Orpg. Elke & Michelle.

Justin grinnikte. 'oke dan.' zei hij droog en hij bleef langs haar rijden. Hij keek de hele tijd naar haar en zat rustig op zijn brommer. Hij keek naar haar hakken. 'Ga je echt dat heel eind op die dingen lopen?' vroeg hij lachend en hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Succes.' zei hij spottend en hij grinnikte nog even na.

Penelope keek in de spiegel en ergerde zich nog steeds dood. 'Ik wil godverdomme niet dat je naar me kijkt, aan me denkt, me aanraakt, weet ik veel wat, begrepen?!' zei ze kwaad terwijl ze zich omdraaide. 'Het maakt me niet uit of je me mooi of lelijk vindt, ik wil gewoon dat je me met rust laat, begrijp dat dan..' zei ze en ze kreeg weer tranen in haar ogen staan.

Mia knikte naar hem en bleef koppig doorlopen totdat haar voeten een beetje zeer begonnen te doen. ''Oké toch maar niet. Maar ik zweer je he, als jij zo hard rijdt dat ik je echt klappen geef!'' waarschuwde ze hem en aangezien de brommer toch haast geen gas gaf, kon ze er zo bij achterop gaan zitten, natuurlijk meteen met haar armen stevig om hem heen geslagen. Ze was echt bang met hem voorop de scooter, dan reed ze liever zelf nog. ''Laat mij rijden.'' zei ze daarna ook en haalde haar armen weg terwijl ze hem doordringend aankeek. Ze kon best rijden, had ze wel vaker gedaan.

Evan keek naar haar en grijnsde ietwat. Eigenlijk was dit helemaal niet meer zo leuk als dat het op het begin was. De tranen begonnen weer in haar ogen te staan en hij zuchtte eens diep. ''Stel je alsjebleft verdomme niet zo aan.'' riep hij met opgetrokken wenkbrauwen en kwam omhoog. ''Als je me zo graag weg wilt hebben he, dan geef je me dus echt maar eerst een kus. Dan zal ik wel weg gaan en niet meer terugkomen, weet wel dat je me gaat missen.'' zei hij serieus en keek haar doordringend in haar ogen aan, maar wel met zacht staande ogen. Zo gemeen was hij eigenlijk helemaal niet, hij deed zich voor.

Penelope schudde haar hoofd. 'Ik stel me godverdomme niet aan!' riep ze luid en ze keek hem kwaad aan. 'Ik heb nog liever dat je hier mijn hele leven rond loopt, dan dat ik je 1 kus moet geven.' zei ze terwijl ze hem vuil bekeek. 'En ik zou jou nooit missen.' zei ze nog en ze keek hem woedend aan, hij was nog maar 1 minuut in de kamer en ze was al weer helemaal niet meer rustig.

Justin grinnikte spottend. 'Jij? mij? klappen geven?' vroeg hij en hij lachte even. 'Tuurlijk..' zei hij sarcastisch en hij reed weer heel snel door. 'Jij rijdt nog geen seconde op dit machine.' zei hij en hij trok zijn wenkbrauwen op, al kon zij dat waarschijnlijk niet zien. Hij reed gewoon door en negeerde haar vraag even, hij zou echt geen meisje op zijn brommer laten rijden.

Mia keek hem boos aan om zijn spottende lach en schrok toen hij ineens heel hard gas gaf. Vlug sloeg ze haar armen weer om hem heen om er niet vanaf te vallen. ''Eikel'' schreeuwde ze en sloeg met haar hand tegen zijn rug aan. ''Stoppen! Nu!'' riep ze daarbij en voelde de koude wind langs haar blote benen schuren. Waarom mocht zij nou weer niet rijden? Dat was echt onzin. Hij had geen reden om haar niet erop te laten, alleen dat ze geen rijbewijs had.

Evan keek haar kwaad aan en sloeg zijn armen over elkaar heen. ''Je stelt je wel aan rotwijf.'' schreeuwde hij boos en ging goed recht staan, hoewel het nog wel nonchalant was. ''Wil je daarmee zeggen dat ik mag blijven dan?'' zei hij met opgetrokken wenkbrauwen en keek naar haar gezichtsuitdrukking. Waarom deed ze nou weer zo moeilijk? Maar dat lag volgens hem gewoon aan het vrouwzijnde, die moesten echter moeilijk doen.

Penelope keek naar hem. 'rotwijf?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. 'Hang je toch op jij vuile klootzak, ik wil NIKS met je te maken hebben!' riep ze luid en ze keek hem woedend aan. 'en nee, dat wil ik niet zeggen, maar dat liever dan een kus.' zei ze en ze keek even weg en dan weer terug in zijn ogen, je zag haar ogen bijna branden van woede.

Justin lachte even toen hij haar hoorde roepen. Hij kreeg een klop tegen zijn rug aan en lachte even. 'Nee, sorry, we zijn er zo dus stel je niet aan.' riep hij en hij reede nog wat sneller. Hij voelde haar armen rond zijn lichaam geklemt en lachte even in zichzelf, dit voelde goed, hij voelde zich goed bij haar, maar toch, dat rot karakter, daar moest wat aan gedaan worden.

Mia hoorde hem lachen, wat haar alleen maar agressiever maakte. ''Dus stel je niet aan? Ik stel me verdomme helemaal niet aan.'' Ze werd zó gek van hem en ze had er spijt van dat ze hem mee had laten gaan. Maar ze had niet het idee dat hij haar nog met rust ging laten. ''RIJD EENS FATSOENLIJK!'' schreeuwde ze en kneep heel zijn lichaam fijn met haar armen. Hij had toch een hekel aan haar? Waarom liet hij haar dan niet met rust? Ze keek rond en voelde haar staart steeds omhoog gaan door de wind.

Evan knikte en keek haar aan. ''Rotwijf ja. Aardig zijn kan je niet.'' bromde hij kwaad en werd stapelgek van haar flutgedrag. ''Ik word helemaal ziek van jouw gedrag. Verander toch eens, mens. Je raakt zo echt vrienden en familie kwijt, en ik weet zeker dat je het nou niet bepaald fijn vind om alleen te zijn.'' brulde hij en liep naar de deur toe. ''Weetje. Laat het maar zitten. Beter hang jij jezelf maar op, ik heb nog mensen die om me geven.'' Kwaad liep hij haar kamer uit en gooide de deur achter zich met een harde klap dicht.

Penelope schrok even van zijn uitbarsting en keek hem met opengetrokken ogen aan. Ze hoorde de deur dichtknallen en kneep haar ogen dicht. 'GOOI NIET ZO MET DIE DEUR!' riep ze heel luid. Ze was best opgelucht dat hij de kamer uit was en legde zich op bed. Ze staarde naar boven en zuchtte even. Ze dacht aan wat hij zei en slikte, hij had toch geen gelijk? Of wel ..

Justin grinnikte. 'Doe je wel!' riep hij en hij stopte de brommer opeens. 'wil je terug lopen?' vroeg hij aan haar en hij keek haar geërgerd aan. 'Nou ga dan maar je gang, het is nog 5 km ofzo.' zei hij en hij rolde met zijn ogen terwijl hij weer weg keek van haar. Hij begon er langzaam genoeg van te krijgen, al dat gezaag.

Mia merkte dat de brommer abrupt stopte en glimlachte ietwat tevreden. ''Ja. Het maakt me niet uit hoe lang het is.'' murmelde ze en ging van zijn brommer af. Haar hakken trok ze uit en hield die in haar handen, samen met de test. ''Ga jij maar al weg met dat ding, dan kan ik tenminste even rustig lopen.'' mompelde ze en keek hem strak aan. Ze had nog meegekregen dat hij met zijn ogen rolde, dus werd hij blijkbaar al wel een beetje gek van haar. Gelukkig.

Evan hoorde haar nog luid roepen maar ging hier niet meer op in. Hij had er op het moment schoon genoeg van. Half stormde hij dan ook de trap af om vervolgens de achterdeur open te trekken die zich naar de tuin leidde. Daar haalde hij zijn pakje sigaretten uit zijn broekzak en stak er eentje aan. Even wat kalmeren, en daar werkte sigaretten echter goed voor. Hij leunde tegen de deur aan en nam een trek waarna hij de rook in rondjes uitblies.

Penelope hoorde hem de trap afstormen en glimlachte tevreden, ze had hem kwaad en gek gekregen. Ze stond even recht en ging naar een andere kamer. Ze zette het raam open voor wat frisse lucht en zette zich achter de piano. Ze speelde een deuntje en zingt erbij (zoals colbie caillat - I never told you, het liedje, het deuntje en de stem.). Zo kalmeerde ze altijd, al van jongs af aan.

Justin keek naar haar en grinnikte. 'Veel plezier, maar toch blijf ik langs je rijden.' zei hij pestend en hij bleef maar langs haar rijden. Hij bekeek haar lichaam nog eens en zette wat muziek op. 'Zo, lopen maar.' zei hij lachend en hij keek wenkbrauwwiebelend naar haar. 'Laat je sportief karakter maar eens zien.' zei hij en hij kuchte eventjes.

Mia glimlachte sarcastisch om zijn opmerking en keek hem kort aan. ''Ge-wel-dig.'' Ze zag in haar ooghoeken dat hij wéér zijn ogen over haar lichaam heen liet gaan en slaakte een diepe zucht voordat ze hem goed aankeek. ''Je gaat ook gewoon door hé!'' riep ze hem toe en fronste bij zijn gelach. Ze haalde even diep adem om hem vervolgens compleet te negeren. Ze had geen behoefte aan het gepest van hem en liep dus gewoon door terwijl ze het elastiekje uit haar haren haalde, en deze als een soort waaier op haar rug kwamen te liggen. Het was zeer moeilijk om hem te negeren, vooral na die achterbakse grijns die hij vaak op zijn gezicht had staan.

Evan rookte op een rustig tempo door en hoorde pardoes een raam open gaan. Het snelle en kleine geluid van het open trekken. Hij haalde quasi-nonchalant zijn schouders op en gooide zijn sigaret met een boogje op de grond. Hij keek verbaasd op bij het horen van een piano en een vreselijk goede stem. Immers had hij niet verwacht dat zij zo goed kon zingen en piano spelen. Hij perste zijn lippen op elkaar en luisterde ernaar, net zo lang totdat hij het frisjes begon te krijgen en hij weer naar binnen liep. De avond begon al, dat kon hij meteen merken.

Penelope zong en speelde door en ging er helemaal in op. Ze was al helemaal rustig geworden door de piano en het briesje door haar haren, hier hield ze van en dit liet haar terug denken aan haar verleden. Ze glimlachte even lichtjes en sloot haar ogen. Er gingen zoveel gedachten door haar hoofd, van vroeger tot nu. Ze deed dit vroeger altijd met haar grootvader, de man die zij als vader zag omdat ze haar vader nooit goed had gekend en nooit wou kennen.

Justin grijnsde. 'Weet ik.' zei hij en hij keek haar aan. Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Je kan me niet verbieden te kijken?' vroeg hij lachend en hij bleef gewoon kijken. Hij had wel door dat ze hem negeerde maar hier zou hij niet teveel aandacht aan schenken, hij bleef haar liever gewoon bewonderen, haar prachtige lichaam, haar mooie haar, haar mooie gezicht en haar oh zo rotte karakter.

Mia liep aan één stuk door zonder verdere aandacht aan hem te besteden, dat was hij ook immers niet waard. Een klein beetje vermoeid kwam ze bij de deur van het huis aan en keek even achterom naar Justin. Vlug wende ze die ook weer af en maakte de deur met de bijbehorende sleutel open. Nadat haar schoenen weer aan gingen, liep ze gelijk door naar boven om daar vervolgens naar de badkamer te gaan en die op slot te draaien. Ze haalde de test uit de verpakking en veranderde die zo dat erop te zien was dat ze zwanger was. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen, waar ook iets van gemeen in zat.

Evan werd zelfs nog rustiger van de muziek en de wonderbaarlijke stem. Hij liep geruisloos naar boven, naar de kamer waarin Penelope zat en bleef daar in de deuropening naar haar kijken, zich amuserend. Hij hoopte dat ze hem niet gehoord had of hoorde, dan zou ze toch wel weer op hem uit flippen en daar had hij geen zin meer in. Hij vroeg zich dan ook echt af of ze wel ooit een keer normaal tegen hem kon doen, zonder onder invloed van alcohol te zijn dan.

Penelope speelde het liedje af en zong de hoge laatste noot perfect. Ze haalde haar handen van de toetsen af en glimlachte lichtjes terwijl ze de piano weer dicht deed. Ze stond recht en liep achter het stoeltje uit. Ze schrok even toen ze Evan zag staan en trok haar wenkbrauwen op. 'Hoelang sta je hier al?' vroeg ze rustig en ze keek hem vragend aan. Ze was immers helemaal gekalmeerd door de muziek.

Justin bleef naar haar kijken totdat ze bij haar thuis waren. Hij stapte af en ging na haar naar binnen. Hij zag haar naar boven lopen en grinnikte terwijl hij richting de keuken liep. Hij haalde een fles cola uit de koelkast en nam een paar slokken van de fles. Hij liep naar de bank en zag dat Evan en Penelope er al nietmeer waren dus ging hij daar maar zitten, wat tv kijken.

Mia liep samen met de test en het papiertje waarop stond wat je zag wanneer je zwanger wass, naar beneden. Ze zag hem op de bank in de woonkamer zitten, met een fles cola in zijn hand. Met opgetrokken wenkbrauwen liep ze erheen en keek van de fles naar hem. ''Zoiets kan je ook gewoon vragen, idioot!'' mompelde ze en overhandigde hem de test met het bijbehorende papiertje. ''Je hebt me zwanger gemaakt lul!'' brulde ze en liep gespeeld heen en weer om wat nerveus over te komen. Ze dacht er immers aan dat ze écht zwanger was, dat hielp goed bij het acteren.

Evan stond nog een tijdje ongezien in de deuropening naar haar te luisteren en te kijken. Hij zag dat ze op stond en van hem schrok. ''Niet zo heel erg lang,'' murmelde hij en glimlachte eventjes. ''Je kan echt prachtig zingen én gitaar spelen.'' complimenteerde hij haar en leunde nog iets verder door tegen de rand. Als ze nou kwaad zou worden, om zijn complimentje, dan zou hij helemaal geen raad meer weten met haar. Hij wist zeker dat er binnen in haar wel een aardige meid zat, maar dat ze dat gewoonweg onderdrukte.

Penelope keek naar hem. 'Oh oke.' zei ze en ze voelde een briesje de kamer in waaien, het was opeens zo stil, terwijl ze normaal altijd tegen elkaar schreeuwde en roepte. Ze keek op van zijn compliment en glimlachte eventjes heel lichtjes maar probeerde toen weer ietwat arrogant te kijken. 'Dankje.' zei ze kort maar in haar ogen zag je een fonkeling van verlegenheid om het complimentje.

Justin keek naar haar en grinnikte. 'of gewoon pakken.' zei hij en hij pakte de test aan. Hij keek haar geshockeerd aan en spuwde de cola uit. 'WAT?! Dat kan niet?! Ik heb een condoom gebruikt?!' riep hij luid en hij keek haar wat boos aan, op zichzelf, op haar, op de condoom, de test, hij was boos op alles momenteel. 'Ben je zeker?' vroeg hij en hij pakte haar stevig vast aan haar armen zodat hij haar goed aan kon kijken.

Mia keek naar hem toen hij de test aan pakte en geshockeerd naar haar keek. Vervolgens kwam er luid geroep uit zijn lippen en vanbinnen moest ze er om grijnzen. Maar ze moest dit door kunnen spelen zonder door de mand te vallen. ''Ja, natuurlijk ben ik zeker! Je ziet toch dat het positief is! Of ben je soms scheel?!'' beet ze hem toe en probeerde uit zijn stevige grip te komen. Ze had echt geen idee wat hij nu van plan was, en of ie überhaupt wel iets van plan was.

Evan keek naar haar, hoewel het eerder op staren leek, van verbazing. Schreeuwde ze nou zojuist niet naar hem? Na een poosje schudde hij zich wakker, figuurlijk, en zette een zwakke glimlach rondom zijn lippen. ''Graag gedaan. Ik meen het wel echt. Waarom doe je niet mee aan zo'n televisie programma voor mensen die een passie voor muziek hebben?'' vroeg hij haar en ging voorzichtig op haar bed zitten. Hoe ze zich n gedroeg beviel hem wel. Veel beter dan toen ze zonet zat te schreeuwen.

Penelope schudde haar hoofd. 'Dat kan ik niet.' zei ze. 'Muziek is een hobby, een bezigheid, een passie, niet iets waar ik mijn beroep van kan maken.' zei ze ietwat bescheiden en ze zette zich neer op het stoeltje van de piano. Ze keek hem niet echt vaak aan omdat ze zich niet kwetsbaar wou tonen, want dat was ze nu wel.

Justin keek naar haar en trok zijn wenkbrauwen op. 'We gaan nu naar het ziekenhuis en je laat het weghalen!' riep hij haar luid toe en hij had haar nog steesd stevig vast. Hij keek haar doordringend aan. 'Ik laat m'n leven niet verpesten door een kind terwijl ik nog maar 19 ben.' Zei hij en hij keek haar kwaad aan, niet dat zij er wat aan kon doen, maar toch.

Evan keek naar haar en leunde met een elleboog en een arm op het bed. ''Waarom wil je daar niet je beroep van maken? Ik weet zeker dat je ver zult komen, en er zit een grote kans in dat je wint. Dan kun je er tenminste iets mee doen, mensen opfleuren met die geweldige noten.'' zei hij menend en keek in haar ogen voor hoever dat mogelijk was.

Mia kon niet zeggen dat zijn reactie haar erg verbaasde. Natuurlijk wilde hij het weg hebben, ze had van hem echt niets anders verwacht. ''Nee, dat gaan we niet doen. Ik heb dat kind binnen in MIJN lichaam zitten dus bepaal ik wat ermee gaat gebeuren. Helemaal niets dus.'' riep ze hem toe en keek doordringend zijn ogen in wanneer hij haar kwaad aan begon te kijken. De grip bij haar armen verzwakte niet bepaald en ze kon er haast niet uit komen. ''Dit is mooi jouw schuld hoor! Schuif het niet af op mij!'' brulde ze en keek hem nu ook kwaad aan. Acteren was dan ook iets waar ze erg goed in was.

Penelope keek naar hem en schudde haar hoofd. 'Nee, dat kan ik niet.' zei ze en ze wreef even door 'r haar. 'En dat mag ik niet.' zei ze en ze pakte een flesje water van 'r kast waar ze een slokje van nam. Ze zag er best zenuwachtig uit, ze probeerde het zo weinig mogelijk te laten merken, maar toch, je zag het, ze wist zelf niet waarom.

Justin keek haar kwaad aan. 'Dat gaan we wel doen! ik heb het verwekt, dus ik heb er ook wat over te zeggen!' zei hij en hij keek doordringend terug in haar ogen. 'Het was mijn schuld dus ik bepaal wat ermee gebeurt!' riep hij en hij pakte haar nog iets vaster vast van woede. Hij kon zich nu wel doodschieten, een kind, hij? Nee, dat zou echt niet gebeuren.

Mia keek hem vol onbegrip aan terwijl ze uit zijn grip probeerde te komen. Waar sloeg het nou weer op dat hij mocht bepalen wat ermee gebeurde? Sowieso kon zij moeilijk naar het ziekenhuis gaan, de dokter zou hen immers vertellen dat ze helemaal niet zwanger was en dat het een vergissing geweest moest zijn. Dan was alles verpest. ''Als ik het niet wil, doen we het niet! Ik ga geen kinderen vermoorden!'' riep ze en keek hem nog steeds kwaad aan. ''Laat me nu los want je doet me pijn!''

Evan keek haar onhutst aan en ging goed overeind zitten. ''Hoe bedoel je die? Waarom mag je dat niet? En waarom kan je dat niet?'' vroeg hij achter elkaar. Hij geloofde ook nu echt goed in haar, bovendien was ze echt heel erg goed. Over zoiets zou hij dan ook niet liegen. ''Ik wist echt niet dat je hieraan deed,'' zei hij glimlachend en merkte haar zenuwachtige gedrag best goed op, hij begreep alleen niet waarom.

Penelope keek hem niet aan en schudde haar hoofd. 'Laat het gewoon, stop met erover te praten.' zei ze en ze keek hem even serieus in zijn ogen toen ze rechtstond en een trui aan deed, ze had het best koud gekregen. Ze deed het raam dicht en bleef even naar buiten kijken toen ze zachtjes zuchtte en weer terug ging zitten.

Justin keek naar haar. 'Dat is geen moord, het leeft nog niet eens, het is nog niet eens een kind nu.' zei hij en hij keek haar serieus aan. 'als ik je loslaat, laat je het dan weghalen?' vroeg hij en hij bleef haar vasthouden, het was alsof zijn handen vastgeklemd waren. Hij vreesde ervoor dat haar koppige karakter zou overwinnen en dat ze het kind niet weg zou halen, al hoopte hij van niet.

Mia keek naar hem en haalde haar schouders op. ''Zo voelt het wel.'' zei ze en keek in zijn ogen, duidelijk. Waarom wilde hij sowieso per se dat ze het weg liet halen? Net beweerde hij nog dat ze er dan alleen voor moest zorgen. Was hij dan van plan om bij haar te blijven? ''Nee, ik laat het niet weg halen. Heb je me nu nog niet begrepen?!'' zei ze kwaad en probeerde hem van zich af te duwen. Al zou zij ooit een kind willen krijgen, dan hoopte ze erop dat hij niet de vader zou zijn.

EVan trok zijn wenkbrauwen op van haar plotseling karakterwisseling en schudde zijn hoofd toen lichtjes. Wat deed hij nu weer verkeerd? Hij had niet het idee dat hij ooit iets goeds bij haar kon doen. Alles wat hij zei, alles wat hij deed, was slecht. ''Oké, wat jij wilt.'' zei hij zuchtend en keek haar na toen ze naar het raam liep en die dicht deed.

Ze zat op haar stoel toen ze hem opeens aan keek. 'Heb je toevallig sigaretten bij?' vroeg ze en ze keek hem vragend aan. Eigenlijk was ze gestopt, al een halfjaar lang, maar ze snakte er nu zo hard naar, moesten haar vrienden erachter komen zouden ze kwaad zijn maar achja, wat kon eentje nou kwaad?

Justin keek naar haar en liet haar los. 'Dan blijf ik bij je en zorg ik voor het kind.' zei hij serieus en hij keek in haar ogen. 'Ik wil niet dat mijn kind zonder vader moet opgroeien.' zei hij en hij zette zich verstrooid terug op de bank. Zijn gedachten waren vanalles door elkaar, alles had met het kind te maken, dat er natuurlijk niet echt was, maar hij dacht van wel.

Mia stond er even van te kijken dat hij haar vertelde bij haar te blijven en voor het kind, dat er niet was, te zorgen. Misschien was hij dan toch niet zo'n eikel als ze dacht. Maar ze zou het nog af moeten wachten, ze was nog niet van plan om hem te vertellen dat ze de test gefaked had. ''Wie zegt dat ik wil dat je bij me blijft voor mijn kind?'' vroeg ze en trok een wenkbrauw op. ''Liever heb ik dat het kind opgroeit zonder vader, dan jou als de vader.'' zei ze en keek hem aan waarna ze haar blik op de grond liet rusten en daar het plasje cola zag liggen. ''En ruim dat nu op.'' beval ze hem.

Evan keek naar haar en knikte. ''Ja,'' Hij zat met zijn gedachten nog steeds ergens anders. Waarom wilde ze er niet over doorpraten en snoerde ze hem de mond? En waarom liep ze zo zenuwachtig te doen en gaf ze van die vreemde antwoorden? Die vragen spookten steeds door zijn hoofd en hij stond op. ''Wil je er één?'' Het maakte hem niets uit of ze rookte of niet, immers deed hij het zelf ook.

Justin keek naar haar en fronste. 'Het is ook mijn kind, ik heb er het recht op.' zei hij en hij keek naar het plasje. 'Daar heb je een schoonmaakster voor.' zei hij en hij zette zich weer neer, nog steeds wat geshockeerd. Hij als vader? naah, niet zo'n goede combinatie, maar hoe dan ook, hij zou voor dat kind zorgen.

Penelope knikte. 'Ja.' zei ze zachtjes en ze keek naar hem. Ze zag dat hij er niet echt bij was en een beetje verstrooid, ze had er niet de behoefte aan om te vragen waarom, maar ze vroeg het zich toch af. Ze wachtte de sigaret af en keek ondertussen even uit het grote raam waar een balkonnetje was. 'Rook je mee?' vroeg ze en ze keek hem zo vriendelijk mogelijk aan.