niet wilt,' mompelde hij zachtjes. God, wat haatte hij de sfeer die er nu was. Hij wou dat het was als vorig jaar, gezellig maar er was te veel gebeurd. 'Bij jou,' zei hij opgewekt terwijl hij de trein in liep en alle coupes langs liep om te kijken of er een lege was. 'Lily, hier is een lege!' riep hij naar haar en hij opende de deur.

Lucas
ik grijnsde breed. 'Jaja, lach maar.' zei ik toen ze me uitlachtte omdat mijn moeder zo aanhankelijk was. Ik opende de deur en liet haar voorgaan toen ze een lege coupé gevonden had. Ik grinnikte zacht toen ik haar zag puffen en moeite doen. 'Wacht, ik help je wel' zei ik en hielp haar om haar koffer in het rek te leggen en legde er de mijne naast. Ik ging tegenover haar zitten. 'Hoe ga je dan al je kleren en spullen meedoen?' vroeg ik grijnzend. Ik keek haar serieus aan toen ze zei dat ze zenuwachtig was voor de PUISTen. 'Amanda, kalm. Ik help je wel.' zei ik zacht en geruststellend.

Lily
Ik glimlachtte zacht naar hem. 'Ik zal het zeggen' antwoordde ik ook zachtjes. Ik glimlachtte toen hij zei dat hij bij mij kwam zitten. Ik liep naar hem toe toen hij zei dat hij een lege coupe had gevonden. Ik liep naar hem toe en liep na hem naar binnen en deed mijn koffer met toverkracht in het rek. Ik ging aan het raam zitten en glimlachtte even naar hem voor ik uit het raam keek. Ik vroeg me af waarom ik zo teruggetrokken was tegen hem. Beschermde mijn lichaam zich tegen nog meer pijn van hem?

Amanda stak verontschuldigend haar handen in de lucht. 'Sorry, ik zal je niet meer uitlachen. Het zag er alleen zo grappig uit. Ga je je ouders echt niet missen dit jaar?' Ze keek hem verbaasd aan maar was benieuwd. Jongens deden altijd zo stoer dat ze hun ouders echt niet zouden missen en dat ze blij waren dat ze van hun af waren maar ergens geloofde ze het niet en nu had ze dan eindelijk de kans om het te vragen. 'Ik ga gewoon er voor zorgen dat er iemand mijn koffer gaat dragen. Of een koffer met wieltjes, want dit is echt een tactloze koffer. Hij is niet voor vrouwen geschikt. Ze haalde iets rustiger adem toen hij zei dat hij haar zou helpen. 'Maar je hebt zelf al ontiegelijk veel vakken, dan moet je mij er niet nog eens naast gaan helpen.'

Daniel beet op zijn lip toen er een stilte viel, een ongemakkelijke stilte die de sfeer verpestte en hij liet zich achter over vallen op de bank en staarde naar het plafond. Waarom deed ze opeens zo terug getrokken tegen over hem? Hij had haar pijn gedaan maar waarom moest ze zo doen? Hij zijn excuses aangeboden, moest hij soms op zijn knieen gaan hier om respect te krijgen? Haar glimlach voelde niet echt en hij reageerde er niet op. Hij wou het zo graag goed hebben maar met de houding van Lily zou dat het niet worden. 'Lily?' mompelde hij zacht.

Lucas
Ik grinnikte zacht toen ze zei dat ze me niet meer ging uitlachen. 'Nee, nouja. Ik ga ze wel missen. Maar nu niet dat ik ga huilen ofzo. Na zes jaar ben je eraan gewend om ze een hele tijd niet te zien. Snap je?' vroeg ik zacht en keek haar aan. 'Iemand je koffer gaat dragen. Waarom krijg ik het gevoel dat je mij daarmee bedoelt?' lachtte ik. 'een vrouw, je bent een meisje of een bijna vrouw.' citeerde ik haar zoals zij vorig jaar me geciteerd had. 'Sow? Meestal studeer ik 's nachts ook. Ik zal heus wel tijd voor je vrij kunnen maken.'

Lily
Ik keek uit het raam en probeerde het gevoel die de pijnlijke meebracht te negeren. Ik keek even op toen hij met een plof tegenover me kwam zitten. Het gevoel om naast hem te gaan zitten en tegen hem aan te kruipen werd groter met de seconde. Ik trok mijn knieën op om mezelf niet in verleiding te brengen en zuchtte zacht. 'Ik heb je zo gemist' zei ik zacht. Ik keek op toen hij zacht mijn naam zei. 'Ja?' vroeg ik en keek hem even aan.

Amanda knikte begrijpend. Gelukkig had ze zelf geen last van heimwee maar een meisje op haar slaapzaal wel, dus de eerste nachten waren altijd slapeloze nachten en ze had er nu al geen zin in. 'Hm, ik kom gewoon de eerste nachten bij jou slapen.' Zacht grinnikte ze daarom. De jongens van Ravenklauw zagen haar al aankomen, ze zouden haar vierkant uit lachen. 'Zeg, voel jij je aangesproken Lucas? Maar je mag mijn koffer prima dragen hoor, ik heb er niets op tegen. Het heeft wel iets als je dat doet.' Ze grinnikt weer toen hij haar eigen woorden citeerde. 'He, wees origineel en bedenk je eigen tekst Lucas.' Ze ging naast hem zitten en leunde tegen hem aan. 'Dat vind ik lief van je,' zei ze met een kleine glimlach. Misschien zou ze dan toch slagen voor haar PUIST jaar.

'Lily, waarom doe je in godsnaam zo terug getrokken? Ik weet dat ik het vorig jaar niet handig heb aan gepakt maar moet je dan zo vreselijk terug getrokken doen om me te straffen?' Hij keek haar met een gekwelde blik aan. 'Het is niet bepaald te merken dat je me hebt gemist,' mompelde hij. Klonk dat egoïstisch? Toen ze zacht op haar naam reageerde ging hij rechtop zitten. 'Wat moet ik in godsnaam doen om het goed te maken? Moet ik op mijn knieën gaan? De school pimpelpaars maken zodat je beseft dat ik het echt meen?'

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Hm, van mij mag je gerust bij me komen liggen horen.' zei ik met een brede grijns. Ik keek haar lachend aan. 'Natuurlijk, als het maar in jouw voordeel komt is heeft het zeker wel iets.' Ik sloeg mijn armen om haar heen toen ze naast me kwam zitten. 'Hm, zal ik proberen.' Ik grijnsde toen ze zei dat ze me lief vond. 'Hm, we helpen elkaar wel met het studeren dit jaar.'

Lily
Ik keek hem aan. 'Sorry, het is gewoon nog steeds moeilijk' gaf ik eerlijk toe. Ik keek hem geirriteerd aan toen hij me zei dat het niet bepaald te merken was dat ik hem had gemist. 'Hm, jij moet me geen les spellen over dingen wel of niet laten merken' zei ik zacht en staarde weer uit het raam. Ik reageerde niet toen hij vroeg wat hij moet doen en zuchtte zacht. 'Sorry Daniel, ik overdrijf gewoon. Je hoeft helemaal niks te doen' zei ik zacht.

'Daar houd ik je aan Lucas,' zei ze lachend en ze knikte even. 'Ja, maar jij word er ook beter van want je krijgt dan sterke armspieren en dan krijg je nog meer aandacht van de meisjes maar dan kan ik zo mooi zeggen: Foei, hij is van mij.' Ze keek hem even met fonkelende ogen aan en legde tevreden haar hoofd op zijn schouder. 'We slaan ons er samen door heen.'

'Wat is moeilijk Lily? Je praat in geheimtaal, ik beng een wonder kind oke? En ga niet voortduren zo afgemat reageren en terug getrokken doen want als je iets in me zag had je het kunnen zeggen maar dat deed je niet en ik doe toch ook niet abnormaal tegen jou?' Hij schudde zijn hoofd en zakt onderuit. 'Je overdrijft inderdaad want het lijkt zo alsof ik alleen schuld heb gedaan en heb gezwegen maar dat heb jij net zo goed gedaan.' Pissig keek hij voor zich uit.

Lucas
Ik keek haar aan en glimlachtte. 'Hm, ja. Dan lopen er honderden meisjes achter me aan.' zei ik dromerig om haar te plagen. 'Zou je dan voor me vechten?' vroeg ik nieuwsgierig en leunde met mijn hoofd tegen het hare aan toen ze die tegen mijn schouder legde. 'Natuurlijk, en we zijn op het einde samen geslaagd' zei ik zacht en dacht al vooruit. Het moment dat ik mijn diploma zou mogen afhalen bij Anderling, of misschien zelfs bij Perkamentus, zou een van de beste momenten in mijn leven worden.

Lily
Ik zuchtte zacht. 'Ik zei niks tegen je omdat ik wachtte op jou. Je doet al een heel jaar alsof of niet alsof, we vrienden zijn. Wat moet ik dan tegen je gaan zeggen? Dan maakte het toch niks uit?' vroeg ik geirriteerd. Ik sloeg geirriteerd mijn armen over elkaar en staarde boos uit het raam. 'Wat heb ik dan gedaan? Wat denk je? Dat ik je vurig ga kussen terwijl jij laat doorschemeren dat je alleen maar vrienden wil zijn. Denk even na hé Daniel' beet ik hem toe.

'Bij nader inzien draag ik dan liever mijn eigen koffer als ik daarmee voorkom dat er honderden meisjes achter je aan lopen,' zei Amanda snel terwijl ze haar vingers met de zijne verstrengelde. 'Voor jou altijd,' zei ze glimlachend terwijl ze even zijn hand los liet en zijn haar streelde maar pakte zijn hand weer vast. 'En dan gaan we samen op vakantie,' zei ze enthousiast en ze zag het al helemaal voor zich hoe fantastisch die vakantie er dan uit zou zien.

Daniel keek haar uiteindelijk met een grote grijns aan. Hij kon er niets aan doen, hij vond het wel grappig dat ze zo tegen hem deed. Zeker omdat hij deze kant van haar nog niet had gezien. 'Je gaat lekker Lily. Deze kant kende ik niet van je maar hij siert je wel.' hij kon de grijns niet van zijn gezicht af krijgen. 'Sorry, dat is beetje rottig. Misschien had je me vurig moeten kussen ja, dan wist je gelijk waar je aan toe was want jij denkt teveel. Ik meen het.' 

Lucas
Ik grinnikte. 'Als je daarmee kan voorkomen dat.. Tss' lachtte ik en kneep even lief in haar hand. Mijn grijns werd nog beter toen ze zei dat ze altijd zou vechten voor mij. 'Hm, dat hoor ik graag.' Mijn ogen sloten zich kort om te genieten van haar hand dat door mijn haar ging. 'Hm, samen op vakantie, dat vind ik wel een goed idee.' zei ik en grinnikte zacht. 'Waar gaan we naartoe dan?' vroeg ik en hield haar vast.

Lily
Ik moest zelf mijn lach een beetje inhouden toen hij het van de grappige kant bekeek. Tja, het was nog altijd Daniel. Lang kon ik niet boos op hem blijven. Ik keek hem aan toen hij zei dat ik hem wel vurig had moeten kussen. 'Hm, je weet toch dat het aan de man is om de eerste move te maken?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauw en leunde met mijn hoofd en gesloten ogen vermoeid tegen het raam.

Amanda keek hem even lief aan. 'Ze weten dat ik nog steeds eraan wil nemen op mensen die me pesten dus denk maar niet dat ze aan jou zitten want dan weten ze datze er aan gaan.' Ze zag hoe hij zijn ogen sloot toen ze met haar hand door zijn haar ging en ze ging op haar knieën zitten naast hem zodat ze met haar gezicht op gelijke hoogte was met hem en ze drukte zacht haar lippen op de zijne. 'Heb je soms lipglos gebruikt? Je lippen zijn zacht,' fluisterde ze zachtjes tegen hem toen ze zich terug trok en weer ging zitten.

Daniel haalde verontschuldigend zijn schouders op. 'Jij gedroeg je anders ook als een beste vriendin. We hebben gewoon een dikke mis communicatie gehad maar dat betekend toch niet dat onze vriendschap kapot moet?' hij keek haar aan toen ze zei dat de man de eerste stap moest nemen en hij nam een besluit. Hij stond op en met een simpel gebaar van zijn toverstok gingen de gordijnen dicht bij de deur en hè licht werd gedimd en enkele kaarsjes werden tevoorschijn gehaald. Wat hield hij toch van toverkunst. Hij ging bij haar zitten en drukte zijn lippen op de hare en kuste haar. 'Die vurige kus krijg je ooit nog.' mompelde hij zacht

Lucas
Ik keek naar haar en glimlachtte. 'Ik laat je niet vechten, dan vervloek ik ze wel dat ze je met rust laten, want ik wil jou nooit zien vechten' zei ik met een lichtelijk bezorgde ondertoon in mijn stem. Ik hield mijn ogen gesloten toen ik haar lippen op de mijne voelde. 'Hm, ja natuurlijk. Roze lipgloss met glittertjes' lachtte ik en sloeg mijn arm weer om haar middel.

Lily
Ik zuchtte zacht. Hij moest ook weeral het laatste woord hebben. Onze vriendschap. Ik snoof even en keek uit het raam. Ik keek verbaasd op toen ik een gordijn zachtjes tegen mijn hoofd voelde tikken omdat mijn hoofd in de weg zat. Ik maakte mijn hoofd los van het raam en keek om me heen. De kaarsjes zweefden zacht een beetje op en neer in de lucht. Ik verstijfde even van verbazing toen hij zijn lippen op de mijne maar dan sloeg ik vrijwel meteen mijn armen om zijn nek. Ik kroop zijn schoot op en zuchtte zacht toen hij me losliet. 'Je praat teveel Daniel' zei ik lichtjes geirriteerd.

Amanda kneep haar ogen tot spleetje. 'Als ik wil vechten doe ik dt gewoon Lucas. Hoewel het gebaar wel lief is hoor.' ze speelde met zijn vingers en haalde haar toverstok tevoorschijn en liet die door haar vingers draaien. 'ik ben geen watje die elk gevecht verliest Lucas. Zie je mij zo?' ze barste bijna in lachen uit om zijn lipglos opmerking. 'Ik meen het hoor Lucas. Je lippen zijn echt zacht. Heb je geoefend deze vakante toen ik er niet was?'

Zachtjes grinnikte hij. 'Ik praat niet teveel, ik zorg ervoor dat je verlangen blijft groeien naar die vurige kus.' zacht trok hij haar bij hem op schoot. 'Je moetelkaar kennen voor een relatie, daar ben ik van overtuigd.' hij hield zijn mond en drukte een kus op haar hoofd en rook haar frisse haar. 'Het spijt me dat ik zo moeilijk deed Lily,' fluisterde hij in haar oor.

Lucas
Ik grinnikte zacht. 'Oh, ik wil je alleen maar beschermen hoor' gaf ik eerlijk toe en hield haar vast. 'Oh, je gaat mij vervloeken?' vroeg ik toen ze haar toverstok bovenhaalde. 'Hm, volgens mij kun je me met gemak aan.' zei ik tegen haar en drukte mijn lippen kort op de hare. 'Nah, de enige waarmee ik wil kussen ben jij nog altijd' Ik hield haar vast en haalde haar toverstok uit haar hand. 'Leuke stok' vroeg ik en liet hem tussen mijn vingers glijden. 'Buigzaam, 28 cm, is het eikenhout?' vroeg ik en glimlachtte alsof ik een echte kenner was.

Lily
Ik zuchtte en drukte mijn lippen weer even op de zijne. Toen hij weer begon te praten leunde ik tegen hem aan. 'Geloof me, ik wacht op je vurige kus. 'Ja, daar ben ik ook van overtuigd' zei ik bedenkelijk en legde mijn hoofd tegen zijn borst. 'Het spijt mij ook dat ik soms zo'n onuitstaanbaar monster ben.' antwoordde ik zacht.

Amanda knik goedkeurend. 'Er is ook niets op je aan te merken hè? Je bedoeld het altijd goed, je zou wel bij huffelpuf kunnen horen. Maar dan moest ik je elke dag zien, wat een ramp zou dat zeg.' zijn lippen waren wee zant en ze streelde er me haar vingers over heen en ze glimlachte. 'Alleen mij? Gaat je dat niet vervelen Lucas?' ze keek hem nieuwschierig aan. Toen hij zomaar haa stok pakte keek ze hem verbaasd aan. Dat hij hè lef had maar ze kon niet boos op hem zijn en ze lachte zacht onze immitatie van Lucas die Olivander na deed. 'Wat goed! Maar toch... Hij is 25,8 cm maar wel van eikenhout en buigzaam.'

Daniel haalde zijn schouders op en genoot van haar kus en hij liet zijn hand door haar zachte haar heen gaan. 'Die komt wel,' mompelde hij zacht. Je bent niet onuitstaanbaar en geennmonster alleen hb je een eigenwijze wil en ben je wat snel op je teentjes getrapt.' hij tikte op haar neus en glimlachte. 'Maar dat is Lily.'

Lucas
Ik grinnikte. 'hm, dat zeg jij.' lachtte ik. 'Nah, ik ben veel te slim om bij huffelpuf te horen, niks persoonlijks hoor. Maar ik ben gewoon een dikke studienerd.' lachtte ik. 'Hm, ik zou het wel heerlijk vinden om je elke dag te zien.' Ik hield haar vast toen ze met haar vingertoppen over mijn lippen streek. Ik schoot in de lach en beet zacht op haar vinger. 'Nee, jou verveelt het toch ook niet om mij te kussen?' vroeg ik en keek haar met dezelfde nieuwsgierige manier aan. 'Hm, ik ben echt een Ziener aan het worden' lachtte ik.

Lily
Ik zuchtte zacht toen hij het weer uitstelde. Ik drukte mijn lippen tegen zijn nek en sloot mijn ogen. De warmte die hij afgaf was heerlijk. Ik keek hem lichtelijk geirriteerd aan toen hij al mijn slechte eigenschappen opnoemde. 'Heb ik ook nog goede eigenschappen?' vroeg ik zacht met mijn lippen nog steeds tegen zijn nek.

Amanda staarde voor zich uit toen hij zijzelf beschreef en zei dat hij niet bij huffelpuf hoorde. Hij had gelijk. Huffelpuf was voor de overblijvers die nergens bij hoorde en ze beet op haar lip. 'Nee, dat zou je je niet willen. Dat gaat je vervelen, ik meen het serieus. Het is niet zo spannend als je samen met een Huffelpuffer bent net zo min dat het leerzaam is. Ik ben maar een onder gewaardeerde Huffelpuffer.' haar humeur was zwaar gedaald. Wat was ze toch een watje. Toen hij zacht in haar vinger beet glimlachte ze. 'Je mag ne niet opeten.'

Daniel grinnikte zachtje toen ze hem geïrriteerd aan keek. Het was heerlijk om haar zo in zijn macht te hebben. Hij kon zelfs zeggn dat ze naar hem smachtte. 'Hou je het nog een klein beetje uit Lily?' mompelde hij zachtjes toen hij haar lippen in zijn nek voelde en hij speelde met haar haar. 'Zoveel, je bent lief, aardig, hebt pit, dapper, kan menen lid hebben n ze naar je laten smachten en zo gek in het hoofd maken dat ze niet goed en helder meer kunnen nadenken.' hij keek haar aan en drukt zijn lippen op die van haar en gaf haar de kus waar ze naar verlangde.

Lucas
Ik trok mijn wenkbrauw op toen ze zo triest en geirriteerd reageerde. 'Wat is er?' vroeg ik zacht. Ik zuchtte zacht. 'We gaan dit gesprek toch niet opnieuw hebben?' vroeg ik. 'Lieve, lieve Amanda. Jij bent alles behalve een ondergewaardeerde huffelpuffer. Jullie huffelpuffers staan bekend om de vriendschap die jullie geven. Je zou nooit partij kiezen voor andere mensen en als je van iemand houd dan houd je van die persoon met heel je hart.' zei ik zacht. Ik grijnsde. 'Hm, misschien eet ik hem wel op.'

Lily
Ik knikte toen hij vroeg of ik het nog een beetje uithield. 'Hm, natuurlijk houd ik het nog uit.' antwoordde ik met een klein glimlachje. Ik begon te blozen toen hij al mijn positieve eigenschappen opnoemde. 'Hm, spreek je uit ervaring misschien?' vroeg ik over dat laatste. Ik zuchtte gelukkig toen hij zijn lippen op de mijne drukte en me da passionele kus gaf waar ik zo naar uitgekeken had. Ik schrok toen ik opeens ruw van Daniel werd afgetrokken. Zijn vrienden gooiden me op de grond en keken me kwaad aan. 'Wat durf je wel? Daniel lastigvallen, smerig modderbloedje' siste een van hen naar me.

Amanda schudde haar hoofd. Ze wou hem niet lastig vallen met haar gezeur over haar onzekerheid maar hij had haar door en liet haar glimlachen door zijn lieve worden. 'Je hebt misschien een punt maar toch...' ze viel stil en legde haar hoofd weer op zijn schouder en moest moeite doen om niet een traan over haar wang te laten rollen door zijn woorden. Waar had ze dit aan verdiend? 'Dankjewel Lucas,' mompelde ze zachtjes tegen zijn schouder aan en ze probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen.

Daniel glimlachte kort en voelde hoe zijn mondhoeken opkrulden tot een grote glimlach toen ze zijn kus beantwoorde en hij zei niets toen ze zich terug trok en licht bloosde om haar eigen eigenschappen. 'Waarom bloos je om jezelf?' vrij hij verbaasd en hij grijnsde breed. 'Ja, dat laatste is persoonlijk maar jij doet het dus is het een eigenschap.' toen werden ze ruw verstoord en hij keek toe en voelde een vlaag van woede door zich geen gaan en richtte zij stok op zijn vrienden. 'Laat haar met rust. Zij valt mij niet lastig, jullie haar. Flikker op of jullie gaan eraan.' zijn vrienden lieten haar langzaam los en keken hem walgend aan. 'Overloper,' fluisterde ze vol walging maar hij gaf geen krimp en hield zijnnstok op hun gericht. En ze liepen de coupe uit.

Lucas
Ik keek haar aan en drukte haar zachtjes tegen me aan. 'Geloof me nou maar.' Ik keek haar verbaasd aan toen ik haar steme hoorde alsof ze aan het huilen was. 'Je huilt toch niet?' vroeg ik bezorgd en tilde haar gezicht een stukje op om haar aan te kijken. 'Sorry, maar ik wil je niet laten huilen' zei ik meteen. 'Graag gedaan by the way' voegde ik eraan toe.

Lily
Ik ging zitten en voelde een stekende pijn in mijn achterhoofd. 'Auw' mompelde ik zacht en keek omhoog naar zijn vrienden. Ik stond op en net toen ik mijn toverstok gevonden had om die sukkels te vervloeken joeg hij ze weg. Ik liet iets dat naast een van hen stond ontploffen waardoor ze onder het roet zaten en zich halfdood schrokken. Ik ging weer bij Daniel zitten en zuchtte zacht. 'Ik wil niet gemeen doen ofzo, maar je vrienden zijn echt de grootste zakken die ik ooit ontmoet heb.'

Amanda kroop tegen hem aan en mompelde zachtjes wat woorden die nergens op leken maar ze kwam weer terug op d aarde bij wijze van spreke en haalde diep adem. 'Ik geloof je,' fluisterde ze zacht terwijl ze zijn hand vast pakte en ze liet haar vingers met dieven hem verstrengelen en ze keek voor zich uit naar de lege bank aan de andere kant van de coupe. 'Je laat me niet huilen,' zei ze terwijl ze zich vermande en hem klein glimlachend aankeek. Zijn vinge die haar hoofd iets optilde voelde zacht en teder aan en de glimlach groeide. 'Het is al goed Lucas, echt.'

Daniel ging naast haar zitten en keek haar bezorgd aan. Ze had een harde klap gemaakt op de grond. De zakken. Maar hij moest zij daar nu geen zorgen over maken, hij kreeg ze nog wel maar dat hoefde Lily niet te weten. Dat zijn geen meisjes zaken maar iets tussen jongens. 'Gaat het wel Lily?' hij gebood haar om te draaien zodat hij kon kijken of er een wond zat. 'Dat regel ik wel,' zei hij slecht gehumeurd om het gedrag van zijn vrienden.

Lucas
Ik glimlachtte toen ze vanalles mompelde tegen mij, of zichzelf, zonder te beseffen wat ze eigenlijk aan het zeggen. Ik liet mijn hand door haar haar gaan en wachtte tot ze uitgebrabbeld was. 'Hm, dan is het goed' zei ik zacht en keek naar onze vingers. Ik bleef haar bezorgd aankijken toen ze zei dat ik haar niet liet huilen en glimlachtte dan ook toen ik haar brede grijns zag. 'Dan is het goed, want ik probeer alleen maar lief te zijn' lachtte ik en drukte een kus op haar wang.

Lily
Ik keek hem even teder aan toen ik zag dat hij bezorgd naast me op de grond kwam zitten. 'Het gaat wel' zei ik tegen hem en voelde even op mijn achterhoofd. 'Waarschijnlijk gewoon een bult.' zei ik en draaide me om zodat hij het kon zien. 'Zie je, helemaal niks' Ik stond op, een beetje draaierig, en ging terug zitten op het bankje. Ik stak mijn hand naar hem uit zodat hij weer bij me kon komen zitten.

Amanda glimlachte en knikte. 'Dat weet ik, het is alleen zo lief.' Ze haalde verontschuldigend haar schouders op en zuchtte zacht terwijl ze zich onderuit liet zakken en haar hoofd op zijn benen legde. 'Wel raar he, dat we volgend jaar niet meer in de trein naar school zitten maar iets anders doen,' zei ze langzaam terwijl ze de contouren van zijn gezicht op zijn kop probeerde te onthouden. Het zag er grappig uit en ze grinnikte zachtjes. Terwijl ze daar zo lag pakte ze zijn hand vast en hield die in de lucht en ze keek naar hun handen. 'Zeg Lucas, hoeveel vriendinnen heb jij al gehad?' ze was nieuwsgierig, meer niet dus hij kon gerust zijn.

Daniel kreeg een glimlach op zijn lippen toen hij haar zag kijken. Toen ze bij hem zat liet hij zijn hand over haar hoofd glijden en knikte langzaam. 'Alleen een bult, rustig aan doen.' Hij mompelde de woorden, bang om haar pijn te doen met woorden of lichamelijk. Haar uitgestoken hand liet hem blij voelen alsof er even niets anders was dan Lily en hij pakte de hand van haar vast en ging naast haar zitten. 'Het spijt me dat ze zo deden,' zei hij en toen hij dat zei voelde hij de woede weer opborrelen.