Orpg. Cynthia & Michelle.

''Dat was nog helemaal op het begin. Bovendien ben ik er gewend aan geraakt om een vampier te zijn. En om eerlijk te zijn vind ik het best fijn. Dus bedankt ervoor.'' glimlachte Mia en vond het aan de andere kant ook weer vreemd om hem ervoor te bedanken. Maar er was ook zoveel gebeurd. Gecompliceerde dingen. Net als William keek ze naar de mensen die hun kant op kwamen. ''Eerlijk delen!'' zei ze nog tegen hem en lachte even.

William
Ik keek haar aan en glimlachte even. 'Hm, graag gedaan.' zei ik maar. 'Ik wist wel dat jet het ooit zou accepteren. Hoe lang heb jij erover gedaan?' vroeg ik en keek haar even aan. Bij mij had het wel even geduurd. Tien jaar om precies te zijn, maar dat besloot ik niet toe te geven aan haar natuurlijk. Zo slim was ik wel. 'Hm, Ik beloof het.' loog ik voor door de deuren van de lift naar binnen drong en de persoon leegdronk met de beste geur. een klein meisje van vijf jaar. Spijtig, kinderen hadden zo weinig bloed.

Mia had niet geantwoord op zijn vraag. Ze wist ook eigenlijk helemaal niet hoe lang ze erover gedaan had. Ze glimlachte even toen hij zei dat hij het beloofde. Maar het was niet al te slim om hem te geloven. ''Hé!'' riep ze toen hij gauw erheen gegaan was en velen mensen leeg dronk. Ze keek naar de overige mensen en rook het bloed van ze dat natuurlijk veel minder lekker was dan die hij gehad had. Ze draaide even teleurgesteld met haar ogen en zoog de rest leeg. Ze moest toch echt wát drinken.

William
Ik had de lichamen met het betere bloed op elkaar gestapeld en ik zag hoe zij ook aanviel. Ze had een speciale manier van aanvallen. Katachtig, het deed me een paar seconden stilstaan om naar haar te kijken. Vervolgens kroop ik de lift weer uit die ondertussen bijna boven was. Zouden de mensen die boven aan het wachten waren een verassing krijgen, haha. Ik kroop een paar buizen naar beneden tot ik weer op de buis zat waar we daarnet gezeten hadden.

William was inmiddels al weer weg gekropen en ze keek met een schuin hoofd naar de mensen die over elkaar heen lagen. Even grinnikte ze hierbij toen een man zijn hand op een vrouw haar kont had liggen. Zelf kroop ze toen ook maar de lift uit, terug naar waar William en zij gezeten hadden. Ze bleef staan en keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. ''Jij houdt je niet vaak aan je beloftes of wel?''

William
Ik kon haar horen aankomen en draaide me om om haar aan te kijken. Ze stond daar zo gemakkelijk op die gladde, dunne metalen buis. Ik keek even naar haar schoenen. Ze had geen hoge hakken aan wat ik ergens wel spijtig vond. Ik hield wel van meisjes die liepen op van die hoge, dunne hakken, maar dat was volledig mijn smaak natuurlijk. Ik lachtte schamper en richtte mijn blik weer op haar gezicht. 'Alleen als er iets voor mij in zit natuurlijk.' gaf ik eerlijk toe.

Zijn spottende lach was Mia niet ontgaan en ze trok een wenkbrauw op. ''Dat dacht ik al.'' zei ze en ging toen weer op de buis zitten, met haar benen zwaaiend naast elkaar. Al zou ze vallen, zou ze hoogstwaarschijnlijk nog wel goed neer komen. Dat hoopte ze dan tenminste. Ze richtte haar blik weer op hem en kneep haar ogen tot spleetjes. Er was iets aan hem.

William
Ik keek haar aan. 'Wat?' vroeg ik toen ze me aankeek. Nu mijn dorst gelest was voelde ik me beter, rustiger. Maar het verlangen om haar te kussen zoals ik bij ons laatste afscheid had gedaan was er nog steeds. De kus stond natuurlijk nog duidelijk in mijn fotografisch geheugen gegrift. 'Heb je eigenlijk een kracht?' vroeg ik en keek haar aan.

''Niets.'' mompelde ze en maakte haar ogen weer naar normale grootte. ''Een kracht?'' vroeg ze onbegrijpelijk en haalde een hand door haar haren heen. ''Hebben vampieren die? En waarom heb ik het dan niet gemerkt? Hoe gebruik je het? Heb jij het ook?'' Met de vragen zou ze hem naar haar gevoel wel overspoelen. Maar ze wilde het dan ook graag weten.

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Natuurlijk heb ik een kracht. Wat dacht je?' Ik glimlachte naar haar. Ik grinnikte. 'Ik ben zo'n vurig type dat ik met een blik dingen in brand kan laten vliegen.' zei ik tegen haar. Ik richtte mijn blik op haar skinny die in brand vloog. Maar net voor ze de hitte op haar huid kon voelen was het vuur terug weg. 'Sorry, ik kon het niet weerstaan lachtte ik. Haar broek zag helemaal zwart nu. 'Zwart staat je beter vind ik.'

''Oh dat wil ik ook!'' zei ze en keek hem overtuigend aan. Haar hele lichaam begon te bewegen op het moment dat hij haar broek in de fik zette. Ze schrok zich echt kapot, maar dat vond ze niet heel gek. ''Je bent echt gek William!'' riep ze hard en stond direct op. Ze beweegde wat te veel en zocht naar haar evenwicht. Gelukkig vond ze die snel terug. En dan ging hij ook nog eens commentaar op haar leveren. Pf.

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Vampiers vinden hun kracht als ze een sterke emotie voelen.' zei ik tegen haar. 'Ik heb de mijne ontdekt toen ik mijn beste vampiervriend doodvond.' zei ik tegen haar. Nee, ik miste hem niet. Maar op dat moment was ik wel woedend op degen die hem vermoord had. 'Laten we eens proberen.' zei ik en liep naar haar toe. Ik gaf haar een duw waardoor ze bijna viel. Ik ving haar op met mijn arm waardoor ik mijn arm haar onderrug nu ondersteunde. Ik wist gewoon, of hoopte gewoon dat dit de manier was om haar kwaad te krijgen. Ik wiebelde even mijn wenkbrauwen voor ik mijn lippen gretig op de hare drukte.

Aandachtig luisterde Mia naar zijn uitleg en naar zijn ontdekking. Een kracht kon best van pas komen. Het kon maar zo zijn dat ze in een gevecht kon raken met een andere vampier. Wat ze tot nu toe alleen nog niet gehad had. Zonder dat ze ook maar één woord terug kon zeggen, werd ze al geduwd waardoor ze bijna naar beneden was gevallen. Alleen dat idee maakte haar al kwaad. Het kon dan zo zijn dat ze nu minder hoogtevrees had, maar het had er altijd nog een beetje in gezeten. ''Blijf van me af!'' riep ze voordat ze abrupt een ijzige kou tegen haar lippen aan voelde. Ze haalde ze van de zijne af en zag dat de zijne bevroren waren. Ze lachte en keek naar zijn gezicht. Je kon wel merken dat het nog niet heel krachtig was, maar de boosheid was dan ook niet heel erg.

William
Ik grinnikte toen ze riep dat ik van haar af moest blijven en zag in haar ogen dat mijn plan echt werkte. Ze werd woedend toen ik haar lippen op de mijne voelden. Na nog geen halve seconde voelde ik haar lichaam kouder worden en mijn lippen vroren letterlijk aan elkaar. Ik wou breed grijnzen, maar dat lukte natuurlijk niet. Ik sloot mijn ogen en liet de warmte met zachte schokken door mijn lichaam gaan waardoor de kilte van mijn bevroren lippen verdween. 'Ik zei toch dat het zou lukken, graag gedaan hoor.' zei ik toen ze niks zei. Ik hield haar nog steeds zo vast en zette haar terug neer op haar voeten. 'Zo' zei ik vrolijk en ging weer zitten. En zo had ik tenminste een excuus gehad om haar te kussen.

Mia richtte haar blik op zijn lippen en zag dat hij zijn ogen sloot, en dat niet veel later zijn lippen niet meer bevroren waren. Het was best vreemd dat ze dit kon, maar wel heel gaaf. ''Denk maar niet dat ik je niet een keer terug pak.'' zei ze met opgetrokken wenkbrauwen en keek hem serieus menend aan. Ze kwam weer op haar voeten neer en ging rustig weer terug naast hem zitten. ''Maar bedankt dan maar,'' zei ze half-glimlachend.

William
Ik grinnikte zacht toen ze zei dat ze me ging terugpakken. 'Wel een beetje spijtig, vuur is toch zowiezo sterker dan ijs.' zei ik tegen haar en grinnikte. Ik keek haar ondeugend aan. 'Ik kan jou laten smelten ijskoningin.' zei ik en grijnsde. Ze had me vrolijk gemaakt, al wistik niet waarom. 'Graag gedaan.' antwoordde ik. We zaten terug te kijken naar de mensenmassa die beneden liep en ik kon zien dat de zon begon onder te gaan. Weer een dag als vampier doorgebracht.

''Hoeft helemaal niet zo te zijn. Als jij verzwakt bent en ik niet, dan zal ik toch echt wel van je winnen. Anders misschien ook wel. Je weet het maar nooit.'' zei Mia breed-glimlachend. Ze schoot in de lach van de opmerking die erna kwam. ''Lijkt me niet zo heel erg fijn.'' zei ze al lachende en legde haar handen naast zich op de buis. De zon ging onder en ze bekeek de mensen onder zich, die zich erg traag verplaatsten. Maar ja, zij was dan ook een vampier. En zij mensen.

William
Ik keek haar aan en schoot in de lach. 'Ik verzwak niet zo snel.' zei ik tegen haar aan glimlachte. Ik grinnikte zacht. 'Hangt ervan af.' antwoordde ik toen ze zei dat het niet fijn zou zijn. Had ze dan echt zo'n afkeer van mij? 'Hm, nu moet je nog op je kracht oefenen natuurlijk, kun je hem nu zelf vinden?' vroeg ik en keek haar nieuwsgierig aan.

''Mag ik dan nu wel weten wat je zwakke plek is? Of ga je daar iets achter zoeken?'' grinnikte Mia en keek hem weer terug aan. ''Hangt waar van af?'' vroeg ze en haalde een hand door haar haren heen. De wind liet het steeds in de war raken. ''Vast wel. Daar hoef je me niet meer bij te helpen hoor. Als ik me verveel, zal ik er zeker veel aan oefenen.''

William
Ik keek haar aan. 'Ik heb geen zwakke plek. Buiten dan knappe meisjes.' zei ik tegen haar en grinnikte. 'Hangt ervan af op welke manier ik je laat smelten.' zei ik met een lachje. Ik staarde net zoals haar voor me uit naar de zon die nu intussen al verdwenen was. 'Als ik je moet helpen, moet je het maar zeggen.' zei ik tegen haar en wiebelde met mijn wenkbrauwen.

Mia keek hem vol ongeloof aan, maar zou hier niet over door vragen. Natuurlijk had hij wel een zwakke plek, anders dan de 'knappe meisjes'. Ze moest even lachen en keek 'm aan. ''Wie zegt dat ik het anders wél fijn vind?'' plaagde ze hem en lachte om zijn wiebelende wenkbrauwen. ''Ja en dan ga ik je zometeen haten omdat je me dan steeds uitdaagd.''

William
Ik keek haar aan en glimlachte. 'Hm, ik zeg dat?' zei ik tegen haar en trok een duh-gezicht. De zon wierp nu een oranjepaars licht over heel Parijs en ons. Het had iets mysterieus en mooi. Dit was dan ook mijn favoriete moment op een dag. 'Oh, dus dat is een ja?' vroeg ik plagend en boog voorover en tuitte mijn lippen. 'Grapje' lachtte ik toen ik haar blik zag.

''En hoe weet jij dat zo zeker?'' glimlachte ze en staarde naar de prachtige lucht. Dit had ze een paar dagen lang zo gezien en elke keer bleef het even mooi. Ze kon er net zo lang naar kijken totdat het uit haar ogen verdween. ''Nee.'' zei ze snel en lachte om zijn getuitte lippen. Ze gaf hem een zet en schudde lachend lichtjes haar hoofd.

William
Ik keek haar aan en grinnikte zacht. 'Omdat ik alles zeker weet?' vroeg ik met een lachje. De resten van de zon waren weerspiegelt in haar ogen en ik kon er alleen maar naar staren. Toen ze mij een zet gaf verloor ik mijn evenwicht en viel een paar buizen naar beneden voor ik het had weergevonden. Ik ging zitten op de buis en zat nu drie buizen onder haar.

Mia keek hem ongelovig aan. ''Alles? Knap hoor.'' zei ze lachend en zag dat hij zijn evenwicht verloor doordat ze hem een zet gegeven had. Ze keek over de buis heen en zag dat hij nu wat lager zat. Het was toch wel een raar idee dat het haar nu gewoon lukte om hem zijn evenwicht te laten verliezen. Toen ze nog een mens was, was dat nogal onmogelijk.